Het Kerkelijk Rookgordijn

Op 24 Juni 2010 viel het gerecht binnen in het Aartsbisschoppelijk paleis en Sint-Romboutskathedraal. 475 dossiers van de Commissie ‘Adriaenssens‘ werden meegenomen, archiefstukken werden in beslag genomen voor verder onderzoek omtrent Pedofiliezaken. Tijdens die ‘huiszoeking’ werd ook een crypte opengebroken nadat een plaatselijke medewerker gewezen had op recente werken die er plaatsvonden. De media springt eveneens iets te gretig op het verhaal, een smeuïg schandaal die de Belgische Kerk op haar grondvesten doet daveren met bovenop een verkiezingsnederlaag voor de CD&V (‘De Katholieke Partij’ van Vlaanderen)…times are changing?

In een eerste reactie sprak men over een schending van de privacy en vertrouwensband tussen slachtoffers & de Commissie Adriaenssens. De privacy van de meegenomen dossiers is niet in gevaar, een onderzoeksrechter mag deze niet zomaar openbaren.

Uiteindelijk is de Commissie Adriaenssens een intern Kerkelijk systeem om klachten inzake pedofilie te behandelen & af te handelen, een soort intern verwerkingsapparaat. Daarnaast bestaat het Statelijke Gerechtelijk apparaat om strafbare feiten te onderzoeken, de schuldigen te vinden & bestraffen. Eigenlijk had de Commissie Adriaenssens meteen moeten samenwerken met het Gerecht. Professor Adriaenssens verklaarde in de pers dat de Commissie goed samenwerkte met het Gerecht, alleen vergat hij te verduidelijken wat die samenwerking inhield. Wat hield het akkoord tussen de Commissie Adriaenssens (de Kerk) en Justitie – onder voogdij van Minister De Clerck – juist in? Dat blijft onduidelijk.

Ik sluit me eigenlijk aan bij de uitspraken van de Luikse procureur-generaal Cédric Visart de Bocarmé geuit in Het Nieuwsblad (27 Juni 2010) : ” ‘Het parket en de commissie hebben niets met elkaar te maken en werken absoluut niet samen in verband met individuele dossiers. Maar we kunnen die commissie niet verbieden te bestaan en dossiers te verzamelen. Ze mag verzamelen wat ze wil. En het is de verantwoordelijkheid van de commissie om te beslissen wat ze doet met die verzamelde dossiers. Maar als ze beslist dat ze sommige van die dossiers niet aan het gerecht geeft, dan loopt ze het risico dat een onderzoeksrechter zal beslissen dat ze opgehaald moeten worden. Het was te verwachten dat het zou gebeuren, en dat is nu ook gebeurd.’”

Het onderzoek lijkt mij eveneens een logisch gevolg rond de pedofiliezaak Van Gheluwe, daarin was er sprake dat de Kerkelijke autoriteiten – lees Kardinaal Danneels – op de hoogte waren van de misbruiken. Hoe is die pedofiliezaak aan het licht gekomen? Door het gedwongen ontslag van Bisschop Van Gheluwe omdat het slachtoffer niet met zich liet sollen en geen doofpotoperatie duldde. Sindsdien zijn er meer dan 400 dossiers bijgekomen! Bijgevolg lijkt het mij logisch dat de Staat verder onderzoek voert naar mogelijke doofpotoperaties binnen de Kerk en verder misbruik door geestelijken. Kindermisbruik is zowat één van de zwaarste en meest inhumane vergrijpen ten aanzien van kinderen, ten aanzien van minderjarigen…daar kunnen we geen medelijden voor hebben. Het wegmoffelen van zulke zaken evenmin.

De Kerk kloeg over imagoschade…het Gerecht heeft gewoon een huiszoeking uitgevoerd in het kader van een strafonderzoek. Het imago van de Kerk was al geschonden, dat heeft de Kerk aan zichzelf te danken in de moderne mediatieke wereld. Sinds die huiszoeking is de Kerk begonnen met het aanleggen van een rookgordijn onder de noemer ‘Kerkelijk diplomatiek incident‘. Nu spreekt men over een gebrek aan respect voor het Kerkelijk Instituut, grafschennis en disproportionele onderzoeksverrichtingen. De realiteit is dat we spreken over een onderzoek naar Pedofilie in de Kerk, daar gaat het om. Het gaat niet om de Heilige Onschendbaarheid van de Kerk.

De pogingen van de Kerk om de discussie af te wenden naar een ‘diplomatiek incident’ vind ik eigenlijk grotesk. De Kerk zou beter wat meer nederigheid en respect hebben voor de slachtoffers van pedofiele geestelijken. De Kerk heeft er baat bij om die interne rotzooi op te ruimen.

Als de Kerk deze zaak wil laten escaleren tot een diplomatiek incident waarbij ze een gebrek aan respect verwijt van de Staat dan is het tijd hen erop te wijzen op het gebrek aan respect van de Kerk aan de Staat…zoals het ondersteunen & onderdak verlenen aan illegale asielzoekers die met hongerstakingen, chantagepraktijken, trachten hun regularisering af te dwingen. De enige reden waarom de Kerk momenteel zo hoog van de toren kan blazen is omdat er tot dusver ‘niets gevonden’ werd. Er is geen ’smoking gun’, niets om de kritiek van de Kerk in de kiem te smoren. Anderzijds kan men de reactie van de Kerk ook interpreteren als een intimidatiepoging. Een donderpreek om te voorkomen dat het Gerecht nog dieper zou graven of verdere huiszoekingen zou verrichten, hetgeen de huidige crisis zou laten verder escaleren.