Een stuk wrakhout is per definitie op drift (vpmc)

Een paar maanden terug ging ik in het PSK in Brussel luisteren naar een debat over de Literaire Canon, debat ingericht door deBuren. De avond kende een ordelijk verloop, al waren er veel te veel panelleden, en één daarvan de negationist Geert Buelens.

Die canon bestaat niet! riep hij voortdurend, is ondenkbaar! .Geert probeerde iedereen die iets anders zei te onderbreken, om zijn boodschap te verkondigen: dat Hooft of ’t Hooft, Vondel of Verhulst, Gezelle of Geeraerts, van Ostaijen of Vandersteen …allemaal één pot nat was, en wat hem betrof ook één voor één ...details in de geschiedenis.
Nog een geluk voor hem dat negationisten in ons land niet vervolgd worden.
Anderen –mensen misschien met een wat klassiekere opvoeding– weten dan bijvoorbeeld dat onder meer Heidegger waarschuwt:

Die große Gefahr unseres Denkens ist heute gerade die, daß das Denken –also im Sinne des philosophischen Denkens– keinen wirklich ursprünglichen Bezug mehr hat zur Überlieferung. Wie das Schicksal des Denkens aussehen wird, weiß niemand.

…maar Heidegger is ook een Duitse zuurpruim. Onze Geert maakt zich geen zorgen.

Alhoewel, dat laatste is ook wat overdreven. Geert maakt zich wél zorgen. Wij moeten namelijk de échte problemen bekijken vindt hij, dus geen schijnproblemen, maar de dingen waar de mensen wakker van liggen. En deze linkse intellectueel (De Morgen spreekt hier) is dan niet te beroerd, gezien de toestand, om het kapitalisme een handje helpen.

Terwijl alle denkkracht nodig is om het ontspoorde kapitalisme bij te sturen, wordt gesuggereerd dat ons heil afhangt van het verbieden van hoofddoeken achter een overheidsloket.

Akkoord, de term “links” is erg breed geworden de laatste jaren –hij reikt stilaan iets over het midden geloof ik– maar toch lijkt het mij alsof Geert niet helemaal beseft wat hij hier allemaal bijeen heeft geschraapt.

–– Om redenen van tact zullen we de vraag weglaten, of bijvoorbeeld zijn naamgenoot Noels wel zit te wachten tot onze Geert het kapitalisme weer in de sporen wil heffen?
Dat onze Geert bijvoorbeeld direct die hoofddoeken erbij betrekt, zal, zo kan ik mij toch voorstellen, de andere Geert misschien niet als een geruststellend teken beschouwen? L’amalgame, c’est le degré zéro de la réflexion, denkt die misschien? ––

Goed, nu heb ik misschien de indruk gewekt, lezer, dat onze Geert helemaal geen tegenstellingen kan onderscheiden, en dat was niet mijn bedoeling.
Het verwondert Geert juist – misschien niet dat linksen het kapitalisme willen vooruithelpen, maar toch dat belgicisten als Barnard en Van Istendael optrekken met publicisten die het einde van België bepleiten. En ja, dat moet voor amalgaamdenkers als Buelens inderdaad een raadsel zijn.
Wie echter het verschil weet tussen vragen over censuur, en anderzijds vragen over de inrichting van de Staat, of vragen over multiculturaliteit, over eigenaardige godsdiensten, of nog andere vragen: die kan zich makkelijk voorstellen dat er wisselende coalities kunnen ontstaan, waar intellectuele cordons onbestaand zijn.
En dan hoeven wij, ondertekenaars van de brief, elkaar of anderen niet uit te schelden voor fascist, racist en terroristenvriend, en zelfs moeten wij geen termen gebruiken als Marsrichting …al doet onze over het paard getilde intellectuele vriend Geert Buelens dat zelf wél, in zijn poging om elk gesprek onmogelijk te maken met zijn lompe poot.