Witte rook of zwarte rook: staakt het gestook!
Wel elke dag krijg ik nu een uitnodiging om voor of tegen de benoeming van André-Mutien Léonard tot aartsbisschop te stemmen. Het standpunt van PS-vicepremier Laurette Onkelinx, dat de man “een bedreiging vorm voor het Belgische compromis”, zet echter, ongewild, de zaken op scherp. Want strikt genomen is het standpunt van mijnheer Leonard over bv. abortus niets meer waard dan dat van u en ik, citoyens.
De waarheid is evenwel dat elke gezagsdrager, kaderlid van het overheidsapparaat, vertegenwoordiger van het socio-culturele middenveld, het journalistieke milieu of welk subestablishment ook, een steen is die de Belgische constructie moet rechthouden. Door een subtiel spel van compromissen tussen Vlamingen en Franstaligen, progressief en conservatief, de kerk en de loge, patronaat en vakbonden, en noem maar op, met daarachter nog een reeks schimmige lobby’s of semi-sectaire cenakels zoals Opus Dei, functioneert dit land enkel nog als een gestutte ruïne. Elke stoot kan er een teveel zijn. De angst van Laurette Onckelinx is dus pervers, zo pervers als de realiteit die erachter schuilt: zelfs de verkeerde kardinaal kan het einde van België betekenen. Ik wou dat het waar was.
Maar ondertussen wil ik ook af van deze non-discussie. Laat de katholieke kerk dit verder intern uitvechten. Ook een oerconservatieve prelaat heeft zich tot nader order te schikken naar de seculiere wetten van de civil society. En net zoals ik geen sharia zou gedogen, die inbreekt in de principes van de lekenstaat, lijkt me de facebook-hysterie de zinloze uitvergroting van een intern-kerkelijk dispuut. Dat bepaalde niet-kerkelijke Vlamingen hem op handen dragen, omwille van zijn moreel conservatisme, vind ik zo bizar, als wanneer ze zich zouden moeien met de overtuiging van het opperhoofd der Papoea’s in Nieuw-Guinea. Een beetje afstand graag, niet àlles is het probleem van iedereen.
Dus, aan al mijn dierbare vrienden en kennissen: staakt het gestook. Stuur me geen uitnodigingen meer voor een petitie pro of contra. Een café zonder (Stella-)bier, een staat zonder burgers, een aartsbisdom met lege kerken: this must be Belgium, anyway.
Johan Sanctorum
2 Comments:
Een herder roept niet naar de koeien, stieren en geiten aan de overkant van de het landschap. Neen, de herder roept op de schapen in zijn grasland. Ik heb nooit begrepen waar al die ongelovigen zich zo druk over maken. Ik beeld me dan maar in dat bv. Kathleen Kools na een werkdag rode tante te hebben gespeeld thuiskomt en een noveen aansteekt, voor het slapengaan nog even geknield naast haar bed de Heer dankt voor de mooie dag een de vrijheid waarin ze mag leven.
een correcte opmerking van Johan
Een reactie posten
<< Home