Soep zonder balletjes (Hoegin)

Hoe solfer je iemand soep zonder balletjes op? Laat hem eerst heel snel soep met enkele balletjes maken, en stel vervolgens een Vlaamse socialist aan om ze te mengen met je eigen soep zonder balletjes. Laat het brouwsel daarna nog enkele weekjes sudderen om die socialist de resterende balletjes er één voor één uit te laten vissen, of te vervangen met enkele gestoofde peren. Zes experts mogen ondertussen tot vijf cijfers na de komma narekenen wat het precieze kookpunt van die soep is – uiteraard met de nodige transparantie.


Dat Johan vande Lanotte een tovenaar met getallen is, wisten we al uit de tijd dat hij eigenhandig de Belgische pensioenen redde door de oprichting van het Zilverfonds. Maar de wonderbaarlijke optelling der dagen die we de laatste weken hebben mogen meemaken blijft verbazing wekken. Eerst heette het dat hij zijn eindrapport op 12 november bij de koning zou afleveren, maar toen na enkele weken bleek dat 12 november dit jaar uitzonderlijk vlak na 11 november viel, werd om uitstel gevraagd tot 15 november. Nu goed, tot 16 november. Ach, waarom niet 22 november, nu hij zo goed bezig is? Bij zijn aanstelling vond de N-VA het trouwens nog oneerlijk dat Johan vande Lanotte in tegenstelling tot de eigen partijvoorzitter Bart de Wever een zee van tijd had gekregen van koning Albert II, maar de laatste dagen bleef het oorverdovend stil over de nieuwe, voorlopige einddatum van Vande Lanottes bemiddelingsopdracht.

Wat de échte opdracht van Johan vande Lanotte was – tijd winnen dus – deden we trouwens een tijdje geleden al uit de doeken. Vandaag kunnen we alleen maar vaststellen dat de man zijn rol met glans vervult. Meer zelfs, de «eerste akkoordjes» waarover de in Noord-België verschijnende Nederlandstalige krant De Standaard deze morgen met veel vreugde berichtte, doen vermoeden dat hij veel meer succes schijnt te kennen dan de koning en Elio di Rupo ooit hadden durven dromen. Net zoals de N-VA qua tijd langzaamaan gekookt wordt als een kikker, worden ook inhoudelijk beetje bij beetje de Vlaamse eisen in de vuilbak gekieperd. Niet moeilijk dus dat zowel Elio di Rupo als Joëlle Milquet uiterst tevreden zijn met het werk van Johan vande Lanotte. Ze hadden niemand beters kunnen vinden om voor hen het vuile werkje op te knappen.

Vuil werkje? Lees even mee wat de krant meent te weten over het voorstel tot akkoord dat Johan vande Lanotte onder de partijvoorzitters verdeeld zou hebben, in het bijzonder over de «modernisering» van het parlementair stelsel:

De bedoeling is dat vanaf 2014 de federale en regionale verkiezingen zouden samenvallen, luidt Vande Lanottes voorstel. Die passages staan nog tussen haakjes, wat betekent dat er nog verzet is.

Dit is immers straffe kost, en het is merkwaardig dat die passages «nog tussen haakjes» staan in plaats van dubbel doorstreept. Hoe men zoiets trouwens een «modernisering» van het parlementair stelsel durft te noemen in een zelfverklaarde kwaliteitskrant, terwijl het toch overduidelijk over een reductie gaat, is ook een raadsel, doch dit terzijde. De essentie is dat de N-VA die passages blijkbaar tolereert, en blijft tolereren, in plaats van ze krachtdadig van tafel te vegen.

Over samenvallende verkiezingen gesproken, van het kroonargument dat niet-samenvallende verkiezingen tot te veel verkiezingen zouden leiden, en dus de regeringsvorming ook bemoeilijken, hebben we de laatste maanden niet veel meer vernomen. Misschien heeft het er iets mee te maken dat vandaag overduidelijk aangetoond wordt dat dat dan toch het probleem niet was in 2007? Let overigens ook op wat niet vermeld wordt in het krantenbericht, namelijk de precieze implementatie van die samenvallende verkiezingen. Niet de regionale verkiezingen zullen gekoppeld worden aan de federale, wel de federale aan de Europese. En dat betekent dat de Kamer omgevormd zal worden tot een legislatuurparlement met verkiezingen om de vijf jaar, net zoals de regionale parlementen. Gedaan dus niet alleen met regionale regeringen onafhankelijk van de federale, maar ook met vervroegde verkiezingen. Tenzij de zelfmoordneigingen van de N-VA de komende weken zouden afnemen, staat het nu al in de sterren geschreven dat alleen een niet nader genoemde «niet-democratische» partij tegen deze onaanvaardbare «modernisatie» zal protesteren.

En er staan nog meer merkwaardige zaken in het voorstel van Johan vande Lanotte. Zo bijvoorbeeld over de werkgelegenheid, waarvan het normatieve kader federaal zou blijven, terwijl de gewesten de sancties zouden mogen uitvoeren. Of niet uitvoeren natuurlijk. Het blijft voorlopig echter een open vraag wie de rekening zal moeten oppikken als een gewest ervoor kiest geen of nagenoeg geen sancties uit te voeren, want de discussie over de financieringswet wordt nog steeds «geobjectiveerd». Ik loof echter geen premie uit voor de eerste lezer die kan raden welk gewest ik ervan verdenk het misschien niet zo nauw te zullen willen nemen met de sancties, en wie daar dan zal moeten voor betalen, maar voor wie het echt niet kan raden, wil ik wel even de sleutelbegrippen «solidariteit» en «geen verarming» in herinnering brengen.

Een vergiftigd soepballetje dat Johan vande Lanotte wel in de N-VA-soep laat drijven, is de splitsing van de kinderbijslag. Die wordt volgens de gemeenschappen gesplitst, behalve in Brussel, waar een «Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie» opgericht zou worden. De N-VA lijkt wel een vegetariër te willen zijn, behalve daar waar het erop aankomt: namelijk aan tafel. Het is immers niet omdat het woord «gemeenschap» in de naam van die commissie twee keer voorkomt, dat het in de feiten niet om een splitsing volgens de gewesten zou gaan. Alleen in Brussel kan men merken of iets volgens de gemeenschappen of de gewesten is gesplitst, en daar wordt de kinderbijslag duidelijk volgens het gewest gesplitst. De dubbele bevestiging lijkt daarom wel een ontkenning te moeten verhullen. Denkt men bij de N-VA trouwens werkelijk dat in die Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie de Vlamingen evenveel te zeggen zullen mogen hebben als de Franstaligen? Daar zal veel volk komen naar kijken, waarschijnlijk zelfs precies evenveel als vandaag elke dag komt kijken naar de correcte naleving van de taalwetten in Brussel, zeker als het over benoemingen gaat. Overigens, met de financiering van die «gesplitste» kinderbijslag zit het niet helemaal snor, want die zou in het voorstel van Johan vande Lanotte… federaal blijven.

En dan was er nog de financiering van Brussel. Volgens een nieuwe studie, nota bene besteld door de Brusselse Open Vld-minister van Financiën en Begroting Jean-Luc Vanraes, zou Brussel recht hebben op maar liefst 720 miljoen extra. Dat die studie besteld werd bij de Franstalige universitaire instelling Facultés Universitaires Saint-Louis kan alleen maar de absolute objectiviteit van die cijfers bevestigen en garanderen. Of wat dacht u? Ik kan me nu al voorstellen dat iemand als die Jean-Luc Vanraes met plezier in die Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie zal willen zetelen, en daar enkel en alleen de Vlaamse belangen in Brussel zal verdedigen. Wie daar iets anders over zou durven denken, kan alleen maar van kwade wil zijn.

Het is daarmee duidelijk dat de lofprijzingen – niet alleen van vriend maar ook van vijand! – van De Standaard van vandaag aan het adres van Johan vande Lanotte en zijn vakmanschap meer dan op hun plaats zijn. Hij voert immers zijn opdracht tot in de puntjes uit, ja overtreft ze zelfs een beetje. Er wordt immers veel tijd gewonnen, wat alleen maar in het voordeel van België en de Franstaligen speelt, terwijl hij beetje bij beetje de eisen van de N-VA weet af te breken. En als er uiteindelijk veel tijd gewonnen zal zijn en de N-VA toch een akkoord afwijst, zal Johan vande Lanotte er absoluut de man niet naar zijn om de zwarte piet niet naar de N-VA door te schuiven om het de CD&V wat gemakkelijker te maken toch toe te happen om in een regering van Nationale Eenheid te stappen. Je hoeft trouwens de krant van vandaag niet gelezen te hebben om te weten dat de media hem daarbij graag nog een handje zullen willen helpen. Dat ze bij de N-VA echter niet afkomen dat ze niet gewaarschuwd waren.