Jihad against tax havens is economic madness

Enkele weken geleden heb ik meerdere dagen het Libertas-veldkantoor in het "Grand Hotel Cravat" van Luxemburg-Stad bemand en van daaruit getracht om in Luxemburg een lokale partijafdeling op te richten. Dit zonder succes overigens, net als België. De gesprekken met de Burgerlijst van Aly Jaerling en de ADR-partij van Robert Mehlen leidden tot niets, net als de verwoede pogingen om het oude liberale Europarlementslid Jub Weber bij onze partij te krijgen. Tenslotte faalden we om de kandidatenlijst rond een Ierse en een Belgische klokkenluider door de kiescommissie erkend te krijgen. De bureaucratische molen maakte het ons onmogelijk om de 500 door ons verzamelde steunhandtekeningen (de wet vereiste er 250, dus hadden we er toch aardig wat op overschot...) tijdig door de 116 gemeentebesturen te laten aftekenen. In de Benelux neemt Libertas dus enkel maar in Nederland deel aan de EU-verkiezingen van juni.

Nu gaat deze blogpost niet zozeer over mijn partijpolitieke wedervaren in Luxemburg (ik vat de situatie hierboven gewoon samen om de tientallen e-mails per dag van personen over Libertas in de Benelux ietwat te stoppen...) dan wel over mijn ontmoeting daar met een interessant Zwitsers libertariër, Philippe Manet genaamd, die eind jaren 1990 na enkele hoge kaderfuncties bekleed te hebben bij HSBC in Londen, UBS in Genève en AIS in Zurich de overstap maakte naar de ondernemerswereld en zelf een investeringsmaatschappij uit de grond stampte. Manet is als klassiek-liberaal en - hij is Zwitser, dus hoe kan het ook anders? - Euroscepticus aangesloten bij het "Liberales Institut in Dienst der Freiheit" in Zurich. Een ganse avond heeft Philippe Manet mij in Luxemburg geboeid met zijn ideeën en standpunten. Vooral de strijd van de EU tegen belastingparadijzen en de inzet van niet-geoorloofde middelen zoals de Duitse fiscus in Liechtenstein waren bij hem kop van jut. Kort daarop was ik zeer verheugd toen bleek dat hij zijn ideeën toch ook in een lezersbrief in de "Financial Times" had kunnen gieten. En natuurlijk verbaasde de inhoud van zijn tribune mij helemaal niet: "Jihad against tax havens will cut off a ready source of cheap funding." Manet bewijst met zijn cv ook dat volbloed-liberalen helemaal geen ivorentorenfilosofen moeten zijn, maar ook carrière kunnen maken in de reële economie.

The current jihad against tax havens and hedge funds is somewhat troubling as there is clearly no documented causality with the recent crisis. No informed observer disputes the fact that it is regulated financial institutions that managed to expand their balance sheet beyond any metric imaginable to hedge funds. As to tax havens, the link is even more spurious. If this type of reasoning continues we may soon hear that illegal downloading of copyrighted music precipitated the world into a new Depression.

Politicians are either conveying the crass financial illiteracy of their advisers or giving in to debauched demagoguery. The worrying aspect about the latter is that it is highly reminiscent of other witch hunts that took off in the wake of the last Depression. It will soon become clear to some of the less-challenged politicians that that risk-taking vehicles such as hedge funds will be increasingly solicited to participate in the rescue of banks (through programmes such as the public/private investment programme) and of corporates (via the funding of debtor-in-possession financing to bankrupt companies).

Tax havens play a key role in optimising the recycling of savings into the productive sector. Were it not for these distributions channels, the weighted average cost of capital of companies across the world would rise substantially, and banks would no longer derive any cheap funding from the trillions in fiduciary deposits placed, among others, by Swiss banks. The reason is simple; most countries follow tax policies that discourage substantial investments in financial assets. Some exemptions exist, but they are often wiped out by the drawbacks of wealth taxes or the complexities of capital gains taxation. Fundamentally, the state sector tends to support the consumption bulimia that leads to fat value added tax receipts which, in turn, fuels an orgy of wasteful expenditure.

Investments in real estate are also favoured because they also constitute a source of recurring tax income (transactional and value-based). Western tax authorities will never wean themselves from this manna. Whether G20 participants like it or not, tax havens are a form of uncapped individual retirement accounts that play an essential role, not only in providing a safety valve to excessive taxation but also as a means to re-injecting savings efficiently into the productive sector.

Meer over belastingparadijzen op www.freemontgroup.com.
Meer liberaal geïnspireerde teksten op www.libertarian.be.