Handleiding voor het islamdebat (1) Actualiteit en islamdebat

('tP, 9 sep. 2015)

Door de actualiteit ben ik terug in polemieken over de islam verzeild geraakt. Nochtans had ik jaren geleden al afscheid genomen van het onderwerp. Het heeft voor mij geen enkele uitdaging meer. Het islamprobleem is namelijk heel eenvoudig en volkomen duidelijk. Het enige waarover nog zinnig gedebatteerd kan worden is een juist beleid ertegenover.

Maar ik heb niet veel te kiezen: de polemiek over de islam vliegt ons om de oren, en mijn mening wordt regelmatig gevraagd. Belangrijker nog is dat er van de uitkomst van deze polemiek veel afhangt. De veralgemening van een juiste kennis van de islam neemt de belangrijkste hindernis voor een juist beleid tegenover de islam weg, namelijk de onwetendheid. Deze is soms een kwestie van onschuldige naïviteit, maar vaker het gevolg van zelfbedrog.

 

Aylan

Goed, we betreden het onderwerp via de actualiteit. Afgelopen week zijn we voortdurend aan de foto van de aangespoelde dreumes Aylan Kurdi herinnerd, het Koerdische jongetje uit Kobani dat nabij de Turkse stad Bodrum verdronk. Vooruit dan maar, we zullen met zijn lotgevallen beginnen. Wie is schuldig aan zijn dood?

Niet Europa, natuurlijk. Hij vluchtte met zijn ouders uit Syrië (in hun geval zou ik wel de aanspraak op vluchtelingschap erkennen), verbleef dan in Turkije, dat de familie geen uitreisvisum gaf, en daardoor zag zij een aanvraag voor inwijking in Canada afgewezen. Dan besloot zijn vader om de bestaande EU-asielprocedure links te laten liggen (al gaf die hem als Koerd en Syriër juist de grootst mogelijke kans) en een mensensmokkelaar voor de overtocht naar Kos te betalen. Zo rijk was hij wel dat hij die 4000 euro kon ophoesten. De mensensmokkelaar kwam kennelijk uit Syrië, alleszins uit het Midden-Oosten, niet uit Europa. Het gezin werd in een niet zeewaardig schuitje met te veel mensen gedropt, met een Egyptische kapitein. Toen het scheepje niet tegen de hoge golven op kon, verliet deze als een rat het zinkende schip. Ondanks een hevige strijd tegen de elementen zag de vader zijn vrouw en twee zoontjes in zijn aanwezigheid sterven. Europa komt in het hele verhaal niet voor, tenzij als verre droom.

Verder afgelegen schuldigen zijn onder meer de Arabische oliemonarchieën, die geen Syriërs opnemen hoewel zij de opstand gewild, veroorzaakt en bewapend hadden. De Kurdi’s zouden op het Schiereiland weinig integratieproblemen gekend hebben: zelfde godsdienst, reeds bekende taal (hoewel niet hun moedertaal), grote welvaart en behoefte aan werkkrachten. En ze hadden er naartoe gekund zonder bootje.

Ook Turkije, dat de Syrische Koerden in de rug aanvalt, heeft boter op zijn hoofd. Over de VS onder Barack Obama kunnen we alleen vaststellen dat zijn Syriëbeleid ondoeltreffend is en zo chaotisch als de situatie in Syrië zelf. Maar de rechtstreekse schuldige voor de vlucht van de Kurdi’s is zonder twijfel de islamitische machtsgreep, vandaag vooral in de vorm van het Kalifaat. Als dat geen grote delen van Syrië was gaan bezetten, had het volledige gezin nog steeds in zijn thuisland gewoond.

 

Islamdebat

Laten we Aylan waardig gedenken. En de jezidi slavinnen, de verdreven Assyrische christenen, de doodgefolterde archeoloog die verborgen godenbeelden gevrijwaard had, de onthoofde regeringssoldaten en journalisten, en alle andere slachtoffers van het Kalifaat. Waardig, dat wil onder meer zeggen: niet oppervlakkig. Niet dus het zoveelste steekvlamgeroep om een westerse interventie, alsof de rampzalige westerse actie in Libië ons niet genoeg geleerd heeft. Een coördinatie tussen een westerse (of Russische) luchtmacht en inheemse grondtroepen, met een duidelijke overeenkomst over de vorm van de toekomstige machtsstructuren, heeft meer kans. Dat dus als een praktische oplossing voor de korte termijn. Maar alleszins moet ook en vooral de beweegreden achter de IS-wreedheden nu echt aangepakt worden: de islam.

De uitschakeling van de Islamitische Staat, waarvan onze politici zeggen dat hij “niets met de islam te maken heeft”, is slechts symptoombestrijding. De symptomen zijn inmiddels zo ernstig dat zij inderdaad maar beter bestreden kunnen worden. Echter, ook als het huidige Kalifaat vernietigd is, schuilt daarachter “le ventre toujours fécond de la bête immonde” (de immer vruchtbare schoot van het smerige monster). Het is de islam die doorheen de geschiedenis al vele Islamitische Staten en vele djihaads heeft voortgebracht. Alleen al vandaag hebben we een aantal onafhankelijk ontstane, maar allemaal  op de islam gebaseerde djihaad-initiatieven, zoals Boko Haraam, al-Sjabaab, al-Qaida, de Taliban, en het Kalifaat.  

Zowat alles waarmee de Islamitische staat en zijn evenknieën elders in het nieuws komen, van moorden op islamcritici in Bangladesj en aanslagen in Afghano-Pakistan via iconoclasme in Mesopotamië tot vrouwenroof in Nigeria, is door de Profeet zelf voorgedaan, en dus per definitie islamitisch. Maar onze politici en media willen dat gewoon niet geweten hebben. Daarom is er een islamdebat. In de volgende afleveringen zullen we er nader op ingaan.