Gevalsstudie: een “gematigde moslim”

 

Om islamkritiek te ontzenuwen, wijzen islamapologeten graag op het bestaan van “gematigde moslims”. Die omgorden zich niet met bommen, trekken niet als heilige strijders naar frontlijnstaten en hebben alleen maar last van de reputatie die hun militantere geloofsgenoten de moslimgemeenschap bezorgen. Vooraleer in een volgend artikel in te gaan op de problemen die de categorie “gematigde moslims” stelt, willen we hier verslag  doen van één zo’n typische discussie met een moslim die zich gematigd noemt. Nu Ico Maly maar liefst een doctoraat gekregen heeft voor een rapport over onder een valse naam afgeluisterde facebook-gesprekken van N-VA-aanhangers, doen ook wij verslag van een facebook-discussie.

 

Mars

Aanleiding was een een Saoedische fatwa (advies door een islamitisch rechtsgeleerde op basis van de islamwet) die moslims verbiedt om naar Mars te trekken. Nu Amerikaanse en Indiase missies naar Mars de eerste bemande Marsreis voorbereiden, geven sommige moslims blijk van enige vooruitziendheid door zich af te vragen of wij van de Profeet wel naar de rode planeet mogen gaan. Wel, hier is het antwoord: nee, we mogen niet.

Een zogenaamd gematigde moslim gaf uiting aan een stelling die schijnbaar het midden houdt tussen twee extremen: “Ik hoop dat ze daar een veilige haven maken voor de irrationele en obsessieve moslimhaters en dat ze die achterlijk ‘fatwa’-schrijvers ook mee naar boven schieten. De wereld kan er maar alleen beter van worden.”

Ziedaar dan de eerste tactiek van zowel gematigde moslims als hun islamofiele vrienden: doen alsof rationele islamkritiek (verketterd als “irrationele en obsessieve moslimhaat”) en de islamorthodoxie van de moefti’s (jurisconsulten) aan mekaar gewaagd zijn, terwijl zijzelf de gulden middenweg belichamen. In één opzicht hebben zij trouwens gelijk: moefti’s en islamcritici hebben met elkaar gemeen dat zij doorgaans met gezag en deskundigheid over de islam spreken en uitmaken wat echt islamitisch is en wat niet; terwijl de “gematigden” zonder veel kennis van zaken alles tot islamitisch verklaren wat zijzelf of hun toehoorders graag horen.

 

Fatwa

• Een islamcriticus schreef: “Voor een verbod op humor hebben de moslims geen fatwa's nodig. Dat verbod staat gewoon in hun koran ingeschreven.”
  Dat moslims behoorlijk humorloos zijn, is waar en gaat terug op Mohammeds eigen voorbeeldgedrag. Toen hij nog een marginale sekteleider was en zijn volgelingen discreet bleven, zag een heiden hen eens bidden, zo met hun achterste in de lucht, en hij barstte in lachen uit. Prompt gaven de moslims hem een pak slaag met een kaaksbeen van een ezel. Wanneer Mohammed machtiger werd, zou deze repressie in hogere versnelling gaan en de bespotting van de islam met moord bestraffen; maar het beginsel dat met de islam niet te spotten valt, werd hier reeds gevestigd.
  Over het belang van fatwa’s vergist deze man zich echter. Natuurlijk staat het beginsel in de Koran, maar gewone moslims vertrouwen op hun moefti’s om de Koran en de Overleveringen van de Profeet te duiden. Hun fatwa’s zijn formeel antwoorden op vragen die door gewone moslims gesteld zijn, en sommen de eerdere meningen van moefti’s over die of aanverwante kwesties op, om dan hun grondslag in de Overleveringen of de Koran te belichten. Het is dus niet óf de fatwa óf de Koran, de fatwa is een verklaring van de Koran.
  Maar die onnauwkeurigheid rechtvaardigt het antwoord van de “gematigde” moslim niet: “X, nog even en je mag je kampbewakervacature opsturen voor een ‘muslimefrei’ Europa.”
  De gewone moslim in moslimlanden en de meerderheid in de Europese moslimwijken zou die uitspraak nooit doen. Als zij al ooit naar de Tweede Wereldoorlog verwijzen, is het veeleer om te zeggen dat “Adolf Hitler nog niet genoeg joden gedood heeft”. Maar de minderheid van politiek geschoolde moslims heeft van de Westerse islamofielen geleerd dat westerlingen doorgaans een aversie of zelfs een schuldgevoel hebben over het beleid van de nazi’s om Europa “judenrein” te maken, en transponeert dat schrikbeeld volkomen onverantwoord op de vermeend vijandige houding tegenover de moslims, en vandaar dan nog eens op de islamkritiek.  
   
  Djihaad
  Een islamofiel merkte op: “99 procent van de moslims lust geen djihadi’s en zonder de hulp van onkel Sam en de Nato waren die barbaren allang verslagen geweest. Niet vergeten dat 99 procent van de slachtoffers die de djihadi’s maken moslims zijn. Een of ander ondoorzichtig gemeenschappelijk belang tussen djihadisten en de US en sommige Europeese landen maakt dat dit uitschot veel munitie krijgt in verhouding met hun aanhang. Wat die polderdjihadisten betreft, heb ik al verschillende keren geschreven dat ze hier niet thuis horen maar in het achterlijke Saoedi-Arabië.”
  Djihadi’s maakten in betere tijden vooral slachtoffers onder de niet-moslims, bv. telkens een miljoen of zo in de splitsing van India (1947) en in de Bangladesj-oolog (1971). Maar inderdaad, de huidige strijd tussen soennieten en sjiïeten in Syrië, Irak en Pakistan maakt vooral moslimslachtoffers – wat ons niet (zoals bedoeld) de aandacht moet doen verliezen voor de daders, die evengoed moslims zijn. Het is wel waar dat de VS en de Navo opvallend verkeerde keuzes gemaakt hebben, en dat de djihadi’s in Syrië behalve aan de Golfstaten en Saoedi-Arabië ook wel wat aan het Westen te danken hebben. Dat komt juist door de aversie voor beginselvaste kritiek in onze beleidskringen, de algemene warhoofdigheid tegenover het onderwerp islam.
  Maar verder vergist de islamofiel zich, zo antwoordde ikzelf, want veel meer dan 1% van de moslims “lust” de djihaad wel: "’99 procent van de moslims lust geen djihadi’s’?! De cijfers voor de betrokkenheid bij djihaad in Afghanistan of Irak spreken dat alleszins tegen. Ook in Europa is dat zeker geen 99%, de meeste moslims zijn zelf geen strijders maar steunen de djihadi's wel passief. Maar goed, de moslims die hier de djihaad niet steunen, zijn toch wel met veel. En dat is om strategische redenen: zij vinden, terecht, dat zij gewoon onopvallend en vreedzaam de macht kunnen veroveren, nl. langs demografische weg. De djihaad maakt maar de slapende christenhonden wakker en bemoeilijkt deze sluipende machtsovername. (Mogelijk antwoord dat de djihadi's daarop kunnen geven: nee, de djihaad doet de islamofiele christenhonden juist heftiger islamofiel worden, bv. na 11 september haastten massa's politici zich naar de moskeeën om de moslims te verzekeren dat dit allemaal niets met de islam te maken had.)”
   
  Mein Kampf
  Waarop onze gematigde moslim tussenkwam: “De meeste moslims zijn nakomelingen van de eerste generatie en die zijn toevallig hier terechtkomen/gehaald. Je redenering is een absurde complottheorie. (…) Met dezelfde redenering kan je hier ook complottheorieën die heel populair waren in de jaren 20 tot 40 van de vorige eeuw hier verdedigen (Mein Kampf is nog altijd één van de meest verkochte boeken in Europa), maar toen was het dat de joden Europa economisch wilden veroveren en nu doen de moslims het demografisch.”
  Ikzelf: “Het is feitelijk onjuist, en zo gemakkelijk te falsifiëren dat men hier wel aan een leugen moet denken, om te beweren dat Mein Kampf vandaag in Europa populair is. Dat past in de ‘racisme’-complottheorieën zoals de rioolkrant De Standaard die tegenwoordig propageert... En als je het dan toch over WO2 wil hebben: toen steunde de overgrote meerderheid van de moslims Hitler, die trouwens de moslims zeer genegen was, enkele afdelingen van de Waffen-SS voor hen liet oprichten en daarin hun rituele wetten deed eerbiedigen.”
  De gematigde moslim: “Mijn woorden niet verdraaien. Ik schreef ‘één van de meest verkochte boeken in de jaren twintig tot veertig van de vorige eeuw’. Ik heb Hitler er niet bijgehaald, wel Mein Kampf. Als je het woord jood vervangt door moslim heb je dezelfde stelling/complot. In Hitler's leger waren er meer nationaliteiten (er was zelfs een Indisch batalion bij, dat moet jij zeker weten) vertegenwoordigd dan bij het Amerikaanse en Britse leger. Bij de geallieerden vochten ook Noord-Afrikaanse moslims mee.”
  Zoals iedereen kan verifiëren, heeft de gematigde moslim wel degelijk en uitdrukkelijk gesteld dat Mein Kampf vandaag in Europa populair is. De geïmproviseerde leugen daarover schokte echter zijn zelfvertrouwen niet. Zijn onderscheid tussen Hitler en Mein Kampf is een ergerlijk voorbeeld van spijkers op laag water zoeken, zoals ik vaststelde: “Ha zo, u kent een Mein Kampf die niet door Adolf Hitler geschreven is? Belangwekkende spitsvondigheid, we zijn benieuwd. Terzake: nee, voor de theorie van het joods wereldcomplot was een vervalsing nodig, de Protocollen van de Wijzen van Zion; terwijl het feit van het islamitisch streven naar wereldheerschappij op de echte, door alle moslims aanvaarde basisteksten van de islam gestoeld is. U schijnt het verschil tussen waar en vals niet belangrijk te vinden; wat het in de islamstrategie inderdaad ook niet is. Er waren ook moslims die met de Angelsaksische overheersing moesten leven en daar hun voordeel mee zochten te doen, ongeacht hun overtuiging. De moslimsoldaten in het Geallieerde kamp onderscheidden zich vooral door hun verkrachtingen op Duitse en Italiaanse vrouwen, ook weer een praktijk die door Mohammed zelf gelegitimeerd is. Maar het is waar dat Hitler, gezien de samenstelling van zijn leger, een praktiserend multiculturalist was. Geen wonder dat dat CGKR zo'n sinistere instelling is.”
  De gematigde moslim liet het daar niet bij: “U schijnt het verschil niet te willen weten tussen theorie en praktijk. De Protocollen waren niet nodig geweest (zie de eeuwen van pogroms en jodenvervolging). Ik zie je al schrijven: Hitler was eigenlijk een verborgen moslim.”
  Ik wees erop dat de joden in de christelijke wereld eigenlijk een relatieve voorkeursbehandeling genoten, want zij golden als levende getuigen bij de waarheid van het Oude Testament: “Het christendom was een slechte zaak, maar niet vijandiger tegenover de joden dan de islam. Overal in Europa waren joodse gemeenschappen, desnoods in getto's, maar er bestond geen enkel getto voor de oorspronkelijk nochtans veel talrijker vereerders van Jupiter of Wodan...”
  En dan over de hoofdlijn in zijn retoriek: “Ook hier haal je weer waar en vals door mekaar. Omdat je mijn echte argumenten aangaande Adolf Hitler niet kan weerleggen, moet je mij iets fictiefs in de mond leggen: ‘Hitler was eigenlijk een verborgen moslim’. Tja, de ‘wet van Godwin’ wordt alleen toegepast wanneer je het debat aan het verliezen bent.”
  En nu neemt de gematigde moslim zijn crescendo van leugens weer op: “Koenraad: ik kan er ook niet aan doen dat de complottheorieën over moslims sterk lijken op wat er in Mein Kampf staat, ik ken geen ander boek waar de gelijkenissen zo frappant zijn. In feite ben je al de hele tijd aan het Godwin(nen).”
  Zoals iedereen kan verifiëren, had hijzelf er Hitler als schrijver van Mein Kampf bijgesleurd. Typisch, want de meeste islamapologeten die de Westerse gevoeligheden kennen, verzieken islamdebatten door er Hitler of het racisme bij te halen. Dus zette ik de puntjes op de i: “Ik ben helemaal niet aan het Godwinnen. In een discussie over de islam had ik het over de islam. Tot jij en jij alleen er ongevraagd Hitler bij gesleurd hebt. Maar we weten intussen al dat jij vaak en graag waarheid en leugen verwisselt. Je hebt enerzijds de eerlijke moslims, die gewoon zeggen dat ze de djihaad voeren, en anderzijds de oneerlijke, die dit ontkennen.”
   
  Vijandbeeld
  Daarop volgde een bekende poging om de vis te verdrinken: “Koenraad: in de wereld zijn er eerlijke en oneerlijke mensen, moordenaars, verkrachters enz. enz. In alle religies en nationaliteiten zijn er fanatiekelingen.”
  Ik herinner me niet dat Laozi of de Boeddha ooit de djihaad gevoerd hebben of dat van hun volgelingen verlangden, noch dat die recent met bomgordels om hun lijf gesignaleerd zijn. Indien dat toch het geval zou zijn, dan is er iets mis met het verschijnsel “religie” zelf, en moeten we ermee ophouden het normaal te vinden dat mensen zich tot een religie bekennen. Maar ik wil best geloven dat mensen door geboorte min of meer hetzelfde zijn; het is echter de conditionering door het geloof die een verschil maakt. En die maakt dat moslims de grote meerderheid van de terroristen uitmaken (op afstand gevolgd door de maoïsten als tweede).
  En verder gaf hij blijk van een veralgemenend vijandbeeld van de islamcriticus: “In jouw wereld zijn moslims per definitie slechte mensen, zelfs als ze goed doen is het om het slechte te willen. Tja… dan heb je natuurlijk altijd gelijk en is elke debat nutteloos.”
  Alleen al in het Nederlands heb ik zeker duizend bladzijden over de islam gepubliceerd (drie boeken, twee lange papers in collectieve boeken, en vele tientallen artikels), en daarin heeft geen enkele islamapologeet ooit één zin gevonden die aan deze voorstelling van zaken beantwoordt. Moslims zijn gewoon mensen die, als niet-moslim geboren, in verschillende mate door de islamitische ideologie geconditioneerd zijn geraakt. Daarom betreft mijn kritiek de islam, en niet de inderdaad zeer verscheiden moslimbevolking. Maar dat ongemakkelijke feit zal de “gematigde” moslim, zolang hij enigszins kan, fanatiek blijven ontkennen.
   
   
  Sjari’a
  Een Nederlands islamcriticus kwam tussen: “De voorstelling van zaken door [de gematigde moslim] inzake de trouw aan de sjari’a van moslims in Nederland wordt door ieder serieus wetenschappelijk onderzoek ernaar totaal gelogenstraft. Hij verbloemt het begrip taqijja…“
  Dus volgde er bij onze gematigde moslim weer een poging om de eigen stellingname als de middenweg voor te stellen: “Je gedachtegang lijkt sterk op die van de djihadi’s zonder dat je het eigenlijk beseft. De wereld draait nooit lang op extremen.” En verder stelde hij de sjari’a voor als van dezelfde orde als het Romeins recht of de Code Napoléon.

• Dus ik: “De sjari'a is inhoudelijk bekritiseerbaar (handen afhakken is maar een sensationele uitschieter), maar is vooral onaanvaardbaar omwille van zijn basis, die radicaal verschillend is van het Romeins recht en de Code Napoléon: het gaat om de anachronistische nabootsing van Mohammed, die als ultieme beweegreden voor zijn gedrag een ingebeelde openbaring gebruikte. Islamofielen en taqijja-moslims (‘gematigde’ moslims) blinken uit door moedwillige oppervlakkigheid, en dat blijkt weer eens uit dit pleidooi pro sjari'a, dat de voor islamieten fundamentele reden waarom de sjari'a verkieslijk is, verdonkeremaant. Goochelaars oefenen zich in misdirection, en dat is de rode draad in het hele pro-islam vertoog.”
  Een uitweg van islamofielen en gematigde moslims uit de oprakeling van een vervelend voorbeeld uit de sjari’a, bv. de door vele moefti’s goedgekeurde en aanbevolen vrouwenbesnijdenis, of de algemeen aanvaarde steniging als straf voor “ontucht”, is dat “deze ouder is dan de islam”. Natuurlijk is ze dat, maar dat maakt haar niet minder islamitisch: “Alles aan de islam is pre-islamitisch (besnijdenis, varkenvleesverbod, moskee-architectuur, bedevaart naar Mekka, veelwijverij, je vrouw slaan, enz.), behalve Mohammeds openbaring. Het geloof in deze ingebeelde openbaring, deze ‘folie à deux’ op miljardvoudige schaal, maakt dat deze pre-islamitische gewoonten, die anders wel zouden evolueren en eventueel verdwijnen, voor eeuwig gebetonneerd worden. Bv., de joden hadden de hun door de Schrift opgelegde straf van steniging wegens overspel vervangen door pek en veren, maar Mohammed voerde de steniging weder in en legde ze ook aan de joden op.”
  Waarop de “gematigde” moslim: “…Ik heb hier niet de sjari’a willen verdedigen maar uitleggen. En je weet: als je persoonlijk wordt in een debat of discussie, ben je al bij voorbaat verloren. We hebben al eens gediscussieerd maar telkens je het niet aankan begin je vuil te spuwen en over je achterlijk taqijja-dinges te zeveren…”
  Nou nou: “[Gematigde], ik noteer dat het weer eens jijzelf bent die persoonlijk wordt, wat volgens jou zelf typisch is voor wie het debat verloren heeft. Ik heb jou in deze discussie helemaal niet genoemd en slechts op algemene feiten inzake de islam de aandacht gevestigd. Maar jij begint objectieve feiten zoals de grootschalig en veelvuldig vastgestelde taqijja als ‘vuil’ en ‘zever’ af te doen.”
   
  Camera
  Daarop kreeg ik een “gematigd” voorstel: “Ik wil eens naar een ‘moslim’ buurt gaan en jij mag een willekeurige moslim vragen wat een taqijja is. Ik zorg voor de filmploeg… Ik heb het zelf moeten opzoeken toen je goeroe Wilders er over begon.”
  Mijn eerste artikel over het islamprobleem dateert uit begin 1989, ruim 12 jaar vóór 11 september, de gebeurtenis die Wilders geleidelijk tot anti-islamleider zou maken, jaren na het verdwijnen van Pim Fortuyn, die zelf nog in de politiek moest gaan en vermoord worden. Het woord “goeroe” is hier dus zeer misplaatst, typisch voor de sloganeske veralgemeningen waarmee zijn soort het debat probeert te winnen.
  Mijn antwoord op dit voorstel: “Er zijn inderdaad talloze moslims die taqijja bedrijven (zoals ik heb vastgesteld), zelfs zonder het woord te kennen. Blijkbaar was jijzelf ook in dat geval voordat Wilders het woord gebruikte. Maar hij had dat woord niet zelf bedacht, hij had het uit islamitische bron. Ik zal dus niet veel moeite hebben om jou een moslim die het woord wél kent, onder de camera te duwen. Overigens wil ik jou wel eens meenemen naar eender welke moslimbuurt en een moslim vinden die bereid is om publiekelijk te verklaren: ‘Mohammed had ongelijk.’ Succes niet verzekerd. Islamapologeten vertellen graag het postmoderne smoesje dat ‘dé islam niet bestaat’. Wel, de grenzen van de islam zijn met dit criterium ondubbelzinnig vast te stellen.”
  Nadat de gematigde moslim het belang van taqijja wou ontkennen, veranderde hij nu het geweer van schouder om taqijja goed te praten: “Taqijja wil heel simpel zeggen dat je niet tegen je zelf mag getuigen, maar alleen als je leven er van afhangt. Bijvoorbeeld: wanneer Koenraad een SS'er zou zijn en hij zou een jood tegenhouden, mag die jood tegen Koenraad zeggen dat hij geen jood is, dat is taqijja.” Merk de tactiek op om wanhopig overal het nazisme bij te sleuren: ietwat in het multicultureel vertoog (genre Kif-Kif) geïntegreerde moslims mijden het echte debat en zoeken hun toevlucht tot de retoriek waarmee de bange burgers zich de mond laten snoeren.
  
  
  Met voorbijgaan aan zijn verbale agressie ging ik verder op het onderwerp taqijja in: “De ‘gematigde’ moslims zijn precies in de door [hem] geschetste positie. De waarheid over de islam en zijn obscurantisme en onverdraagzaamheid geldt tegenover de moderne wereld als een zelfbeschuldiging. Om die te vermijden zijn zij, precies zoals [hij] zelf zegt, door hun godsdienst gerechtigd te liegen. En dat doen zij dus volop.”
   
  Ontmaskering
  Ten einde raad gooide onze gematigde moslim het over een andere boeg. Uit eigen beweging begon hij over een TV-fragment, Hans Jansen, de ontluisterende ontmaskering (http://m.youtube.com/watch?v=e6VRvDXO4Ko), waarin arabist prof.em. Hans Jansen bij Pauw & Witteman zei dat politici de islam overdreven ter wille zijn. Gevraagd naar voorbeelden moest hij even zoeken. Triomfantelijk commentaar van onze moslim: “Hier rijdt Hans Jansen zichzelf muurvast. Het is zijn recht om zijn natte dromen voor waar nemen, maar de werkelijkheid/waarheid heeft ook haar rechten.”
  Hoewel ik nog niets gezegd had, trok hij uit dit onooglijk fragment ook voor mij huizenhoge besluiten: “Ik begrijp dat het je pijn doet Jansen te zien afgaan als een gieter, want je verkocht jezelf ook als een islamkenner en ging met dezelfde afrijs [?] naar beneden. Dit is de laatste keer dat ik op je post reageer, met obsessieve islamhaters praten heeft geen enkel zin, ze hebben van die onhebbelijke trekjes om over alles zeker te zijn en hun antwoorden in discussies zijn al voorgetikt.”
  Ik sloot de discussie af met deze repliek: “Dit is al de tweede keer dat [de gematigde moslim] belooft om niet meer op mij de antwoorden: met veel drama de deur dichtslaan om de aandacht af te leiden van het feit dat hij nog nooit wat dan ook over de islam heeft kunnen weerleggen. Wat Hans Jansen betreft: zijn terrein is de islamkunde, waarin [onze gematigde moslim] ook nog nooit wat dan ook van hem heeft kunnen weerleggen. Dit keer werd Jansen door de presentatoren naar iets sociologisch gevraagd, en daar moest hij even over nadenken. Hij noemde zijn eigen aarzeling een afgang, maar gaf daarna wel een voorbeeld, en toen hij er nog één ging geven, werd het filmpje door de poster, die het ten onrechte als een ‘ontmaskering’ betitelde, veelbetekenend afgebroken.”
  Hans Jansen is geen bekende TV-figuur geworden door politieke commentaar te geven, wel door de islam te belichten. Het is juist door hun onvermogen om hem daarop te counteren dat "gematigde moslims" hun toevlucht moeten nemen tot dit soort heel selectief geknipte filmpjes. Eigenlijk geven zij hiermee hun inhoudelijke nederlaag toe.    
   
  Besluit
  Het eerste besluit dat je uit dit twistgesprek kan trekken, is dat Facebook zijn eigen soort “trollen” aantrekt. De “vrienden van vrienden” die je op de tijdlijn van je vrienden ontmoet, kunnen je veel tijd doen verliezen. Gelukkig verliezen zij al gauw hun zelfbeheersing, en dan trekken zij eruit. Dat is dan het voordeel van Facebook: aan de toog zou een discussie in een vuistgevecht ontaarden, hier schelden zij wat en slaan dan de deur dicht.
  Desalniettemin heeft deze discussie wel geïllustreerd dat “gematigde moslims” zich in allerlei bochten kunnen wringen, maar eigenlijk over geen enkel ernstig argument beschikken. Als je hun de feiten over hun islam en hun geëerde Mohammed onder de neus duwt, dan moeten ze hun ontsnappingstruken toepassen. Die truken zijn wel talrijk, en sommige worden hun door hun ongelovige maar islamofiele vrienden aangereikt. Anders dan de weinig theologisch onderlegde massa’s in de islamwereld, bij wie er zelden aanleiding is om van taqijja te gewagen, zijn de uitdrukkelijk “gematigde” moslims in het Westen wel gespitst op confrontatie met de ongelovigen. In hun vertoog mag je dan ook enige valsheid verwachten.