Mohammed Rabbae verlaat Groen Links

Zopas heeft Mohammed Rabbae zijn lidmaatschap van Groen Links opgezegd, de partij waarvan hijzelf nog een weinig succesvol lijsttrekker geweest is. Rabbae werd vooral bekend met zijn pleidooi voor een verbod op Salman Rushdie's boek De Duivelsverzen. En nog steeds toont hij zich een vijand van onze vrijheden. Hij verdedigt rechtsvervolging als bestrijdingsmiddel tegen Geert Wilders. Dat is echter niet het partijstandpunt. Femke Halsema verklaart dat Wilders op politiek vlak moet bestreden worden, niet in de rechtbank.



In ca. 2001 nam ik deel aan een debat in de toenmalige Katholieke Universiteit Brussel met ondermeer Jos Geysels van Agalev/Groen! Hoewel die partij onder stichter Luc Versteylen meende dat nieuwe tegenstellingen de oude links/rechts-tweedeling achterhaald hadden, werd zij onder leiding van de oud- (niet echt "ex-") trotskisten Geysels en Mieke Vogels een uitgesproken linkse partij, vaandeldraagster van de haat tegen rechts. Dus daar zat hij, met van haat vertrokken gezicht, te pleiten tegen het recht op vrije meningsuiting voor mensen met de foute mening. Tenslotte was het de prille Sovjet-Unie onder Lenin en Trotski die de eerste anti-"haat"-wetgeving uitvaardigde en de term "politiek correct" lanceerde.

Geysels stelde aan het schoorvoetende België, waar het VB vrij aan politiek mocht doen, het strenge Nederland tot voorbeeld. Daar waren de Centrumdemocraten door de rechtbank tot een fikse boete veroordeeld wegens "discriminerende" en "tot haat aanzettende" leuzen zoals "Nederland is vol" (ooit door koningin Juliana in meerdere van haar troonredes uitgesproken). Met enige inhoudelijke overdrijving en veel pathos zei Geysels, vol bewondering, dat daar een partij wegens opiniedelict door de rechter "verboden" was, "verboden!"

Geen halve maatregelen, daar in gidsland Nederland. Welnu, zijn Nederlandse zusterpartij is helemaal van dat vervolgingsbeleid teruggekomen. Als Groen! een alternatief heeft voor het beleid van de nationalistische partijen, laat het dat dan in de politieke arena bewijzen. Alleen zo kan het zijn verloren democratische eer terugwinnen.