Gesloten Vlaanderen (Vincent De Roeck)
Nu ik al enkele dagen werkzaam ben bij de pan-Europese politieke beweging Libertas en ik dus nog meer dan vroeger de stemming onder de expats in Brussel kan opmeten, moeten mij toch enkele dingen van het hart over ons geliefde Vlaanderen en de perceptie van haar in het buitenland. In Leuven las ik tot voor kort wekelijks “Flanders Today”, de Engelstalige promokrant van de Vlaamse overheid, en ook in Brussel ligt dit krantje in de meeste horeca-zaken, maar in mijn ogen mist het zijn doel volledig. “Flanders Today” is eigenlijk gewoon nutteloos, een verspilling van belastinggeld en een belediging van de lezers. De lezers weten immers maar al te goed dat het hier een officiële uitgave van de Vlaamse overheid betreft en bekijken de inhoud dan ook vanuit die optiek. Nu tracht de “FT” (een afkorting die doorgaans op hoongelach onthaald wordt doordat het tevens de afkorting van de in Brussel immens populaire “Financial Times” is, waarvoor bravo Vlaanderen!) dat vooroordeel wel uit de wereld te helpen door geregeld vlijmscherp uit de hoek te komen en ook de beslissingen van de Vlaamse overheid kritisch te bekijken. Maar ook daarmee bereikt ze natuurlijk haar doel niet. Zelfs net integendeel. De kritiek van de Vlaamse overheid op zichzelf wordt wel graag gelezen, maar wat is daar in hemelsnaam het nut van? Een overheid die een promoinstrument gaat gebruiken om zichzelf te bekritiseren? Deze saga bewijst eigenlijk gewoon dat een overheid de mediaberichtgeving moet loslaten en zich bescheiden moet opstellen.
Het Vlaams Belang scoort met haar jarenlang internationaal charmeoffensief merkelijk beter. De meeste expats waarmee ik gesproken heb, kennen de partij niet enkel van naam en reputatie, maar ook hun standpunten. Het kwartaalblad “The Flemish Republic” mag volgens het VB dan wel gretig gelezen worden in de Verenigde Staten, in Europa hebben ze op dat vlak nog wel werk aan de winkel. Ook van hun actie “Friends of Flemish Independence” hebben vele expats in Brussel al gehoord zonder dat ze er daarom op zouden willen intekenen natuurlijk. Het VB heeft nog steeds de stoutheid in zich die vele lezers graag terugvinden in politieke libellen en in mainstream internationale media niet meer aan bod mag komen. Verder lijkt het me ook zo te zijn dat het VB minder op haar woorden let in internationale publicaties dan in binnenlandse persberichten, wat voor discussies maar goed is ook! Want los van of we het nu met hen eens zijn of niet, moeten we erkennen dat hun maatschappijbeelden op een aanzienlijk en vrij trouw kiespubliek kunnen rekenen en dat ze dus onze aandacht verdienen. In het verlengde daarvan ligt ook de vaststelling dat de internationale pers opmerkelijk veel aandacht besteedde aan de onlangs wetenschappelijk bewezen Vlaamse islamofobie. Ongelukkig natuurlijk dat die studie net onthuld moest worden in de nasleep van het drama in Dendermonde terwijl Vlaanderen wereldnieuws was…
En ook de Brussels-correspondent van “The Daily Telegraph”, Bruno Waterfield, heeft eigenlijk maar een laag petje op van bepaalde Vlaamse culturele eigenschappen, zo bleek althans toen ik enkele dagen geleden met hem sprak. En dat verwonderde mij ergens wel, maar ergens tegelijkertijd toch ook weer niet. Waterfield is een wereldse journalist met een zwak voor oude stadsstaten, de Westhoek, de Belgische Kust en - hoe kan het ook anders? – Antwerpen, maar zijn afkeer voor het primitieve cultuurflamingantisme was mij tot voor kort onbekend. Die werd naar verluidt in de hand gewerkt door bepaalde Vlaamse pesterijen in de Brusselse Rand. Hij kon het maar niet vatten waarom Vlamingen anderstaligen niet toelaten op hun speelpleinen of massa’s overheidsgeld gebruiken om de Vlaamse exodus uit de Brusselse Rand te vertragen via sociale woonbouw en subsidies allerhande. Zijn uitleg frappeerde mij vooral omdat “The Daily Telegraph” tijdens de Belgische politieke crisis steeds de kant van Vlaanderen gekozen heeft en omdat hij het ballonnetje doorprikte alsof de anti-Vlaamse ingesteldheid in het buitenland enkel maar te maken had met Franse nieuwsagentschappen en gekleurde propaganda van de Waalse overheid, zoals ons in de Vlaamse media steevast voorgehouden wordt. Bij Waterfield en bij vele andere expats met hem gaat het immers gewoon om een fundamenteel andere kijk op de samenleving.
Bruno Waterfield is één van mijn meest favoriete journalisten en zijn blog omvat een onschatbare bron aan informatie over de Europese Unie, de Brusselse expatscène, de manier waarop Britten naar België kijken en internationale ontwikkelingen zoals zijn recente post over de link tussen ecologie, staatscommunisme en de Chinese familiepolitiek. Het feit dat zelfs iemand als hem Vlaanderen niet op handen draagt, ook al denken de meeste Vlamingen dat het niet-Franse buitenland dat wel doet, is typerend voor de malaise waarin Vlaanderen zich bevindt. Nog nooit is Vlaanderen zo bang van anderen en van zichzelf geweest als vandaag. Nog nooit is Vlaanderen zo gewonnen geweest voor oubollig tromgeroffel en nostalgisch vendelgezwaai als vandaag. Nog nooit hebben Vlamingen hun samenleving zo van de buitenwereld afgesloten als vandaag. De Vlaamse geschiedenis is rijk aan voorbeelden van ongeziene welvaart en steeds ging die periode gepaard met een open visie op de wereld. Het beursinstituut werd in Vlaanderen opgericht en elke Vlaamse stad kan wel met een gouden eeuw pronken. Maar vandaag is het terug primitief cultuurfascisme alom. Ik voelde mij op het moment van het gesprek zelf ook niet goed, maar achteraf moet ik tegen mezelf wel bekennen dat Waterfield eigenlijk alweer de juiste analyse maakte.
Vlaanderen, en bij uitbreiding België, kan nog gered worden. Vlaanderen kan de plaats die het in de wereld ooit had terug veroveren. Vlaanderen kan terug floreren als nooit tevoren. Alleen moeten we het geweer daarvoor wel radicaal van schouder veranderen. In plaats van miljarden euro’s te pompen in operaproducties waar geen kat in geïnteresseerd is of gemeenschapsgeld met bakken over de muur te gooien in de hoop om zo staatsverslaafden en werklozen naar de Brusselse Rand te trekken, zou Vlaanderen beter zijn belastingen verlagen en snoeien in zijn uitgaven. In plaats van banken op te kopen of steun te verlenen aan bedrijven, zou Vlaanderen zijn handen daarvan net moeten afhouden. Welke Antwerpse rederij of Brugse handelscoöperatieve kreeg tijdens hun gouden eeuwen een helpende hand van de stedelijke overheid toen die in de problemen zaten? Concurrentie - tussen bedrijven, tussen burgers, maar ook tussen steden - heeft Vlaanderen immers ooit groot gemaakt. De vrije markt heeft Vlaanderen toegelaten om uit elk economisch dal te klimmen. Maar vandaag lijkt dat plots niet meer aan de orde. Jammer. Zeker als je dan in de pers moet vernemen dat federaal premier Herman Van Rompuy liever met geld smijt om volgend jaar het Wereld Economisch Forum in Davos te gaan sponsoren in plaats van zijn begroting in orde te maken en het welvaartsvernietigende overheidsbeslag in België terug te dringen.
En welke bende randdebielen denkt Kris Peeters eigenlijk voor zich te hebben wanneer hij beweert dat de Vlaamse steun aan KBC noodzakelijk is en dat Vlaanderen met deze deal later 80 miljoen euro per jaar winst zal boeken? Ofwel is de winstprognose correct maar dan ondergraaft hij zijn eerste stelling want voor 80 miljoen euro winst per jaar zullen er ook wel private investeerders bestaan die KBC te hulp willen komen. Ofwel liegt hij natuurlijk over deze winstverwachting, wat ik al even verwerpelijk vind. Ofwel is de winst geen zekerheid en dat is in wezen al helemaal onaanvaardbaar voor mij. Is het nu al een kerntaak van de overheid geworden om met belastinggeld te gaan gokken? Voor mijn part konden Kris Peeters en zijn schepencollege met het KBC-geld evengoed naar het casino van Blankenberge gegaan zijn. Ook dan zouden ze “misschien” 80 miljoen euro winst kunnen inbrengen. Maar ondertussen stopt de wereld natuurlijk niet met draaien en kopt de gratiskrant Metro nog deze week dat het aantal Vlaamse werklozen dit jaar met bijna 10% stijgt en dat Vlaanderen bijzonder hard geraakt wordt door de economische crisis. En wist u dat Vlaanderen het laatste jaar naar de 31ste plaats op 131 Europese regio’s afgezakt is? Hoe zou dat toch komen?
posted by Vincent De Roeck @ 23:45
17 comments
17 Comments:
toch even opmerken, Vincent, als ik mij niet vergis kende Vlaanderen een enorme culturele, economische èn politieke bloei in de middeleeuwen met de stadstaten als motor. Laat dat nu net geen periode van corporatisme, en niet van liberalisme (al dan niet avant-la-lettre) geweest zijn.
Je hebt wel gelijk dat Vlamingen hun deuren moeten opentrekken. Wij moeten onze plaats, onze EIGEN plaats in de wereld innemen. Volwassen, zelfbewust en vooral niet xenofoob, noch xenofiel, maar Vlaams.
Inderdaad Tom. Je eerste deel begrijp ik niet, maar je tweede bemerking zeker wel. Vlaanderen is inderdaad bekrompen. Dat zie je bijvoorbeeld in internationaliserende steden als Leuven waar (vaak oudere en minder begoede) Vlamingen duidelijk hun neus ophalen wanneer ze een buitenlandse ober gebrekkig Nederlands horen spreken, ook al is het etablissement waar ze werken net gekend als een plek voor Erasmus-studenten. Maar die verzuurdheid van Vlamingen vind je ook elders terug. Bijvoorbeeld in de onvriendelijkheid op het openbaar vervoer.
het woordje "geen" heeft een "g" teveel en moet dus "een" zijn. Zetfoutje. Ik vond het vrij grappig dat Vincent als volbloed-liberaal precies verwijst naar een periode van enorme bloei die net gekenmerkt wordt door zeer sterke vormen van corporatisme.
De zogenaamde 'bekrompenheid' van Vlaanderen vloeit voort uit het feit dat we onzelfzeker zijn als volk precies omdat we onze eigen positie in de wereld nog niet hebben. De Duitser, Fransman of Brit die de taalperikelen belachelijk vinden hebben zelf geen taalfaciliteiten voor anderen. Ze begrijpen dat bijgevolg niet omdat het buiten hun denkkader valt.
Vincent,
Jij ziet tegenstellingen waar die er niet hoeven te zijn.
Bijvoorbeeld de poll over de houding van Vlaminen tegenover islam gaf aan dat Vlamingen een gezond wantrouwen hebben voor de intolerante trekken van islam; ik zie niet waarom je daar een probleem zou mee hebben of wij ons zouden moeten schamen. Natuurlijk, de professoren in kwestie en de media hebben de resultaten onmiddellijk verpakt als racisme, maar als je op basis daarom de poll betreurt, dan ben jij in de valstrik gevallen die de politiek correcte elite klaar gelegd had. Vlamingen zijn niet meer of minder racistisch dan andere Europeanen. Ik zou graag een gelijkaardige poll zien over de houding van Vlamingen tegenover Hindoeisme en ik denk dat daar niet zo’n negatieve houding zal uitblijken, wat zou aantonen dat onze houding niets eeft te maklen met racisme en huidskleur, maar alles met cultuur en ideologie.
Een zelfbewust onafhankelijk Vlaanderen kan gerust, en zal waarschijnlijk, veel liberaler zijn dan het nu is. Natuurlijk is Flanders Today nonsense, maar het zou nooit bestaan hebben als wij, Vlamingen, zelf wat meer vertrouwen hadden en gewoon stoppen te betalen voor linkse media die ons continue als enggeestige racisten becshrijven omdat wij graag in eigen land met onze eigen overheid in het Nederlands communiceren, niet graag in eigen land een fortuin betalen aan werkschuwe landgenoten, liefst hebben dat de (straf)wet wordt nageleefd en toegepast en graag vasthouden aan de verwezenlijkingen van de Verlichting. Wat is daar nu fout aan en hoe kan dat nu strijdig zijn met en liberale economie ? Is dat oubollig trommengeroffel en vaandelgezwaai ?
Ik zie weinig of geen contradictie tussen flamingantsme en liberalisme tenzij qua taal : jij vind waarschijnlijk dat inburgeringsvereisten fascistoid zijn. Vind jij dan een land met taal gettos economisch verkiesbaar ? Het is heus niet zo moeilijk om wat Nederlands te leren. (Trouwens, hoeveel medelijden zou jij hebben met een Fransman die in Engeland kwa wonen en zou klagen dat Engelsen racisten zijn omdat hij enkel in het Engels aan de bak kan ?)
@ Tom Vandendriessche
Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik niet volledig in de Vlaamse geschiedenis thuis ben. Maar je stelling als ware die stadsstaten toen 'corporatistisch' kan ik niet volgen. Die stadsstaten kenden natuurlijk een vervlechting tussen economie en staat omdat die steden net door het economische succes ook op andere terreinen konden floreren, maar om dat nu als 'corporatisme' te schrijven, lijkt me verkeerd. Zeker omdat de economische actoren toen wel primeerden op de staat als instituut. Wie maakte het stadsbestuur uit? De economische actoren. Zonder hier teveel in details en vergelijkingen die misschien geen vergelijkingen zijn te vervallen, zou ik de stadsstaten net omschrijven als een ersatz-vorm van 'corporate social responsibility'.
Vincent,
ik heb eventjes het artikel gelezen van Waterfield dat je in je pen heeft doen kruipen (http://blogs.telegraph.co.uk/bruno_waterfield/blog/2008/07/31/the_problem_with_belgium) en het getuigt van totaal onbegrip voor de Vlaamse situatie (het is allemaal de schuld van Vlaamse intolerantie...) en er staan wel nog andere flaters in zoals "History is full of nation-states that formed around common interests that transcended parochial cultural, ethnic, linguistic or religious differences. " De werkelijkheid is dat succesvolle staten typisch coherent zijn en dus geen multiculturele hutsepot zoals Waterfield schijnt te verkiezen.
@ Phil Omachus
Ik begrijp dat niet alle Vlamingen die kritisch zijn tegenover de islam per definitie 'islamofoben' en bekrompen geesten zijn. Ik ben zelf ook uitermate kritisch over de islam en zou mezelf ook als 'islamofoob' durven omschrijven moest het debat enkel over de politieke islam (het islamisme) gaan. Ik maak altijd het onderscheid tussen integratie en assimilatie in de betekenis dat integratie staat voor samenleven in zoveel mogelijk individuele vrijheid en assimilatie in het kunstmatig weggommen van verschillen. Over mijn kijk op integratie en assimilatie heb ik in het verleden trouwens ook al een artikel gewijd. Ik sta voor integratie maar verzet mij tegen assimilatie. Als de moslims in Vlaanderen de andere burgers toelaten om vrij hun leven te leiden en vrij keuzes te maken, is er voor mij geen vuiltje aan de lucht. Als ze dat niet doen en ons hun levensbeschouwing gaan opdringen, ben ik daar tegen. Maar anderzijds is een taal een levend iets dat zijn oorsprong vindt in een samenleving. Esperanto moest de wereldtaal worden. Maar dat mislukte omdat kunstmatige talen geen toekomst hebben. Het Engels neemt vandaag de taak van semi-universele taal op zich. Idem voor Vlaanderen. Kunstmatig het Nederlands verspreiden kan misschien wat stemmen loswikken in Vlaanderen maar verandert niets fundamenteel aan de samenleving. De immigranten zouden zelf moeten beseffen, net zoals in de VS (de illegalen dan, want ook daar moeten legale immigranten een taaltest ondergaan), dat de taal van het land van oorsprong leren, hen voordelen kan opleveren. Vandaar moeten we gewoon de welvaartsstaat afbouwen zodat zij via de arbeidsmarkt automatisch gaan inburgeren en Nederlands gaan leren. Inburgeringscursussen zijn goed voor fundamentele beginselen van onze rechtsstaat te onderwijzen, maar zouden op ander vlak vrijwillig (en privaat) moeten zijn. Inburgering moet door de immigranten gewenst worden, niet door ons opgedrongen. Dat creëert alleen maar frustratie bij de immigranten en werkt contraproductief.
Vincent,
ik neem aan dat jij ver van de Rand woont en dat jij zelf nog nooit hebt aan de lijve meegemaakt hoe in een enkele generatie een buurt waar Vlamingen thuis waren, verwordt tot een buurt waar zij tweede-rangs burgers zijn, waar hun vuilnis opvallend vaak niet wordt meegenomen, waar hun school bijvoorbeeld geen snelheidsdrempels krijgt (maar de Franstalige wel) en op alle administratieve wijzen wordt geblokkeerd door de (Franstalige) burgemeester, waar Vlamingen in winkels alleen in het Frans kunnen bestellen, waar Vlamingen in een hospital langer moeten wachten in de gang omdat geen enkele Nederlandssprekende dokter aanwezig is (“est-ce qu’il y a quelqu’un qui parle le Flamand ?”), etc…
De Vlaming in Brabant heeft zijn les geleerd uit de geschiedenis en weet dat waar hij laat Franstaligen overnemen hij een tweede-rangs burger wordt. Dit is geen blijk van intolerantie en het volstaat niet voor Franstaligen om zich enkel in het openbaar aan te passen (dat doen ze toch niet, maar afijn) : eens Franstaligen in de meerderheid zijn in een dorp, wordt die politieke meerderheid gebruikt om dat dorp of die stad onomkeerbaar Frans te maken. Dat is zo gebeurd met Brussel, en dat process is volop bezig in de Rand, waar Brusselse Franstaligen “en masse” naartoe vluchten omdat er voor hen teveel Marokkanen in Brussel wonen (tiens, wie zijn hier de racisten ?). Het is de Vlaamse ervaring met Franstalige “tolerantie” die ons dwingt tot maatregelen zoals Waterfield beschrijft.
Vincent, ik ben ook niet de meest beslagen man in middeleeuwse geschiedenis hoor ;)
Maar ik meen mij toch te herinneren dat de economische en politieke structuur van de Vlaamse stadstaten bijzonder (proto-)corporatistisch was. De gildestructuren met hun economische, sociale, politieke, militaire èn religieuze betekenis (dus niet louter economisch ;)) om maar iets te zeggen. Werden rechten en vrijheden ook niet eerder collectief dan individueel geplaatst? etc.
Geen kenners aanwezig hier?
Vincent,
je schrijft : "De immigranten zouden zelf moeten beseffen, net zoals in de VS (de illegalen dan, want ook daar moeten legale immigranten een taaltest ondergaan), dat de taal van het land van oorsprong leren, hen voordelen kan opleveren. ". En wat als deze voordelen voor imigranten niet duidelijk zijn, omdat ze toch genereus sociale uitkeringen krijgen en dat de arbeidsmarkt hun niet kan schelen of omdat ze een goedbetaalde job hebben in Brussel en geen Nederlands nodig hebben ? Het Amerikaanse voorbeeld is hier niet toepasselijk omdat de incentive om de taal te leren ontbreekt
@ Phil Omachus
Vandaar ook dat ik in mijn reactie duidelijk de link met de welvaartsstaat trek. Zolang immigranten zich niet moeten integreren omdat ze onmiddellijk na aankomst een hand-out krijgen, zal het probleem niet terdege opgelost kunnen worden. En inburgeringscursussen zijn dan ook een maat voor niets. Uiteindelijk heeft Paul Beliën gelijk: als we onze cultuur willen redden, moeten we de welvaartsstaat afbouwen. Alleen is dat nu net een argument dat we bij de 'eigen volk eerst' mensen nooit horen.
@ Tom Vandendriessche
Gilden en Hanzen waren private organisaties die enkel maar politiek actief waren voor zover zij financieel tot de staat bijdroegen. Hoe meer ik over de stadsstaten nadenk, hoe meer ik begin te denken dat het eigenlijk ersatz-voorbeelden van 'private law societies' waren zoals o.a. Hans-Hermann Hoppe ook vandaag nog verdedigt. De economische actoren oefenden gewoon hun eigendomsrechten op absolute wijze uit. Enkel het miskennen van het volk dat misschien ook eigendom in de stad had, past niet in het ideale plaatje. Maar toch. Interessante periode eigenlijk.
@ Vincent,
dus zou er inderdaad geen contradictie mogen zijn tussen flamingantisme en liberalisme INDIEN je er zou in slagen om de welvaartstaat af te bouwen. Ik denk dat we het hierover grotendeels eens zijn.Maar in (hoopvolle) afwachting dat dit ooit gebeurt, moet men voorlopig zijn toevlucht nemen tot second-best methodes die inderdaad zeer kleingeestig overkomen naar de buitenwereld. Ik ben er trouwens van overtuigd dat in een Vlaamse staat wij veel minder defensief zouden reageren dan we nu doen en dat we ons dan meer dan ooit kunnen concentreren op eigen huis in orde brengen.
Of van zo'n afbouw van de welvaartstaat ooit iets komt binnen de Belgische staat betwijfel ik sterk : turkeys don't vote for Christmas. M.a.w. je afgeslankte staat kan er enkel komen binnen een Vlaamse context.
Nog even enkele opmerkingen. De absolute vrijheid van het individu lijkt mij een leugen te zijn. Het individu is vandaag meer tot een slaaf gemaakt van de vrije markt, waarbij het individu voortdurend wordt gemanipuleerd, opgezweept en aangesproken op dikwijls de meest platvloerse gevoelens. Bovendien lijkt dit Westerse consumentisme te leiden tot een belevingssolipsisme waarin iedereen alles en dus ook elkaar en zichzelf gebruikt en misbruikt naar zijn eigen zin en niemand nog wezenlijk op de ander betrokken is. Door de vraag naar het goede leven te negeren dreigt men het economisch systeem zichzelf op termijn te ondermijnen. Deze ondermijning bestaat in de toename van geweld, corruptie, disciplineproblemen, gebrekkige vorming, gezinsproblemen enzovoort. Dit is volgens mij een grote uitdaging voor de huidige samenleving, die men in de traditie niet had aangezien men toen nog gemeenschap en individu wist te verzoenen. Het feit dat het VB/NVA hierop wijst is eerder iets dat ons ten goede zal komen. Uw voorbeeld om opera’s niet meer te financieren en waarschijnlijk alles wat te maken heeft met “hoge cultuur”, aangezien hier een beperkte interesse in is, heeft een compleet negatief effect op de samenleving. Men zou eerder deze cultuurvormen opnieuw moeten revitaliseren om opnieuw de emotionele intelligentie die opgeslagen ligt in deze kunstvormen tot uiting te laten komen, de verbeelde cultuur van het Westen kan ons alleen maar ten goede komen, ook voor de instandhouding van het economisch systeem. Bovendien zijn er meer en meer geleerden die erop wijzen dat de totstandkoming van onze economische rijkdom juist lijkt te liggen in de Westerse morele traditie zelf.
@ Stand your ground
Ik wil ook graag een Jaguar hebben voor 1,000 EUR. Moet de overheid dan ook plots Jaguars gaan subsidiëren? Dat is de kern van het operavraagstuk. Met welk recht rooft de overheid geld van sommige mensen om de consumptie van anderen goedkoper te maken? Staat het "recht op operabezoek" misschien ook al in het EVRM?
een jaguar heeft nog altijd geen toegevoegde morele waarde voor de samenleving naar ik meen. In ieder geval deel ik veel van je standpunten in verband met de afbouw van de welvaartstaat. U zal waarschijnlijk dalrumple wel kennen over de welvaartstaat anders zeker lezen.
Dalrymple
Een reactie posten
<< Home