Paris Freedom Fest 2009 (Vincent De Roeck)
Tot enkele jaren geleden was liberaal Parijs steevast in de ban van de befaamde "Prix de la Liberté" die om de zoveel jaar door het "Institut Turgot" van Henri Lepage uitgereikt werd aan de meest verdienstelijke liberalen en libertariërs. Tot aan de eeuwwisseling had je in de Franse hoofdstad immers een zéér rijke liberale traditie met goed draaiende organisaties zoals de "Cercle Bastiat", "Liberté Chérie", het "Institut Hayek", het "Institut Molinari" en het "Institut Thomas More". Deze prijs stond model voor de "Prijs voor de Vrijheid" van de Vlaamse klassiek-liberale denktank "Nova Civitas", en ook de prestigieuze "Prize for Liberty" die de "Liberale Internationale" elk jaar uitreikt, zou op die oude Franse liberale prijs geënt zijn. Ondertussen liggen de hoogdagen van het liberalisme in Frankrijk echter al jaren achter ons. De "Parti Radical Libéral" ging op in de UMP van Nicolas Sarkozy en verdampte. Het "Alternative Libérale" bestond amper twee jaar alvorens het residu geruisloos opging in de MODEM van François Bayrou. En ook alle liberale denktanks legden het loodje. Sommigen werden ondertussen al wel geheractiveerd, maar buiten het "Institut Molinari" beweegt er toch niet veel meer.
De "Prix de la Liberté" was jaar en dag de plechtige afsluiter van het "Fête de la Liberté", een relatief groot volksfeest in september. Het was initieel geconcipieerd als de liberale tegenhanger van het heel-linkse "Fête de l'Humanité" en werd elk jaar tijdens hetzelfde weekend georganiseerd. Subsidies en media-aandacht brachten tienduizenden mensen naar het linkse festival, maar in haar hoogdagen kon toch ook het private volksfeest steeds een kleine 1,000 liberalen op de been brengen. Vandaag blijft er daar niets meer van over, dit tot groot ongenoegen van vooral jonge Franse liberalen. Dit jaar beslisten zij dan ook om de boel te doen herrijzen. Ze namen de gegoede Franse libertariër Christian Michel onder de arm en organiseerden opnieuw een vierdaagse conferentie in Parijs tijdens het lang weekend van het "Fête de l'Humanité". De bijeenkomst mikte vooral op jongeren en gaf ook veel jonge scholars de kans om hun projecten en onderzoek te komen voorstellen. Het "Paris Freedom Fest" was geboren, mede dankzij de gulle steun van de "Libertarian Alliance" en de "Manifesto Club" uit Engeland, en ISIL en de "Atlas Foundation" uit de Verenigde Staten, en natuurlijk kon ik hun uitnodiging niet afslaan. Van 10 tot 13 september vervoegden twee oud-LVSV'ers en ikzelf dan ook de 200 anderen in het Quartier Latin.
Het gebeuren vond plaats in de "Salle Pierre Nicole" en het theater "Le Triomphe" in het levendige hart van Parijs tussen de Sorbonne, de Place Contrescarpe en het Panthéon. De lezingen werden afgewisseld met uitgebreide lunches, exquise diners en leuke uitjes in de omgeving van de conferentieplek. Ook het gebruik van zowel Frans als Engels, of wat voor één van beide talen door moest gaan natuurlijk, in zowel de lezingen als de discussies gaf het gebeuren een wel erg amusant karakter. Die Fransen toch! We hebben er zeker veel gelachen en plezier gemaakt, maar ook het intellectuele deel van de vierdaagse was best interessant. Professor Pascal Salin analyseerde voor ons de financieel-economische crisis. Professor Bertrand Lemennicier gaf ons een historische kijk op burgerlijk gewapend verzet tegen een tirannieke overheid. De denktankmedewerkers Stefan Metzeler en Guillaume Vuillemey hadden het op hun beurt over de morele grondslag van de staat, die er niet is, en over de ethische bezwaren tegen belastingparadijzen, die er ook al niet zijn. De Roemeense anarchisten Ionela Baltatescu en Marian Eabrasu verdedigden op de conferentie de staatsloze samenleving aan de hand van economische en filosofische argumenten. Professor Thomas Connan sprak over de moraliteit van de vrije markt.
De Wit-Russische professoren Aliaksandr Kavaliou en Pavel Malukowitch analyseerden de heersende bedrijfscultuur in de wereld en trokken parallellen tussen het gedrag van "big business" en dat van "big government". Investeerder Adrien Foulon gaf ons in Parijs dan weer een "crash course" in risicomanagement en econome Olga Peniaz viel op haar beurt elke vorm van staatsinterventionisme in de economie aan. Professor Roberta Modugno schetste voor ons de biografie van Murray Rothbard en differentieerde diens ideeën van die van F.A. Hayek en Ludwig von Mises. Sophie Robbins, de vrij jonge woordvoerster van de Britse thuisonderwijsbeweging, vertelde over haar eigen "home school" wedervaren in Engeland en vergeleek de Europese repressie met de toestand in de Verenigde Staten. De Zwitserse libertariër Pierre Bessard had het in Parijs over fiscale concurrentie en belastingontduiking. De Britse pedagoge Michèle Ledda hield een bevlogen pleidooi voor de afschaffing van het staatscurriculum in het onderwijs en voor een meer individuele en private begeleiding van kinderen. Ingenieur Vincent Bénard legde de oorzaken voor de crisis bij de perverse "land use laws" in de VS en rapper Ali Hamdouch trachtte ons te doen geloven dat Franse rap in wezen zéér libertarisch van insteek zou zijn.
Professor Frank Van Dun sneed in Parijs zijn gekende rechtsfilosofische en natuurrechterlijke argumenten aan. Professor Philippe Simonnot gaf zijn negatieve kijk op de Euro. Professor Laurence de Brancion schetste in haar interessante lezing de geschiedenis van het geld en schuwde daarin haar kritiek op centrale banken en "debasement" zeker niet. Professor Dolan Cummings had het over de bedreigingen van onze vrijheid in het leven van elke dag, zoals het rookverbod en het gebruik van camera's. Professor Gerald Steele sprak ons over de ondergang van de "spirit of enterprise" in Europa en waarschuwde voor de rampzalige economische gevolgen van die evolutie. De Italiaanse libertariër Alberto Mingardi gaf een hele resem tips om de liberale boodschap terug verkoopbaar te maken in het publieke debat en James Panton legde de geschiedenis van de staat uit. Hij merkte op dat we na de Etat-Gendarme en de welvaartsstaat verder zullen afglijden naar een nog collectivistischer model. De Franse radiopresentatoren Georges Lane en François Guillaumat namen hun talkshow op de conferentie op en gaven een interessante uiteenzetting over de - althans volgens hen - verwoede pogingen van de EU om de Franse kaas Camembert te verbieden.
Maar ondanks de zéér interessante en provocatieve lezingen van jonge liberale scholars en minder bekende - veelal Franse - academici waren het toch weer de oude vertrouwde gezichten, de grote namen zowaar, die ook op deze conferentie de show wisten te stelen. Professor Jörg Guido Hülsmann van de Universiteit van Angers was er daar één van, maar ook "Atlas Foundation"-kopman Ken Schoolland, professor Kevin Dowd van Nottingham University, professor Butler Shaffer van Southwestern University, de befaamde Britse columnist Theodore Dalrymple, de directrice van de "Manifesto Club" Josie Appleton en het olijke libertarische trio Mark Skousen, Terry Easton en Bill Bonner die in Parijs samen een paneldiscussie over "freedom in our time" organiseerden. Hülsmann gaf duiding bij de gekende "business cycle theory" van de Oostenrijkse School en paste deze toe op de huidige crisis. Josie Appleton hield een bevlogen pleidooi tegen de toenemende regulering van ons sociaal leven en doorprikte de illusie van burgerlijke angsten die de staat zouden dwingen in te grijpen. Theodore Dalrymple viel het moderne concept van "rechten" aan dat volgens hem alleen maar productiviteit nekt en ondankbaarheid en asociaal gedrag zou bevorderen. Dowd sprak over leverage en yield, en gaf libertarische recepten om uit de crisis te komen. Hij benadrukte ook de rol van "moral hazard". Shaffer besprak de dichotomie tussen beschaving en staat. Het eerste groeit spontaan, het tweede fnuikt het eerste. Schoolland had het in zijn lezing tenslotte over immigratie en hoe liberalen dat zouden moeten promoten. Ik blijf het met hem daarover echter wel oneens.
Enkele jonge liberalen op een terras in het gezellige Quartier Latin.
Meer over deze conferentie op www.parisfreedomfest.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
De "Prix de la Liberté" was jaar en dag de plechtige afsluiter van het "Fête de la Liberté", een relatief groot volksfeest in september. Het was initieel geconcipieerd als de liberale tegenhanger van het heel-linkse "Fête de l'Humanité" en werd elk jaar tijdens hetzelfde weekend georganiseerd. Subsidies en media-aandacht brachten tienduizenden mensen naar het linkse festival, maar in haar hoogdagen kon toch ook het private volksfeest steeds een kleine 1,000 liberalen op de been brengen. Vandaag blijft er daar niets meer van over, dit tot groot ongenoegen van vooral jonge Franse liberalen. Dit jaar beslisten zij dan ook om de boel te doen herrijzen. Ze namen de gegoede Franse libertariër Christian Michel onder de arm en organiseerden opnieuw een vierdaagse conferentie in Parijs tijdens het lang weekend van het "Fête de l'Humanité". De bijeenkomst mikte vooral op jongeren en gaf ook veel jonge scholars de kans om hun projecten en onderzoek te komen voorstellen. Het "Paris Freedom Fest" was geboren, mede dankzij de gulle steun van de "Libertarian Alliance" en de "Manifesto Club" uit Engeland, en ISIL en de "Atlas Foundation" uit de Verenigde Staten, en natuurlijk kon ik hun uitnodiging niet afslaan. Van 10 tot 13 september vervoegden twee oud-LVSV'ers en ikzelf dan ook de 200 anderen in het Quartier Latin.
Het gebeuren vond plaats in de "Salle Pierre Nicole" en het theater "Le Triomphe" in het levendige hart van Parijs tussen de Sorbonne, de Place Contrescarpe en het Panthéon. De lezingen werden afgewisseld met uitgebreide lunches, exquise diners en leuke uitjes in de omgeving van de conferentieplek. Ook het gebruik van zowel Frans als Engels, of wat voor één van beide talen door moest gaan natuurlijk, in zowel de lezingen als de discussies gaf het gebeuren een wel erg amusant karakter. Die Fransen toch! We hebben er zeker veel gelachen en plezier gemaakt, maar ook het intellectuele deel van de vierdaagse was best interessant. Professor Pascal Salin analyseerde voor ons de financieel-economische crisis. Professor Bertrand Lemennicier gaf ons een historische kijk op burgerlijk gewapend verzet tegen een tirannieke overheid. De denktankmedewerkers Stefan Metzeler en Guillaume Vuillemey hadden het op hun beurt over de morele grondslag van de staat, die er niet is, en over de ethische bezwaren tegen belastingparadijzen, die er ook al niet zijn. De Roemeense anarchisten Ionela Baltatescu en Marian Eabrasu verdedigden op de conferentie de staatsloze samenleving aan de hand van economische en filosofische argumenten. Professor Thomas Connan sprak over de moraliteit van de vrije markt.
De Wit-Russische professoren Aliaksandr Kavaliou en Pavel Malukowitch analyseerden de heersende bedrijfscultuur in de wereld en trokken parallellen tussen het gedrag van "big business" en dat van "big government". Investeerder Adrien Foulon gaf ons in Parijs dan weer een "crash course" in risicomanagement en econome Olga Peniaz viel op haar beurt elke vorm van staatsinterventionisme in de economie aan. Professor Roberta Modugno schetste voor ons de biografie van Murray Rothbard en differentieerde diens ideeën van die van F.A. Hayek en Ludwig von Mises. Sophie Robbins, de vrij jonge woordvoerster van de Britse thuisonderwijsbeweging, vertelde over haar eigen "home school" wedervaren in Engeland en vergeleek de Europese repressie met de toestand in de Verenigde Staten. De Zwitserse libertariër Pierre Bessard had het in Parijs over fiscale concurrentie en belastingontduiking. De Britse pedagoge Michèle Ledda hield een bevlogen pleidooi voor de afschaffing van het staatscurriculum in het onderwijs en voor een meer individuele en private begeleiding van kinderen. Ingenieur Vincent Bénard legde de oorzaken voor de crisis bij de perverse "land use laws" in de VS en rapper Ali Hamdouch trachtte ons te doen geloven dat Franse rap in wezen zéér libertarisch van insteek zou zijn.
Professor Frank Van Dun sneed in Parijs zijn gekende rechtsfilosofische en natuurrechterlijke argumenten aan. Professor Philippe Simonnot gaf zijn negatieve kijk op de Euro. Professor Laurence de Brancion schetste in haar interessante lezing de geschiedenis van het geld en schuwde daarin haar kritiek op centrale banken en "debasement" zeker niet. Professor Dolan Cummings had het over de bedreigingen van onze vrijheid in het leven van elke dag, zoals het rookverbod en het gebruik van camera's. Professor Gerald Steele sprak ons over de ondergang van de "spirit of enterprise" in Europa en waarschuwde voor de rampzalige economische gevolgen van die evolutie. De Italiaanse libertariër Alberto Mingardi gaf een hele resem tips om de liberale boodschap terug verkoopbaar te maken in het publieke debat en James Panton legde de geschiedenis van de staat uit. Hij merkte op dat we na de Etat-Gendarme en de welvaartsstaat verder zullen afglijden naar een nog collectivistischer model. De Franse radiopresentatoren Georges Lane en François Guillaumat namen hun talkshow op de conferentie op en gaven een interessante uiteenzetting over de - althans volgens hen - verwoede pogingen van de EU om de Franse kaas Camembert te verbieden.
Maar ondanks de zéér interessante en provocatieve lezingen van jonge liberale scholars en minder bekende - veelal Franse - academici waren het toch weer de oude vertrouwde gezichten, de grote namen zowaar, die ook op deze conferentie de show wisten te stelen. Professor Jörg Guido Hülsmann van de Universiteit van Angers was er daar één van, maar ook "Atlas Foundation"-kopman Ken Schoolland, professor Kevin Dowd van Nottingham University, professor Butler Shaffer van Southwestern University, de befaamde Britse columnist Theodore Dalrymple, de directrice van de "Manifesto Club" Josie Appleton en het olijke libertarische trio Mark Skousen, Terry Easton en Bill Bonner die in Parijs samen een paneldiscussie over "freedom in our time" organiseerden. Hülsmann gaf duiding bij de gekende "business cycle theory" van de Oostenrijkse School en paste deze toe op de huidige crisis. Josie Appleton hield een bevlogen pleidooi tegen de toenemende regulering van ons sociaal leven en doorprikte de illusie van burgerlijke angsten die de staat zouden dwingen in te grijpen. Theodore Dalrymple viel het moderne concept van "rechten" aan dat volgens hem alleen maar productiviteit nekt en ondankbaarheid en asociaal gedrag zou bevorderen. Dowd sprak over leverage en yield, en gaf libertarische recepten om uit de crisis te komen. Hij benadrukte ook de rol van "moral hazard". Shaffer besprak de dichotomie tussen beschaving en staat. Het eerste groeit spontaan, het tweede fnuikt het eerste. Schoolland had het in zijn lezing tenslotte over immigratie en hoe liberalen dat zouden moeten promoten. Ik blijf het met hem daarover echter wel oneens.
Enkele jonge liberalen op een terras in het gezellige Quartier Latin.
Meer over deze conferentie op www.parisfreedomfest.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 14:31
4 comments
4 Comments:
"James Panton legde de geschiedenis van de staat uit. Hij merkte op dat we na de Etat-Gendarme en de welvaartsstaat verder zullen afglijden naar een nog collectivistischer model."
Dat heb ik al vele jaren geleden voorspeld (onlangs nog - ter gelegenheid van de "Vrijheidsparade" - op deze site).
@ Anonieme
Leuk dat je hier komt claimen dat jij dat al eerder gezegd hebt. Kan allemaal goed zijn, maar hopelijk besef jij toch ook dat dit door zowat alle liberalen en libertariërs gedacht wordt. Je hebt dus echt geen baanbrekende idee gelanceerd ;-)
@ Vincent
Zéér interessante uiteenzetting over de rise en fall van het liberalisme in Frankrijk trouwens. Heb hier weer vanalles bijgeleerd, wat de "gedateerdheid" van je verslag (10-13 september weet je wel) ruimschoots compenseert ;-)
Als je de achteruitgang van het liberalisme in Frankrijk van de laatste vijf/tien jaar al zo frappant vindt, wat dan met de grote historische evolutie van Bastiat en Molinari naar Sarkozy en Bayrou vandaag? Dat is pas onaanvaardbaar. Een über-liberale samenleving die op 200 jaar tijd helemaal afgegleden is naar socialisme en etatisme.
"Je hebt dus echt geen baanbrekende idee gelanceerd " -Evelyne:
U hebt gelijk: Carl Schmitt had reeds gewezen op de "unavoidability of state intervention in contemporary capitalism" - William E. Scheuerman, "Carl Schmitt: the end of law" (1999, p.100)
Een reactie posten
<< Home