Commemoratie van drie oudstrijders voor de vrijheid en het gezond verstand in Amerika

Enkele dagen geleden hoorde ik van Gary Galles, die als professor economie verbonden is aan de libertarisch-conservatieve "Pepperdine University" uit Malibu in Californië, dat Jack Kemp eerder dit jaar is komen te overlijden. Ik was verbaasd dat zo te moeten ontdekken. Kennelijk was dat nieuwsitem mij totaal ontgaan, of misschien kon het onze media ook niet schelen en werd Kemp zonder meer vergeten. Het overlijden van Kemp kwam ter sprake toen Galles mij vertelde dat Pepperdine een "Jack Kemp Institute for Political Economy" opgericht had ter nagedachtenis van de gewezen Congresman. Voor Amerikanen is Jack Kemp zeker geen onbekende, maar tot in het hedendaagse Europa is zijn faam nog niet neergedaald. Helemaal onterecht natuurlijk. Ik leerde Jack Kemp zelf in 2005 kennen toen ik via de website van "USA Weekend" een oude Amerikaanse stemtest invulde en bij hem uitkwam. In deze blogpost zal ik even kort bij de carrière van Kemp stilstaan en ook twee andere recent overleden helden van mij herdenken, Ronald Reagan en Charlton Heston. Drie mensen uit hetzelfde tijdperk met dezelfde waarden en ideeën. En in het Obama-era van socialisering worden zij meer dan ooit gemist.



Jack Kemp was een gevierde quarterback uit het "American Football" toen hij in 1971 na zeven keer te hebben mogen aantreden in het prestigieuze "all-star game" de topsport achter zich liet en naar de politiek trok. Kemp zat negen legislaturen in het Amerikaanse Congres voor de stad New York en was minister voor huisvesting onder de administratie van president George Bush Sr. In 1981 schreef hij samen met mede-Congreslid William Roth uit Delaware de "Economic Recovery Act" die de kern van Ronald Reagans econmisch beleid zou gaan uitmaken. De "Kemp-Roth Tax Cuts" van de Reagan-jaren hebben meer bijgedragen tot economische groei in de VS dan welk ander stuk naoorlogse wetgeving ook. Kemp was geen econoom, maar zijn gezond verstand zette Amerika wel op het goede spoor na jaren van Democratisch wanbeleid. Kemp was een aanhanger van Arthur Laffer en Milton Friedman en propageerde systematisch de theorie van "supply-side economics" zoals toen beleden aan de universiteit van Chicago. In 1996 was Jack Kemp presidentskandidaat voor de GOP maar hij moest het onderspit delven tegen Bob Dole. Pundits redetwisten nog tot vandaag over de beslissing van de GOP om Kemp als vice-presidentskandidaat naar voren te schuiven en niet als president. Dole verloor in 1996 immers kansloos van Bill Clinton.





Over de prestaties en de nalatenschap van Ronald Reagan en Charlton Heston is al genoeg inkt gevloeid, zijn er al genoeg bomen gesneuveld en hebben er al genoeg bloggers een muisvinger gekweekt. Beide kozen resoluut voor individuele vrijheid én verantwoordelijkheid, duidelijk afgelijnde burgerrechten door een strikte naleving van de Amerikaanse Grondwet, en een socio-economisch model dat de staat klein hield en de burgers de nodige zuurstof gaf om zelf aan hun toekomst te timmeren en zelf hun dromen na te jagen. Na drie ongelukkige Bush-termijnen die door buitenlandse conflicten gedomineerd werden en twee-en-een-beetje termijnen van cryptocommunistisch beleid onder Hillary Clinton en Michelle Obama blijft er van de nalatenschap van Reagan en Heston nog maar weinig concreets over. Tenzij dan de wrange herinnering aan betere tijden toen vrijheid nog iets meer betekende dan de onbetaalbare bail-outs voor de campagnedonateurs van de president of de al even onbetaalbare welvaartsmechanismen voor de niet-productieve minderheden die liever hun slachtoffercultuur blijven cultiveren op de kap van anderen in plaats van een job te zoeken.