Het ritselt weer onder de toonbanken

Het verhaal is ondertussen bekend: een voortreffelijke Mitterrand-biografie, onder meer op Klara en in NRC-Handelsblad bejubeld, ondertekend door Vincent Gounod, bleek in werkelijkheid van de hand van VB-politicus Koen Dillen. Waarna weldenkend Vlaanderen helemaal van de wijs geraakte, en het boek nauwelijks nog te verkrijgen was in het normale circuit. In Nederland ligt het wel open en bloot in de etalage. Gaan we terug naar de tijd van de sexshops?

Het voorval legt een diepere malaise bloot binnen het cultureel/academisch universum in onze contreien. Het fameuze 'cordon' rond één bepaalde partij, waarvan we het strategisch nut in het midden laten, heeft er blijkbaar voor gezorgd dat boeken niet meer hoeven gelezen te worden om er een oordeel over te vellen. We willen hier de welles-nietes discussie niet voeren of die ene Antwerpse 'linkse boekhandel met een duidelijk profiel' het boek nu achteraf uit de rekken haalde of niet (daarover lopen de versies sterk uiteen). Feit is dat de Mitterrand-biografie van Koen Dillen niet racistisch of xenofoob of negationistisch is, maar gewoon een hoop heisa veroorzaakt omdat de auteur met het etiket 'fout' op zijn hoofd rondloopt, waardoor hij zich gedwongen voelde om een pseudoniem te gebruiken.

Vlaanderen schijnt opgedeeld te zijn in een politiek-correcte helft die toegang krijgt tot de media, vlot een uitgever vindt, het obligate BV-kransje bemant; en anderzijds een schimmig continent van onbespreekbare, verboden, uit de publieke sfeer geweerde politisch-unfähige mensen, zoals dat onder de nazi's heette. Dat de boekensector zich hier van zijn braafste en meest conformistische kant toont, is ook duidelijk. Bij de meeste boekhandels en grote ketens is de fameuze Mitterrand-biografie, sinds Gounod zich als Dillen ontpopte, enkel 'op bestelling' verkrijgbaar. Dat is een feitelijke toestand van censuur, waarbij zelfs de heilige koe van de commercie wordt geslacht (Dillens boek zou ondertussen een kaskraker kunnen zijn) om onze ziel van smetten te vrijwaren.

'De linkse kerk in Vlaanderen heeft vandaag nog altijd een probleem met intellectuele diversiteit', concludeert Dillen. Inderdaad. Het begrip 'controverse', absoluut nodig in een volwassen democratie, verstuift hier compleet. Zelfs al strookte zijn boek niét met de politieke weldenkendheid, zelfs al was het zo 'fout' als wat, ook dan, juist dan zou het boekenwezen het moeten omarmen, omdat het tegenspraak zou oproepen en reacties provoceren. Zoiets heet polemiek, in Vlaanderen een hachelijk punt.

Wij willen ons, van links tot rechts, formeel van die censuur distantiëren. Vlaanderen mag langzamerhand wel eens ontwaken uit zijn politiek-correcte sluimer om eindelijk kennis te maken met de kunst van de dialectiek.

Ludo Abicht (docent filosofie), Vital - Vitalski - Baeken (schrijver), Benno Barnard (schrijver), Gerard Bodifee (auteur), Mimount Bousakla (politica LDD), Hugo Coveliers (advocaat), Thierry Debels (auteur-publicist), Saskia De Coster (schrijfster), Eric Defoort (historicus), Leo de Haes (uitgever), Gust De Meyer (hoogleraar K.U.Leuven), Peter De Roover (publicist), Willem Elias (gewoon hoogleraar VUB), Derk Jan Eppink (publicist-politicus LDD), Valerie Lempereur (uitgeefster), Bart Maddens (politicoloog), Marc Platel (journalist), André Posman (artistiek directeur De Rode Pomp), Godfried-Willem Raes (muziekmaker-filosoof), Jean-Pierre Rondas (producer VRT Radio Klara), Johan Sanctorum (filosoof-auteur), Matthias Storme (jurist), Johan Swinnen (professor VUB), Frank Thevissen (communicatie-expert), Jef Turf (ex-journalist, publicist), Luc Van Braekel (blogger), Gie van den Berghe (ethicus), Luc van Doorslaer (academicus-journalist), Marc Vanfraechem (blogger), Geert van Istendael (schrijver), Wim van Rooy (publicist), Jan Verheyen (filmmaker), Jos Verhulst (publicist), Etienne Vermeersch (filosoof), Jurgen Verstrepen (politicus LDD), Julien Weverbergh (schrijver).

(Deze bijdrage verscheen vandaag 9 april 2009 in de Standaard) met volgende inleiding:

Volgens een groep schrijvers en opiniemakers toont de hetze rond de Mitterrand-biografie van Koen Dillen aan dat we ons in een feitelijke toestand van censuur bevinden. De kern van het probleem is niet de kwestie zelf, waarover de versies sterk verschillen, wel de krampachtigheid waarmee we in Vlaanderen met 'foute' auteurs omgaan.

Zie eerder ook mijn "Represailles: niet louter hoon, maar broodroof"op http://vlaamseconservatieven.blogspot.com/2008/03/represailles-niet-louter-hoon-maar.html