En toen was er licht...

De Franstaligen eisen niets.

Ze eisen het voortbestaan van de federale staat, dat is duidelijk geworden de afgelopen dagen. De N-VA staat daarin in de weg en men is de druk tegen die partij aan het opvoeren. Armand De Decker maakte er korte metten mee zondag, volgens hem mogen enkel partijen meedoen die een federaal programma voorstellen, partijen die een federale Belgische Staat willen...de N-VA voldoet daar niet aan. Terloops lijkt hij eventjes vergeten te hebben dat de CD&V officieel een confederaal programma heeft. Een federale staat is niet het enige dat zij eisen...

Zij eisen institutionele hervormingen. Gisteren sprak Didier Reynders hierover. Reynders wil de Franse gemeenschap, de Waalse gewest regering en de Brusselse regering samenvoegen in één bestuursentiteit. In de reportage zal u te horen krijgen dat de PS hetzelfde idee in haar programma heeft en dat Di Rupo een 'nation francophone' wou vormen. Observaties van de afgelopen maanden heb ik iets begrepen, voor de Franstaligen hebben zij 3 bestuursentiteiten: Franse gemeenschap (die ik en anderen steenvast Franstalige gemeenschap noemen), Waals Gewest en Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De Franstaligen hebben het blijkbaar in hun koppeke gekregen dat het BHG een Franstalige entiteit is waarbij de Vlamingen quantité négligable is. Dat triumviraat aan bestuursentiteiten betekent ook meer postjes te verdelen, die samenvoegen zal postjes kosten. Het ligt niet meteen in het belang van die instellingen om zich te versmelten tot één entiteit, dus concludeer ik dat er een belangrijkere motivatie moet zijn.

Steenvast als het gaat over de Splitsing van België dan wijzen de Franstaligen naar Brussel. Als Vlaanderen onafhankelijkheid uitroept dan zal 'België wel doorgaan als een rompstaat' bestaande uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het Waals Gewest. De Franstaligen hebben er het plezier in om onze neus te drukken in de 'rijkdom' van het BHG...want dan zal men belastingen moeten heffen op de werkplaats van de werknemer en niet op de woonplaats en Vlaanderen zal daarbij veel geld verliezen, stellen zij. Het bevestigt nogmaals hun overtuiging dat zij het BHG met zich zullen meenemen. Maar het zal niet alleen gaan om het BHG, de verfranste Brusselse rand zal ook meegaan...die gemeentes zullen niet bij Vlaanderen willen blijven en zichzelf ratacheren aan hun Franstalige rompstaat.

Het begint mij nu duidelijk te worden waarom de Franstaligen tegen de rechtmatige eis tot splitsing van het kiesarrondissement Brussel Halle Vilvoorde een tegeneis lanceren van Groot Brussel. De systematische retoriek van Brussel uitbreiden tot haar 'natuurlijke hinterland' of op zijn minst enkele Vlaamse gemeentes met vele Franstalige inwoners...mede met de hoop om zo een landcorridor te vormen tussen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het Waals Gewest geeft aan dat het niet onbelangrijk is voor hen. Wat de Franstaligen eisen voor onze ogen is dat men hen een territoriale continuïteit verschaft tussen het Waals Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het in vraag stellen van de institutionele garanties voor de Brusselse Vlamingen past in dat plaatje, past ook in het plaatje van (quasi?) systematische overtredingen van de taalwetgeving. Waar wil men naartoe? Naar tweetalige diensten, al jaren want het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft een verpletterende meerderheid Franstaligen en het voor hen onlogisch is dat het openbaar personeel blijvend tweetalig zou moeten zijn.

Het probleem voor Vlaanderen is dat men hierbij de taalgrens moet doorbreken, iets dat voor ons een casus belli vormt. Met de gehaaste splitsing van BHV zenden we ook het verkeerde signaal uit. De Franstaligen verstaan dit niet alleen als een 'separatistische actie' maar wijzen er ook op dat men de 'Brusselse Vlamingen' in de steek laat. Het signaal dat we uitzenden is een van terugtrekking, 'hou Brussel maar', 'Brussel is voor ons toch al verloren'. In dat opzicht is het bizar dat Olivier Maingain stelt dat de splitsing van BHV aanleiding zal geven tot een Vlaamse omsingeling van 'Brussel', daarom ook 'logisch' dat hij eist dat men die omsingeling doorbreekt.

Er is in België nog één zeer actief communautair probleem en die is geografisch gelegen in Brussel Halle Vilvoorde. Voor de Vlamingen is de taalgrens een statisch gegeven, daar mag en kan men onder geen beding aan raken. De Franstaligen daartegen zwaaien met vernieuwde taaltellingen, omdat het hen een goed excuus geeft om hun territorium uit te breiden.

Eigenlijk had men moeten stellen dat alles ten Noorden van de Taalgrens administratief ééntalig Nederlandstalig was, alles ten Zuiden van de Taalgrens administratief ééntalig Franstalig mits een mogelijke uitzondering voor de Duitstalige gemeenschap.

Ik daag jullie uit om het boek 'Politiek Geschiedenis van België: van 1830 tot heden.' geschreven door Els Witte, Jan Craebeckx en Alain Meynen eens erbij te nemen, in mijn verouderde 1997-editie verwijs ik jullie naar pagina's 364 en volgende. Ik zal snel enkele zinnen hieruit citeren.

De Verfransing:

"Via het onderwijs, de administratie, het zakenleven en andere kanalen deed zich het assimileringsproces van deze Vlaamse dialectsprekers voor die, dank zij een approximatieve kennis van het Frans, geannexeerd werden bij de tweetaligen en in de volgende generaties een toenemende verfransing ondergingen." pagina 364.

Territoriale uitbreiding:

"Met behulp van volksreferendums wilden ze het taalstatuut van deze Vlaamse gemeenten wijzigen." Het gaat hier om de gemeentes Evere, Ganshoren, St Agatha Berchem na de talentelling van 1947. Die Ze slaat op de Franstalige Brusselaars. pagina 365.

Vlaamse vertegenwoordiging onderuithalen, part I:

"In Brussel zelf bepleitte de francofone merderheid de toepassing van de regels van de democratische vertegenwoordiging, waardoor de Nederlandssprekende minderheid slechts een beperkt aandeel kon krijgen in de bestuursinstellingen en de administratieve en het tweetalige statuut resoluut kon worden afgewezen. De invloedssfeer van de Franssprekende elite diende ook te worden gehandhaafd en uitgebreid via een voortschrijdende verfransing." pagina 365.

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest,
product van een Belgique à Papa:

"Ervoor beducht aan invloed in te boeten in een geregionaliseerd België - Brussel ontleende zijn centrale positie immers aan de eenheidsstaat- en in een tweeledige staat onder de heerschappij van Vlaandere te komen, stond de francofone elite van de hoofdstad aanvankelijk vrij huiverig ten opzichte van decentralisatie en federalisme. Naarmate deze opvattingen in Vlaanderen en Wallonië veld wonnen, achten ze een uitgebreid en autonoom Brussels gewest het beste verdedigingswapen in de strijd voor het machtsbehoud van de Franstaligen in de hoofdstad en in de Staat." pagina 365.

Conclusie:

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is een anomalie in de logica van de taalgrens. In een gebied dat administratief ééntalig zou moeten zijn heeft men een tweetalige entiteit laten ontstaan. Het BHG vormt vandaag nog steeds het 'beste verdedigingswapen' in de strijd voor hun machtsbehoud maar vormt daarbij ook een platform voor verdere verfransing in Vlaams Brabant. Brussel en haar omgeving zijn economisch belangrijk (20% BBP), de Franstaligen verwijten ons dat we azen op die rijkdom (zoals gisteren nog in het RTBF journaal) maar het zijn zij die er het meeste nood aan hebben. Brussel vormt hun visitekaartje en hun geldkoe zoals Vlaanderen al sinds 1830 hun melkkoe is (Juul Hannes).

De Splitsing van het kiesarrondissement Brussel Halle Vilvoorde ligt niet in het voordeel van de Vlamingen, het is voordelig voor de Franstaligen. Het doorvoeren van die splitsing vereist enkel een gewone meerderheid, die heeft men langs Vlaamse zijde in het federale parlement. Daarvoor hoeft Vlaanderen geen compensaties te betalen, het enige andere middel dat de Franstaligen hebben is het uitlokken van een institutionele crisis.

De Alarmbelprocedure luiden zal een splitsing van BHV kunnen ontdoen maar de Vlamingen kunnen hierop reageren door de federale regering te kelderen en te wachten op nieuwe verkiezingen...dan zit men in een diepe institutionele crisis want nieuwe verkiezingen in BHV zijn ongrondwettelijk. Men zal dan de Grondwet naast zich moeten neerleggen, Vlaanderen zal dan versterkte morele redenen hebben om zijn eigen weg te kiezen. De politieke radicalisatie die dan zal plaatsvinden zal in Vlaanderen in slechts één richting wijzen: de eigen koers. Bij de Franstaligen mag men dan een ultrabelgicistische noot verwachten waarbij men Brussel en co zal opeisen, misschien zelfs 'Vlaanderen zal moeten bevrijden dan die minderheid separatisten'.

Vlamingen, de splitsing van het BHV is toegeven aan het Belgique à papa, toegeven aan de Franstaligen. De Franstaligen eisen niets maar zinnen toch op een staatshervorming, laten we hen een warme staatshervorming geven. Tijd dat men Belgique à papa voor eeuwig te slapen legt, tijd voor een état Belgo-Flamand. Ik blijf bij mijn standpunt...Dit is een beter plan!