Vlamingen in de zoo

Wie de Vlaamse beweging aan het werk ziet, stuntelig en amateuristisch, haar traagheid afgewisseld met grillige uitbarstingen, zal zich weinig aangespoord voelen om haar te vervoegen. Wie echter haar belgicistische tegenstanders leest, kan daardoor wel geprikkeld worden om zich te engageren in de weerlegging van hun zelfgenoegzaam discours.



Een vers voorbeeld vinden we in de Knack-bijlage De Onafhankelijkheidsgedachte, 2-2-2011, namelijk de bijdrage van UA-geschiedenisdocent Maarten Van Ginderachter. Het begint al bij de titel: “Wondermiddel of koortsdroom?” Er bestaat bij mijn weten geen enkel belgicistisch wederwoord op de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte dat niet in karikaturen vervalt. Eén voor één doen ze stoer door heel scherp een stropop de grond in te argumenteren, met zorgvuldig vermijden van wat in Vlaamsgezinde kringen echt leeft. Daar zegt immers niemand dat de Vlaamse onafhankelijkheid een “wondermiddel” is. Ze zal de klimaatproblemen niet oplossen, en zelfs met de transferlast van de schouders zal er een enorme staatsschuld uit het verleden te delgen blijven.

De professor beweert: “Wie rationeel de gapende inconsequenties in het Vlaams-nationalisme aanwijst” -- zonder enig voorbeeld -- “krijgt van alles naar het hoofd geslingerd, maar zelden afdoende antwoorden.” Vervang “Vlaams” door “Belgisch”, en het is helemaal juist.

Maar dat zegt hij vlak nadat hij Guy Verhofstadts demonisering van het Vlaams (niet het Belgisch) nationalisme door de reductio ad Hitlerum aangehaald heeft. U weet nog, “l’identité, c’est Auschwitz”. Die keurt hij af, maar ze herinnert er natuurlijk wel aan dat juist wie de onafhankelijkheidsgedachte ernstig neemt, “van alles naar het hoofd geslingerd krijgt”, en wel veel ergere dingen dan de belgicisten ooit hoeven te vrezen. Want inderdaad: “Het grootste verwijt dat je van een Vlaams-nationalist kunt krijgen, is dat je een slechte Vlaming en een nestbevuiler bent.” Och, is het dat maar? Terwijl belgicisten hun tegenstanders wereldwijd als nazi’s belasteren, moeten zijzelf alleen vrezen voor de krachteloze term “slechte Vlaming”. En dan nog, want eerlijk gezegd heb ik in alle communautaire discussies op diverse forums nog nooit die term gehoord, tenzij juist uit de mond van belgicisten die zich met een nep-geuzennaam als het slachtoffer van een vreselijk Vlaams fanatisme willen voordoen.

Zelfs de scheldwoorden worden hier verdraaid: “Critici worden aan de kant gezet als ivorentorenintellectuelen die niet inzien dat de ‘verdamping’ van België een onvermijdelijk historisch proces is.” Het probleem met die intellectuelen is niet dat ze in een ivoren toren leven, verstrooide professoren die zich zodanig in esoterische onderwerpen verdiepen dat ze het contact met de dagdagelijkse werkelijkheid verliezen. Nee, het is inzake zeer eenvoudige dossiers dat zij zeer evidente feiten weigeren te zien, niet de “verdamping van België” (die overigens wel omkeerbaar is, bv. naar het unitaire volledig tweetalige België waarvan de Vlaamse beweging een eeuw geleden droomde), maar bv. de schending van de grondwet inzake BHV. Ik ga ze hier niet verder opsommen, de prof mag zijn eigen huiswerk doen en het gepubliceerde argumentarium tegen België nalezen.

De belangrijkste leugen in de column is de stelselmatige vereenzelviging van de onafhankelijkheidsgedachte met “Vlaams-nationalisme”. Het is net zoals Jos Geysels in zijn recente tv-debat tegen Peter De Roover: toen deze hem totaal gevloerd had met zijn ontleding van het ondemocratische karakter van de Belgische staat, wist hij niets beters te bedenken dan het boewoord “nationalisme”. Ook mensen die niets met nationalisme hebben, ondermeer buitenlandse waarnemers, stellen vast dat België structureel ondemocratisch en een bron van slecht bestuur geworden is.

Maar dat wil de UA-historicus niet geweten hebben, liever psychiatriseert hij de ander: “De Wever heeft het separatisme een rationeel imago aangemeten, maar hoe je het ook draait of keert, de bestaansreden van het Vlaams-nationalisme blijft pure emotie, namelijk wrok tegen België.” Misschien geldt dat wel voor het “Vlaams-nationalisme”, het ligt er maar aan hoe je die boeman definieert, maar het geldt zeker niet voor de onafhankelijkheidsgedachte. Overigens hoeft zogenaamde wrok niet irrationeel te zijn. Is de wrok van een slachtoffer van verkrachting tegen de dader niet gebaseerd op een correcte vaststelling van een reëel onrecht? Het onrecht tegen de Vlamingen zit in de Belgische staat ingebakken, en sommigen hebben hun wrok daarover omgezet in een rationeel gefundeerde onafhankelijkheidsgedachte.

De troefkaart van onze academicus is een brutale drogredenering: “Je kunt toch niet met een uitgestreken gezicht blijven beweren dat Vlaanderen een onderdrukte natie is. Welke maatstaven je ook gebruikt, Vlaanderen duikt voortdurend op in de Top 10 van de welvarendste regio’s ter wereld.” Deze reductie van de mens tot zijn economische dimensie is precies het argument dat ter verdediging van de Apartheid gebruikt werd: je kunt toch niet beweren dat de Zuid-Afrikaanse zwarten onderdrukt zijn? Ze zijn veel welvarender dan de zelfbesturende zwarten in de rest van Afrika!

Er is een verschil tussen economisch welslagen en soevereiniteit. De Vlaming kan niet eens een partij wier beleid hij ondergaat doch afkeurt, zoals de PS, democratisch wegstemmen. Maar waarom over democratie beginnen, jullie hebben toch genoeg te eten? Belgicisten bejegenen Vlamingen als dieren in de zoo.