Vlamingen missen inderdaad politiek doorzicht... (Johan Sanctorum)

Ik kom hier even beknopt terug op een eerder gepost artikel ('Het wraaksein is gegeven') en de reacties daarop. De Vlamingen missen, zoals Marc Van Fraechem zegt, inderdaad politiek doorzicht.

Ter attentie van de heer Marc Huybrechts, en eventuele andere, door structureel analfabetisme geteisterde dwergpygmeeën, die nooit met hun neus tot aan het schoolbord zijn geraakt, wil ik het nog één keer herhalen: binnen de Belgische context werd en wordt het territorialiteitsbeginsel misbruikt om het Franstalig imperialisme strategisch te dekken.

Het Arbitragehof heeft inderdaad in 1986 (om precies te zijn, Arrest 17 van 26 maart 1986, blz 11) de grondwettelijke basis van de territorialiteit (één regio, één taal, één wetgever) bevestigd. De omzetbrief Peeters is er o.m. op gebaseerd. De fijne, Latijnse paradox is echter, dat deze legale consolidatie moet dienen om Vlaams grondgebied af te kopen, telkens de Vlamingen nieuwe bevoegdheden eisen. De massale Franstalige inwijking in Vlaamse randgemeenten en verder Vlaams Brabant, wordt daarbij als breekijzer gebruikt. De corridor tussen Wallonië en Brussel is, naast het voortbestaan van België zelf, een van de grote Franstalige obsessies. Ik weet niet in welk idyllisch Vlaams gat de heer Huybrechts woonachtig is, maar in mijn gemeente Overijse, geprangd tussen Brussel-19 en Wavre, weet elke Vlaming het, zonder het te durven uitspreken: ooit, in een of andere staatshervormingsronde, zal dit gebied als wisselmunt gebruikt worden en bij Wallobrux worden ingelijfd, dan hebben ze ineens hun corridor. Ga in de post, bij de kruidenier, de supermarkt: Franstaligen worden in hun eigen taal bediend, hetgeen hun zelfvertrouwen nog doet toenemen.

Tot zover het ‘territorialiteitsbeginsel’, door de Vlaamse underdog gehuldigd, die niet door heeft dat zijn gebied beetje bij beetje wordt verkocht, in ruil voor een fictieve autonomie en andere borrelnootjes. Het zegt genoeg dat de grote pleitbezorger van dat beginsel, Prof. E. Vermeersch, van de ene op de andere dag zogezegd flamingant geworden, al direct aanbood om twee Vlaamse faciliteitengemeenten aan het Brussels gewest over te dragen. Alstublieft, dankuwel.

Dat brengt me tot een ander aspect van mijn column, waarover eveneens hardnekkige misverstanden blijven bestaan. De Gravensteengroep, hoe jammer ook, is geïnfiltreerd door Belgicistisch revisionisme, met diezelfde professor als ‘mol’. Toen Ludo Abicht en ik een opiniestuk bij De Standaard wilden publiceren, dat écht de Vlaamse onafhankelijkheid op de agenda wilde zetten, heeft de professor alle trukken uit de kast gehaald om het artikel tegen te houden. Brecht Arnaert heeft dat soort verschijnselen in een tekst van hem benoemd: de Vlamingen dreigen het democratisch deficit van de ‘Belgische ziekte’ (coulissenpolitiek, gesjacher, intriges, lobbying) over te nemen. En jawel: Ludo Abicht moest zijn handtekening terugtrekken, Vlaamse topintellectueel Vermeersch kreeg het bij De Standaard gedaan dat het artikel niét werd gepubliceerd.

Dat kan als verder antwoord gelden aan Marc Van Fraechem: inderdaad, de Vlamingen hebben geen fierheid en geen doorzicht. Slechts twee leden van heel de Gravensteengroep, J.P. Rondas en Bart Maddens, hadden op dat moment de ballen om zich kritisch tegen de professor op te stellen. De rest van de verzameling ‘progressieve intellectuelen’ plooide als riet, uit persoonlijk opportunisme, en uit schrik om deze BV-masquotte te verliezen.

Tijd voor mij om op te stappen. De geschiedenis zal oordelen wie het hier bij het rechte eind had...

Johan Sanctorum
http://www.visionair-belgie.be/