IES Summer University 2009 (Vincent De Roeck)
Pas toen Jacques Garello mij in Stockholm over de finale line-up van de IES-zomeruniversiteit in Aix-en-Provence vertelde, dit amper vier dagen voor aanvang, heb ik in allerijl toch beslist om ook daarvoor in te tekenen. En ik heb het me daar zeker niet beklaagd. Tussen de “European Resource Bank” in Marseille en de “Liberty Fund Roundtable” in Parijs organiseerde het “Institute for Economic Studies” aan de “Université Paul Cézanne” in Aix-en-Provence de 31ste editie van haar traditionele “Université d’Eté de la Nouvelle Economie”. IES-directeur Pierre Garello, naast de zoon van Jacques ook één van de bezielers van het jaarlijkse “Liberty Seminar” in Leuven, had dit jaar als thema voor “Markets and Morality” gekozen. Van 23 tot 27 augustus gaven meer dan 120 personen uit 31 landen rendez-vous in Zuid-Frankrijk voor deze jubileumeditie. Het IES zelf bestaat dit jaar immers 20 jaar en ook dat was voor velen een reden om ondanks hun drukke agenda’s naar het zonovergoten en airconditioningloze Aix-en-Provence af te zakken. De sfeer zat er zeker in en na een lange zomer van seminaries en conferenties was ik blij met het opzet: veel tijd voor sociale interacties, veel interessante én hoogwaardige sprekers, veel discussies en weinig intensieve al té academische lezingen. De zomeruniversiteit moest in de eerste plaats aangenaam en gezellig blijven en daarin zijn de organisatoren zeker geslaagd.
De zomeruniversiteit vatte aan met een galadiner in het “Grand Hôtel Roi René” waar we vergast werden met speeches van Vaclav Klaus, de president van Tsjechië, en Dan Mitchell, één van de leidende figuren binnen het Amerikaanse “Cato Institute” en als rabiate anti-belastingactivist een graag geziene gast in veel Amerikaanse talkshows. President Klaus blikte met ons terug op zijn verleden binnen het IES en gaf duiding bij zijn principiële standpunten inzake vrijemarkteconomie, klimaatsverandering en Europese integratie. Dan Mitchell becommentarieerde op zijn beurt de maatregelen van de Obama-administratie en stond hoofdzakelijk stil bij de huidige jihad tegen belastingparadijzen, de plannen voor “socialized health care” en de overheidsaanpak van de crisis. Obama kon bij Dan Mitchell op geen greintje sympathie rekenen en daar kunnen wij hem alleen maar in bijspringen natuurlijk. Verder mochten ook Marc Pena, de rector van de universiteit, en Jean-Pierre Centi, de decaan van de faculteit economie, kort hun zeg komen doen, net als de prefect van het arrondissement en de burgemeester van de stad. Leonard Liggio, één van de meest invloedrijke oud-strijders van de beweging, en Tibor Machan, één van de meest gevierde libertarische academici, werden beide ook in de bloemetjes gezet voor hun jarenlange inzet. Leonard Liggio zelf lag mee aan de basis van de oprichting van het IES in 1989, toen nog onder de werknaam “Institute for Humane Studies-Europe”, en Tibor Machan was de eerste Amerikaanse professor die gastlezingen is komen geven op de seminaries van het IES.
De zomeruniversiteit zelf werd andermaal gehouden in de gebouwen van de economiefaculteit en bestond telkens uit lezingen in het “Grand Auditoire” voor de middag en kleinere gelijklopende sessies in het Engels én het Frans in de namiddag. Omdat ikzelf nogal wat werk te verzetten had, heb ik voor de namiddagen wel doorgaans moeten passen. Ik zal de vele sprekers en hun lezingen hier dan ook niet kunnen/willen bespreken. Het spreekt natuurlijk voor zich dat de échte toppers wel telkens in de voormiddag moesten opdraven. Ik heb dan ook niet het gevoel iets wezenlijks gemist te hebben. Richard Rahn, de gewezen topman van de Centrale Bank van de Kaaimaneilanden, kwam in Aix het bestaan van belastingvriendelijke landen verdedigen en zijn ongenoegen uiten over de recente pogingen van EU-landen en de VS om Zwitserland en andere belastinghavens af te dreigen. Fred Smith is voorzitter van het “Competitive Enterprise Institute” in Washington en sprak in zijn speech over “corporate social responsibility”. Volgens hem mogen consumenten zo’n beleid zeker van hun producenten eisen, maar is het zeker niet aan de staat om bedrijven daartoe te verplichten. Professor Enrico Colombatto van de universiteit van Turijn onderwees ons in de verschillen en gelijkenissen tussen enkele grote liberale rechtseconomen zoals Coase, Epstein, Manne en Posner. Professor Mario Rizzo van “New York University” gaf een moralistische kijk op het recht en duidde de fundamentele dichotomie tussen rechtvaardigheid (subjectief individualiseerbaar) en gerechtigheid (objectief legalistisch).
Christine Henderson, de Jennifer Anniston van de beweging en als “senior fellow” verbonden aan het “Liberty Fund”, gaf ons in Aix een historische schets van “suspicion about markets”. Zij toonde meesterlijk aan dat het kapitalisme altijd en overal bestreden en geweerd geweest is. Professor Steven Davies van de universiteit van Manchester schetste de plaats van het kapitalisme in de populaire media en stelde dat kapitalisten tot zekere hoogte de nieuwe joden zijn. In boeken, films en televisieprogramma’s worden kapitalisten steevast als hebzuchtige asociale wezens, vaak zelfs als criminelen, afgebeeld. Geheel onterecht natuurlijk. Professor Stefano Adamo van de universiteit van Banja Luka kwam ons vertellen over de geschiedenis van het geld en over de gelijkenissen tussen “debasement” in de 16de en 17de eeuw en de monetaire expansie van het fiatgeld vandaag door centrale banken. Een essay van onze LVSV-trots, Nicolas Bas, werd door het IES uit alle inzendingen weerhouden en Nicolas mocht in Aix zijn werk komen voorstellen. Hij analyseerde voor ons de structuren van Fannie Mae en Freddy Mac, hun impact op de vastgoedbubbel en de ontsporing van de ganse financiële sector als gevolg daarvan. Gia Jandieri is voorzitter van de “New Economic School” uit Georgië en een oude bekende van ondergetekende. Hij gaf ons op de zomeruniversiteit enkele fundamentele inzichten in het moderne sociaal-paternalisme en de onmogelijk te negeren gelijkenissen met het oude communisme. Beide hebben dezelfde ingenieursdrang tegenover de maatschappij en beide miskennen de menselijke waardigheid, de verschillen tussen personen en - vooral - de keuzevrijheid van vrije burgers.
Professor Victoria Curzon-Price van de universiteit van Genève analyseerde de armoede in bepaalde samenlevingen aan de hand van de afwezigheid van marktmechanismen en maakte voor eens en altijd komaf met de politiek-pragmatische verwarring tussen welvaartscreatie en welvaartsherverdeling. Toine Manders is voorzitter van de Libertarische Partij in Nederland en fiscalist bij het “Haags Juristen College”. Hij kwam in Aix belastingontwijking verdedigen en de aanwezigen tips en advies geven over de te volgen strategie. Parth Shah is voorzitter van het “Center for Civil Society” in New Delhi en gaf ons een lezing rond het thema “defending the undefendables”. Hij trok in die speech de kaart van smokkelaars (alles moet maar legaal zijn) en insider-traders (zij brengen gewoon informatie naar de markt) en zette ook tal van andere politiek incorrecte “beroepen” uit de wind. Daniel Ikenson, een “senior fellow” van het “Cato Institute”, had het dan weer over de “protectionistische pandemie” die globalisering en vrijhandel moeilijker maakt en zo de levensstandaard van alle betrokken omlaag haalt. Ook hekelde hij het misbruik van de Mexicaanse griep vandaag, en SARS enkele jaren geleden, om een achterliggende protectionistische agenda door te drukken. Professor Pascal Salin van de Sorbonne viel de slechte bankiers op ethische gronden aan, maar maakte duidelijk dat vooral de overheid (omwille van “moral hazard”) met de vinger gewezen moet worden. Professor Jacques Garello van de universiteit van Aix-Marseille behandelde op zijn beurt het vraagstuk van de vergrijzing en verdedigde de volledige privatisering van het pensioensysteem. Tom Palmer is momenteel vice-voorzitter van de “Atlas Foundation” en hij kwam bij ons zijn laatste boek “Realizing Freedom” voorstellen. Zijn presentatie bestond uit het reciteren van alle bekende vooroordelen, zeg maar gerust mythes of waanideeën, over de vrije markt en daarna uit het één voor één weerleggen van al deze naïef-linkse nonsens.
Douglas Den Uyl en Douglas Rasmussen, respectievelijk de vice-voorzitter van het “Liberty Fund” in Indianapolis en een filosofieprofessor aan “Saint John’s University” in New York, analyseerden voor ons de morele en ethische grondslagen van de markteconomie. De twee Dougs schreven daarover vorig jaar trouwens ook het boek “Norms of Liberty”. Volgens hen is de vrije markt niet enkel op utilitair vlak superieur maar ook op ethisch vlak omdat er nergens enige vorm van dwang of coërcie aan te pas komt. Gregory Rehmke is bestuurder van de “Foundation for Economic Education” en legde op de zomeruniversiteit uit waarom zoveel academici sociaal-democraten zijn en zo weinig studenten nog kritisch en zelfstandig willen of kunnen nadenken. Professor Randy Barnett van “Georgetown University” behandelde het rechtsfilosofische kader waarbinnen het marktproces het beste zou kunnen gedijen. Barnett haalde ook even het natuurrecht aan, maar het was vooral de volgende spreker, pater Marcel Guarnizo, de voorzitter van het “Educational Initiative for Central and Eastern Europe”, die daaraan een ganse lezing wijdde. Guarnizo is een katholieke priester maar tegelijkertijd een aanhanger van economische laissez-faire. Volgens hem vertaalt de zuivere christelijke moraal zich het best in de vrije markt. Guarnizo verwierp de legalistische ideeën van de huidige mensen waarbij ze enkel vrij schijnen te zijn als die vrijheid hen expliciet door de overheid toegekend is, en deed een oproep om terug te keren naar een natuurrechterlijke toestand waarbij mensen vrij zijn puur omwille van wat ze zijn: vrije individuen.
Tenslotte was er op deze conferentie ook nog ruim de tijd om met twee wel zeer bijzondere personen kennis te maken: Mamadou Koulibaly en Vladimir Bukowsky. Koulibaly was jarenlang actief binnen het IES en schittert momenteel in de functie van parlementsvoorzitter in Ivoorkust. Koulibaly verwierp in zijn speech elke traditionaal-Afrikaanse kritiek op het “neo-kolonialisme” van het Westen of op de koloniale erfenis van het Westen in het algemeen. Verder legde hij in geuren en kleuren uit dat het kapitalisme wel degelijk ooit zal triomferen in Afrika en weerlegde hij alle anti-kapitalistische vooroordelen die in Afrika bestaan. Hij wees ook met de vinger naar de wijdverspreide corruptie in Afrika en naar het feit dat vele Afrikanen het kapitalisme de schuld geven van de uitverkoop van staatsbedrijven aan de politieke vrienden van de leiders, terwijl het ene natuurlijk niets met het andere te maken heeft. Bukowsky, zonder twijfel de bekendste oud-Sovjetdissident die vandaag nog steeds actief is, overleefde de strafkampen van de Sovjet-Unie en bouwde na de val van het communisme vanuit ballingschap in Engeland een mini-carrière in de politiek en het maatschappelijk debat uit. Hij doceert momenteel aan Cambridge en is één van mijn grootste helden. Hij lanceerde de term “EUSSR” en van hem komt het cynische citaat: “Europa, ik leefde in uw toekomst, en ik vond het niet leuk.” Bukowsky kreeg op een ingetogen ceremonie in de tuinen van het “Pavillon Vendôme” in Aix-en-Provence trouwens ook de sleutels van de stad en de Paul Cézanne-medaille overhandigd als eerbetoon voor zijn decennialange inzet tegen totalitarisme en collectivisme, zowel in de voormalige Sovjet-Unie als vandaag in de Europese Unie. Hij verblijdde ons in Aix eveneens met een emotionele speech over de opvallende gelijkenissen tussen het oude Sovjet-totalitarisme en de recente ontwikkelingen binnen de Europese Unie. Zalig gewoon. Als het IES volgend jaar een gelijkaardige line-up kan aanhouden, kunnen ze er zeker van op aan dat ik er ook dan opnieuw bij zal zijn.
Bovenaan op foto zien jullie de huldiging van Vladimir Bukovsky door Tom Palmer in de tuinen van het Pavillon Vendôme. Onderaan zien jullie uw dienaar poseren met respectievelijk Vaclav Klaus, de president van Tsjechië, en oud-Sovjetdissident Vladimir Bukovsky.
Meer over deze zomeruniversiteit op www.ies-europe.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
De zomeruniversiteit vatte aan met een galadiner in het “Grand Hôtel Roi René” waar we vergast werden met speeches van Vaclav Klaus, de president van Tsjechië, en Dan Mitchell, één van de leidende figuren binnen het Amerikaanse “Cato Institute” en als rabiate anti-belastingactivist een graag geziene gast in veel Amerikaanse talkshows. President Klaus blikte met ons terug op zijn verleden binnen het IES en gaf duiding bij zijn principiële standpunten inzake vrijemarkteconomie, klimaatsverandering en Europese integratie. Dan Mitchell becommentarieerde op zijn beurt de maatregelen van de Obama-administratie en stond hoofdzakelijk stil bij de huidige jihad tegen belastingparadijzen, de plannen voor “socialized health care” en de overheidsaanpak van de crisis. Obama kon bij Dan Mitchell op geen greintje sympathie rekenen en daar kunnen wij hem alleen maar in bijspringen natuurlijk. Verder mochten ook Marc Pena, de rector van de universiteit, en Jean-Pierre Centi, de decaan van de faculteit economie, kort hun zeg komen doen, net als de prefect van het arrondissement en de burgemeester van de stad. Leonard Liggio, één van de meest invloedrijke oud-strijders van de beweging, en Tibor Machan, één van de meest gevierde libertarische academici, werden beide ook in de bloemetjes gezet voor hun jarenlange inzet. Leonard Liggio zelf lag mee aan de basis van de oprichting van het IES in 1989, toen nog onder de werknaam “Institute for Humane Studies-Europe”, en Tibor Machan was de eerste Amerikaanse professor die gastlezingen is komen geven op de seminaries van het IES.
De zomeruniversiteit zelf werd andermaal gehouden in de gebouwen van de economiefaculteit en bestond telkens uit lezingen in het “Grand Auditoire” voor de middag en kleinere gelijklopende sessies in het Engels én het Frans in de namiddag. Omdat ikzelf nogal wat werk te verzetten had, heb ik voor de namiddagen wel doorgaans moeten passen. Ik zal de vele sprekers en hun lezingen hier dan ook niet kunnen/willen bespreken. Het spreekt natuurlijk voor zich dat de échte toppers wel telkens in de voormiddag moesten opdraven. Ik heb dan ook niet het gevoel iets wezenlijks gemist te hebben. Richard Rahn, de gewezen topman van de Centrale Bank van de Kaaimaneilanden, kwam in Aix het bestaan van belastingvriendelijke landen verdedigen en zijn ongenoegen uiten over de recente pogingen van EU-landen en de VS om Zwitserland en andere belastinghavens af te dreigen. Fred Smith is voorzitter van het “Competitive Enterprise Institute” in Washington en sprak in zijn speech over “corporate social responsibility”. Volgens hem mogen consumenten zo’n beleid zeker van hun producenten eisen, maar is het zeker niet aan de staat om bedrijven daartoe te verplichten. Professor Enrico Colombatto van de universiteit van Turijn onderwees ons in de verschillen en gelijkenissen tussen enkele grote liberale rechtseconomen zoals Coase, Epstein, Manne en Posner. Professor Mario Rizzo van “New York University” gaf een moralistische kijk op het recht en duidde de fundamentele dichotomie tussen rechtvaardigheid (subjectief individualiseerbaar) en gerechtigheid (objectief legalistisch).
Christine Henderson, de Jennifer Anniston van de beweging en als “senior fellow” verbonden aan het “Liberty Fund”, gaf ons in Aix een historische schets van “suspicion about markets”. Zij toonde meesterlijk aan dat het kapitalisme altijd en overal bestreden en geweerd geweest is. Professor Steven Davies van de universiteit van Manchester schetste de plaats van het kapitalisme in de populaire media en stelde dat kapitalisten tot zekere hoogte de nieuwe joden zijn. In boeken, films en televisieprogramma’s worden kapitalisten steevast als hebzuchtige asociale wezens, vaak zelfs als criminelen, afgebeeld. Geheel onterecht natuurlijk. Professor Stefano Adamo van de universiteit van Banja Luka kwam ons vertellen over de geschiedenis van het geld en over de gelijkenissen tussen “debasement” in de 16de en 17de eeuw en de monetaire expansie van het fiatgeld vandaag door centrale banken. Een essay van onze LVSV-trots, Nicolas Bas, werd door het IES uit alle inzendingen weerhouden en Nicolas mocht in Aix zijn werk komen voorstellen. Hij analyseerde voor ons de structuren van Fannie Mae en Freddy Mac, hun impact op de vastgoedbubbel en de ontsporing van de ganse financiële sector als gevolg daarvan. Gia Jandieri is voorzitter van de “New Economic School” uit Georgië en een oude bekende van ondergetekende. Hij gaf ons op de zomeruniversiteit enkele fundamentele inzichten in het moderne sociaal-paternalisme en de onmogelijk te negeren gelijkenissen met het oude communisme. Beide hebben dezelfde ingenieursdrang tegenover de maatschappij en beide miskennen de menselijke waardigheid, de verschillen tussen personen en - vooral - de keuzevrijheid van vrije burgers.
Professor Victoria Curzon-Price van de universiteit van Genève analyseerde de armoede in bepaalde samenlevingen aan de hand van de afwezigheid van marktmechanismen en maakte voor eens en altijd komaf met de politiek-pragmatische verwarring tussen welvaartscreatie en welvaartsherverdeling. Toine Manders is voorzitter van de Libertarische Partij in Nederland en fiscalist bij het “Haags Juristen College”. Hij kwam in Aix belastingontwijking verdedigen en de aanwezigen tips en advies geven over de te volgen strategie. Parth Shah is voorzitter van het “Center for Civil Society” in New Delhi en gaf ons een lezing rond het thema “defending the undefendables”. Hij trok in die speech de kaart van smokkelaars (alles moet maar legaal zijn) en insider-traders (zij brengen gewoon informatie naar de markt) en zette ook tal van andere politiek incorrecte “beroepen” uit de wind. Daniel Ikenson, een “senior fellow” van het “Cato Institute”, had het dan weer over de “protectionistische pandemie” die globalisering en vrijhandel moeilijker maakt en zo de levensstandaard van alle betrokken omlaag haalt. Ook hekelde hij het misbruik van de Mexicaanse griep vandaag, en SARS enkele jaren geleden, om een achterliggende protectionistische agenda door te drukken. Professor Pascal Salin van de Sorbonne viel de slechte bankiers op ethische gronden aan, maar maakte duidelijk dat vooral de overheid (omwille van “moral hazard”) met de vinger gewezen moet worden. Professor Jacques Garello van de universiteit van Aix-Marseille behandelde op zijn beurt het vraagstuk van de vergrijzing en verdedigde de volledige privatisering van het pensioensysteem. Tom Palmer is momenteel vice-voorzitter van de “Atlas Foundation” en hij kwam bij ons zijn laatste boek “Realizing Freedom” voorstellen. Zijn presentatie bestond uit het reciteren van alle bekende vooroordelen, zeg maar gerust mythes of waanideeën, over de vrije markt en daarna uit het één voor één weerleggen van al deze naïef-linkse nonsens.
Douglas Den Uyl en Douglas Rasmussen, respectievelijk de vice-voorzitter van het “Liberty Fund” in Indianapolis en een filosofieprofessor aan “Saint John’s University” in New York, analyseerden voor ons de morele en ethische grondslagen van de markteconomie. De twee Dougs schreven daarover vorig jaar trouwens ook het boek “Norms of Liberty”. Volgens hen is de vrije markt niet enkel op utilitair vlak superieur maar ook op ethisch vlak omdat er nergens enige vorm van dwang of coërcie aan te pas komt. Gregory Rehmke is bestuurder van de “Foundation for Economic Education” en legde op de zomeruniversiteit uit waarom zoveel academici sociaal-democraten zijn en zo weinig studenten nog kritisch en zelfstandig willen of kunnen nadenken. Professor Randy Barnett van “Georgetown University” behandelde het rechtsfilosofische kader waarbinnen het marktproces het beste zou kunnen gedijen. Barnett haalde ook even het natuurrecht aan, maar het was vooral de volgende spreker, pater Marcel Guarnizo, de voorzitter van het “Educational Initiative for Central and Eastern Europe”, die daaraan een ganse lezing wijdde. Guarnizo is een katholieke priester maar tegelijkertijd een aanhanger van economische laissez-faire. Volgens hem vertaalt de zuivere christelijke moraal zich het best in de vrije markt. Guarnizo verwierp de legalistische ideeën van de huidige mensen waarbij ze enkel vrij schijnen te zijn als die vrijheid hen expliciet door de overheid toegekend is, en deed een oproep om terug te keren naar een natuurrechterlijke toestand waarbij mensen vrij zijn puur omwille van wat ze zijn: vrije individuen.
Tenslotte was er op deze conferentie ook nog ruim de tijd om met twee wel zeer bijzondere personen kennis te maken: Mamadou Koulibaly en Vladimir Bukowsky. Koulibaly was jarenlang actief binnen het IES en schittert momenteel in de functie van parlementsvoorzitter in Ivoorkust. Koulibaly verwierp in zijn speech elke traditionaal-Afrikaanse kritiek op het “neo-kolonialisme” van het Westen of op de koloniale erfenis van het Westen in het algemeen. Verder legde hij in geuren en kleuren uit dat het kapitalisme wel degelijk ooit zal triomferen in Afrika en weerlegde hij alle anti-kapitalistische vooroordelen die in Afrika bestaan. Hij wees ook met de vinger naar de wijdverspreide corruptie in Afrika en naar het feit dat vele Afrikanen het kapitalisme de schuld geven van de uitverkoop van staatsbedrijven aan de politieke vrienden van de leiders, terwijl het ene natuurlijk niets met het andere te maken heeft. Bukowsky, zonder twijfel de bekendste oud-Sovjetdissident die vandaag nog steeds actief is, overleefde de strafkampen van de Sovjet-Unie en bouwde na de val van het communisme vanuit ballingschap in Engeland een mini-carrière in de politiek en het maatschappelijk debat uit. Hij doceert momenteel aan Cambridge en is één van mijn grootste helden. Hij lanceerde de term “EUSSR” en van hem komt het cynische citaat: “Europa, ik leefde in uw toekomst, en ik vond het niet leuk.” Bukowsky kreeg op een ingetogen ceremonie in de tuinen van het “Pavillon Vendôme” in Aix-en-Provence trouwens ook de sleutels van de stad en de Paul Cézanne-medaille overhandigd als eerbetoon voor zijn decennialange inzet tegen totalitarisme en collectivisme, zowel in de voormalige Sovjet-Unie als vandaag in de Europese Unie. Hij verblijdde ons in Aix eveneens met een emotionele speech over de opvallende gelijkenissen tussen het oude Sovjet-totalitarisme en de recente ontwikkelingen binnen de Europese Unie. Zalig gewoon. Als het IES volgend jaar een gelijkaardige line-up kan aanhouden, kunnen ze er zeker van op aan dat ik er ook dan opnieuw bij zal zijn.
Bovenaan op foto zien jullie de huldiging van Vladimir Bukovsky door Tom Palmer in de tuinen van het Pavillon Vendôme. Onderaan zien jullie uw dienaar poseren met respectievelijk Vaclav Klaus, de president van Tsjechië, en oud-Sovjetdissident Vladimir Bukovsky.
Meer over deze zomeruniversiteit op www.ies-europe.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 08:59
13 comments
13 Comments:
Bukovsky heeft een carrière achter de rug op U tegen te zeggen. Ik ben de eerste om dat te erkennen. Toen hij kandidaat-president was tegen Poetin kon ik hem zelfs steunen. Toen hij van het ballot gesmeten werd omwille van een technicaliteit was ik kwaad op en ontgoocheld in het nieuwe Rusland. Hij heeft zichzelf in mijn ogen de nek omgedaan toen hij zijn pijlen op de Europese Unie is beginnen richten. In 2004 werd hij peter van UKIP en schreef hij het boekje "EUSSR". Tot dan hield hij zijn kritiek op de EU nog grotendeels binnenskamers en academisch. Vanaf dan is hij op de barricaden gaan staan en heeft hij zich de meest populistische anti-EU-argumenten eigengemaakt. De Sovjetdissident Bukovsky was een groot man, de Eurocriticus Bukovsky een wandelende grap.
@ Le Keignaert
Ik ben het met uw analyse natuurlijk helemaal niet eens, maar iedereen mag daarover zeggen of denken wat hij of zij wenst. Ik denk trouwens dat Bukowsky's carrière net in zijn voordeel spreekt. Hij heeft de Sovjet-Unie én haar goelags aan den lijve ondervonden. Dus als hij die vergelijking met de EU maakt, zal dat zeker geen lichte vergelijking zijn. Door de Sovjet-Unie met de EU te vergelijken in een samenleving waar de meeste mensen de EU als iets intrinsiek goeds beschouwen, minimaliseert hij in hun ogen ook zijn eigen lijden in de Sovjet-strafkampen. Hij doet dit dus zeker niet om aandacht te trekken, maar omdat het zijn oprecht aanvoelen is.
Daarbij wil ik hier voor jullie ook nog even de omstandigheden schetsen waarbinnen Bukowsky in Aix-en-Provence zijn speech heeft moeten geven. Los van de warmte of het vrij oubollige auditorium, werd hij helemaal niet door iedereen als top beschouwd. Hij preekte in Aix helemaal niet voor eigen parochie, ook al zijn er binnen de klassiek-liberale beweging nu eenmaal véél meer Eurosceptici dan elders. Een groepje oudere Fransen zat de ganse tijd onderling te praten tijdens de speech en hun ongenoegen over de inhoud te uiten. Halverwege de speech stond één van hen vuurrood van woede op, begon hij allerlei beledigingen naar het hoofd van Bukowsky te gooien en verliet hij ostentatief de zaal. Ik heb hem 's avonds tijdens het diner goed zijn saus gegeven. Dit soort reacties bewijst net dat Bukowsky gelijk heeft. Er zijn in de EU veel mensen, ook zelfverklaarde "liberalen", die de EU niet meer in vraag willen, kunnen of durven stellen. Als Klaus een speech geeft in het Europees Parlement, loopt de zaal leeg. Enkel Eurosceptici lijken nog manieren te hebben. Daarbij vraag ik mij oprecht af wat die persoon in Aix kwam doen. Hij was zeker geen liberaal, want liberalisme en de EU is op geen enkele manier verenigbaar. De EU belichaamt de antithesis van een liberale samenleving, en niet zozeer omwille van de praktische uitkomst maar omwille van de structuren en instellingen zelf.
@ Vincent De Roeck
Prachtige afsluiter, die ik enkel maar kan onderschrijven. Misschien iets om te bespreken met Uw partij voorzitter, ik geloof ergens gelezen te hebben dat hij ook Antwerpen zal aandoen biinenkort, op zoek naar wat er leeft bij de "Open VLD" basis. U hard toch nog steeds de stank binnen onze Vlaams-liberale partij?
Fransen zijn doortrapte boeren. Dat is al lang geweten. Verwondert mij dus niets.
"Hij was zeker geen liberaal, want liberalisme en de EU is op geen enkele manier verenigbaar. De EU belichaamt de antithesis van een liberale samenleving, en niet zozeer omwille van de praktische uitkomst maar omwille van de structuren en instellingen zelf."
Ik ben het eens met Johan De Ridder hierboven dat dit een zéér mooi slotstatement is. Ik stel voor dat je je partijkaart onmiddellijk terugstuurt en lid wordt van LDD of het Vlaams Belang. Bij die partijen hoor je thuis met jouw radicaal-libertarische mening in plaats van bij de sociale democraten van de "Open" VLD en opperhoofd-Eurofiel Guy Verhofstadt. Ik heb die beslissing al jaren geleden gemaakt, maar ook nu is het nog steeds niet te laat.
Vincent, beschouw je LVB dan nog als "liberaal" eigenlijk? Die is toch vrij onvoorwaardelijk pro-EU dacht ik, omdat die de privatisering van staatsbedrijven mogelijk gemaakt heeft. Die had toch ook lak aan je kritiek op de pensioen- en loonregelingen van de Eurocraten dacht ik. Ik herinner mij enkele venijnige reacties van LVB op jouw teksten toen je nog aan de Libertas-campagne meewerkte.
@ Johan en Anoniem
Ik kan nog leven met de "stank" binnen de VLD. Dit is, ondanks al haar gebreken, nog steeds een partij uit de duizend waar, toch als je maar op mijn niveau actief bent, je als bestuurslid nog vrij je mening mag zeggen en waar je op je blog nog vrij kan reageren tegen de consensus binnen de partij. De VLD is over de jaren inderdaad socio-economisch veel linkser geworden, maar in oktober staat er een ideologisch congres gepland waar iedereen veel van verwacht. Ik sluit het niet uit dat men daar opnieuw voor een radicaal-liberale koers gaat kiezen. Gebeurt dat niet, praten we opnieuw ;-)
Wel moet ik hier zeker toegeven dat ik voor partijen als Lijst Dedecker en VLOTT, en in mindere mate voor de N-VA en het VB, veel respect heb. CD&V, SP.A en consorten lust ik rauw, maar alles wat zich ter rechterzijde van het spectrum bevindt, hoort in mijn ogen samen in één grote Republikeinse Partij. Daarbinnen zal ik natuurlijk wel tot de liberaal-libertaire vleugel gaan behoren, daar niet van, maar ik vind de verschillen tussen liberalen en rechts-conservatieven veel kleiner dan die tussen liberalen en de linkerzijde. Ik vind het ook een fatale vergissing van Verhofstadt om in 1999 de Sossen en Ecofascisten aan boord te hijsen, of om nadien de regering staande te houden in plaats van het migrantenstemrecht tegen te houden. De geschiedenis zal aantonen (als ze dat eigenlijk al niet gedaan heeft) dat die twee gebeurtenissen de "volkspartij" VLD definitief tot kleine/middelgrote partij gedegradeerd hebben.
Op Europees vlak is de Open Vld helemaal haar kluts kwijt. Liberalen moeten zich tegen de Europeanisering kanten. Die heeft immers NIETS te maken met vrijheid of liberalisme, maar met etatisme. Men heeft eerst de families en de kerk kapotgemaakt en vervangen door de natiestaat, en nu is men aan de volgende stap begonnen. Men gaat nu de natiestaten kapotmaken en vervangen door een a-culturele a-nationalistische Europese Superstaat. De Sovjet-Unie revisited. Alle structuren bestaan al om een totalitaire supranationale staat te installeren. Het is gewoon een kwestie van tijd. En alles wat de EU nog verder versterkt, zal enkel maar dienen om die totalitaire staat nog efficiënter en nog allesomvattender te maken. Liberalen horen dan ook in het hoekje van het Europees Parlement te zitten en na een legislatuur zou hun groene stemknop nog nagelnieuw en hun rode weggesleten moeten zijn. Zij die dit niet inzien, zijn in de grond geen liberalen. Tenzij ze naïef zijn natuurlijk... Hoogstens voorzien ze het liberalisme nog van magere lipdiensten.
En wat LVB betreft, ik laat het aan Luc om daarop te reageren. Ik ken zijn argumenten en hij kent die van mij. Ik denk dat hij dwaalt en dat zijn utilitaire argumenten zelfs gevaarlijk zijn. Het is niet omdat er per ongeluk een madeliefje op een vuilnisbelt groeit, dat de hele belt plots het toonbeeld van natuurpracht wordt.
Met die kijk op je partij en je politieke vrijheid sta je duidelijk aan dezelfde kant van het debat als Daniel Hannan, maar dat wist je waarschijnlijk zelf ook al: "Down with collective responsibility!"
De speech van president Vaclav Klaus in Aix-en-Provence deze week kan trouwens integraal via "The Brussels Journal" nagelezen worden.
@Vincent: "Ik kan nog leven met de "stank" binnen de VLD. Dit is, ondanks al haar gebreken, nog steeds een partij uit de duizend waar, toch als je maar op mijn niveau actief bent, je als bestuurslid nog vrij je mening mag zeggen en waar je op je blog nog vrij kan reageren tegen de consensus binnen de partij."
Dus de VLD mag gelijk wat doen (zoals Verhofstadts pleidooi voor meer overheidsuitgaven in de EU en een "Kyoto-Plus"), zolang je als bestuurslid nog vrij je mening mag zeggen is alles OK? Tja, met zulke argumenten kan je net zo goed lid worden van PVDA+.
"Ik vind het ook een fatale vergissing van Verhofstadt om in 1999 de Sossen en Ecofascisten aan boord te hijsen, of om nadien de regering staande te houden in plaats van het migrantenstemrecht te en te houden."
Dat vind ik ook, maar geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om na die feiten de VLD "een partij uit de duizend" te noemen.
"Men heeft eerst de families en de kerk kapotgemaakt en vervangen door de natiestaat..."
Kan je dat eens uitleggen?
Een republikeinse partij, als in een "forza Flandria", met intern een grote keuze vrijheid en extern een voor de burger duidelijke beleids keuze tussen links en rechts... Vlaanderen zou zo waar voor het eerst in de geschiedenis een democratie kunnen zijn. Helaas, tussen droom en werkelijkheid staat België en partijpolitieke bezwaren in de weg.
Een reactie posten
<< Home