Is "Rumpy" nu eigenlijk een pygmee of een muis? (Vincent De Roeck)

De nieuwe Europese topjobs zijn eindelijk ingevuld. José Manuel Barroso was al langer zeker van zijn verlengd verblijf op de bovenste etage van het Berlaymont in Brussel en ook over de leiding van het Europees Parlement bestond er al maanden een consensus. De Poolse christen-democraat Jerzy Bucek mag 2,5 jaar voorzitter spelen, waarna de Duitse sociaal-democraat Martin Schulz de scepter voor de rest van de termijn zal overnemen. De liberalen krijgen 9 zitjes in de nieuwe Europese Commissie en zijn daar dus alweer voor vijf jaar oververtegenwoordigd. Goed voor hen, hopelijk ook eens voor de burgers van Europa. De hoofdvogels werden echter afgeschoten door onze eigen Herman Van Rompuy die de Europese Raad zal voorzitten en de Britse socialiste Cathy Ashton die de feitelijke minister van buitenlandse zaken van de Europese Unie wordt. Beide werden pas frontrunners toen bleek dat geen enkele Europese nationale leider bereid was een sterke EU-leiderstandem te zullen steunen.

Herman Van Rompuy is een consensusfiguur. Hij ontbeert elk charisma dat we van een politiek leider zouden mogen verwachten, maar hij is wel competent in wat hij doet. Hij hield België samen en leidde het door een zware institutionele crisis. Hij is daarmee de geknipte man om ook dat andere lappendeken van volkeren, talen en ideologieën, de Europese Unie genaamd, te gaan leiden. Cathy Ashton is ook al een ideaal persoon voor een Europees mandaat. Zij heeft haar ganse leven uit de staatsruif gegeten, nooit een echte job gehad en is nooit verkozen geraakt. Ze trouwde met een belangrijke donor en vriend van Tony Blair en kreeg een zetel in het Hogerhuis als vriendendienst. In de Lords joeg zij het Verdrag van Lissabon zonder debat erdoor en vermeed ze een openlijk debat over de tekst of de gebroken referendumbeloften. Europa vergeet haar vrienden niet. Dat Ashton vroeger met het communisme dweepte en haar ultralinkse NGO tijdens de Koude Oorlog liet financieren met giften van het Sovjet-regime in Moskou wordt door de Eurofielen graag vergeten.



Nigel Farage is de uittredende leider van de Britse "United Kingdom Independence Party" en de fractieleider van de Eurosceptici in het Europees Parlement. Hij is bekend omwille van zijn vlijmscherpe speeches en fenomenale welsprekendheid. Vorige week in Straatsburg kreeg hij als leider van de fractie "Europe for Freedom and Democracy" een vijftal minuten spreektijd om de benoeming van Rumpy en Ashton te becommentariëren. In zijn schitterend betoog noemde hij hen tot twee maal toe "pygmeeën". Dat noopte de parlementsvoorzitter om Farage een blaam te geven voor "ongepast gedrag"... Bekijk het clipje hierboven en oordeel zelf. De blaam is een pure politieke beslissing waarbij de Eurofielen andermaal hun ware gelaat tonen. Zij zijn niet bereid om afwijkende meningen te tolereren. Ze mogen hun politiek geïnspireerde inquisitie nog met de mooiste reglementen of voorschriften afdekken, het is en blijft onaanvaardbaar. Farage leidt de tweede grootste partij van Groot-Brittanië (UKIP haalde meer EP-zetels binnen dan Labour of de LibDems) en moet zijn kiezers dus ook kunnen vertegenwoordigen.

Het is ook grappig om zien in het clipje hoe slecht het Engels van de parlementsvoorzitter is, of van de Eurofiele Hongaarse socialiste die Farage met een totaal onverstaanbaar gezegde tracht aan te vallen. Wraakroepend wordt het pas wanneer Jerzy Bucek er maar niet in slaagt om zijn blaam te verdedigen. Hij blijft maar rond de pot draaien omdat hij schijnbaar niet wil zeggen dat hij het woord "pygmee" niet correct vond. Gawain Towler, de woordvoerder van Nigel Farage en een oude bekende van uw dienaar, plaatste op zijn blog daags na het voorval een vereenvoudigd transcript van een gesprek achteraf tussen Jerzy Bucek (JB) en Nigel Farage (NF) over het gevolg dat het Europees Parlement aan diens blaam zou geven:

NF: "So, what is my punishment?"
JB: "There will be no punishment but my reprimand stands"
NF: "What was wrong with my speech?"
JB. "We didn't like the tone".
NF: (trying to stifle a laugh) "You didn't like the tone!"
JB: "And the language"
NF: "The language?"
JB: "You shouldn't have called them (Cathy Ashton and Herbert Van Rompuy) pygmies".
NF: "Well they are hardly giants are they?"

Ik begrijp niet waarom de parlementsvoorzitter zo'n probleem maakt over het gebruik van de term "pygmeeën". Misschien zijn er inderdaad meer geschikte en minder denigrerende verwoordingen voor handen, maar hij kan er toch ook moeilijk omheen dat beide EU-topjobs naar twee doodsaaie en charismaloze personen zijn gegaan. Ik vraag me trouwens ook af of Jerzy Bucek, als hij dan toch zo consequent in de bres staat voor het respect voor Rumpy en Ashton, zijn abonnement op "The Economist" (als hij er al één had natuurlijk) al opgezegd heeft na afgelopen week. Eén van de "leaders" van het magazine was ook niet echt onder de indruk van de twee benoemden en sprak in dat opzicht ook over twee "middelmatige muizen"...

The European Union’s choices for its new top jobs reveal a pitiful lack of global ambition. (...) The Roman poet Horace might have been referring to the EU when he wrote that “the mountains will be in labour, and will give birth to a ridiculous mouse.” By choosing two virtual unknowns, with paltry political experience, as the first permanent president of the European Council and as the new EU foreign-policy supremo, Europe’s leaders have made their union look ridiculous. (...) It is enough to make you wonder, yet again, if the Lisbon treaty was worth ratifying at all.