Wanneer de roerganger naar wal vlucht.
De onderstaande tekst is een naar De Standaard doorgestuurd opiniestuk. Op hoop van zegen. De oorspronkelijke titel was echter: Wanneer de stuurman naar wal vlucht.
Sta mij toe om de tekst eerst verder toe te lichten.
Ik val in herhaling; de persoonlijke aanvallen op Minister Steven Vandeput gaan voorbij aan de politieke realiteit dat in België voor géén enkele politicus Defensie prioritair is.
België is belastingskampioen, daarin blinken wij uit. Net zoals we uitblinken in het in elkaar moeten puzzelen van federaal regeringsbeleid met een tekort aan middelen.
Defensie is hiervan het slachtoffer en zal het slachtoffer blijven tenzij we politici kunnen wakker schudden.
Anderzijds is het moeilijk te smaken dat de Minister 5 maanden voor het einde van het mandaat van de Federale regering zijn departement verlaat. Het is af te wachten wie de opvolger zal worden.
Theo Francken bevorderen tot Minister van Landsverdediging terwijl hij net zo sterk staat bij Asiel & Migratie lijkt een verkeerde politieke zet. Sommige media suggereren Zuhal Demir als Minister; een vrouw met een ‘allochtone’ achtergrond (who cares really). Alleen vergt dit redelijk wat inwerking voor iemand die het departement allicht niet kent. Karolien Grosemans, N-VA voorzitster van de Kamercommissie Landsverdediging, vormt een mogelijk alternatief. Het blijft echter een uitermate spijtige zaak dat Minister Vandeput niet aanblijft en zijn verantwoordelijkheid opneemt. Maar als het te torsen gewicht teveel is.... .
5 maanden is te kort voor een inhoudelijk persoon; zoals een Jonathan Holslag of een Alexander Mattelaer. Een Franstalige zoals Joseph Henrotin lijkt bij voorbaat uitgesloten.
Het is evenzeer gemakkelijk om aan de zijlijn te staan roepen en schreeuwen dat het anders moet.
Ik daag jullie uit; ik ben beschikbaar.
Wanneer de roerganger naar wal vlucht.
Vier jaar lang heeft Minister van landsverdediging Steven Vandeput (N-VA) getracht de kracht van de verandering toe te passen binnen Defensie. Helaas, na vier jaar kiest hij voor de kracht van de burgemeestersjerp in Hasselt.
Verstaanbaar gezien de Minister langs alle fronten belaagd werd. Veel verandering werd hem niet toegestaan buiten veelvuldige investeringen in nieuw materieel om buitenlandse bondgenoten te kunnen overtuigen dat België pogingen waagt naar de 2%-BBP norm. Wat baat nieuw materieel als je binnenkort onvoldoende personeel en geschikte infrastructuur hebt voor een doeltreffende inzetbaarheid? Het personeel lust de Minister niet langer omwille van de gedwongen pensioen- en statuuthervormingen; los van het volgende hervormingsplan (sluitingsplan van kazernes) die in de schuif ligt.
Defensie is géén hot item. Sinds de val van Die Mauer wordt het stiefmoederlijk behandeld; het departement sleurt zich van hervorming naar hervorming, van inkrimping naar inkrimping onder het adagium 'kleiner en beter'. Het kritieke punt is bereikt; het kan niet meer kleiner en beter zonder nutteloos te worden. Het probleem is niet louter Vandeput; maar de Belgische politiek en het grotesk belastingsgeldverslindend staatsbestel.
Politici verlenen vooral lippendienst maar durven de realiteit niet in te zien: Defensie heeft dringend nood aan 2% BBP budget om het hoofd te kunnen bieden aan de gevaren die om de hoek schuilen en de nakende stormen. Een assertief Rusland genoodzaakt een terugkeer naar een traditionelere invulling, solidair met alle andere Europese en NAVO-lidstaten. In het Midden-Oosten is het lont van de machtstrijd tussen Saoedi-Arabië; Iraan en Turkije aangestoken. IS diende te worden bestreden; op het thuisfront lonkte terreur om iedere straathoek waarbij de politie om hulp schreeuwde.
Defensie is een onderdeel van ons veiligheidsapparaat maar blijft verwaarloosd. De realiteit is dat politici géén passie noch voeling hebben met het departement, laat staan voldoende expertise om tot een werkelijk vooruitziend beleid te komen. Zelf al was dat mogelijk; de Belgische Staat heeft het geld niet want deze Staat draait failliet moest het werkelijk correct beleid willen uitoefenen.
De kracht van de verandering leidt naar een burgemeestersjerp en een ad interim Minister van Landsverdediging tot Mei 2019.
Beste burger. Gedenk onze terreurslachtoffers, gedenk de inzet tegen IS, gedenk het politieke gepalaver wanneer u in Mei 2019 in dat stemhokje staat.
Labels: Defensie, federale verkiezingen, landsverdediging, N-VA, Steven Vandeput, Thoe Francken, veiligheid, veiligheidsbeleid
1 Comments:
Goed beredeneerd. Het zal wel roepen in de woestijn blijven, tot....de gebeurtenissen in de rest van de wereld (en Donald Trump) de Belgische politiekers tot realiteitszin zullen dwingen.
Een reactie posten
<< Home