De terugkeer van het utopisch socialisme(Martin De Vlieghere & Paul Vreymans)

Niet het kapitalisch systeem is oorzaak van de crisis maar ons monetair stelsel. Jeffrey Sachs is topeconoom bij de VN en auteur van o.m. de bestseller "Common Wealth" en het controversiële essay "The Case for Bigger Government" in Time Magazine. In een interview in "De Tijd" wijt hij de financiële crisis aan het ongebreideld Amerikaans marktkapitalisme. Hij pleit voor het Zweeds sociaal model als alternatief. Zijn pleidooi is ideologisch en ontluisterend voor de overheersende utopisch socialistische strekking binnen de VN.

Feit is dat het Zweeds sociaal model dat Sachs zo enthousiast promoot niet alleen het grootste overheidsbeslag heeft van de Westerse Wereld, maar ook de zwakste economische prestaties levert van de OESO. In 1970 was Zweden nog de vierde welvarendste natie ter wereld. Dertig jaar later was Zweden teruggevallen tot rang 17 met alle sociale gevolgen van dien. En dat terwijl de VS zich steevast wist te handhaven tussen rang twee en drie. Veel sociaal-economische wijsheid valt er in het Zweeds sociaal Model dus niet rapen.


http://workforall.net/English/Irish_succes_story.gif

Sachs schrijft ook de financiële crisis toe aan het “ongebreideld kapitalisme”. De realiteit is dat we Westerse economieën met een overheidsbeslag tussen 40% en 55% bezwaarlijk nog kapitalistisch kunnen noemen. Maar er is niet alleen de buitensporige belastingsdruk. Ook in het westen wordt de vrije marktwerking steeds vaker verstoord door overheidsingrepen; licenties en staatsmonopolies, exploitatievergunningen, bouw- en lokalisatievoorschriften, corporatistische vergunningsstelsels, quota, prijs en kwaliteitsvoorschriften enz.... Ondernemers krijgen jaarlijks tienduizenden pagina’s nieuwe regels en wetten over zich heen, veelal gesteld in een advocatenbargoens dat de rechtszekerheid van de vrije markt compleet ondergraaft. Buitensporig dirigisme heeft ondernemen herschapen in een gokspel over de volgende politieke gril en over rechterlijke interpretaties van het juridisch jargon. De buitensporige belastingsdruk werkt zo demotiverend en het dirigisme veroorzaken dusdanige scheeftrekkingen dat een crisis niet kon uitblijven.

Monetaire Politiek

Sachs zwijgt ook over de rol van het monetair beleid in de huidige crisis. Nochtans is het de buitensporige geldschepping die de koopkracht van ons geld heeft ondermijnd. De monetaire politiek heeft onze waardemeter en ons ruil- en spaarmiddel grondig vervalst met fatale marktverstoring gevolg. Jaren van artificieel lage rente zijn directe oorzaak van onze veel te lage spaarquote en de buitensporige schuldgraad van Amerikaanse consumenten en Europese Overheden. Niet het kapitalistisch systeem maar goedkoop krediet is schuld aan de aan de overconsumptie, de beurs- en immobubbles en de onevenwichtige Amerikaanse handelsbalans. Lage rente was de fundamentele oorzaak en de concrete aanleiding tot de crisis.

Dat rentemanipulatie massale scheeftrekkingen veroorzaakt komt omdat rente de cruciale factor is in alle bestedings- en investeringsbeslissingen. Niet alleen in de keuze tussen sparen en consumeren, maar ook in de keuze tussen kapitaalintensieve en arbeidsintensieve productieprocessen. Te lage rente leidt al jaren tot buitensporige investeringen in futuristische automatisering en onzinnige uitstoot van laag gekwalificeerde arbeid uit de productieprocessen. Die massale werkeloosheid bij laaggeschoolden keldert de globale productiviteit en is oorzaak van de aanslepende stagflatie en onze zeer suboptimale welvaart.

Veel te lage rente heeft ook geleid tot extreme hefboomratio’s en onderkapitalisatie van banken, maar vooral ook tot het zware competitief nadeel van arbeidsintensieve KMO’s ten voordele van de grootindustrie. Systeembedreigende concentratie en monopolievorming zijn het gevolg. Grootindustriële overproductie en massale tekorten aan zorg- en dienstverleners zijn de concrete symptomen.

Nieuw Monetair stelsel

Technologische en commerciële vooruitgang zorgen jaarlijks voor gemiddelde productiviteitswinsten van 2 à 3%. Prijzen zouden daarom jaarlijks met 2 à 3% moeten dalen en niet omgekeerd zoals we dit sinds mensenheugenis meemaken. De positieve inflatiedoelstelling die centrale banken werldwijd hanteren roomt systematisch de profijten van de vooruitgang af ten gunste van bankiers, en ontfutselt Jan Modaal jaarlijks 4 à 6% van zijn toegevoegde waarde. Die inflatie leidt tot zware scheeftrekkingen. Het is puur bedrog omdat de collectieve verworvenheid van vooruitgang aan de gehele samenleving hoort, en in de eerste plaats wie er hardst aan meewerkt. De inflatie vreet bovendien ook nog eens de spaarreserve aan die Jan Modaal tijdens zijn loopbaan aanlegt tot de reële koopkracht ervan nog amper één derde bedraagt als hij zijn pensioenleeftijd bereikt.

We hebben helemaal géén Zweeds Sociaal model nodig zoals Sachs beweert, maar een eerlijk monetair stelsel. Dit zal pas billijk zijn en bijdragen tot optimale toewijzing van productiefactoren als de geldgroei nul is of hoogstens wordt beperkt tot de groei van de reële economie. Terugkeer naar de goudstandaard is daartoe een valabele optie.

Kyoto en Emissierechten

Sachs behoort ook tot het kamp van “klimaatmanagers” die de zware controverse over trendmatige opwarming van de aarde al hebben omgedoopt tot “wereldwijde consensus” en die blijven volhouden dat menselijke ingrijpen die trend heeft veroorzaakt en zelfs kan omkeren. Volgens Sachs zal Zuid Europa straks uitdrogen en zal een massale vluchtelingenstroom op gang komen naar het noorden. Zulk klimaatalarmisme in de aanloop naar de klimaatconferentie van Kopenhagen volgende maand is bombastisch en bedoeld om de conferentie te laten meestappen in de wereldomvattende bureaucratie van emissierechten.

Met dit stelsel van Emissierechten werd een nieuwe en totaal fictieve grondstof gecreëerd die onmisbaar is in productieprocessen en waarvan de politiek straks de mate van schaarste en de regionale toewijzing zal bepalen. Emissierechten verzwaren niet alleen de productiekosten, maar ze vervalsen ook de concurrentie. Productiekosten worden voortaan deels politiek bepaald en losgekoppeld van de marktrealiteit, met al de scheeftrekkingen van dien. Het systeem is bovendien bijzonder fraudegevoelig.

Omdat schaarste en toewijzing van CO2 rechten het resultaat zijn van arbitraire politieke beslissing, dreigt voorkennis bovendien de globale emissiehandel de doen ontaarden in één grote zwendel met al de catastrofale gevolgen van dien. Het Sovjet debacle heeft geleerd tot welke systeemvernietigende verspilling de verstoring van marktwerking leidt. Subsidies bijvoorbeeld voor laagproductieve windmolens en zonnepanelen in het Westen leiden tot zwaar suboptimale aanwending van schaarse middelen wereldwijd.

Marktconform Alternatief

Laat ons, vooraleer we hypothetische kwesties aanpakken, eerst de reële problemen oplossen die de mensheid bedreigen. Eén enkele waterpomp met dezelfde kostprijs als een paar laagproductieve zonnepanelen kan honderden Sahel vrouwen dagelijks de kilometerlange tocht naar de bron besparen en vele infecties voorkomen en levens redden.

Emissiecertificaten zijn ten gronde niets anders dan een Wereldtaks op existentieel menselijke behoeften, en daarom onverenigbaar met het mensenrecht op ontwikkeling. Het systeem zal de Belgische belastingbetaler in de eerste fase jaarlijks al 3 à 5 miljard € kosten; zowat de verspilling van een “Lange Wapper” elk jaar.

Voor zover ooit zou vaststaan dat menselijke CO2 emissies effectief het klimaat beïnvloeden, kunnen nationale overheden ook zonder de verkwisting van die wereldbureaucratie bestaande taksen op fossiele brandstoffen optrekken. Omdat consumenten maar substantieel energie besparen als die duur wordt, is het de enige marktconforme manier om efficiënt emissies terug te dringen. De administratieve kost van zo’n belastingsverhoging is nul, terwijl een verschuiving van de belastingsdruk van inkomen op vervuilende consumptie bovendien ook nog eens de stimulansen herstelt en de economie stimuleert.

Het stelsel van emissierechten en de nieuwe Wereld Klimaat Organisatie waar Sachs op aanstuurt zijn een gevaarlijke stap naar een “Nieuwe Wereldorde” met een stelsel van Wereldbelastingen die het schrikbeeld van een Wereldregering onder VN dictaat dichterbij brengt.

Sachs noemt het griezelig dat het lot van de wereld afhangt van wat (democratisch verkozen nationale) senatoren over klimaatopwarming denken. Nog griezeliger is onze levenswijze en welvaart toe te vertrouwen aan enkele aan democratische controle ontsnappende VN despoten. Zelfs Marx zag in het bourgeois idealisme van zulke utopisch socialisten nog de allergrootste bedreiging voor de mensheid.


Martin De Vlieghere
Paul Vreymans
http://workforall.net