Conservatieve ideeënstrijd

We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk is het zover: mei '68!

Paul Goossens, de '68-er bij uitstek, op het Vlaamse publieke forum zowat de laatste overlever van toen, kondigde het zaterdag aan [http://www.standaard.be/cnt/dmf20160422_02253284, betalend artikel, misschien kan een DS-abonnee daar wat aan doen?]: N-VA-werknemer Joachim Pohlmann "is een auteur met een conservatieve missie, een ideoloog die onverkort gelooft in strijd. Niet van klassen... wel van ideeën... Zo ontstaat een publieke opinie... Geen regimewissel of omwenteling zonder hegemonie over de meningen, en bij uitbreiding over de media en de cultuur van de samenleving. Die positie krijg je niet, je verovert ze... Bismarck wist het, de communist Gramsci ook, Pohlmann eveneens:... 'Het is tijd voor een gramsciaanse guerrilla.'"
 

Antonio Gramsci was al een inspiratie voor de Nouvelle Droite-denkers rond 1980. Haat en laster waren hun deel, en die beweging is op korte termijn volkomen mislukt in haar project van verovering van de openbare ruimte. In de VS was Gramsci als persoon niet bekend bij de Paleoconservatieven, maar ook zij beleden zijn project; ook weer zonder succes, en zij eindigden als "beautiful losers". Het feit dat Pohlmann er nu mee weg komt en zelfs een redelijk neutrale commentaar van Goossens oogst, duidt op een kantelmoment. Bij De Standaard hebben ze weliswaar geen idee van wat "conservatisme" is, maar ze vinden wel dat zijn uur gekomen is.
 

Pohlmann wordt zelfs, erg voorbarig, als representatief voor de N-VA behandeld, een partij van wie vele vertegenwoordigers juist een ideologische verwarring vertonen en daar niet eens een probleem in zien. Maar ook in en na '68 zijn de ideeën van een kleine voorhoede pas via een Lange Mars door de Instellingen de opvattingen en gedragingen van de massa gaan bepalen. Goossens besluit: voor de N-VA "is de ideeënoorlog pas begonnen. Voor één keer zijn ze het daar eens met de soixante-huitards: 'Ce n'est qu'un début, continuons le combat'."