Over BHV, conflictpotentieel en het incident Gennart.

Het zijn de woorden van Steven Samyn (De Morgen) uit zijn opiniestuk dat vandaag gepubliceerd werd: "De scenario's over wat er moet gebeuren als het land uiteenvalt, beginnen trouwens wel heel concrete vormen aan te nemen. De Franstalige partijen zetten naar verluidt al enige tijd professoren aan het werk die alle mogelijke denksporen onderzoeken, zelfs een burgeroorlog. Door te spreken over een Plan B willen de Franstaligen hun kiezers niet alleen tonen dat ze met alles rekening houden. Ze hopen de Vlaamse publieke opinie ook te waarschuwen voor het einde van België. Alleen lijken ze te vergeten dat zoiets voor de N-VA niet het absolute horrorscenario is."

Spijtig dat hij er niet dieper op ingaat, een interessante evolutie langs Franstalige zijde dat we nauw in het oog moeten houden. Alle mogelijke denksporen...wellicht binnen het kader van het behoud van territoriale integriteit en expansie in een as Brussel-Wallonië. De Franstaligen hebben de afgelopen jaren al meermaals verklaart dat 'Brussel' in hun visie zomaar meegaat met Wallonië in geval van een 'Vlaamse Secessie'. Diezelfde Franstaligen die uitermate gevoelig zijn voor de (voor)rechten van de Franstaligen in Vlaanderen gaan telkens kort door de bocht met hun uitspraken rond Plan B. De Duitstaligen en de Brusselse Vlamingen moeten zich maar akkoord stellen met de 'wil' van de Franstalige meerderheid, o wee als de Vlamingen hun 'wil van de meerderheid' wensen te gebruiken. Niet alleen 'Brussel' en Wallonië hebben in hun visie een gezamenlijke toekomst ook de Randgemeenten 'rond Brussel' behoren daar automatisch bij.

BHV splitsen is een verkeerde beleidskeuze.

Al in 2007 kwam ik tot de conclusie dat de 'splitsing van BHV' een verkeerde beleidskeuze is en een tactische, mogelijk strategische, fout is. Ik ben blij dat Philippe Van Den Abeele recent tot een gelijkaardige conclusie kwam.

Het is duidelijk dat wij, Vlamingen, in ons recht zijn als het gaat om het probleem BHV. In een Democratische Rechtsstaat kan men enkel verkiezingen houden op een Grondwettelijk georganiseerde manier, enkel in bananenrepublieken & dictatoriale regimes doet men het anders. Een terugkeer naar het oude kiesstelsel lost het probleem BHV niet op, er zal nog steeds een discriminatie onder Belgen en de overschrijding tussen gewestgrenzen en taalgebieden vormen eveneens een blijvend probleem. Er zijn dan maar twee mogelijke oplossingen: BHV splitsen of het kiesstelsel aanpassen.

We moeten maar met onze meerderheid het Belgische systeem boycotten zolang er geen democratische verkiezingen plaatsvinden die op een rechtsgeldige manier gehouden worden, conform de Grondwet. Ik zou aansturen op een hervorming van het kiesstelsel waarbij men de puntjes op de i zet & de fouten binnen het Belgisch labyrint wegwerkt (zie artikel), dan pas zouden we spreken over een Copernicaanse revolutie.

Het probleem met de splitsing van BHV is dat we een signaal van afstoting de wereld in sturen. We betoneren de electorale en gerechtelijke grenzen van Vlaanderen rond het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, terwijl Brussel nog steeds de hoofdstad van Vlaanderen is. Het enige dat overblijft is de fysieke aanwezigheid van de Vlaamse overheidsadministratie, de band via het Vlaams Parlement en de Brusselse machtsverdeling tussen beide hoofdgemeenschappen. Een splitsing van BHV versterkt het beeld van een Brussels Hoofdstedelijk Gewest à part entière.

Tegelijk zullen de Franstaligen er verder politieke (en diplomatieke) garen van spinnen door een retoriek te hanteren van 'etnische onderdrukking'. Quasi geen enkel land zal zich scharen achter een volk van onderdrukkers die hun medeburgers 'hun rechten ontnemen', dat is één van de te verwachte tactieken die de Franstaligen zullen hanteren. In de eerste plaats zal men dit verhaal breed verspreiden in Parijs om de patron van de Wereldwijde Franse Gemeenschap achter zich te krijgen. De Vlamingen zullen de Serviërs aan de Noordzee worden in de verzinsels van de Franstaligen. Terwijl het net de Franstaligen zijn die de taalwetgeving niet respecteren en territoriale structuren van de Belgische Staat voortdurend in vraag stellen & ondermijnen. Ik verwacht dan ook dat de Franstaligen opnieuw zullen toestaan dat de Vlamingen hen een BHV-kaakslag toedienen om dan de retoriek opnieuw op te starten en mogelijk door te drijven.

Het is een uitputtingsslag...de aanhouder wint (meestal).

Het conflictpotentieel en de gevoelige territoria.


In alle relaties zit er conflictpotentieel, het is niet omdat het 'potentieel' er is dat het ook moet komen tot een conflict. Het probleem is het inschatten van dat conflictpotentieel...dat blijft natte vingerwerk. Er zijn maar enkele heethoofden in een zeer gespannen licht ontvlambare situatie nodig om de vuurbal aan het rollen te brengen. Dat de Franstaligen rekening houden met een mogelijke burgeroorlog lijkt mij normaal. Iedereen die bezig is met veiligheidsbeleid leert rekening te houden met een brede waaier aan scenario's en mogelijke evoluties. Er zijn worst case scenario's maar ook best case scenario's en een hele waaier aan scenario's daartussen.

In de 20ste eeuw is het communautaire conflict een aantal keer uitgelopen tot gevechten onder burgers, de Koningskwestie, Voeren, de Marsen op Brussel, Leuven...maar nooit ontaarde dit tot een grootschalig blijvend gewapend conflict op het niveau van een burgeroorlog of internal conflict. We hebben nooit echt Ierse en Noord-Ierse toestanden meegemaakt. Anderzijds mag men de verschillende opstanden in Vlaanderen & Brabant in de loop der eeuwen niet vergeten, het potje kan overkoken.

Het lijkt er echter sterk op dat de Vlamingen zeer diepe emmers hebben, daar kan veel water in maar ook deze emmers zullen ooit eens overlopen. Anderzijds bestaan de 'Vlamingen' nog en zijn de verschillende heersers uiteindelijk moeten afdruipen, de Franstaligen kan men beschouwen als de zoveelste 'buitenlandse heerser' in een hele reeks die uiteindelijk wel eens het onderspit zal delven. Alleen is het buitenlandse karakter van die 'heerser' wel zeer beperkt en gaat het hier vooral om een lokaal gebonden 'heerser'.

Langs Franstalige zijde heb ik er minder vertrouwen in, vooral door de grimmigere vakbondsacties uit het recente verleden. De beelden van de staking bij Forges De Clabecq onder leiding van Roberto D'orazio zijn mij steeds bijgebleven. Voeg daar het recente incident tegen Jan Peumans aan toe. Sale Flamand hoor je sporadisch in Brussel, vooral dan uit de mond van jongeren die het gebruiken als belediging tegenover leeftijdsgenoten. Hou rekening met de 'probleemjongeren' die zich niet achter de Vlamingen zullen scharen en mogelijk misbruik zullen maken van chaotische situaties om keet te schoppen, de zogenaamde casseurs zoals we nu in de Franse betogingen zien.

De gevarenzone strekt zich langsheen heel de taalgrens maar de voornaamste gevarenzone ligt in & om Brussel. De taalgrens blijft gevoelig, vooral rond de taalfaciliteitengemeenten maar die problematiek lijkt grotendeels gepacificeerd...buiten een sluimerende spanning in Voeren. In en om Brussel is het gevaar het grootst. We zitten zeer dicht op de taalgrens dat tevens de gewestgrens vormt tussen Vlaanderen & Wallonië. We hebben het tweetalig Hoofdstedelijk Gewest waar het gros van de bevolking Franstalig is, bevolking waarvan men kan stellen dat ze de Vlamingen niet genegen zijn mede dankzij mediatieke & politieke opjutting. We hebben 6 taalfaciliteitengemeenten rondom het Brussels Hoofdstedelijk Gewest waar de communautaire spanning steeds aanwezig is en verhoogt door de niet-benoeming van Franstalige burgemeesters & het probleem BHV. Finaal, hebben we de Franstalige territoriale eisen en verzuchtingen gericht tegen alle 'Brusselse' randgemeenten in het kader van Plan B en het probleem BHV.

Mocht de boel ooit in de lucht vliegen dan verwacht ik dat het wellicht in de 'Brusselse gevarenzone' zal plaatsvinden.

Communautaire spanningen binnen het leger?

Dat communautaire spanningen doordringen tot binnen het Leger is normaal, dat is al zo sinds de luide eisen van de Frontbeweging. Het Belgische leger is ook mooi in twee verdeelt. Alleen komt het bijna nooit tot uitspattingen zoals die van Kolonel Gennart.

Het is opvallend hoe gretig en op welke onbehoedzame & verbeten wijze Franstalige politici zijn omgegaan met het Gennart-incident, specifiek Denis Ducarme (MR) gevolgd door de PS. Anderzijds kan het ook zijn dat dit louter een handig incident was om politieke druk uit te oefenen gericht tegen een mogelijke toekomstige opvolgende Vlaamse minister van Landsverdediging. De tijd zal het duidelijk maken.

In de recenste Kamercommissie Landsverdediging ging het over de 'Vervlaamsing van het leger' na de uitspraken van Kolonel Gennart. Het is duidelijk dat langs Franstalige zijde een angst bestaat dat ze hun militaire capaciteit verliezen, naast de bijhorende tewerkstelling. Gelijkaardige beschuldigingen van 'Verfransing' van het Belgische leger werden ook geuit tijdens de beleidsjaren van Flahaut, vooral toen men nieuwe (onnodige) opleidingsinfrastructuur begon te bouwen in de Ardennen; door de verhuis van de pilotenopleiding naar Frankrijk en door het bevoordelen van Franstalige eenheden bij het ontvangen van nieuw materieel.

Tijdens de vorige legislatuur waren er al kritische vragen over het 'netto Noord-Zuidtransfer' van militairen & capaciteit in het kader van het voltooiingsplan. De uitspraken van Kol. Gennart over een 'Vervlaamsing' van het officierenkorps lijkt - vooral bij MR & PS - het beeld te bevestigen van een 'Vervlaamsing' van het leger. De verhuis van in Wallonië gevestigde artillerie naar Vlaanderen alsook de verhuis van de Agusta's van Bierset (Luik) naar Bevekom lijkt men nu nog meer te kaderen in een snoodaardig 'Vervlaamsingsplan' van het Leger in plaats van het voltooiingsplan opgesteld door de Franstalige (meertalige) CHOD (Chief of Defense). Ten gevolge van de uitspraken van Kol. Gennart ontsproot ineens de vrees voor een sluiting van Florennes en een verplaatsing van de F-16's naar Vlaanderen, naast het verlies aan tewerkstelling. Terwijl het verhaal Gennart één is van rancune wegens een gemiste promotie & fin de carrière.

Telkens ik nadenk over potentiële conflictscenario's kan ik het niet nalaten mijn aandacht te vestigen op de hervormingen & aankopen onder het bewind van Flahaut. Het Mediane voertuigenpark dat beter geschikt is voor operaties op verharde wegen blijft mij bij, rupsvoertuigen zijn nog steeds mobieler op een bredere waaier aan ondergronden dankzij een betere gewichtsverdeling, terwijl onze bondgenoten minder gretig zijn om over te schakelen naar een medianisering. De verdere uitbouw van de Krijgsmacht naar een 'vredesmacht' beter geschikt voor 'humanitaire operaties' zoals in Kosovo en andere etnische conflictgebieden. Het zijn evoluties dewelke eveneens toepasbaar zijn in een opstandig Vlaanderen, sterk geürbaniseerd, overal verharde wegen, geen actieve milities, enkel potentieel gevaar vanwege opstandige militairen en een beperkte groep licht bewapende burgers (de Jagers van Minister-President Peeters). Het 'poolen' van voertuigen zou in een worst case scenario wel eens kunnen eindigen aan de verkeerde kant van de taalgrens op het verkeerde moment.

Als de Franstaligen werkelijk vrezen voor hun veiligheid en een groter Franstalig officierenkorps willen...dan moeten we eens overwegen om Defensie te 'regionaliseren', al dan niet met een federaal coördinatiedepartement. We verdelen het Defensiebudget, het patrimonium en het materieel tussen Vlaanderen en Wallonië; het Brussels Hoofdstedelijk Gewest krijgt geen militaire bevoegdheden & dient als vestiging voor de centrale diensten. Vlaanderen en Wallonië mogen dan zelf bepalen over de grootte van het militaire contingent, welk materieel ze aankopen...weliswaar op eigen kosten. Zou dat een betere situatie zijn voor de Franstaligen?