Quod licet Polański... (Hoegin)

Het blijft stuitend, telkens de linkse kerk met inbegrip van het weldenkende kunstwereldje haar verontwaardiging uitschruwelt wanneer één van de lievelingen door de arm der wet gesnapt wordt in één of andere onfrisse zaak. Over het lijk-in-de-auto van Ted Kennedy moest vooral «sereen» gesproken worden, en werden ellenlange analyses en beschouwingen afgescheiden om toch maar uit te leggen waarom daar zelfs nog niet licht aan getild mocht worden. De verdiensten van de man, weet je wel… Hetzelfde maken we nu mee in de zaak-Roman Polański. Politici en kunstenaars op rechts daarentegen kunnen voor veel mindere zaken, die zelfs niet eens strafbaar zijn, op heel wat minder clementie rekenen.

Rake observatie van Youp van 't Hek over de heisa rond Roman Polański. De man was bekende immers dat hij schuldig was, en werd daarom ook veroordeeld. Over de details rond de zaak kan men nog wat beuzelen, maar Roman Polański heeft nooit, maar dan ook nooit beweerd dat hij onterecht veroordeeld werd. Dat hij het meisje later afkocht verandert trouwens ook niets aan de zaak, net zo min als dat het meisje zelf van de zaak niets meer wil weten. Heb je met je vingers aan een dertienjarige gezeten, of de dood van een medemens veroorzaakt, dan interesseert het me geen bal of je een gerenommeerd cineast of verdienstelijk politicus bent – in de gevangenis hoor je, en daarmee uit.

Vergelijk de hele heisa trouwens met die rond die «nazi-nanny» van een paar weken geleden. Jazeker, op haar werk viel op zich niet veel aan te merken, maar toen bleek dat zij lid was van het Vlaams Belang, werd niet alleen Kind & Gezin maar ook partijvoorzitter Bruno Valkeniers voor de audio-visuele vierschaar gesleurd. Berufsverbot! En zie je wel dat het Vlaams Belang vol nazi's zit! Wat zeg ik, paleo-nazi's nog wel. Nu gebeurt hetzelfde, alleen… vandaag zijn het de Amerikaanse en de Zwitserse politiediensten die het moeten ontgelden. Wat dachten zij wel, een zomaar een gevierd cineast uitleveren en achter de tralies zetten?

Overigens de enige dissonante noot die getolereerd werd in de media, was die van SNAP (Survivors Network of those Abused by Priests). En o ja, hier en daar een commentator –uiteraard volledig in eigen naam– en een paar mopperende eng-rechtse bloggers. De enige reden waarom het protest en de oproep tot boycot van Polański door SNAP toch nog de pers haalde, is vermoedelijk de link die zo opnieuw gelegd kon worden tussen échte pedofilie en het verfoeilijke katholicisme. Of wat dacht u? Het lijkt er trouwens op dat ik de enige niet ben die vermoedt dat de zaken totaal anders zouden liggen indien Roman Polański een priester was geweest.

En wat zou Daniel Cohn-Bendit eigenlijk van deze zaak vinden? De man reageert uiterst voorzichtig en voelt zich wat ongemakkelijk bij de snelle kritiek op het optreden van de Amerikaanse en Zwitserse politie. Niet moeilijk natuurlijk, want zelf heeft hij een pak boter op het hoofd, zoals iedereen ook voor zichzelf kan gaan nalezen. Een paar maanden geleden nog bleek ook hier nog maar eens hoe hypocriet onze «weldenkende» pers wel kan zijn. Toen François Bayrou voor heel televisiekijkend Frankrijk Daniel Cohn-Bendit zijn visie over seksuele contacten met kinderen voor de voeten wierp, brak er een storm los. Tegen François Bayrou! Net zoals bij Roman Polański was het immers een «oude» historie («une vieille histoire»). En hoewel hij nooit teruggetrokken heeft wat hij in zijn boek zwart op wit schreef, stonden er onmiddellijk een hele reeks knechtjes en dienstmeiden op om twijfel te zaaien over wat hij nou echt geschreven had en wat niet. Klinkt het bekend?

Wee echter de politicus die meer dan tien jaar geleden de hand van Jean-Marie Le Pen schudde en samen met hem op een foto poseerde. Of de republikeinse president die ooit een drankprobleem had, maar dat al lang te boven is gekomen. Geen van de twee zijn misdrijven, maar wegen blijkbaar toch een pak zwaarder dan aan minderjarigen zitten frutselen!