Nieuwe media en de Europese Unie(Vincent De Roeck)

Tot voor de internetrevolutie van eind jaren 1990 hadden de drie dagbladen "Wall Street Journal Europe", "Financial Times" en "International Herald Tribune" eizona het monopolie op de berichtgeving over de Europese Unie. Vandaag hebben deze drie media het gezelschap van enkele magazines en weekbladen gekregen zoals er zijn de weekkrant "New Europe", de magazines "European Voice" (een spin-off van "The Economist") en "The Bulletin" (onderdeel van "Ackroyd Publications") en het semi-officiële parlementsblad "The Parliament", maar toch zijn het vooral de nieuwe media die een belangrijk deel van de berichtgeving voor hun rekening hebben weten nemen. Ik denk in dat opzicht bijvoorbeeld aan de nieuwswebsite "EU Observer", aan het conservatieve blogproject "The Brussels Journal" en aan het door de EU gesubsidieerde webportaal "Euractiv". Door de aard van het beestje zijn het ook vooral Britse en Ierse media die disproportioneel veel reporters in Brussels hebben en beduidend vaker dan hun continentale tegenhangers over de EU berichten. De twee topbloggers over Europese zaken vandaag zijn zonder twijfel Bruno Waterfield van "The Daily Telegraph" en Jean Quatremer van "Libération", maar ook uitgesproken Eurosceptici als Mary Ellen Synon van "The Daily Mail" of Gawain Towler van het ter ziele gegane satireblad "The Sprout" kunnen op aardig wat aanhang rekenen.


Zo was het Gawain Towler die recent nog een rel veroorzaakte door de vertrouwelijke rapporten van de ontmoeting tussen de Tsjechische president en de fractievoorzitters van het Europees Parlement in Praag publiek te maken. Vooral het bij het grote publiek aanhangig maken van de ronduit boertige uitlatingen van Daniël Cohn-Bendit, de leider van de Groenen in het EP, naar het adres van president Klaus werd door de Eurofielen als onaanvaardbaar beschouwd. Towler kreeg daarvoor zelfs een blogverbod en een dwangsom opgelegd. Verder waren het ook bloggers en kleine kritische media die de talrijke gevallen van fraude met EU-gelden aan de kaak gesteld hebben. Recent nog durfde een blog het om enkele Zuid-Europese MEPs de mantel uit te vegen omdat zij om de zoveel dagen een nacht in Brussel verbleven, 's avonds en 's ochtends de registers aftekenden, en zo zonder werk verricht te hebben hun reiskosten en premies voor twee 'werkdagen' konden opstrijken. Het verhaal werd niet ontkend maar de bewuste blog werd wel offline gehaald door de serverbeheerder waarop hij geplaatst was na een klacht van de Europese instellingen. Bloggers zijn verworden tot de échte berichtgevers over de Europese Unie. Vandaar dat het mij ook een groot genoegen is om u twee nieuwe blogprojecten te kunnen voorstellen die de voorbije dagen het licht gezien hebben. "Libertas Insider" is een blog over Libertas die vanuit Londen bijgehouden wordt en "The Brussels Times" is een objectieve nieuwsblog die gevoed wordt door professionele journalisten en EU-georiënteerde onderzoekers, medewerkers en activisten uit het Brusselse.



Raymond Frencken, gewezen programmamaker voor de grootste commerciële zender van Nederland RTL-Z, is een andere bekende in het relatief kleine wereldje van alternatieve EU-journalisten. Hij is de bezieler van EUX-TV, een alom bejubeld YouTube-kanaal met video's van persconferenties, interviews en andere politiek relevante informatie. Frencken ziet het als zijn taak om eerlijk en objectief over de EU te berichten, vaak tegen de voorgekauwde filmpjes en gecensureerde eigen verslagen van de EU-instellingen in. Zo wist hij een oud fragment te vinden van de Portugese televisie waaruit blijkt dat José Manuel Barroso, nu Commissievoorzitter voor de centrumrechtse EVP, in zijn studentenjaren nog een rasechte Maoïst was, en wist hij als enige zijn hand te leggen op een pijnlijke persconferentie van Barroso die door de EU-mediadienst vakkundig uit de aangeboden beeldpakketten geknipt was. Op dat filmpje zien we een dromerige Barroso filosoferen over de EU als een nieuw wereldrijk... Het is dus dankzij dit soort alternatieve media dat de Europese burgers zich waarheidsgetrouw een beeld van de EU kunnen vormen. 3,000 journalisten zijn door de EU geaccrediteerd maar 99% van hen is niet kritisch en beperkt zich tot het copypasten van officiële EU-persberichten of het bewerken van de hen aangeboden videobeelden en audiobestanden. Frencken gaat zelf op zoek naar materiaal, en dat wordt hem niet overal in dank aangenomen.



Raymond Frencken heeft ondertussen ook de nieuwe HD-videocamera's "The Flip" ontdekt en werkt mee aan de lancering van het nieuwe YouTube-kanaal LIBERTAS-TV. Frencken mag dan al wel geen partijpolitieke banden met de nieuwe Libertas-partij van Declan Ganley hebben, toch wil hij hen met zijn knowhow uit de brand helpen omdat Libertas zich net als hijzelf wil inzetten voor meer transparantie en democratie binnen de Europese Unie en haar instellingen. Een professioneel YouTube-kanaal kan daar zeker toe bijdragen. Libertas heeft trouwens ook af te rekenen met anti-gevoelens in de pers en in de instellingen die hun Eurorealistisch programma niet meteen kunnen appreciëren. David Quinn van "The Irish Independent" sprak in een opiniestuk deze week zelfs over een "heksenjacht tegen Declan Ganley". Quinn beschuldigde de RTE en "The Irish Times" er in een eerder stuk zelfs van om bewust een anti-Libertashouding aan te nemen onder druk van de Ierse overheid. "European Voice" was dan weer veel positiever over Libertas. Zij voorspellen een uitermate goed resultaat in het Verenigd Koninkrijk ten koste van de Tories en de UKIP. Hetzelfde stramien kon gedetecteerd worden op de Cassandra-receptie van Lijst Dedecker in het "Concert Noble" te Brussel waar de Britse conservatieve Europarlementariër Geoffrey Van Orden een angstig verhaal ophing van de fractiedromen van de Tories. En ook in Duitsland zou Libertas de kaarten wel eens grondig kunnen door mekaar kunnen schudden.


Derk-Jan Eppink van Lijst Dedecker sloeg dan weer nagels met koppen op dezelfde receptie door de paus meer democratische legitimiteit toe te dichten dan José Manuel Barroso. En de heisa rond de meesterlijke speech van Vaclav Klaus was voor Eurosceptici als mezelf andermaal het bewijs van de bekrompenheid van de Europese Unie. Niet enkel moesten de luisteraars in het Europees Parlement het doen met een Engelse simultane vertaling door een vrouw (zodat de scherpe maar ó-zo-terechte verwijten van Klaus in het Tsjechisch bijna als tragikomisch overkwamen), maar een groot deel Europese Parlementsleden van de PES en de EVP verliet gewoon het halfrond. Tegelijkertijd worden Eurosceptici in het Europarlement wel beboet wanneer zij té kritisch reageren op bepaalde speeches van Eurofielen of wanneer zij vreedzaam protesteren tegen het Verdrag van Lissabon en de afgelaste referenda. Nochtans zei Klaus volgens mij alleen maar zinnige dingen en drukte hij de vinger meesterlijk op de wonde door de EU met een 'éénpartijstaat' te vergelijken. De "Prague Post" waarschuwde Europa op voorhand al voor de aanstormende "cycloon Klaus", maar voor mij kan die maar niet snel genoeg komen en maar niet hard genoeg inslaan op de inerte door en door corrupte Europese bende die het in Brussel voor het zeggen heeft. En mag het iemand dan eigenlijk nog verbazen dat vorige week op een rondvraag van de Duitse krant "Die Welt" onder meer dan 4,000 van haar lezers maar liefst 86% op de vraag "Vindt u dat de Europese Unie zich meer en meer als een dictatuur gedraagt?" ja geantwoord hebben?


Meer over de Europese Unie op www.thebrusselstimes.com.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.