Land van de zuiveren

Telkens een als rechts gedoodverfde medemens de islam bekritiseert, dan ontbinden linkse media al hun duivels om die islamkritiek de kop in te drukken. Dat kan de vorm aannemen van scheldpartijen maar vooral van ironie met slappe pointe, meewarige spot als van kenners met onwetenden, hol en vals klinkend omdat juist zijzelf zalig onwetend zijn over de islam. Maar aan zichzelf overgelaten, zonder een rechtse haatfiguur in de buurt, brengen linkse media als Humo en De Morgen eigenlijk heel wat islamkritiek. Of althans: rauwe gegevens waaruit de lezer alleen islamkritische besluiten uit kan trekken. Daar waar de meeloop-linkse media, genre De Standaard, nog altijd tegenover hun linkse rolmodellen aan het bewijzen zijn hoe hard ze het AVV-VVK afgeworpen hebben, volgen de echte linksen hun eigen agenda; en die komt nu eenmaal op menig punt met de islam in botsing. Een nieuw voorbeeld is Rudi Rotthier’s reportageboek over Pakistan, De lont aan de wereld (uitgeverij Atlas), inmiddels ook in meerdere vraaggesprekken nader toegelicht.




Wanneer de Israëli’s er in Gaza of de Westoever met vuile voeten doorgaan, dan zijn in onze media de kreten over “genocide” nooit ver weg. Men haalt er zelfs het bijbelboek Exodus bij, waar Jozua inderdaad genocide pleegt op de inheemse Kanaänieten om hun land te kunnen inpalmen. Maar het aanslepende conflict met de Palestijnen bewijst natuurlijk dat er dit keer géén genocide plaatsgevonden heeft. Er kan maar een probleem zijn met de Palestijnen omdat de Israëli’s hen niét uitgeroeid noch zelfs maar uitgedreven hebben. Dat alternatief is elders echter wel uitgeprobeerd, en met succes.

De splitsing van Brits Palestina in 1948, waaruit de staat Israël voortkwam, werd in 1947 voorafgegaan door de splitsing van Brits Indië in de seculiere republiek India en de moslimstaat Pakistan, “het land van de zuiveren”. In West-Pakistan werden de niet-moslims in grote meerderheid uitgemoord (naar schatting een miljoen) of weggezuiverd. In Oost-Pakistan zou dat proces over decennia uitgerokken worden, met nog een miljoen slachtoffers in 1948-70 en minstens een miljoen (maar mogelijk 2,4 miljoen) tijdens de Bangladesj-crisis in 1971. De islamitische republiek Pakistan is een genocidestaat. Als er één woord waarheid zit in alle stoere verklaringen over mensenrechten, dan moet Pakistan ontmanteld worden.

Terwijl Tom Naegels en Paul Goossens in De Standaard geloven dat wat Arabische leuzen over vrijheid en een machtsoverdracht van de ene generaal naar de andere bewijzen dat islam en democratie wel degelijk samengaan, heeft Rotthier in De Morgen gewaarschuwd dat de islamisten met de revolutie aan de haal kunnen gaan. Naar zijn ervaring in Pakistan gaan dezelfde mensen die hem op het hart drukken dat zij géén fanatici zijn, dat zij “goede mensen in een slecht land” zijn, wel betogen voor vrijlating van de moordenaar op een criticus van de wet op de godslastering. Zonder aarzeling en zonder proces gaan zij tot lynchpartijen en stenigingen over. “Zo goed zullen ze dan wel niet zijn”, oppert hij.

Ach, misschien zijn ze juist wél goed, en dragen ze naar godsvrucht en vermogen bij tot de vestiging van wat bij hun weten het hoogste weldaad is, namelijk een zuiver islamitische samenleving. Goede mensen zullen vanzelf het goede doen, en slechte mensen het slechte; maar dat goede mensen het slechte gaan doen, dáár zorgt de islam voor. (vrij naar Steven Weinberg)

Als linkse van de oude school zet Rotthier wel nog eens het socialistische vermoeden neer dat economische beterschap het allemaal wel zal oplossen. In dat geval zou het schatrijke Saoedi-Arabië, dat ook zijn onderklasse verwent, een model moeten zijn van pluralisme en verdraagzaamheid. En dan zou a contrario een opvallende versterking van het islamitisch obscurantisme met een even opvallende verarming moeten samengaan. Welnu, Pakistan maakt weliswaar weinig vooruitgang, maar het is er materieel ook niet op achteruitgegaan de laatste twintig jaar, en toch heeft Rotthier over die tijdsspanne de aanwezigheid en zichtbaarheid van vrouwen op straat drastisch zien verminderen. Religie is wel degelijk een apart domein dat niet tot materiële factoren te herleiden valt. Onder de zeer uiteenlopende sociaaleconomische omstandigheden van Arabië, Pakistan en de Europese migrantenwijken zien we de islam een gelijklopende uitwerking hebben.

HOOP, zo heette in 2006 de campagne van onze staatszender om in de vorm van noodhulp Vlaams geld naar de nucleair bewapende terreurdraaischijf Pakistan te versassen: “Help Ons Overleven in Pakistan.” Alsof de Pakistani’s niet zelf het meest tot de overleving kunnen bijdragen door wat minder mensen te vermoorden. Maar volgens Rotthier is er nu inderdaad hoop. Hij voorziet dat Pakistan gaat desintegreren. Dat kan beginnen met de Pathanen die bij hun volksgenoten in Afghanistan willen, de Baloetsji’s idem bij Iran, de Sindhi’s die onder de knoet van Islamabad uit willen. De ontbinding van Pakistan zou een weldaad voor de mensheid zijn.