De teleurstelling van een jonge radicale liberaal(Vincent De Roeck)

De Vlaamse verkiezingen liggen alweer enkele weken in het verleden en de postjes lijken al terug verdeeld. De N-VA was de grote winnaar, CD&V en SP.A hielden stand of gingen er nog op vooruit, het VB en de VLD kregen rake klappen, de SLP en de PVDA konden geen vuist maken, de UF miste zoals verwacht een tweede zetel en de LDD won wel stemmen, maar verloor fors ten opzichte van de peilingen. Vooral in Antwerpen speelde het Bart De Wever-effect en werd LDD genadeloos afgestraft. Enkel zittend volksvertegenwoordiger Jurgen Verstrepen kon zijn mandaat met vijf jaar verlengen. De Open Vld loste in Antwerpen met uittredend vice-minister-president Dirk Van Mechelen op kop de verwachtingen ook niet in. Annick De Ridder scoorde aardig en uiteindelijk werd het verlies in zetels beperkt, maar meer ook weer niet. Als jonge Antwerpse liberaal kan ik niet tevreden zijn met deze uitslag, en als radicale libertariër al helemaal niet. Ik herken Vlaanderen niet meer. Het corporatisme is terug, de Vlamingen kozen opnieuw voor de status quo. De keuze van N-VA voor SP.A boven VLD bewijst zelfs nog iets anders: het kartel is terug, of erger nog, rooms-rood...

Lijst Dedecker leek lange tijd aanspraak te kunnen maken op een mooi aantal zetels in het Vlaams Parlement en wist uiteindelijk wel een uit de kluiten gewassen fractie naar Brussel te sturen, maar toch bleef de grote dijkbreuk uit. Op LVB.net gaf ik onderstaande analyse.

Het opiniestuk van Peter Van Aelst in De Standaard is volgens mij een aanzet tot een juiste analyse.

Hoewel de slechte politieke positionering van LDD volgens mij toch ook een rol speelde.
- Niet uitgesproken liberaal genoeg om Open Vld-kiezers te winnen.
- Niet uitgesproken anti-islam en anti-vreemdelingen genoeg om VB-kiezers te winnen.
- Niet uitgesproken Vlaams genoeg om N-VA-kiezers te winnen.
- Niet genoeg lokale kopstukken om CD&V-stemmers te winnen.

Met de gekende gevolgen in de laatste verkiezingen.
- Zwevende centrumkiezers trokken van Open Vld en SP.A naar CD&V.
- Misnoegde socialisten trokken naar het VB, maar ditmaal ook vooral naar CD&V.
- Gematigde VB-stemmers en misnoegde CD&V-stemmers trokken naar N-VA.
- LDD consolideerde de stemmen van 2007 en won hier en daar wat proteststemmen bij.
- Of LDD in juni ook echt veel Open Vld-kiezers wist te overtuigen, blijft gissen, maar ik denk eigenlijk van niet.

Nog even mijn analyse van Open Vld verduidelijken. Die partij bestaat volgens mij uit de volgende groepen.
- Liberalen die zo verknocht zijn aan de PVV en haar opvolgers VLD en Open Vld dat ze nooit anders zullen stemmen = ongeveer het Open Vld-stemmenaantal in juni 2009.
- Rechtse Vlamingen die na de verruiming naar VLD gekomen zijn = zitten nu bij N-VA en in mindere mate bij CD&V en VB-VLOTT.
- Rechtse liberalen uit de steden = zitten nu bij Vlaams Belang en in Antwerpen bij VLOTT.
- Rechtse liberalen op het platteland = zitten nu bij Lijst Dedecker.
- Volksliberalen en 'hardwerkende mensen' = zitten nu een beetje overal.

Hoe kan Lijst Dedecker in de toekomst beter scoren.
- Inzetten op die volksliberalen en 'hardwerkende mensen', o.a. door lokale verankering en lokale kopstukken.
- Inzetten op de steden en daar VB-VLOTT bekampen, o.a. opnieuw door de lancering van stedelijke kopstukken.
- Inzetten op méér Vlaanderen en zo N-VA bekampen, en misschien ook méér nadruk op het integratievraagstuk leggen.
- Het 'ideologische verraad' van Open Vld (bvb. recent nog met de jobkorting) blijven benadrukken om toch te trachten ook wat stamboomliberalen binnen te halen.

Mijn prognoses voor de toekomst van Lijst Dedecker:
- Blijft LDD een éénmanspartij = 10-15%
- Wordt LDD een échte partij (m.a.w. durft Jean-Marie Dedecker ook échte kopstukken naar voren schuiven en zal hij deze ook naast zich in die hoedanigheid dulden) = 20-25% (met natuurlijk een stille hoop op 30%, het doel dat de oude VLD zich ook ooit stelde).

Het spreekt voor zich dat ook de VLD met exact dezelfde taktieken hetzelfde (of zelfs een nog hoger) stempercentage zal kunnen bereiken. De VLD heeft als voordeel haar gigantisch netwerk en de steun van een heus legioen aan stamboomliberalen die niet zomaar van partij veranderen als de wind keert. En ook al had de partij toen ik erbij kwam nog meer dan 100,000 leden en vandaag nog maar iets van een kleine 60,000, toch ben ik er nu wel van overtuigd dat de VLD haar bodem bereikt heeft. Vanaf nu is de enige weg nog maar naar boven. Het schort bij de VLD vooral aan geloofwaardigheid, verkeerde prioriteiten en ideologische verwatering. Wie gelooft een partij nog die in de perceptie van de mensen de laatste tien jaar geen enkele van al haar beloften heeft weten inlossen? Wie heeft nog vertrouwen in een partij die postjes voor de oude garde verkiest boven een beleid die naam waardig? En welke liberaal kan de VLD nog steunen als zijzelf niet meer weet voor welk ideeëngoed zij nog staat. Het was een mede-bestuurslid van de Antwerpse VLD die de koe vorige week bij de horens vatte en onderstaande e-mail naar haar collega's stuurde. Zij staat zeker ook niet alleen met die kritiek.

Met grote teleurstelling zie ik vandaag op het Eén middagjournaal bevestigd wat gisteravond reeds door enkelen werd geopperd : Guy Verhofstadt verklaart dat Open VLD deel wil uitmaken van de coalitie ondanks het feit dat geen enkel – maar dan ook geen enkel – van hun speerpunten in de nota van Kris Peeters werd weerhouden. De aansluitende commentaren van Ivan De Vadder logen er dan ook niet om : ze willen er coûte que coûte bij zijn. Dit is puur macht om de macht c.q. politieke prostitutie en bezorgt mij flashbacks van het notoir migrantenstemrechtcongres met het fameuze “j’y suis, j’y reste” pleidooi van de tandem De Clerq – Verhofstadt, met de gekende desastreuze electorale gevolgen.

Derhalve sta ik er bij deze op dat mijn opmerking van gisteravond - als zou de Open VLD nu eindelijk eens de moed moeten hebben op in de oppositie te gaan zitten en een ander het vuile werk te laten doen om te vermijden dat we de volgende keer weer een serieuze slag krijgen toegediend - absoluut in het verslag wordt opgenomen.

En trouwens, waar is de tijd dat er congressen werden bijeengeroepen met alle bestuursleden om DEMOCRATISCH te beslissen of er al dan niet tot deelname aan regeringen werd overgegaan? Als men zich afvraagt waarom onze boodschap niet meer aanslaat, wel dat men dan daarover maar eens brainstormt ... het is dezer dagen zelfs voor een échte liberaal niet gemakkelijk om de partijbeslissingen nog te begrijpen, hoe denkt men dan dat wij anderen nog moeten overtuigen? Wanneer worden eindelijk de bakens eens in de juiste richting verzet?

De VLD is een partij met kritische leden, en dat kan ook haar redding zijn. Met een ideologisch congres in het najaar kan de VLD haar onderbouw opnieuw verstevigen en in de marge daarvan zal misschien een nieuwe partij-elite kunnen opstaan. Sommigen tippen op Bart Tommelein, anderen op Guy Vanhengel of Matthias De Clercq. Persoonlijk vind ik die eerste een lichtgewicht, de tweede een te uitgesproken Brusselaar en Belgicist en de derde een naïeve links-liberaal waar niets met aan te vangen valt. Ik zal dan ook de mogelijke kandidatuur van een Vincent Van Quickenborne of iemand met zijn achtergrond steunen. Maar wie het ook zal halen, één ding staat wel al zeker vast: change is in the air! Met zo'n nieuwe partijtop kan dan ook het latente gebrek aan geloofwaardigheid aangepakt worden, en met vijf jaren Vlaamse oppositie (en na de komende federale verkiezingen ook federale oppositie) in het verschiet en het ontslag van honderden cabinettards dat daarmee gepaard gaat, zal de VLD ook opnieuw haar échte prioriteiten leren kennen: Vlaanderen verbeteren door een liberaal beleid naar voren te schuiven. En met ook een LDD in diezelfde oppositie lik ik nu mijn vingers reeds af voor het vuurwerk dat ongetwijfeld komen gaat.


Meer over de Vlaamse verkiezingen op www.wikipedia.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.