Labour in de touwen, Tories maken zich klaar voor "gematigd" liberaal beleid (Vincent De Roeck)
In Groot-Brittannië kijkt men stilaan reikhalzend uit naar de aanstormende verkiezing voor het Lagerhuis. Deze zou normaal in mei 2010 plaatsvinden maar er gingen ook stemmen op om ze te vervroegen naar maart. Niet dat dit iets van verschil met zich mee zou brengen. Met Labour in de touwen na de desastreuze nederlaag in de EU-verkiezingen van juni laatstleden en de historisch lage populariteit van Gordon Brown twijfelt niemand er aan dat die verkiezingen door de Tories van David Cameron overtuigend gewonnen zullen worden. De peilingen zijn in dat opzicht ook duidelijk. Labour hanteert deze dagen een vuile en op alles behalve feiten gestoelde smeertactiek, maar de kloof blijft groeien. De Tories worden aangevallen omdat hun frontbenchers allemaal uit rijke vooraanstaande families zouden komen en omdat ze in het Europees Parlement zouden samenwerken met fascisten en racisten uit Oost-Europa. Dit laatste is zelfs een hele leugen, en ook het eerste snijdt in wezen geen hout. Labour wil zich wel graag voordoen als politieke spreekbuis van het gewone volk maar nochtans liepen ook alle Labour-ministers van de huidige regering Brown school aan peperdure privé-scholen en topuniversiteiten.
De laatste peilingen mogen dan al wel aangeven dat de klinkende overwinning van de Conservatieve Partij overschaduwd zou kunnen worden door een tegenvaller op vlak van lokale zetels, het spook van een "hung parliament" waarbij geen enkele partij over een absolute zetelmeerderheid zou beschikken duikt immers de kop op, toch lijkt het zéér onwaarschijnlijk dat Labour alsnog aan de macht zou kunnen blijven. De LibDems komen wel opzetten, en ook de verschillende regionalistische partijen uit Wales en Schotland staan op winst, maar zij zouden niets willen weten van een mogelijke deal met Labour. Aan de andere kant van het spectrum bestaat dan weer de kans dat ook de extreemrechtse "British National Party" een zetel zou binnenhalen na het stunten in de laatste EU-verkiezingen en het controversiële televisieoptreden van Nick Griffin waarna de BNP-kiesintenties op een "all time high" van 20% stonden, en ook de rechtse Eurosceptici van UKIP zouden een zetel kunnen winnen. Hun charismatische leider Nigel Farage is immers de enige tegenkandidaat van de onpopulaire speaker van het Lagerhuis in diens kieskring. De BNP wordt geacht om ontevreden kiezers van Labour te kunnen strikken en UKIP zou hetzelfde doen aan Tory-kant. Dit laatste zeker na het intrekken van Camerons eerdere referendumbelofte over het Verdrag van Lissabon.
De haatcampagnes van Labour tegen de Tories en hun leider David Cameron hebben echter niet zozeer te maken met de gapende kloof in de peilingen maar wel met de angst vanuit sociaal-democratische hoek voor het nationale beleid van Cameron na de verkiezingen. Labour vreest terecht dat Cameron een centrumrechts en vrij liberaal beleid zal gaan voeren, maar wel één dat het land en haar burgers ten goede zal komen. David Cameron is geen ultra-liberaal zoals Iain Duncan Smith of Michael Howard, geen rabiate Euroscepticus zoals een William Hague en al helemaal geen grijze muis zoals een Kenneth Clarke. Cameron zal eens in Downing Street 10 wel degelijk aan de minderbedeelden denken en zich niet verliezen in sterk ideologische gevechten met de vakbonden of de armenorganisaties. Hij zal Groot-Brittannië immers stap per stap uit het slop halen en Labour zo voor lange tijd naar de oppositiebanken verbannen. Persoonlijk mag ik dan al een ideoloog verkiezen boven een pragmaticus, Cameron blijft iemand naar mijn hart. Hij wil elke EU-richtlijn m.b.t. de financiële sector vetoën, een vlaktaks van 15-25% instellen voor bedrijven, winsten op innovatie grotendeels vrijstellen van belastingen, een begrotingsoverschot nastreven door te knippen in bureaucratie en openbare uitgaven, en de staatsschuld drastisch afbouwen. Als dat beleid in het VK nog maar als "gematigd" gezien wordt, hoe laf en kortzichtig zijn onze eigen Belgische politici dan niet?
Meer over het economisch beleid van Cameron op www.ft.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
De laatste peilingen mogen dan al wel aangeven dat de klinkende overwinning van de Conservatieve Partij overschaduwd zou kunnen worden door een tegenvaller op vlak van lokale zetels, het spook van een "hung parliament" waarbij geen enkele partij over een absolute zetelmeerderheid zou beschikken duikt immers de kop op, toch lijkt het zéér onwaarschijnlijk dat Labour alsnog aan de macht zou kunnen blijven. De LibDems komen wel opzetten, en ook de verschillende regionalistische partijen uit Wales en Schotland staan op winst, maar zij zouden niets willen weten van een mogelijke deal met Labour. Aan de andere kant van het spectrum bestaat dan weer de kans dat ook de extreemrechtse "British National Party" een zetel zou binnenhalen na het stunten in de laatste EU-verkiezingen en het controversiële televisieoptreden van Nick Griffin waarna de BNP-kiesintenties op een "all time high" van 20% stonden, en ook de rechtse Eurosceptici van UKIP zouden een zetel kunnen winnen. Hun charismatische leider Nigel Farage is immers de enige tegenkandidaat van de onpopulaire speaker van het Lagerhuis in diens kieskring. De BNP wordt geacht om ontevreden kiezers van Labour te kunnen strikken en UKIP zou hetzelfde doen aan Tory-kant. Dit laatste zeker na het intrekken van Camerons eerdere referendumbelofte over het Verdrag van Lissabon.
De haatcampagnes van Labour tegen de Tories en hun leider David Cameron hebben echter niet zozeer te maken met de gapende kloof in de peilingen maar wel met de angst vanuit sociaal-democratische hoek voor het nationale beleid van Cameron na de verkiezingen. Labour vreest terecht dat Cameron een centrumrechts en vrij liberaal beleid zal gaan voeren, maar wel één dat het land en haar burgers ten goede zal komen. David Cameron is geen ultra-liberaal zoals Iain Duncan Smith of Michael Howard, geen rabiate Euroscepticus zoals een William Hague en al helemaal geen grijze muis zoals een Kenneth Clarke. Cameron zal eens in Downing Street 10 wel degelijk aan de minderbedeelden denken en zich niet verliezen in sterk ideologische gevechten met de vakbonden of de armenorganisaties. Hij zal Groot-Brittannië immers stap per stap uit het slop halen en Labour zo voor lange tijd naar de oppositiebanken verbannen. Persoonlijk mag ik dan al een ideoloog verkiezen boven een pragmaticus, Cameron blijft iemand naar mijn hart. Hij wil elke EU-richtlijn m.b.t. de financiële sector vetoën, een vlaktaks van 15-25% instellen voor bedrijven, winsten op innovatie grotendeels vrijstellen van belastingen, een begrotingsoverschot nastreven door te knippen in bureaucratie en openbare uitgaven, en de staatsschuld drastisch afbouwen. Als dat beleid in het VK nog maar als "gematigd" gezien wordt, hoe laf en kortzichtig zijn onze eigen Belgische politici dan niet?
Meer over het economisch beleid van Cameron op www.ft.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 15:50
4 comments
4 Comments:
De BNP is helemaal niet "rechts". Dat is een bende ultra-linkse collectivisten.
vincent,
denk jij echt dat ukip een zetel gaat halen? en de bnp ook?
frederik
Ik denk dat de England Democrats de revelatie van de volgende Britse verkiezingen gaan worden!
@ Anoniem-1
Ik geef u volledig gelijk. Als we "rechts" definiëren als kleine overheid, economisch liberalisme en een niet-etnische kijk op de natiestaat, wat we meestal doen, zeker in een Angelsaksische contekst, dan past de BNP daar inderdaad helemaal niet bij.
@ Anoniem-2
De BNP gaat volgens mij geen zetels winnen. De 20%-peiling van de BBC is een momentopname die volledig genegeerd moet worden. Moesten de Britten via PR stemmen, zat er wel misschien iets in voor de BNP maar via FPTP lijkt dat onwaarschijnlijk. Idem trouwens voor UKIP, met één groot verschil. Nigel Farage runt tegen de speaker in diens kieskring. De speaker is niet populair en Farage is de enige andere kandidaat. Labour, Tories en LibDems hebben beslist om, i.t.t. UKIP, de eeuwenlange conventie om de speaker niet uit de dagen in ere te blijven houden. Dit kan dus dé kans zijn voor Nigel Farage.
@ Anoniem-3
De England Democrats hebben, net zoals de UK Libertarian Party of de Veritas Party, enkel een présence op het internet maar stellen daarbuiten echt niet veel voor. Daarbij gaan deze verkiezingen grotendeels over de economie en helemaal niet over devolutie of institutionele zaken. Ik vermoed dan ook dat de ED geen enkele rol van betekenis zal kunnen spelen in deze verkiezingen.
Een reactie posten
<< Home