Staatshervorming: Communautair conflict in BHV aanpakken (Brigands)

Zoals ik reeds in een vorige post schreef ben ik –momenteel- vooral voorstander om de Belgische federale Staat te hervormen. Een hervorming die theoretisch ons zou toestaan om in 2 verschillende windrichtingen stappen te zetten: hercentralisatie of verdere decentralisatie (onafhankelijkheid). Die hervormde Belgische Federale Staat zou eigenlijk eerder een ‘federatie’ vormen bestaande uit twee deelstaten (naties): Vlaanderen & Wallonië. De term ‘Wallonië’ ligt nogal ongemakkelijk op de tong want op dit moment bestaat er geen sterke Waalse identiteit. De Franstaligen projecteren zichzelf als ‘on est tous belges’.

(vervolg op vorige posts, gelinkt in tekst)
Update 1. 30 Sep 2007.
Update 2. 2 Okt 2007.

Waarom barst België?

Door een gebrek aan een gezamenlijke identiteit, door het ingebakken cultuurconflict dat in quasi elke politieke beleidsbeslissing kruipt (of lijkt te kruipen). Alleen barst België niet even snel en gelijktijdig in Vlaanderen.

Een belangrijke hedendaagse motor lijkt de communautaire spanningen te zijn op economisch vlak. Wallonië betekent een deadweight en de Vlaamse economie moet het zien te dragen. De Vlaamse economie is belangrijk niet alleen voor onze eigen rijkdom maar ook belangrijk om de –zogenaamde- solidariteit in stand te houden. Solidair zijn doet men vrijwillig, als men het automatisch afpakt zonder inspraak is dat dan eerder diefstal.

De Franstaligen weigeren blijkbaar het belang van de Vlaamse economie in te zien…snappen ze dat dan niet? Vlaanderen heeft zijn rijkdom en is die niet van plan uit handen te geven, om er te geraken moet je knokken & werken en niet teren op onze rug. We hebben extra bevoegdheden nodig om onze economie te versterken en de stokken uit onze wielen te halen. Dat is blijkbaar een signaal dat men aan de overzijde van de taalgrens niet wil horen.

In de regio Brussel Halle Vilvoorde is er nog een bijkomstig versnellingsmechanisme: de problematiek van de verfransing en ‘verBrusseling’. Eigenlijk slaan beide termen op hetzelfde. VerBrusseling is verfransing maar dan nog met verstedelijking bovenop en bijhorende problemen. Er staat ook een rem op: We willen Brussel niet echt verliezen want we werken er, het is ‘van ons’…en er wonen toch wel aanzienlijk veel Frans- en anderstaligen en we zouden toch niet willen dat het conflict escaleert naar ‘Belfast toestanden’ intermixt met ‘Jihadi’.

Wat krijgen we dan soms als antwoord op de Vlaamse eisen naar socio-econ hervormingen?

“Ja, maar Wallonië zal later de Vlaamse pensioenen moeten financieren”. Vlaanderen wil juist meer bevoegdheden nu om die pensioendruk te kunnen opvangen, alsof Wallonië die kost gaat kunnen dragen terwijl ze nu miljarden € afhankelijk zijn van Vlaanderen.

Nog iets dat men vaak te horen krijgt van de Franstaligen om de eenzijdige solidariteit te ‘nuanceren’: “Ja maar, Brussel is grotendeels Franstalig & is de ‘belangrijkste’ economische motor in België dus bezorgt het Vlaanderen veel rijkdom. Alleen het probleem is dat we belastingen innen op woonplaats ipv werkplaats.” Als ultieme slagzin komt dan erbij dat men zich zal moeten schikken naar internationale richtlijnen in verband met de inning van belastingen, werkplaat ipv woonplaats. Dat is bij mijn weten geen verplichting.

Derde slagzin is dan meestal de ultieme dooddoener: “Vroeger was Wallonië rijk en was ze solidair met Vlaanderen.” Ja, Vlamingen mochten gaan werken in Wallonië terwijl men in Vlaanderen kon wegkwijnen terloops disproportioneel meer belastingen ophoesten want het fiscaal stelsel was niet geactualiseerd (tot pakweg 1914). Belastingstransfer Zuid-Noord is nooit sprake van geweest. Wel dat er meer investeringen kwamen in Vlaanderen…noodzakelijk voor de export en dat er mogelijk een zekere mate van delokalisatie was, maar dat was voor de persoonlijke rekening van de industriëlen & de elite.

Voorlopige conclusie, als men België wenst te behouden dan...:

Vlaamse zijde?

Als de Belgische Staat wil blijven voortbestaan moet de nodige beleidsinstrumenten geven aan Vlaanderen. Anders kan er geen sprake meer zijn van solidariteit en er kan hoegenaamd geen sprake meer zijn dat de Franstaligen op onze kap blijven leven: responsabilisering als incentive voor de ‘redressement économique’.

Het communautaire conflict zal men nooit kunnen oplossen, daarvoor is er teveel geschiedenis tussen beide betrokken gemeenschappen (Vlaamse & Franse). Als de Belgische Staat wil blijven voortbestaan dan zal ze de nodige hervormingen moeten doorvoeren om het communautaire conflict tot een minimum te herleiden. Het probleem is dat beide gemeenschappen wellicht lijnrecht tegenover elkaar staat want we vertalen het communautaire conflict anders. Vlaanderen krijgt meestal het verwijt van de Franstaligen dat het ‘ambigue’ is bij haar motivering van de Staatshervorming. Vlaanderen’s positie kan men simpel weergeven: Met België als het kan, zonder als het niet anders kan. Voor vele Franstaligen is die slagzin al problematisch genoeg want inherent separatistisch en ondemocratisch (want ‘niet wat de Belgen willen’ en ‘zie maar naar het Vlaams Belang’).

Dat zijn de twee hoofdpunten – langs Vlaamse zijde – die een Staatshervorming moet omvatten.

De Franstalige kijk?

Langs Franstalige zijde zegt men dat ‘men geen vragende partij is’ en dat ze niets willen. In realiteit willen ze wel redelijk wat…ze willen een status quo, ze willen een uitbreiding van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest liefst met een gemeenschappelijke grens met Wallonië. Ze willen blijven staan en de problemen niet oplossen, de verrottingsstrategie. Daarbij hanteren ze een retoriek van egoïstisch Vlaanderen dat hervormingen wil opleggen aan de Franstaligen en tegen de zin van ‘alle Belgen’, waarbij in realiteit die Belgen veelal enkel slaat op Franstaligen. De media –vooral Franstalige- lijkt hen daar bij te helpen door eenzelfde retoriek te hanteren van ‘minoritair separatistisch Vlaanderen met een geheime agenda’ en het opzwierende Belgische ‘patriottisme’ waarbij men zoveel mogelijk hamert dat men ‘allemaal Belgen zijn’, dat België leuk is en dat het enkel paar verfoeilijke politici zijn die ageren tegen ‘de wil van het volk’ (liefst uit de mond komende van een burger).

De hervorming van de Belgische federale Staat tot de Federatie België?

Het hervormingsvoorstel richt zich vooral op het communautaire luik, de bevoegdheidsherindeling laat ik over aan de politici om uit te vechten. Hieronder werk ik het antiverfransingsluik verder uit of pas ik het aan.

Een territoriale herindeling is nodig om het communautaire conflict te beteugelen. Niet in de betekenis van strafbaar stellen maar in de betekenis van bedwingen. Het communautaire conflict is een territoriaal conflict.

Voor Vlamingen ligt ons territorium vast: Alles ten Noorden van de Taalgrens is Vlaanderen, alles ten Zuiden is Franstalig. Alleen zitten we met de tweetalige institutionele anomalie dat zich verschuilt onder de naam ‘Brussels Hoofdstedelijk Gewest’.

Het probleem van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is dat ze meer een instrument voor verfransing is geworden en dat het Vlaamse containment policy faalt. De PS heeft onlangs nog als ultieme provocatie een wetsvoorstel gelanceerd waarbij ze het territoriale conflict opentrekt van de regio Brussel Halle Vilvoorde naar Voeren, quasi naar heel de taalgrens.

Agent provocateur

Het is een nodeloze provocatie waarbij velen zullen wijzen naar de oppositierol van de PS in de komende federale legislatuur en pogingen om in te beuken in de federale onderhandelingen.
Ja, maar hou er ook rekening mee dat ook de Franstalige publieke opinie aan het radicaliseren is en dat men aan de overzijde veelvuldig een retoriek hanteert waarbij Vlamingen de Franstaligen in Vlaanderen onderdrukken. Dat veroorzaakt een ‘neiging tot bevrijdingsdrang’.
De PS is een stap te ver gegaan door zoiets te suggereren in een klimaat van radicalisatie. Als de onderhandelingen nu falen is het gevaar te groot dat dit standpunt het Franstalige standpunt zou kunnen worden. Persoonlijk meen ik dat het nu al zo het geval is maar dat men terughoudend is, zeker bij de MR met de FDF zweep zou men maar al te graag territoriaal uitbreiden. CdH is ook niet betrouwbaar. Strafste van al is dat de Franstaligen Vlaanderen ervan beschuldigt haar grondgebied te willen homogeniseren, terwijl ze net hetzelfde doen maar daarbij het compromis van de taalgrens doorbreken. Voor ons ligt ons territorium vast met de taalgrens als interne grens. De PS beukt nu in op de taalgrens, voorheen kwam vanuit de PS ook de retoriek van taalgrensondermijning. De MR en CdH eisen een territoriale uitbreiding van het BHG in ruil voor de splitsing van het kiesarrondissement BHV (dat GW-gezien moet gebeuren, zonder compromis vereist). Past in dezelfde lade van taalgrensondermijning.

Een territoriale uitbreiding waarbij het BHG alleen in Vlaanderen zal uitbreiden maar als een kers op de taart een territoriale corridor naar Wallonië zal bieden. Het is zeer duidelijk waarmee de Franstaligen bezig zijn: het BHG uitbreiden met het oog om later het grondgebied te onttrekken aan Vlaanderen. Met andere woorden homogenisering van hun grondgebied zonder daarbij de taalgrens te doorbreken op papier. Want wat zal die territoriale uitbreiding van het BHG betekenen op het politieke vlak binnen de grenzen van het BHG? Meer Vlamingen maar nog steeds Franstalige overheersing. Als België dan implodeert dan is het heel simpel: het BHG is defacto Franstalig grondgebied door de Franstalige meerderheid en dus van ons, het is gemakkelijker als men dan ook beschikt over een vaste landbrug tussen het huidige Waalse en Brussels Hoofstedelijk Gewest. Sommigen dromen luidop om het Brussels Hoofdstedelijk Gewest uit te breiden tot heel haar ‘hinterland’ (recente studie) waarbij de uitbreiding vooral in Vlaanderen plaats zal vinden.

Intermezzo, tijd om eens zelf te provoceren

Sta mij toe om eens stout te zijn en te spreken over een verdoken Franstalige geheime politieke agenda: Misschien kunnen ze uiteindelijk heel het gebied van de oude provincie Brabant opslokken zonder dat het op papier territoriaal werd ééngemaakt. Waals Brabant in handen van het Waals Gewest, Vlaams Brabant in handen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Momenteel zijn er in Vlaams Brabant 1 052 467 inwoners, BHG: 1 018 029 inwoners.
Dat zou het ruwweg 50-50 maken tussen NL en Franstaligen. Een tweetalige regio over heel het grondgebied mag men wel meer Franstalige migratie verwachten vanuit Waals Brabant over heel het grensgebied…hoelang zou het duren voordat de Franstaligen op termijn de meerderheid zouden uitmaken? Valt te zien, migratiestromen en demografische evoluties.
Heel Vlaams Brabant opslorpen zal niet lukken, maar het BHG mits uitbreiding lijkt mij zeer plausibel.

Uitbreidingsdrang van het BHG:

Men is nu al bezig met een retoriek: Brussels Hoofdstedelijk Gewest tweetalig is niet meer van vandaag omdat de Nederlandstaligen maar 10% meer uitmaken, tweetaligheid van diensten ipv ambtenaren volgens noodzaak voor de bevolking. Daarnaast nog eens de politieke beschermingsmaatregelen voor de Vlamingen in Brussel willen schrappen. De taalwetgeving heeft geen dag stand gehouden in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, de taalfaciliteiten in de Vlaams rand rond Brussel daartegen… Genoeg is genoeg.

Kotsbeu die verfransing en vernedering van Vlaanderen.

De Verfransing in Vlaams Brabant is niet langer aanvaardbaar. De systematische minorisering van de Vlamingen in het BHG is onaanvaardbaar. Het hanteren van het BHG als instrument voor verdere verfransing en territoriale uitbreiding naast het ondergraven van de taalgrens is niet langer aanvaardbaar. Daarmee is het voor eens en altijd gedaan. Daar is maar één oplossing voor mogelijk: ontbinding Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Een gewest dat toch administratief vierkant draait en over onvoldoende financiële middelen beschikt. Financiële middelen dat ‘Vlaanderen wegkaapt’ als men de Franstalige en collaborateurs mogen geloven.

De taalgrens ligt er en wijzigt niet meer. Dat vormt voor Vlaanderen een casus belli, een reden tot ‘oorlog’ of eerder voorlopig een reden tot zwaar politiek conflict.

Hoe hervormen om dat communautair conflict
op te lossen in het gebied BHV?
Een poging tot...

Allereerst moet men het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ontbinden. De morrelen aan de taalgrens is geen optie. Wel kan men een stadsgewest Brussel vormen, zoals het stadsgewest Antwerpen maar onder controle van het (huidige) Vlaams Gewest.

De verfransing stoppen en op termijn terugdraaien is een ingewikkelde en gevoelige materie.
Het mag geen aanleiding vormen voor een striem van ‘onderdrukkingsretoriek’ waarbij de Franstaligen internationaal en misschien lokaal keet komen schoppen. Historische minderheid, my ass! Hoe die counterpolitiek nu uitvoeren? Heel moeilijk.

Subnationaliteit en de ontbinding van BHG.

Subnationaliteit dwingt mensen ertoe om ‘kleur’ te bekennen. De gemeenschappen zullen vastleggen welke de criteria zijn om de subnationaliteit te bekomen. Er is geen ‘niet keuze’ mogelijk. Men is Vlaming of Nederlandstalige, Franstalige of Duitstalige. De rol van de gemeenschappen zal dus ook bestaan uit het beheren van de immigratie.

Een gemeenschap zal men voortaan ook territoriaal hechten aan een ‘huidig’ gewest waar mogelijk, samen vormen deze –wat men zal noemen- een deelstaat. Dit wil zeggen dat de Vlaamse gemeenschap zal opereren op het grondgebied van het Vlaams Gewest, vormt dan de Vlaamse deelstaat. De Franse gemeenschap opereert op het grondgebied van het Waals Gewest, Waalse deelstaat. Geen overlapping doch er is wel één uitzondering: administratieve bijstand.
Ik zou overeenkomen dat de Franse gemeenschap administratieve bijstand levert aan de Franstaligen in Vlaanderen, dat de Vlaamse gemeenschap administratieve bijstand levert aan de Vlamingen in Wallonië allemaal op eigen kosten. Gevolg van die administratieve bijstand: afschaffing taalfaciliteitenregimes.

Dit is een evolutie ten opzichte van het vorige voorstel. Daarin ontbond men het BHG en kwam er in de plaats een stelsel van taalfaciliteiten op een breder territorium. Alleen ondergraaf je dan het systeem.

Ter herinnering: het vervangende taalfaciliteitenstelsel zal in de regio BHV enkel betrekking gehad hebben op de huidige Franstalige bewoners. Het onderwijssysteem zou in Vlaamse handen vallen en men zou er een doorgedreven taalcursus Nederlands doorvoeren en op lange termijn overschakelen van Franstalig onderwijs naar Nederlandstalig onderwijs.

De ‘jonge generaties nakomelingen’ zullen wellicht het als een onderdrukking voelen als men de taalfaciliteiten gaat afschaffen, “waarom kregen mijn ouders dat wel en mijn kinderen niet meer?”. Men kan niet toestaan dat men het taalfaciliteitenregime gaat hanteren als excuus om eentalige Franstalige te blijven die zijn administratie in het Frans invult, dat is geen recht maar een voorrecht toegekend in bepaalde gemeentes. De administratieve eentaligheid van de gewesten doorbreken is geen oplossing, uitbreiding BHG ook niet. Waarom zou Vlaanderen administratief tweetalig moeten zijn en Wallonië niet zeker? Dat die mensen zich aanpassen.

Problemen: de Franstaligen in de streek BHV en de Duitstalige gemeenschap.

Franstaligen in BHV

Je ziet al van ver komen dat de Franstaligen zich zullen verzetten tegen een ontbinding van het BHG en zullen spreken over een noodzaak om ze te behouden. Want wat met de Franstaligen in de Deelstaat Vlaanderen? Dan worden ze afgesneden van de Franse gemeenschap. Dat is juist de bedoeling, een sterke incentive om zich aan te passen en dus ook Nederlandstalig (niet louter) te worden. Hetzelfde zou tevens gelden voor de Vlamingen in Wallonië, dus reciprociteit is er.

Ze zullen ervoor pleiten dat er een tweetalige (Belgisch) deelstaat/gewest moet komen waarin ‘beide gemeenschappen’ kunnen opereren, nogal wiedes dat er een territoriale uitbreiding zal moeten komen als men de taalfaciliteiten afschaft. Reciprociteit in Franstalige hoofden betekent vooral dat de Franstaligen hun privileges beschermd moeten worden. Dat is een invulling dat voor eeuwing en altijd moet ophouden met bestaan.

Franstalige onderwijs en cultuurbeleid is mee een bron van verfransing dat eraan moet geloven. Het BHG is een bron van zulke gelegenheden die mee de integratie in Vlaanderen bemoeilijkt. Integratie door middel van taal, taalkennis is het minste dat we vragen. Dat het BHG door haar bestaan al een gevaar betekent voor de territoriale integriteit van Vlaanderen staat -voor mij- al vast.

Probleem Duitstalige gemeenschap?

Als men een gemeenschap koppelt aan een Gewest, waarom dan geen Duitstalig gewest? Voor mij is dat bespreekbaar maar ik denk dat de Franstaligen daar tegen zouden zijn, eigenlijk weten we het niet. Als de Duitstalige gemeenschap geen apart gewest eist dan mogen ze van mijn part geïntegreerd zitten in het Waals Gewest waar men ze autonomie geeft inzake gemeenschapsbevoegdheden (wellicht zoals nu).

Beeld in de toekomst?

Overgangsfase

De territoriale binding van de gemeenschappen aan een gewest betekent dat bij ontbinding van het BHG de Franstaligen enkel toegang hebben tot de Franse gemeenschap voor administratieve bijstand. Publieke ondersteuning voor cultuur en onderwijs zal vallen onder Vlaamse bevoegdheid. Private financiering van cultuurgelegenheden en/of onderwijs lijkt mij mogelijk. Ik vermoed dat er een instorting zal zijn van de cultuurgelegenheden door een gebrek aan financiering, de Vlaamse gemeenschap zou mogelijk kunnen bijspringen indien bepaalde projecten interessant zijn (ter ondersteuning van andere facetten).

Het Franstalige onderwijs blijft voorlopig bestaan maar onder controle van de Vlaamse gemeenschap. Die zal het onderwijs moeten bijsturen om de tweetaligheid werkelijk tot stand te brengen, onze financiering. Om op een latere datum over te schakelen naar ééntalig Nederlandstalig onderwijs, de generatie na de tweetalige generatie om een te grote taalkloof tussen ouders & kinderen te voorkomen/minimaliseren.

De administratie kan voorlopig de tweetaligheid behouden als overgangsmaatregel. Lokale administratieve bediendes kunnen overgenomen worden door privé instellingen of in dienst genomen door de Franse gemeenschap in het kader van de 'administratieve bijstand'.
De federale overheidsdiesten blijven tweetalig...logisch, vereist niet een tweetalige lokale administratie.

De Vlaamse gemeenschap zal zelfstandig bepalen in welke mate ze 'tweetalig' zal zijn in de regio.
Ik denk dat het in ons eigen voordeel zal zijn om een zekere mate van tweetaligheid tijdelijk in stand te houden.

Potentiële gevolgen.

Insurgency is altijd een gevaar.
Daarom dat men op termijn moet overschakelen en niet abrupt. Hierbij ook de noodzaak voor deelstatelijke co-operatie en inmenging in het Beligsche veiligheidsapparaat. Daarom ook om voorzichtig over te schakelen naar meer ééntaligheid.

Terugvallende verfransing?
De terugtrekking van de voorrechten, het verdwijnen van de tweetalige status kan tot gevolg hebben dat Franstaligen voor alle zekerheid verhuizen richting Wallonië (waar de gronden & huizen goedkoper zijn). Zij pakken hun 'rijkdom' mee zoals de Franstaligen naar Vlaanderen wijzen door de belastingsinning gericht op de woonplaats ipv werkplaats. Pendelen naar hun werk, het 'Gewestelijk ExpresNet' blijft dan in zekere mate nodig.

Instorting immobiliënprijzen?
Eén probleem in de regio BHV is dat de prijzen van woningen uit de pan swingen. Indien Franstaligen en masse verhuizen in eenzelfde tijdsframe komt er een overaanbod op de markt.
Positief element is dat er dan meer huurders eigenaar kunnen worden van een woning of dat men nu wel voldoende aanbod krijgt om de vraag op te vangen.

Renovatie van het stadgewest Brussel?
Indien er inderdaad vele Franstaligen wegtrekken ontstaat er een potentieel voor grotere openbare werken en urbane veranderingen in het stadsgewest Brussel. Meer kantoorruimte, meer groenruimte, herschikking openbaar vervoer, heropening van de oude haveninfrastructuur en de Zenne.

Nog dingen...?

Update 1: 22:10 30/09/07.

De VDAB zal heer & meester zijn over alle werklozen in het stadsgewest Brussel (oude BHG). Een strenger Vlaams beleid zou ervoor kunnen zorgen dat er een taalverrijking komt voor werklozen (Nederlands) die hun arbeidskansen zou (moeten) verbeteren. De strengheid kan er ook voor zorgen dat de werkloosheid zich verschuift richting Wallonië, met gevolgen op de immobiliënmarkt.

Vorming van het Stadsgewest BHG zou een bestuurlijke vereenvoudiging moeten betekenen voor de huidige structuur van 19 gemeentes, zou financiële problemen moeten beperken. Zou ook al heel wat problemen moeten oplossen die zich nu voordoen.

De Brusselse ziekenhuizen zullen allen onder Vlaams beheer vallen. Zou hen financieel kunnen saneren (indien nodig) en de tweetaligheid verbeteren, personeel voorlopig behouden. Ziekenhuizen op termijn sluiten naar gelang evolutie van de bevolking & noodzaak.

Update 2: 15.00 02/10/2007.

Waarom de ontbinding van het BHG? Het is een bron van verfransing. Een Franstalige heeft onvoldoende de incentive -niet om Vlaming te worden- om een tweetalige te worden en dus de lokale taal te leren & hanteren. Waarom zou een Franstalige zich aanpassen in een retoriek van 'we zijn allemaal Belgen' en een stelsel van taalfaciliteiten naast een tweetalig Brussels Hoofdstedelijk Gewest waar hij/zij terecht kan voor onderwijs/cultuur enz. Reden temeer om het BHG en de taalfaciliteitenstelsels in Vlaanderen te ontbinden.

Werking van het systeem van administratieve bijstand. Het lijkt nogal complex om hulp in te roepen van de gemeenschap waartoe men subnationaal behoort om documentatie te vertalen & terug op te zenden om ze te kunnen indienen. Met het Internet is alles mogelijk maar niet iedereen kan daarmee overweg. Andere werkingsmethode is dat (bij wijze van voorbeeld, Franstalige in Vlaanderen) in de gemeentes waar er vele Franstaligen wonen er een tweetalige ambtenaar komt bekostigt door de Franse gemeenschap in Vlaanderen, gerekruteerd door Vlaanderen. Afhankelijk van het aantal Franstalige inwoners en de financiële capaciteit van de Franse gemeenschap zouden er dat meerdere tweetaligen ambtenaren kunnen zijn in een Vlaamse gemeente of juist één tweetalige ambtenaar die werkt over het grondgebied van verschillende gemeentes (door een te brede verspreiding en onvoldoende aantal Franstalige in het gebied). Zelfde stelsel zou natuurlijk aan de overzijde van de taalgrens gelden.