Liberale studenten zijn nog maar eens duidelijk: "Europese eenmaking geen doel op zich"
Op 3 november laatstleden, om 15u, werd het laatste obstakel naar de volgende stap op de weg naar een Europese eenheidsstaat weggewerkt. Ook Tsjechië heeft het verdrag van Lissabon geratificeerd. Daardoor kan het Europese project verder worden gestuwd op de weg die in 1987 en 1992 werd ingeslagen met de Europese Akte en het Verdrag van Maastricht. Dit is een project van uniformisering en harmonisering waar verschillen tussen lidstaten worden beschouwd als een bedreiging voor de vrede in Europa.
Het Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV) Leuven is niet tegen de Europese Unie. We staan wel huiverachtig tegenover een Unie die zelf belastingen zal kunnen heffen en haar begroting wil laten vertienvoudigen. Een Unie met dezelfde arbeidsreglementering en immigratiecriteria van Griekenland tot Zweden ondanks dat de omstandigheden in de lidstaten geografisch, klimatologisch, cultureel en sociaaleconomisch mijlenver uiteen liggen.
Europa moet een project zijn van samenwerking dat alle lidstaten ten goede komt. Aanvankelijk werd de Europese Economische Gemeenschap opgericht om vrije handel mogelijk te maken. Om dichter bij deze gemeenschappelijke markt te komen werden vanuit de E.G. maatregelen genomen, maar enkel met de goedkeuring van al de lidstaten. Vandaag verliest elke lidstaat haar vetorecht in de Raad voor bijna alle bevoegdheden. We moeten beseffen dat we het risico lopen dat Europa wetten maakt waar we in België tegen zijn, maar die we niet meer kunnen tegenhouden.
België is niet consequent in haar Europeanisme. Het wil al haar bevoegdheden overhevelen en een Europese federale staat creëren. Ze denkt zo meer invloed te krijgen en haar universele waarden te kunnen verspreiden. Maar wanneer de E.U. verplicht om concurrentie toe te laten bij de spoorwegen staat de politieke wereld op de barricaden. Belgische ministers verklaarden ook de afgezwakte Bolkestein-richtlijn niet om te zetten. Zij ondergraven daardoor zelf ‘l'Union européenne, une et indivisible.’ Het Verenigd Koninkrijk staat inderdaad sceptischer tegenover het overdragen van bevoegdheden naar Europa, maar ze zijn wel de eerste om de regelgeving om te zetten, zelfs indien zij daar tegen zijn.
Het Verdrag van Lissabon draagt quasi al de bevoegdheden over naar het Europese niveau. Nu België haar vetorecht is kwijtgespeeld, kunnen enkel procedurele waarborgen zoals het subsidiariteitsbeginsel ons redden. Het subsidiariteitsbeginsel bestaat al sinds 1993 maar het heeft de Europese Commissie nog nooit kunnen stoppen om regelgeving door te voeren. In het Verdrag van Lissabon werden gelijkaardige waarborgen voor de soevereiniteit van de lidstaten ingeschreven. De effectiviteit van deze waarborgen zal zonder twijfel even succesvol zal zijn.
De incompetentie van de Europese politici maakte het Verdrag van Lissabon noodzakelijk. De Europese politici kunnen geen compromissen bereiken waar alle 27 lidstaten mee akkoord gaan. Het is net de taak van politici om tot onmogelijke compromissen te komen. In de plaats daarvan koos men ervoor om de minderheid monddood te maken. Als dat de eurocratische definitie van ‘meer democratie’ is, mag men de E.U. inderdaad een democratie noemen. Dan wel een autoritaire democratie van het type dat we in de 20ste eeuw te over hebben gekend in Europa. De stijl waarmee de eurocraten met het ‘nee’, uitgesproken door het Ierse volk, omgingen toont dit genoegzaam aan.
Als liberale studenten vragen we dat de E.U. terugkeert naar haar kerntaak: de interne en vrije markt. De diversiteit in Europa en de eigenheid van iedere lidstaat moet behouden blijven. Dit kan enkel door op de andere domeinen de beslissingen te nemen bij consensus van de 27 lidstaten of door aparte akkoorden tussen de lidstaten die verder wensen te integreren.
Kevin Wielockx, Secretaris LVSV Leuven
Jens Moens, Voorzitter LVSV Leuven
posted by Vincent De Roeck @ 16:10
2 comments
2 Comments:
Zelfs de Russische regimekrant Pravda was deze week op haar opiniepagina's zéér duidelijk over het Verdrag van Lissabon. Hun kop sprak boekdelen: "Twintig jaar na de val van de Berlijnse muur is de Europese Unie de reïncarnatie van de oude Sovjet-Unie"
The "common European identity" of which so many speak of is a very recent phenomenon, based on the dubious glorification of wealth and "democracy". Other plans at European poitical unification in the past failed miserably, as is exemplified by Napoleon´s "Republican/Imperial" Europe and Hitler´s "Germanic" Europe the former costing thousands of lives and the latter millions. The degree of ethnic, cultural, and religious diversity in Europe is so great so as to doom to failure any unification scheme. The divergence of traditional geopolitical aims of the various European States also inhibits such plans. A united Europe will either be "Catholic and Spanish" à la Carlos V, or "French and Enlightened" à la Napoleon, or "Aryan and National-Socialist" à la Hitler. In practice what we would have is the submission of the peripheral and small nations (and some larger nations too) to centralized powers (Rome, or Paris, or Berlin) and to large and powerful states.
The geopolitical interests of the individual nations do not work in favour of a unified Europe. Portugal´s geopolitical interest is safeguarded not in Europe but rather by the development of Extra-European bases of support (Overseas Provinces) and the fortification of the Luso-Brazilian Community as envisioned by Dr. António de Oliveira Salazar. Spain´s interest resides in a solid Hispano-American community of interests, of almost infinite potential, as the nationalist post-1898 generation of Spanish writers and thinkers made clear. Italy´s geopolitical intersts reside in North Africa and the Horn of Africa, as well as indirectly in the Balkans. Italy´s strong influence in the rest of Europe and the West is cultural, not political. The British have their British Commonwealth and their "special relationship" with the US. Russia has its 6th of the world, most of it in Asia. Germany regards Eastern Europe as its area of economic expansion. Eastern Europe itself is a tinderbox of ethnic micro-nationalisms, as the wars in Jugoslavia made clear.
In addition to this, the various European nations see other European nations as traditional enemies. Poles distrust Germans, who regarded Slavs as "sub-humans" between 1933 and 1945. Germans accuse Poles of confiscating German lands after WWII. Irish accuse the British (with some justification) of historical injustices. How can all these people be considered "one nation" or unified under a single State? I honestly believe that the end result of such a scheme will be bloodshed and millions of deaths, as history clearly demonstrates.
Modern Greece is most definately a western nation, it being incorporated into the "West" when statehood was achieved in the early 19th century.
My personal opinion is that a strong Europe is a Europe in which each nation can safeguard its national sovreignty and geopolitical options, within the limitations of morality, particularly respect for your neighbour´s person and property. Peace in Europe can only be achieved through understanding and a common and ever greater consciousness of Christian civilization - the civlization of peace. We must learn to accept the truth that we differ greatly from one another but have certain common characteristics, mostly cultural and moral. Homogenizing efforts, whether they be led by the "enlightened" or the "Aryan superman elite" will always lead to barbarism and bloodshed, the exact opposite of what I regard the authentic "west" to stand for.
Manuel da Silveira
http://dienekes.50webs.com/blog/archives/000236.html
Een reactie posten
<< Home