Het Brussels afscheid van Jens-Peter Bonde (Vincent De Roeck)
"Het Verdrag van Lissabon is een schitterend verdrag." Met deze provocerende uitspraak wist Jens-Peter Bonde vanaf het begin de aandacht van de vele aanwezigen te winnen. "Een schitterend verdrag voor de overbetaalde mensen in de hoge gebouwen die jullie hier in deze omgeving zien, maar een slecht verdrag voor de overbelaste mensen in de straten." De toon was meteen gezet voor de allereerste "Libertarians in Brussels"-gespreksavond van de "Mises Youth Club" in het Brusselse café "Le Faubourg" -- dat zich trouwens letterlijk in de schaduw van het Berlaymon(s)t(er)gebouw bevindt. Meer dan 35 geïnteresseerden, waaronder ook een groot aantal nieuwe gezichten, maakten hier op woensdagavond 16 december jl. hun opwachting. Het idee om in Brussel eens een sociaal convivium voor libertariërs en andere vrijheidslievende mensen te organiseren, kwam wel van Pieter Cleppe, maar uiteindelijk was het toch de "Mises Youth Club" die het uitwerkte en mogelijk maakte. Vanaf nu zullen we ook trachten om elke maand zo'n "Libertarians in Brussels"-avond te organiseren.
Jens-Peter Bonde is zeker geen onbekende voor uw dienaar. Ik heb het genoegen gehad om in 2009 gedurende zes maanden met hem samen te werken op de hoofdzetel van "Libertas" in Brussel, en heb voor deze oude veteraan uit de Europese politiek alleen maar respect. Bonde was dertig jaar lang lid van het Europees Parlement en wist zeker en vast zijn stempel op die Europese instelling te drukken. De gespreksavond vorige maand was het laatste publieke optreden van Bonde, die vorig jaar op pensioen gegaan is en met de Kerstdagen definitief naar zijn thuisland Denemarken teruggekeerd is. In het EU-Parlement stond Bonde bekend als "Mister Transparency" omwille van zijn inzet voor transparantie, verantwoordelijkheidszin en democratie binnen de EU-instellingen. Zijn vrouw, Lisbeth Kirk, deelt de kritiek van haar man, en lag zelf op haar beurt mee aan de basis van de oprichting van de "EU Observer": het enige private en onafhankelijke nieuwsportaal over de Europese Unie dat ook een forum geeft aan minder regimevriendelijke stemmen en steeds duidelijk kritisch blijft tegenover achterkamerbeslissingen en de corruptie van het systeem.
Bonde was ook een Euroscepticus van het eerste uur. Hij militeerde als jongeman bij de Deense Communistische Partij, richtte het anti-establishmentmagazine "Notat" op en stond mee aan de wieg van de "Deense Volksbeweging tegen de EU" in de jaren '70. Over de jaren heen evolueerde Bonde op politiek vlak meer en meer naar het centrum, en tussen 1994 en 2009 stond hij vijftien jaar lang aan het hoofd van drie verschillende ultra-rechtse fracties waaronder de "Independence/Democracy Group" rond UKIP. Bonde richtte na het Verraad van Maastricht een eigen partij op in Denemarken, de "Juni Beweging", en deed dat later nog eens dunnetjes over op EU-niveau met de "EU Democrats". Binnen de instellingen richtte hij met Hans-Peter Martin het "Platform for Transparency" en met Daniel Hannan de "SOS Democracy"-werkgroep op. Bonde maakte eveneens deel uit van de Europese Conventie en was daarin de woordvoerder van het kamp dat zich tegen de consensus rond de Europese Grondwet verzette.
Jens-Peter Bonde is zelf zeker geen libertariër maar wel iemand met gezond verstand in verscheidene maatschappelijke domeinen. Zijn zoon studeerde in de VS en werd daar een grote fan van Ron Paul. Geen wonder dus dat het libertarisme bij Bonde best wel een bekende filosofie was. Bonde vertelde ons over zijn wedervaren in het EU-Parlement en over hoe zijn eigen opvattingen met de jaren veranderd zijn. Hij gaf ons duiding bij de meest stupide EU-reguleringen, drukte zijn angst uit over de toenemende "Big Brother"-mentaliteit van de EU, spreidde zijn onvrede over het alsmaar groeiende democratische deficit ten toon, en stelde duidelijk dat fiscale harmonisatie het einde van de Europese welvaart zou betekenen. Bonde zei dat hij nu meer Eurosceptisch is dan ooit tevoren, en trok democratie als ideaal zelfs in twijfel. Op EU-niveau zou democratie volgens hem veel positief kunnen veranderen, maar of democratie als systeem echt overal en altijd optimaal is, liet hij in het midden. Hij trok ook van leer tegen de verbureaucratisering van de instellingen en de verkinderlijking van het maatschappelijke debat, zowel op EU- als op nationaal niveau.
Jens-Peter Bonde werd een grote fan van José Manuel Barroso toen die in 2005 als eerste Commissievoorzitter ooit de agenda's van de geheime EU-werkgroepen publiek maakte. Jammer genoeg kwam er van zijn andere beloften maar weinig in huis. Bonde schreef ook al meer dan 60 boeken over Europese zaken en kondigde vorige maand op onze gespreksavond aan dat hij sinds kort met fictie begonnen is. In 2005 was hij de grondlegger van de "Foundation for EU Democracy", een denktank die onder leiding van zijn Ierse vriend en medestrijder Anthony Coughlan werkt aan openheid, transparantie en democratie binnen de instellingen. Tenslotte lanceerde Bonde jaren geleden ook het alom gevierde "euABC": een onafhankelijk webportaal dat alle informatie over de EU bundelt in een handige verklarende begrippen- en woordenlijst. De avond was zeker en vast geslaagd, en Jens-Peter Bonde waagde zich als uitsmijter ook nog aan enkele voorspellingen. Zo zou het nieuwe EU-Parlement haar legitimiteit enkel maar kunnen openbaren door minstens één voorgedragen Europees Commissaris te wraken. Met de "hearings" op de agenda van het EP deze week, ben ik alvast benieuwd of Bonde het ook hier bij het rechte eind heeft.
Meer over deze kleurrijke politicus op www.bonde.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Jens-Peter Bonde is zeker geen onbekende voor uw dienaar. Ik heb het genoegen gehad om in 2009 gedurende zes maanden met hem samen te werken op de hoofdzetel van "Libertas" in Brussel, en heb voor deze oude veteraan uit de Europese politiek alleen maar respect. Bonde was dertig jaar lang lid van het Europees Parlement en wist zeker en vast zijn stempel op die Europese instelling te drukken. De gespreksavond vorige maand was het laatste publieke optreden van Bonde, die vorig jaar op pensioen gegaan is en met de Kerstdagen definitief naar zijn thuisland Denemarken teruggekeerd is. In het EU-Parlement stond Bonde bekend als "Mister Transparency" omwille van zijn inzet voor transparantie, verantwoordelijkheidszin en democratie binnen de EU-instellingen. Zijn vrouw, Lisbeth Kirk, deelt de kritiek van haar man, en lag zelf op haar beurt mee aan de basis van de oprichting van de "EU Observer": het enige private en onafhankelijke nieuwsportaal over de Europese Unie dat ook een forum geeft aan minder regimevriendelijke stemmen en steeds duidelijk kritisch blijft tegenover achterkamerbeslissingen en de corruptie van het systeem.
Bonde was ook een Euroscepticus van het eerste uur. Hij militeerde als jongeman bij de Deense Communistische Partij, richtte het anti-establishmentmagazine "Notat" op en stond mee aan de wieg van de "Deense Volksbeweging tegen de EU" in de jaren '70. Over de jaren heen evolueerde Bonde op politiek vlak meer en meer naar het centrum, en tussen 1994 en 2009 stond hij vijftien jaar lang aan het hoofd van drie verschillende ultra-rechtse fracties waaronder de "Independence/Democracy Group" rond UKIP. Bonde richtte na het Verraad van Maastricht een eigen partij op in Denemarken, de "Juni Beweging", en deed dat later nog eens dunnetjes over op EU-niveau met de "EU Democrats". Binnen de instellingen richtte hij met Hans-Peter Martin het "Platform for Transparency" en met Daniel Hannan de "SOS Democracy"-werkgroep op. Bonde maakte eveneens deel uit van de Europese Conventie en was daarin de woordvoerder van het kamp dat zich tegen de consensus rond de Europese Grondwet verzette.
Jens-Peter Bonde is zelf zeker geen libertariër maar wel iemand met gezond verstand in verscheidene maatschappelijke domeinen. Zijn zoon studeerde in de VS en werd daar een grote fan van Ron Paul. Geen wonder dus dat het libertarisme bij Bonde best wel een bekende filosofie was. Bonde vertelde ons over zijn wedervaren in het EU-Parlement en over hoe zijn eigen opvattingen met de jaren veranderd zijn. Hij gaf ons duiding bij de meest stupide EU-reguleringen, drukte zijn angst uit over de toenemende "Big Brother"-mentaliteit van de EU, spreidde zijn onvrede over het alsmaar groeiende democratische deficit ten toon, en stelde duidelijk dat fiscale harmonisatie het einde van de Europese welvaart zou betekenen. Bonde zei dat hij nu meer Eurosceptisch is dan ooit tevoren, en trok democratie als ideaal zelfs in twijfel. Op EU-niveau zou democratie volgens hem veel positief kunnen veranderen, maar of democratie als systeem echt overal en altijd optimaal is, liet hij in het midden. Hij trok ook van leer tegen de verbureaucratisering van de instellingen en de verkinderlijking van het maatschappelijke debat, zowel op EU- als op nationaal niveau.
Jens-Peter Bonde werd een grote fan van José Manuel Barroso toen die in 2005 als eerste Commissievoorzitter ooit de agenda's van de geheime EU-werkgroepen publiek maakte. Jammer genoeg kwam er van zijn andere beloften maar weinig in huis. Bonde schreef ook al meer dan 60 boeken over Europese zaken en kondigde vorige maand op onze gespreksavond aan dat hij sinds kort met fictie begonnen is. In 2005 was hij de grondlegger van de "Foundation for EU Democracy", een denktank die onder leiding van zijn Ierse vriend en medestrijder Anthony Coughlan werkt aan openheid, transparantie en democratie binnen de instellingen. Tenslotte lanceerde Bonde jaren geleden ook het alom gevierde "euABC": een onafhankelijk webportaal dat alle informatie over de EU bundelt in een handige verklarende begrippen- en woordenlijst. De avond was zeker en vast geslaagd, en Jens-Peter Bonde waagde zich als uitsmijter ook nog aan enkele voorspellingen. Zo zou het nieuwe EU-Parlement haar legitimiteit enkel maar kunnen openbaren door minstens één voorgedragen Europees Commissaris te wraken. Met de "hearings" op de agenda van het EP deze week, ben ik alvast benieuwd of Bonde het ook hier bij het rechte eind heeft.
Meer over deze kleurrijke politicus op www.bonde.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 16:59
7 comments
7 Comments:
Voor de liefhebbers -- Wil je op de hoogte gehouden worden van de volgende "Libertarians in Brussels"-gespreksavonden, gelieve mij dan via e-mail op info (at) libertarian.be te contacteren.
Op woensdagavond 27 januari ontvangen we vanaf 20u30 de Britse libertarische en Eurosceptische journalist Bruno Waterfield, de vaste Brusselse correspondent van "The Daily Telegraph" in café "Le Faubourg" op de hoek van de Stévinstraat en de Franklinstraat aan het Berlaymont in Brussel.
In februari zal de kersverse Zweedse directeur van "Open Europe" Mats Persson ons vergasten op een speech, en in maart staat het klassiek-liberale Britse Europarlementslid Syed Kamall op de agenda. De data moeten nog gecommuniceerd worden, maar de sprekers liggen wel al vast. Alle gespreksavonden gaan door in "Le Faubourg".
Inderdaad een zeer groot man, die Jens Peter Bonde. Als je als buitenlands Europarlementair een artikel van een hele A4-pagina in Knack krijgt op het moment van je pensioen, ben je inderdaad 'ne krak'. Ik wist alleen niet dat Bonde openlijk 'Eurosceptisch' was. Kritisch zeker wel, maar toch steeds pro-EU gebleven, dacht ik. Nu goed, jij zal hem zeker beter kennen, Vincent ;-)
Was trouwens een zeer geslaagde avond in december. De afwezigen hadden weerom ongelijk. Bonde is een heus monument. Als rechtse liberaal ben ik het niet met al dienst standpunten eens, dat is normaal, maar hij slaat wel spijkers met koppen als het op subsidiariteit en EU-wanbeleid aankomt.
Bruno Waterfield is een schitterende type. Zéér invloedrijk en zéér integer. Het is toch hij die alle waste en corruptie in de EU-instellingen opsnort en in TDT publiceert. Ik wist dat hij EU-skeptisch was, niet dat hij libertarisch was. Conservatief wel, maar ik dacht eerder aan nationalistisch rechts.
Hoe kan die Waterfield nu libertarisch zijn. Volgens de biografie van hem die Vincent zelf op Facebook plaatste, staat dat Waterfield actief was bij het Institute of Ideas in Londen. Dat is de opvolger van de denkgroep "Living Marxism" die allesbehalve liberaal was, maar ronduit marxist-leninist. Een beetje meer uitleg graag??
@ Denker
Het "Institute of Ideas" is inderdaad de opvolger van "Living Marxism" maar dat was volgens mij geen denktank maar een tijdschrift. Bruno Waterfield noemt zichzelf een "communist libertarian" maar zelf heb ik geen flauw benul wat die term zou omvatten. Een reden te meer om op 27 januari zeker te komen luisteren, zou ik zeggen. Waterfield is cultureel conservatief, ethisch progressief, Eurosceptisch op niet-nationalistische gronden, socio-economisch vrij tot zeer liberaal, en op vlak van staatsinmenging in het leven van burgers een echte anarchist. Waterfield is ook al jaren betrokken bij de "Manifesto Club" in Londen, en dat is een 100% libertarisch clubje. Verder ken ik wel meer libertariërs die bij het "Institute of Ideas" werken, dus het één sluit zeker het ander niet uit. Het IoI is trouwens ook een grote donor van de Manifesto Club. Donoren van libertarische clubs zijn meestal toch ook zelf wel libertarian-minded denk ik...
http://www.facebook.com/#/event.php?eid=253009611695&ref=ts
Dit is trouwens de Facebook-pagina van het volgende "Libertarians in Brussels"-evenement met alle gegevens over de spreker, de datum, de tijd en de lokatie. Ter informatie. Iedereen is welkom.
Een reactie posten
<< Home