Money is cheese (Brecht Arnaert)
Or why Obama leaves the people with nothing but "change".
Application essay for a summer seminar on liberty&society at the Institute For Humane Studies, Loyola University, Chicago.
Recently the U.S. Congress adopted the American Recovery and Reinvestment Act, Obama's plan to get the U.S. economy back on top. Approved widely in Europe, Flemish newspapers like “De Morgen” dream loudly of a return to Keynesian economics and the interest in more centralized forms of economic planning is growing. But there is nothing progressive about that. On the contrary. In particular, the monetary policies of Obama will cause a disaster. Mark my words.
787 000 000 000 dollar. This is the astronomical amount that the U.S. economy is injected with in Obama's plan. That is huge, considered that the US economy as a whole, is "only" worth 13 800 billion dollar. The investments that Obama makes are therefore nearly 6 percent of GDP. But that’s not everything. The Paulson-plan, still conducted under the Bush administration injected already 700 billion dollars. And mid March, the Fed announced to inject another 1200 billion dollars into the US economy.
Together with a number of other "collateral measures" it is safe to say that in a few months time the American economy received an injection was worth not less than 30% of its GNP. Never has a government spent so much. If there is still discussion about the usefulness of government intervention, then this is the biggest test case ever. Obama's plans seem to be the wet dream of every European social-democrat. But that things will go pear shaped is already written in the stars. We are blinded by the expenditure side, without looking at the revenue side. And with that side things are going thoroughly wrong.
Obama invests in green energy, social welfare, infrastructure and science, in education. But where does all that money come from? Are taxes in America increased then? Not at all, because the listed investments are in fact the smallest part of the stimulus package. More than half of that arrangement is tax relief, lówer taxes. Higher expenses and lower revenue, how can that be funded at the same time? Who had "deficit spending" had in mind, is thinking wrong. Deficit spending would mean that the government used taxpayer’s money to stimulate the economy, or at least make loans. But that isn’t the case. No dollar of all these plans is tax money. On the contrary. They are rolling of the printing presses of the Federal Reserve at this very moment.
There’s your answer! What Obama thus does is no more and no less than printing fresh money. A malevolent observer would say that, keeping President Mugabe in mind (231 million per cent inflation in Zimbabwe, November 2008) Obama's African roots have something to do with it, but that would be a bridge too far. Obama is just doing what every president since Nixon of the U.S. has been able to do in an unbridled fashion: inflating the money supply and thus administering heroin to an unhealthy economy. This is possible because on Sunday, August 15, 1971, the last check on the value of money, namely the Law of Gresham, was put out of game. But before we look into that, we need a piece of monetary history to be able to understand how the economic turmoil has come to where it is now.
In the beginning there was nothing. Man wandered about the fields and lived from hunting, fishing and picked whatever he could find. Because one individual had a bit of fish in overabundance, and some other a surplus of berries he couldn’t eat right away, they were exchanged for one another. And wood with meat. A lump of silex for a good piece of leather. And so on. With the increasing complexity of the division of labor in society, barter also refined itself. Because how do you trade a plough for berries? You couldn’t possibly accept hundreds of berries for that exchange, because they would rot before you could eat them. Or maybe you could, if you managed to exchange some of those berries again for other goods.
In fact, that is how indirect exchange emerged: the berries itself were no longer sought, they rather served as a medium of exchange for other goods. Those berries were money. In this perspective, money is nothing more and nothing less than a medium of indirect exchange. Something we seem to have forgotten in our modern times.
From then on it went fast. People increasingly exchanged an intermediate product that everyone could use and that was small enough as a unit to buy a lot of different things. These intermediary exchange resources could be anything, there was no standard. But gradually, out of all the possible exchange materials (berries, fish, straw), the free market selected that exchange product that would be the most steadfast of quality and have the longest sustainability in time. After centuries of free competition between all types of exchange funds, two goods, gold and silver accrued as regular payment.
What is of prime importance in the overview of this development is that gold, as the most common used tender, is a real economic good. It is transferable as cheese, divisible as flour, sustainable as water. Just by having those excellent qualities, and not solely because of its scarcity, it has become the most widely spread tender. This is forgotten in collective memory. In our economic perception money is just a convention, a confidence issue. But it is not! Money has derailed into being a fiat-based standard, and that's the problem!
Where did it go wrong then? Sketching the entire monetary history would lead us too far, but we should not skip an essential step: the emergence of banks. Banks came in to existence under the influence of traders who found that payments in gold were too dangerous and inconvenient for trade, especially for large transactions.
They preferred to deposit their gold with a custodian who wrote them an IOU, which is in its most essential meaning an instrument of debt. From then on payments could be performed by handing over of this debt instrument to the trading partner, which could pick up the gold in the bank at any time he wanted. It is these debt vouchers that are the predecessors of today's banknotes …
Was it not that there is one important difference with the past. Those first banknotes indeed represented real value. At any given time, the concerned trading partner could convert the debt certificate in the material that it represented. Throughout time that was more and more often gold, but it could just as well be as tobacco in Virginia. There, tobacco notes, a debt security denominated in a weight of tobacco, were valid tender. No matter what the underlying material was, any denomination on paper always represented a weight in reality. And that’s where everything went wrong: Nixon cut that tie between the paper promise and its underlying value.
He did that because the monetary arrangements which had previously been made in Bretton Woods, no longer appeared tenable. On that monetary conference, the U.S. had committed themselves to make every dollar redeemable in gold, as it should be. The U.S. could easily make that promise, because by the end of WW II, due to European inflation which drove all the gold out of the old continent, the U.S. had a reserve of a weight in gold that can be expressed as 25 billion dollars. That promise would have been tenable today were it not that the successive U.S. governments since World War II, inflated the dollar increasingly. And mainly to finance a lot of wars.
Under a gold standard governments do not go unpunished for inflating their currency. In free markets, a monetary mechanism is active that can be summarized in the following phrase: "bad money drives out good money". This is the law of Gresham. It is of great importance to understand this monetary law, to be able to frame Nixon’s decision, and to understand the origin of the misery that we experience today.
Gresham's Law comes down to this. When a government conducts currency devaluation, and coins from before and after the devaluation are legally proclaimed to be equal in value, the coins with the highest intrinsic value will be exchanged for foreign currency, with which the lower valued units of domestic currency will be bought back, as to dodge inflation.
Specifically: if a dollar is defined by the government as a weight of 35 ounces of gold, and then that same government decides to inflate the currency (for example, 1 dollar = 34 ounces of gold), banknotes issued before the date of that inflationary measure will flow abroad. In the interior, you hardly notice anything, but in import transactions you will: businesses will always pay with the old, "good" coins. It was like that in the Middle Ages, and that still holds true. It takes some time before all notes are exchanged, but in the end notes with the greatest underlying value will flow abroad. And thus also the rights on the underlying value of these notes itself. And that is, as we know in our present times, gold.
That was precisely the issue of the U.S. in 1971. By inflating its currency during the decades 50 and 60, a lot of older and thus more valuable dollars disappeared abroad. They were known as Eurodollars. Just before the blowup of Bretton Woods, of the initial gold reserve of 25 billion dollars of gold, only 9 billion dollars remained in the US vaults. And on top of that more than 80 (!) billion of such unclaimed dollars circulated in Europe. It was clear that the U.S. could never back all its obligations with gold anymore, and that to keep the promise of redeeming every dollar in gold would mean the end of the country. So instead of admitting that the previous U.S. governments had unbridledly inflated their currencies, Nixon found that the attack was the best defense, and declared that the United States from that Sunday on would not repay their dollars in gold.
This is the biggest legalized theft in the history of mankind. What Nixon in fact did, was to say that the U.S. would never have to repay its debts. Henceforth there would be no longer be a liaison between the paper that is called a dollar and its underlying value. The auto-censoring force of the law of Gresham, namely that coins will be exchanged with foreign countries until their purchasing power has been restored, and thus paying debt by the fleeing of gold, was put out of game. From now on, the U.S. Governments could inflate their currency without ever someone presenting them the bill. We tought ...
In this perspective the monetary policy of Obama is in nothing different to that of his predecessors. The website www.recovery.gov states: "This is your money. You have a right to know where it's going and how it's being spent. Learn what steps we're taking to ensure you can track our progress every step of the way.” There should be:" This is newly printed money. You have the right to condemn this government for monetary fraud. Learn what steps we're taking to make sure you'll never find out. And you’ll see we’ve been fooling you all the way.”
Obama thus already brings no change in the economic field. He is monetizing the debt of the U.S. on the backs of the American public, and leaves them with nothing but “change”. That is: in the monetary meaning of the word: “keep the change”. We’ll spend the rest of your money.
Brecht Arnaert,
30/03/2009
This is the summary of larger essay on monetary policy, soon to be downloaded via www.smithsonsplace.eu
Application essay for a summer seminar on liberty&society at the Institute For Humane Studies, Loyola University, Chicago.
Recently the U.S. Congress adopted the American Recovery and Reinvestment Act, Obama's plan to get the U.S. economy back on top. Approved widely in Europe, Flemish newspapers like “De Morgen” dream loudly of a return to Keynesian economics and the interest in more centralized forms of economic planning is growing. But there is nothing progressive about that. On the contrary. In particular, the monetary policies of Obama will cause a disaster. Mark my words.787 000 000 000 dollar. This is the astronomical amount that the U.S. economy is injected with in Obama's plan. That is huge, considered that the US economy as a whole, is "only" worth 13 800 billion dollar. The investments that Obama makes are therefore nearly 6 percent of GDP. But that’s not everything. The Paulson-plan, still conducted under the Bush administration injected already 700 billion dollars. And mid March, the Fed announced to inject another 1200 billion dollars into the US economy.
Together with a number of other "collateral measures" it is safe to say that in a few months time the American economy received an injection was worth not less than 30% of its GNP. Never has a government spent so much. If there is still discussion about the usefulness of government intervention, then this is the biggest test case ever. Obama's plans seem to be the wet dream of every European social-democrat. But that things will go pear shaped is already written in the stars. We are blinded by the expenditure side, without looking at the revenue side. And with that side things are going thoroughly wrong.
Obama invests in green energy, social welfare, infrastructure and science, in education. But where does all that money come from? Are taxes in America increased then? Not at all, because the listed investments are in fact the smallest part of the stimulus package. More than half of that arrangement is tax relief, lówer taxes. Higher expenses and lower revenue, how can that be funded at the same time? Who had "deficit spending" had in mind, is thinking wrong. Deficit spending would mean that the government used taxpayer’s money to stimulate the economy, or at least make loans. But that isn’t the case. No dollar of all these plans is tax money. On the contrary. They are rolling of the printing presses of the Federal Reserve at this very moment.
There’s your answer! What Obama thus does is no more and no less than printing fresh money. A malevolent observer would say that, keeping President Mugabe in mind (231 million per cent inflation in Zimbabwe, November 2008) Obama's African roots have something to do with it, but that would be a bridge too far. Obama is just doing what every president since Nixon of the U.S. has been able to do in an unbridled fashion: inflating the money supply and thus administering heroin to an unhealthy economy. This is possible because on Sunday, August 15, 1971, the last check on the value of money, namely the Law of Gresham, was put out of game. But before we look into that, we need a piece of monetary history to be able to understand how the economic turmoil has come to where it is now.
In the beginning there was nothing. Man wandered about the fields and lived from hunting, fishing and picked whatever he could find. Because one individual had a bit of fish in overabundance, and some other a surplus of berries he couldn’t eat right away, they were exchanged for one another. And wood with meat. A lump of silex for a good piece of leather. And so on. With the increasing complexity of the division of labor in society, barter also refined itself. Because how do you trade a plough for berries? You couldn’t possibly accept hundreds of berries for that exchange, because they would rot before you could eat them. Or maybe you could, if you managed to exchange some of those berries again for other goods.
In fact, that is how indirect exchange emerged: the berries itself were no longer sought, they rather served as a medium of exchange for other goods. Those berries were money. In this perspective, money is nothing more and nothing less than a medium of indirect exchange. Something we seem to have forgotten in our modern times.
From then on it went fast. People increasingly exchanged an intermediate product that everyone could use and that was small enough as a unit to buy a lot of different things. These intermediary exchange resources could be anything, there was no standard. But gradually, out of all the possible exchange materials (berries, fish, straw), the free market selected that exchange product that would be the most steadfast of quality and have the longest sustainability in time. After centuries of free competition between all types of exchange funds, two goods, gold and silver accrued as regular payment.
What is of prime importance in the overview of this development is that gold, as the most common used tender, is a real economic good. It is transferable as cheese, divisible as flour, sustainable as water. Just by having those excellent qualities, and not solely because of its scarcity, it has become the most widely spread tender. This is forgotten in collective memory. In our economic perception money is just a convention, a confidence issue. But it is not! Money has derailed into being a fiat-based standard, and that's the problem!
Where did it go wrong then? Sketching the entire monetary history would lead us too far, but we should not skip an essential step: the emergence of banks. Banks came in to existence under the influence of traders who found that payments in gold were too dangerous and inconvenient for trade, especially for large transactions.
They preferred to deposit their gold with a custodian who wrote them an IOU, which is in its most essential meaning an instrument of debt. From then on payments could be performed by handing over of this debt instrument to the trading partner, which could pick up the gold in the bank at any time he wanted. It is these debt vouchers that are the predecessors of today's banknotes …
Was it not that there is one important difference with the past. Those first banknotes indeed represented real value. At any given time, the concerned trading partner could convert the debt certificate in the material that it represented. Throughout time that was more and more often gold, but it could just as well be as tobacco in Virginia. There, tobacco notes, a debt security denominated in a weight of tobacco, were valid tender. No matter what the underlying material was, any denomination on paper always represented a weight in reality. And that’s where everything went wrong: Nixon cut that tie between the paper promise and its underlying value.
He did that because the monetary arrangements which had previously been made in Bretton Woods, no longer appeared tenable. On that monetary conference, the U.S. had committed themselves to make every dollar redeemable in gold, as it should be. The U.S. could easily make that promise, because by the end of WW II, due to European inflation which drove all the gold out of the old continent, the U.S. had a reserve of a weight in gold that can be expressed as 25 billion dollars. That promise would have been tenable today were it not that the successive U.S. governments since World War II, inflated the dollar increasingly. And mainly to finance a lot of wars.
Under a gold standard governments do not go unpunished for inflating their currency. In free markets, a monetary mechanism is active that can be summarized in the following phrase: "bad money drives out good money". This is the law of Gresham. It is of great importance to understand this monetary law, to be able to frame Nixon’s decision, and to understand the origin of the misery that we experience today.
Gresham's Law comes down to this. When a government conducts currency devaluation, and coins from before and after the devaluation are legally proclaimed to be equal in value, the coins with the highest intrinsic value will be exchanged for foreign currency, with which the lower valued units of domestic currency will be bought back, as to dodge inflation.
Specifically: if a dollar is defined by the government as a weight of 35 ounces of gold, and then that same government decides to inflate the currency (for example, 1 dollar = 34 ounces of gold), banknotes issued before the date of that inflationary measure will flow abroad. In the interior, you hardly notice anything, but in import transactions you will: businesses will always pay with the old, "good" coins. It was like that in the Middle Ages, and that still holds true. It takes some time before all notes are exchanged, but in the end notes with the greatest underlying value will flow abroad. And thus also the rights on the underlying value of these notes itself. And that is, as we know in our present times, gold.
That was precisely the issue of the U.S. in 1971. By inflating its currency during the decades 50 and 60, a lot of older and thus more valuable dollars disappeared abroad. They were known as Eurodollars. Just before the blowup of Bretton Woods, of the initial gold reserve of 25 billion dollars of gold, only 9 billion dollars remained in the US vaults. And on top of that more than 80 (!) billion of such unclaimed dollars circulated in Europe. It was clear that the U.S. could never back all its obligations with gold anymore, and that to keep the promise of redeeming every dollar in gold would mean the end of the country. So instead of admitting that the previous U.S. governments had unbridledly inflated their currencies, Nixon found that the attack was the best defense, and declared that the United States from that Sunday on would not repay their dollars in gold.
This is the biggest legalized theft in the history of mankind. What Nixon in fact did, was to say that the U.S. would never have to repay its debts. Henceforth there would be no longer be a liaison between the paper that is called a dollar and its underlying value. The auto-censoring force of the law of Gresham, namely that coins will be exchanged with foreign countries until their purchasing power has been restored, and thus paying debt by the fleeing of gold, was put out of game. From now on, the U.S. Governments could inflate their currency without ever someone presenting them the bill. We tought ...
In this perspective the monetary policy of Obama is in nothing different to that of his predecessors. The website www.recovery.gov states: "This is your money. You have a right to know where it's going and how it's being spent. Learn what steps we're taking to ensure you can track our progress every step of the way.” There should be:" This is newly printed money. You have the right to condemn this government for monetary fraud. Learn what steps we're taking to make sure you'll never find out. And you’ll see we’ve been fooling you all the way.”
Obama thus already brings no change in the economic field. He is monetizing the debt of the U.S. on the backs of the American public, and leaves them with nothing but “change”. That is: in the monetary meaning of the word: “keep the change”. We’ll spend the rest of your money.
Brecht Arnaert,
30/03/2009
This is the summary of larger essay on monetary policy, soon to be downloaded via www.smithsonsplace.eu
posted by Brecht Arnaert @ 11:25
21 comments
21 Comments:
Zucht. HTML en ik, het zal nooit iets worden. Hoe verwijder ik die hele witruimte?
Bij deze is dat in orde.
Lof en dank.
@ Brecht Arnaert
Hartelijk dank. Laat ons weten als je het hele artikel hebt gepost.
Het is me sinds de zeventiger jaren duidelijk dat we tegen de muur gingen botsen.
Het gekke is dat we zo weinig over die rotzooi horen, zeker niet vanwege nobelprijs winnaars "economie".
Het hele artikel stáát online. Klik op read more ...
@ Brecht Arnaert
Ik had het over het ganse essay op www.smithsonsplace.eu
Ah dat! Nog een paar weken wachten dan, want eerst moet ik die kl*te-thesis afwerken. Maar ik ben redelijk ambitieus over dat nieuwe essay: ik zal er proberen de band aan te tonen tussen de toenemende propaganda-oorlog tegen Iran en het ineenstorten van de dollar. Wist je dat Ahmadinejad volop goud aan het kopen is?
Dat doen de Perzen sinds tientallen jaren. Ik heb persoonlijk één van de opkopers van de Shah gekend.
Ik weet niet of je de geschiedenis van de silver crash van Nelson Bunker Hunt kent, maar daar waren alle goud spelers bij betrokken.
Als je het niet kent licht ik je graag in daar over.
Op dat gebied nog een zeer interessant boek: "Gold Warriors".
Een ander relevant feit: de likwidatie van de BCCI bank, die veel meer reserves had dan gelijk welke westerse grootbank.
Please do! brechtarnaert apestaartje gmail.com
OK, het vraagt wat tijd maar ik zal het doen.
Zeker met de verwijzing naar Bretton-Woods ietwat verderop, komt het voorbeeld:
"Specifically: if a dollar is defined by the government as a weight of 35 ounces of gold, [...]"
ietwat vreemd voor.
De (officiële) koers van de dollar t.o.v. goud volgens Bretton-Woods was niet 1 USD = 35 XAU maar wel 35 USD = 1 XAU ofwel 1 USD = 1/35 XAU.
Terzijde: 1 XAU is 1 troy ounce fijn goud (99,99% Au). 1 troy ounce (ozt) = 480 troy grains (grt) = 31,1034768 g.
Het werkelijke voorbeeld nemen laat meteen zien wat er van de dollar en overige (rommel)munten is geworden. Ontstellend!
Een officiële koers (hier van de US-dollar tgo. goud) die niet strookt met de marktkoers, doet wel wat denken aan de destijds officiële koers van de Ostmark tgo. de Westmark. Officieel gold weliswaar: 1 DDM = 1 DEM, maar in de praktijk, op de 'zwarte', d.i. de niet-gereguleerde ofwel de vrije markt, lag het toch wel even anders.
Al vrij snel na het afsluiten van Bretton-Woods moest, ondanks de officiële koers van 1 XAU = 35 USD, in Londen US$ 40 en meer betaald worden voor een ozt goud. De markt beschouwde de Amerikaanse overheid duidelijk als valsmunter. Ze had (uiteraard) gelijk, meer dan gelijk - en hoe!
Sindsdien is het er met de rommelmunten niet beter op geworden:
Op 1 april 2009 bedroeg de namiddagslotkoers voor goud op de beurs van Londen (London Fix):
1 XAU = 924,50 USD
1 XAU = 643,71 GBP
1 XAU = 696,27 EUR
(bron: "Live Market Quotes" door Kitco®)
De cijfers zijn duidelijk en niet minder ontluisterend: sinds Bretton-Woods heeft, uitgedrukt in harde munt (goud), de Amerikaanse dollar al ruim 96% van zijn waarde verloren. En dan is nog niet eens de jongste papierslag van de Fed erin verwerkt!
Goudmuntstelsel?
Vertegenwoordigt een XAU (ozt fijn goud) dan een ietwat groot bedrag voor gewone dagdagelijkse kleine aankopen (huidige waarde: ca 700 EUR), een waarde van een grein, 1 grt goud (1/480 XAU) is best handzaam: vandaag zowat 1,45 EUR (US$1,93). Ter herinnering: ten tijde van Bretton-Woods was het (officieel) nog (maar) US$35/480 = 7,29¢. Tja.
Niemand kan voorspellen wanneer of hoe, maar de afrekening komt eraan. En het zal geen fraai gezicht bieden.
@ Bartvs
Het citaat uit mijn tekst dat je aanhaalt komt idd wat vreemd over, maar dat komt omdat wij niet meer gewend zijn geld te zien als een economisch goed op zich, als een indirect ruilmiddel dat intrinsiek waarde heeft.
Hoe druk je die waarde dan uit, zonder beroep te doen op monetaire standaarden? Je zou kunnen zeggen dat goud of veren of silexknollen "mooi" zijn om hun waarde af te meten, maar de meest objectieve referentie is hun gewicht.
Daarom betwist ik wat je zegt: op Bretton Woods is NIET overeengekomen dat 35 XAU gelijk is aan 1 USD, maar wel omgekeerd: 1USD werd gedefinieerd als "het biljet dat een terugbetaling garandeert van 35 troy ounce of gold". En niet andersom!
Een dollar is dus "a name for a weight in gold". Net zoals een yen of een rembini dat zou moeten zijn. Daarom zijn de pleidooien voor een nieuwe wereldmunt nu al achterhaald: er bestáát al een wereldmunt, en die is goud. Net door de perceptie dat een dollar iets anders is dan een aanduiding van een gewicht in goud, zijn problemen ontstaan: valutablokken, handelsoorlogen, concurrerende devaluaties van de munt om de export te bevorderen, invoertaksen en dergelijke meer.
Je oproep om dan maar meteen over te schakelen op echte fysieke goudmunten volg ik ook niet. Met biljetten of zelfs giraal geld is geen enkel probleem, behalve dan als ze niet gedekt worden door goud. Zelfs met refractional banking heb ik in een vrije markt niet per definitie een problemen (contractvrijheid, weet je wel), maar wel met het monopolie van de overheid op de geldcreatie.
Private banken mogen voor mijn part meer uitlenen dan ze hebben (consumenten die kiezen voor dit soort banken hebben een grotere yield, maar nemen ook meer risico), maar er moet wel nog steeds "een" reserve zijn, terwijl nu reserves helemaal niet meer bestaan: de Fed dient als een soort clearinghouse, maar laat haar uitleenpolitiek helemaal niet meer afhangen van haar eigen reserves. Ook dat is voor een private bank een optie, maar niet voor een publieke (de fed is weliswaar "privately owned, publicly chartered"). Het grootste verschil is dat als een private bank door die keuzes faalt, er een kleine fout mensen dupeert, terwijl een falende publieke bank een complete economie in de dieperik sleurt. Mijn argumenten zijn dus niet echt ideologisch te noemen, eerder pragmatisch: fouten mogen (faillisement is een ondernemersrecht ;) ), maar de omvang ervan moet beperkt worden.
@ Brecht Arnaert
U lijkt me te beweren dat volgens Bretton-Woods een US dollar een waarde van/schuldvordering ten bedrage van 35 XAU (ozt fijn goud) vertegenwoordigde. Die stelling strookt niet met de feiten. Bretton-Woods hield voor dat $35 USD stond voor 1 ozt fijn goud.
Dus jawel, luidens Bretton-Woods stond de dollar voor een gewichtsmaat in goud. Maar die maat was niet 35 ozt (= 1088,621688 g), maar wel 1/35 ozt (≈ 0,88867 g); niks ruim en kilo goud per dollar dus, maar wel minder dan een gram. Toen!
Het stelsel van Bretto-Woods stortte in elkaar omdat de Amerikaanse centrale bank, de Fed, zich ongebreideld te buiten was gegaan aan valsmunterij.
Een beetje geschiedenis
Ter herinnering: "No State shall... make any Thing but gold and silver Coin a Tender in Payment of Debts" (US Const, art I, Sec. 10, Clause 1).
Dat gold kennelijk de staten, maar uiteindelijk niet de federale overheid. =(
Om onderstaande volledig te begrijpen is het mogelijk nuttig te onthouden dat de basisgewichtseenheid de grein is, in het Engels 'grain', afgekort 'gr', waarvoor geldt: 1 gr (grein) = 0,06479891 g (gram) en 480 gr = 1 ozt (troy ounce) = 31,1034768 g.
De gewichten die hieronder gemakshalve ook in gram (g) worden weergegeven, zijn slechts benaderingen. De geldige gewichtseenheid is en blijft (tot op vandaag) de grein (gr) en als rekeneenheid ook zijn 480-voud, de troy ounce (ozt).
De Amerikaanse Coinage Act of Mint Act (1792) definieerde de US Eagle (US$10) nog als 247 4/8 gr (≈ 16,038 g) zuiver goud of 270 gr (≈ 17,496 g) standaardgoud en evenzo de US dollar ('unit' of munteenheid) nog als 371 4/16 gr (≈ 24,957 g) zuiver zilver of 416 gr (≈ 26,956 g) standaardzilver (Mint Act (1792), Chap. 16, Sec. 9.)
Standaardmuntgoud als hiervoor bedoeld bestaat voor 11/12 uit zuiver goud [= 22 kt] (ibid., Sec. 12) en standaardmuntzilver bestaat voor 1485/1664 [≈ 892½/1000] uit zuiver zilver (ibid., Sec. 13).
Mogelijk zal ook u de volledige tekst van de US Mint Act (1792) graag en belangstellend lezen (zie de koppeling hiervoor), al sluit ik enige weemoed niet uit.
O ja, niet voldoen aan de opgelegde muntstandaarden (cf. supra) werd voor de muntmeesters met afzetting; oplichting of verduistering door de muntmeesters of hun bedienden daarentegen, met de dood bestraft.
Zoals elke bimetaalstandaard, kon dit niet blijven duren. In de praktijk zweefde de goudkoers t.o.v. het zilver. Was de oorspronkelijke goud/zilverratio 15:1; in 1837 werd de waarde van de dollar vastgesteld als 23,22 gr (≈ 1,505 g) zuiver goud. De goud/zilverratio was nu 16:1. In 1900 werd de bimetaalstandaard verlaten. Voortaan werd de dollar (enkel nog) gedefineerd als 23,22 gr (≈ 1,505 g) zuiver goud; anders gezegd: 1 XAU = $20,67 USD.
Door Executive Order 6102 (FDR, 5 april 1933) werd zowat alle goud in de VS door de overheid geconfisqueerd (het perfide Albion had al twee jaar eerder, in 1931, goud 'gedemonetariseerd') - goud moest worden ingeleverd, ingeruild tegen papiergeld - en op 30 januari 1934 maakte de Gold Reserve Act (1934) de Amerikaanse overheid tot de enige wettige bezitter van goud en legde een nieuwe wettelijke goudstandaard op: 1 dollar voor 13,71 gr (≈ 0,888 g) zuiver goud, ofwel: 1 XAU = $35 USD. (*) Oeps! (en burgers konden hun papieren dollars niet meer inruilen tegen goud; zelfs niet tegen de nieuwe koers). Die laatste standaard bleef (althans in theorie) bestaan tot 1968.
(*) Zie ook: White House Statement on Proclamation 2072 (FDR, 31 januari 1934) - en gniffel of huiver, al naar gelang uw inborst.
De rest van het verhaal is verondersteld bekend. Vrijdagnamiddag jl. (3 april 2009) bedroeg de London Fix voor goud $905,00 USD.
Een Amerikaans $20-biljet uit 1920 vermeldt nog: "This certifies that there have been deposited in the Treasury Twenty Dollars in gold coin payable to the bearer on demand." Op de $20-biljetten die tegenwoordig worden uitgegeven staat er in de plaats: "This note is legal tender for all debts public and private." Ontdek zelf de verschillen.
Verder lezen:
Steve Sjuggerud, "Why Gold? This Man Taught Me Why", LRC, 4 april 2009.
Wat bankieren met lichtbreking ("refraction"?!) te maken zou kunnen hebben, ontgaat me. Over zgn. Fractional Reserve Banking daarentegen heb ik wel een mening. Die hoort u een andere keer.
Groet & sterkte,
Bart.
Dat moest inderdaad Fractional Reserve Banking zijn, een contaminatie sloop in mijn tekst.
De feitelijkheden die u aanhaalt had ik wel degelijk verkeerd: het ging idd niet om 35 Troy Ounce voor een dollar, maar om 1/35ste. Mijn excuses, ik had het verkeerd. Ik wou vooral benadrukken dat een dollar wel degelijk een gewicht in goud representeert. Euh, representeerDE.
Maar ik zie verder niet waar wij van mening verschillen? Veel van wat u zegt lees ik ook in Ron Paul's "Gold, Peace and Prosperity" of in Rothbard en ik ga ermee akkoord.
U zegt trouwens zelf:
Een Amerikaans $20-biljet uit 1920 vermeldt nog: "This certifies that there have been deposited in the Treasury Twenty Dollars in gold coin payable to the bearer on demand." Op de $20-biljetten die tegenwoordig worden uitgegeven staat er in de plaats: "This note is legal tender for all debts public and private." Ontdek zelf de verschillen.
Wat voor mij de essentie van het probleem illustreert.
Uw mening over FRactional (dus niet RE-fractional :)) RB interesseert me wel. Volledig verbieden? Of die vorm van bankieren in een vrije markt toelaten, zolang dit maar niet centraal opgelegd wordt? Contractvrijheid?
@ Brecht Arnaert
Fractional Reserve Banking behoort tot normaal bankieren, anders is het moeilijk voor een bank om te overleven.
Er moet echter een afgesproken minimum reserve blijven en dat werd niet meer gerespecteerd.
Ik zou even willen terugkeren naar de reele planeet waarop wij (moeten) leven, wat vereist dat we zowel de Ron Paul fantasieplaneet als de Obamaanse pr-of- schijnwereld moeten verlaten. Enkele punten:
1) Obama gaat inderdaad aan deficit spending doen, en hij gaat die massale deficieten financieren met leningen (grotendeels uit het buitenland, i.e. de-rest-van-de-wereld), dus NIET met printing money zoals de auteur verkeerdelijk beweert.
2) Het (desastreuse) fiscale beleid van Obama gaat wel monetaire konsekwenties hebben, in de zin dat het INDIRECT wel enige impact op zowel het geldaanbod als de geldvraag zal hebben (via de acties van allerlei econonomische acteurs), maar Obama gaat (en kan zich) zich niet bezig houden met "printing money". En in principe zal de Federal Reserve proberen van het geldaanbod proberen te beinvloeden (via korte termijn interest voeten en de 'monetary base' of de tegoeden van de banken bij de Fed), in functie van de geldvraag, niet in functie van het overheidsdeficiet.
2) Het lijkt me absurd van de waarde van geld te zien in functie van 1 bepaalde grondstof. Dat neemt niets weg van het feit dat goud, zilver, en weet-ik-wat, allerlei specifieke vormen van 'nuttigheid' kunnen hebben (die zich reveleert op specifieke markten voor die dingen). Daaronder behoort zeker (in bepaalde omstandigheden) de vorm van 'toevluchtsoord' voor goud en zilver , bijvoorbeeld. Maar de 'normale' waarde van een munt hangt niet af van de 'prijs' van die munt in goud, of zilver, of eender wat. De waarde van een munt wordt bepaald door de omvang (of het volume) van het pakket van echte goederen en diensten die een 'representatieve' consument er mee kan kopen. Dus, het is de (evolutie van de) consumentenprijsindex die telt, en als het om buitenlandse munten gaat dan speelt de wisselkoers ook een relevante rol.
3) Er is geen direct verband tussen het monetaire beleid van de Federal reserve of centrale bank en het fiscale beleid (in de ruime zin van zowel overheidsinkomsten als uitgaven) van de overheid (obama). Het is mogelijk dat de politiek (Obama en politiek-links) de onafhankelijkheid van de Fed in gevaar zouden kunnen brengen, maar dat is vandaag (nog) niet het geval. Men zou dat misshien wel kunnen zeggen IN GEVAL de Fed in de komende maanden eventueel ZOU verzaken aan haar rol van inflatiebestrijding (en dus niet op tijd haar balanstotaal terug zou inkrimpen) in functie van wat er met de geldvraag (en dus ondermeer in de reele economie) plaatsgrijpt.
4) Het probleem met Obama en het extreem-Keynesiaanse beleid van politiek-links vandaag in de US is NIET enige muntwaarding of monetaire "fraude". Het probleem is WEL dat dit beleid op termijn leidt tot een scherpe toename van de RELATIEVE omvang van de overheidscomponente in de economie, wat onvermijdelijk lagere algemene inkomensgroei zal meebrengen in de voorzienbare toekomst. Naast dit slecht economisch gevolg zullen er ook negatieve politieke neveneffecten bijomen die te maken hebben met de accumulatie van buitenlandse 'vorderingen' op de VS overheid.
@ Marc Huybrechts
In reactie op uw vier punten:
1) Obama drukt natuurlijk niet op de knop van de printer van de Fed. In feite is er zelfs geen printer, want het meeste geld is giraal, en wordt "gemaakt" met een simpele druk op de enter-toets. "Out of thin air" heet dat dan. De investeringen van Obama kunnen dan wel leningen zijn, toch veroorzaken ze een toename van de geldhoeveelheid, net omdat ons globaal monetair systeem dat toelaat: tegenover een dollar moet geen vaste waarde meer staan, de band met gelijk welke standaard is doorgeknipt, men kan een munt onbeperkt inflateren.
2) Hier ga ik volledig met u akkoord. Ik gok op 10 à 15 procent inflatie in de komende 4 tot 5 jaar.
3) Ik vraag niet om de waarde van geld te zien in één bepaalde grondstof, maar wel in EEN (aantal) (grond)stof(fen). Nu is geld gewoon conventie, en dat is een probleem. Ik ga dus niet akkoord met uw analyse dat geld slechts een uitdrukking zou zijn van wat een representatieve (wat is dat dan?) consument ermee zou kunnen kopen; het volgen van de CPI is fout. De CPI is een korf van producten die stijgen of dalen in prijs, maar dat hoeft daarom nog geen inflatoire oorzaak te hebben. Als ik in de krant lees dat er deflatie is omdat de olieprijs zakt, dan besef je pas hoe vervuilend het intellectuele werk van Keynes geweest is: zijn concepten van aanbod- en vraaginflatie zijn onzin, er is maar één soort inflatie, en dat is monetaire inflatie. Vergeleken met diezelfde CPI zou de Dow Jones al weer wat gestegen zijn, in termen van goud is die gezakt. De stijging of daling van de CPI is slechts een gevolg van de inflatie, het is niet de inflatie zelf.
3) Welke onafhankelijkheid van de Fed? Welke inflatiebestrijding? Ze veroorzaakt net inflatie! Zij moet het geldaanbod niet bepalen, laat de vrije markt dat doen. Amerika, het land van de vrije markt, behalve voor geld zelf: the Fed is het politbureau van de VS.
4) Het monetaire beleid sinds Nixon (maar eigenlijk al veel vroeger) is wel fraude: wie als privépersoon geld bijmaakt is een valsemunter, als de overheid het doet, dan heet het "geld in de economie pompen." Het kan niet beter samengevat worden dan dit: "Don't steel, the goverment hates competetion".
Voorlopige conclusie voor mij:
- schaf centraal bankieren af. Dan zal de geldhoeveelheid gedecentraliseerd toe- of afnemen, dan hebben overheden geen preferentiële partner in crime meer om leningen aan te kunnen verkopen, dan zal de markt beoordelen of die overheid die lening wel waard is, en is de toename van de geldhoeveelheid op die manier geen politiek gestuurde zaak meer. Stel je deze vraag: zou The Fed kunnen weigeren Amerikaanse T-Bills op te kopen? Er is mij daarvan geen geval bekend.
- schaf de legal tender laws af: herstel een biljet als een IOU om een onderliggende waarde uit te betalen op vraag, en niet meer als een obligaat betaalmiddel. Het is niet omdat een overheid verklaart dat iets geld is, dat het daarom ook waarde heeft. Nu kan een overheid geld blijven bijdrukken (oké, schuldtitels verkopen in ruil voor geld, i got your point) zonder dat iemand de waarde van zo'n biljet echt kan opeisen.
- Wat ik met FRB moet doen, daar ben ik nog niet uit. Langs de ene kant vind ik dat het moet kunnen, langs de andere kant heb ik oor voor de argumenten van de Oostenrijkers die zeggen dat er een verwarring bestaat tussen de contracten van bewaargeving en lening. Moeilijke zaak is dat. Ik ben er nog niet uit, en dat zal nog wel even duren denk ik.
Bedankt voor uw commentaren. Ik word graag op mijn plaats gezet, dat inspireert. Ik ben pas 27, heb de waarheid ook niet in pacht. Hoe zou volgens u een betere monetaire wereldorde eruit kunnen zien?
Het fundamentale probleem is dat men het onderscheid tussen geld en kapitaal niet meer kent. Geld is een ruilmiddel, kapitaal vertegenwoordigt waarde en moet ergens geproduceerd worden. Er zijn maar 2 mogelijkheden om het huidige onevenwicht te herstellen: veel en harder werken/produceren of een massieve inflatie. Het zal het laatste worden.
@ Eric Verhulst
Dat is dan wel al het begin van de volgende crisis
Dat is gesproken. Vooral in de VS zou men moeten sparen en produceren in plaats van lenen en consumeren. Hierin volg ik de analyse van Schiff ten volle.
Een reactie posten
<< Home