Zelfs de N-VA heeft het nog niet begrepen (Hoegin)

Zelfs de N-VA heeft het, na 13 juni 2010 én meer dan één jaar onderhandelen met de Franstaligen, nog steeds niet begrepen. Dat is toch de conclusie waar ik mee zit na het bekijken van het interview van Bart de Wever op Terzake eerder deze week. Kan men dan verwachten dat CD&V en Open Vld het wel al zouden begrepen hebben, om over de Nederlandstalige bijhuizen van PS en Ecolo nog maar te zwijgen?

Je zou denken dat na meer dan een jaar onderhandelen met de Franstalige partijen om uiteindelijk op een redelijk achterbakse wijze bij het groot vuil te belanden, de N-VA terug zou grijpen naar haar partijprogramma en een separatistisch discours zou aanslaan. Daar was zelfs enige hoop toe, althans voor wie vluchtig de titel boven het interview van Liesbeth Homans met De Standaard meer dan een maand geleden gelezen had. «Dit is Vlaanderen tegen Wallonië.» En nog: «Met geen enkele Franstalige partij is tegenwoordig een degelijk compromis mogelijk.» De conclusie dat het dus met België niet meer kan hangt daarmee voelbaar in de lucht, maar uitgesproken werd ze in het interview evenwel niet.

Het was Bart de Wever zelf die in Terzake verwees naar dat interview, en onderstreepte dat in de uitspraken die Liesbeth Homans in dat interview deed geen separatisme verscholen zat. Een ander sleutelmoment in het interview was het ultieme voorstel van Bart de Wever om de institutionele crisis op te lossen als de andere Vlaamse partijen de N-VA alsnog zouden volgen, en Elio di Rupo in de kou zouden laten staan. Hoe omschreef Bart de Wever dat voorstel? Neen, niet «Vlaanderen 1.0», maar wel «België 2.0», en nog wel door middel van de invulling van grondwetsartikel 35. Je gelooft je oren niet.

Want is het niet aandoenlijk om te zien dat de grootste partij van Vlaanderen, nadat ze op zulke groteske wijze door de Franstaligen bij de bok werd gezet, toch nog steeds trouw blijft aan het ene en ondeelbare België? En dat dit gebeurt uitgerekend op het ogenblik dat de Franstaligen openlijk discussiëren welke minimale schijnsplitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde voor hen nog aanvaardbaar is, met het uti possidetis-principe in het achterhoofd om bij een eventuele splitsing van België toch nog aanspraken te kunnen maken op een zo groot mogelijk deel van Vlaams-Brabant? Als kiezer in het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde moet je straks al blij zijn dat je zoveel keuze hebt uit separatistische partijen, met onder meer de PS, de cdH, Ecolo en MR–FDF. In de andere Vlaamse kieskringen moeten de kiezers het immers stellen met alleen maar het Vlaams Belang dat niet blijft vasthouden aan het voor sommigen blijkbaar nog steeds zeer dierbare België.

De N-VA gedraagt zich dan ook als een maîtresse, die net een flink pak rammel heeft gekregen voor ze gedumpt werd, en nu hoopt dat het huwelijk van haar minnaar toch nog zal mislukken zodat hij snel weer naar haar zal kunnen terugkeren. Om met hem een «liefdesnestje 2.0» op te bouwen! En deze keer hopelijk zonder verborgen agenda's, zonder de vernederingen – Comment est-ce qu'il ose?, niet waar? – en de regelmatige pakken slaag, om over de gretige vingers in de portefeuille en het spaarvarken nog maar te zwijgen. Ik vrees echter dat zolang de N-VA niet verder raakt dan een bede om te overwegen grondwetsartikel 35 in te vullen, de Franstalige partijen weinig onder de indruk zullen zijn.

Zij zullen dat ook niet zijn als ze vernemen dat de N-VA in de Vlaamse regering zal blijven zitten, ook al zouden CD&V en sp.a er het regeerakkoord schenden. Bart de Wever vertelt klinkklare nonsens wanneer hij zegt dat de N-VA niet uit de Vlaamse regering hoeft op te stappen als ze zich aan het regeerakkoord houdt. Partijen stappen niet uit een regering omdat zíj het regeerakkoord willen schenden, maar omdat anderen dat gedaan hebben, of van plan zijn te doen. Het zal in voorkomend geval dus wel degelijk aan de N-VA zijn om uit de Vlaamse regering te stappen, niet CD&V of sp.a. Met zijn uitspraak dat de N-VA hoe dan ook blijft zitten geeft partijvoorzitter Bart de Wever niet meer of niet minder dan carte blanche aan zijn voorlopig nog Nederlandstalige Noord-Belgische coalitiepartners. Die weten nu immers dat ze rustig voluit mogen gaan in hun toegevingen aan de Franstaligen om de fel begeerde federale portefeuilles eindelijk in de wacht te kunnen slepen. Problemen in de Vlaamse regering zal dat immers zeker niet veroorzaken, want de N-VA blijft er lekker zitten! Het had erger gekund voor Wouter Beke en Caroline Gennez.