Eurorealisme is enige uitweg!

Volgens Derk Jan Eppink moet de Europese Unie zich dringend met ernstige problemen bezighouden en niet met pietluttigheden als menukaarten, seksistische aanspreektitels en de vraag of terrasverwarmers wel klimaatvriendelijk zijn. Dat stelt hij in een opiniestuk in De Standaard n.a.v. zijn nieuw boek "De eurorealisten komen".

De meeste Vlamingen zijn niet tegen de Europese Unie, maar ze hebben toch een onbehaaglijk gevoel. De EU bemoeit zich met te veel zaken, is te groot geworden of moet juist meer doen op specifieke terreinen, zoals immigratie of energie. Burgers zien de vele kantoren in Brussel en vragen zich af: wat hebben we eraan?

Nu de Europeanen in een economische crisis zitten die Europa niet zag aankomen, wordt die vraag bij de Europese verkiezingen van 7 juni cruciaal.

Wie het Vlaamse partijenlandschap voor de verkiezingen bekijkt, ziet polarisatie. Het Vlaams Belang heeft zich opgeworpen tot de 'anti-EU partij' en noemt de Europese Unie een 'bezettingsmacht'.

Alle gevestigde partijen houden vast aan het streven naar een federaal Europa. CD&V, Open VLD, SP.A en Groen! zijn voor een Europese taks, voor meer gedetailleerde regelgeving, voor ecobelastingen en voor toetreding van Turkije.

Ze bouwen ongestoord door aan de 'Europese kerstboom' maar ze hebben niet in de gaten dat de bevolking niet meer volgt. Ze zijn vervreemd van de werkelijkheid en willen het 'allemaal nog eens uitleggen'. Maar hoe paternalistischer ze zijn, hoe meer Vlamingen zich van hen afkeren.

Daarom is er behoefte aan een nieuwe strekking in Vlaanderen en Europa: het Eurorealisme.

Het is een concept dat het goede van de Europese integratie wil behouden maar dat een einde wil maken aan betuttelende regelzucht en lastenverhogingen. De Europese Unie moet zich richten op haar kerntaken, zoals de gemeenschappelijke markt - met een vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal - de gemeenschappelijke munt de euro en een gemeenschappelijk beleid inzake transport, energie en immigratie.

Die hoofdtaken zijn de bakermat voor onze welvaart. Zonder de gemeenschappelijke markt en de euro zouden we nu veel slechter af zijn. In dat opzicht is Europese integratie een zegen voor het naoorlogse Europa geweest en geen 'bezettingsmacht'.

Betuttelend Europa

Maar de Europese Unie heeft zich de afgelopen decennia verloren in betuttelende regelgeving die de burger irriteert.

Een voorbeeld is een nieuwe richtlijn over de EU-etikettering van voedingsproducten. Volgens de Europese Commissie wordt het tijd dat ook op menukaarten informatie komt over de gerechten, zoals de ingrediënten, hun gewicht en land van herkomst, het aantal calorieën en mogelijke allergieën. De federatie Horeca Vlaanderen heeft al fel geprotesteerd tegen dit voorstel omdat er op menukaarten weinig ruimte overblijft voor gerechten. De menukaart wordt een soort apothekersdocument.

Dit is typisch Europa

De Commissie heeft twee oude richtlijnen over etikettering van voedingsproducten samengevoegd onder de noemer 'vereenvoudiging' en een nieuwe gemaakt. Maar daarbij werd het aantal eisen opgeschroefd en het toepassingsgebied uitgebreid tot restaurants en catering. De angst van Vlaamse restauranthouders is gegrond.

De Europese Commissie wil ook een einde maken aan 'terrasverwarmers' die worden gebruikt om klanten op een wat koel terras te kunnen bedienen. Veel Vlaamse café- en restauranthouders gebruiken deze verwarmers voor het comfort van hun klanten en de omzet. Maar Europa vindt dat 'terrasverwarmers' te veel energie gebruiken en bijdragen aan opwarming van de aarde. Ze moeten verdwijnen.

Ook 'brandremmers' komen in het verdomhoekje te zitten. De meeste meubels, textielproducten, televisies en pc's bevatten stoffen die brand afremmen. West-Vlaamse textielbedrijven gebruiken allemaal brandremmers. Zonder deze stoffen verandert een huiskamer in 5 minuten een vlammenzee. Dankzij brandremmers hebben burgers tijd te ontkomen, de buren te waarschuwen en de brandweer te bellen. Maar onder druk van de milieulobby keerde het Europees Parlement zich tegen die brandremmers want 'brand is een natuurlijk proces'. Brandremmers zouden slecht zijn voor het milieu, een onbewezen stelling overigens. Wel hebben deze in Groot-Brittannië sinds 1988 zeker 4.000 mensen het leven hebben gered.

De EU bemoeit zich zelfs met politiek correct taalgebruik. Uitdrukkingen moeten volgens de EU 'geslachtneutraal' zijn. Het woord 'juffrouw' wordt verboden en een staatsman is een staatsleider. In het Duits wordt dus een Staatsmann een Staatsführer. Dat is nog eens een eretitel voor Staatsführer Merkel!

De Europese Unie verliest zich in details, terwijl Europa kampt met een economische crisis.

De EU is het eens over de vorm van bananen, maar niet over de strategie voor de top van de G-20. De werkloosheid neemt toe, bedrijven gaan failliet en protectionisme ligt op de loer. Toch gaat het Europees Parlement ongestoord door met verkeerde prioriteiten.

Zo stemde het onlangs voor de invoering van een eurovignet voor vrachtwagens. Groen!, SP.A, Open VLD en CD&V vonden het een goed idee, terwijl het water de meeste Vlaamse transportbedrijven aan de lippen staat. Ze betalen al een hoge dieselprijs, hoge wegenbelastingen, heffingen bij tolwegen en dan komt er nog een eurovignet bovenop.

Hetzelfde probleem heeft de staal- en chemische industrie in Vlaanderen. Europa wil het strengste klimaatbeleid ter wereld doordrukken, desnoods ten koste van de eigen industrie. Chemiereus BASF bij Antwerpen investeert vrijwel niet meer. Nog even en BASF vertrekt naar India of China. Duizenden Vlamingen verliezen dan hun baan. Door Europa, met de ecologische groeten van de traditionele partijen. Dan is het niet verwonderlijk dat mensen boos worden.

Reality-check

De Euro-elite heeft een reality-check nodig en de EU een nieuw concept: Eurorealisme. De Europese Unie heeft behoefte aan realiteitszin en haar leiders moeten ophouden illusies te zaaien. Het enige dat zij oogsten, is afkeer van de bevolking. In crisistijd slaat onbehagen makkelijk over in volkswoede.


Copyright Derk Jan Eppink/Lijst Dedecker