Thinking is forbidden (Vincent De Roeck)
Op 27 en 28 januari laatstleden vond de tweede bijeenkomst van TICAP (“The International Coalition Against Prohibition”) plaats. De tweedaagse zou gaan over de rookverboden in Europa en doorgang vinden in het Europees Parlement, maar dat was buiten de waard gerekend. Het bureau van het Europees Parlement was immers van oordeel dat het houden van een pro-tabaksmanifestatie “beneden de waardigheid van het parlement” was en zag er dan ook geen graten in om het congres zonder meer te verbieden. De organisatoren waren verplicht om uit te wijken haar het hotel “Silken Berlaymont”. De pijnlijke ironie dat ambtenaren net een anti-verbodsconferentie verboden, zal ook niemand ontgaan zijn. De organisatoren gaven de conferentie uiteindelijk ook maar een breder onderwerp en een andere - zéér treffende - naam: “Thinking is Forbidden”. De conferentie werd trouwens niet gesponsord door de tabaksindustrie zoals in de pers verkeerdelijk beweerd werd. En de sprekers waren helemaal niet “verbrand” of waren helemaal niet “de spreekbuis van de tabaksindustrie”. En wat dan nog? Vertegenwoordigers van anti-rokersgroepen en farma-lobbyisten mogen toch ook conferenties houden in de gebouwen van het Europees Parlement…
Een geschiedenis van de anti-rokersbeweging kunnen jullie hier terugvinden en een voorstelling van TICAP via deze link.
De conferentie zelf trok een honderdtal geïnteresseerden uit alle uithoeken van Europa en was niet enkel door de commotie van de laatste dagen zéér leuk en levendig, maar ook door de bevlogen speeches en vaak emotionele reacties. Wel viel het mij op dat dit ergens een atypisch congres was en dat het merendeel van de aanwezigen helemaal niet afkomstig was uit het “ons-kent-ons” milieu van Brusselse denktanks, NGO’s en/of instellingen. Gewone mensen maakten immers het gros van de deelnemers uit. Dit kwam de verfijndheid van de discussies meestal niet ten goede maar bewees wel net de authenticiteit van de ergernissen die tot de organisatie van deze conferentie geleid hebben. Het geheel werd gehost door de Britse Eurosceptische UKIP-partij en door de EP-leden Graham Booth, Godfrey Bloom, Gerard Batten en Nigel Farage, die alle vier natuurlijk ook een speech ten beste gaven waarin ze om beurt komaf maakten met de heersende prohibitis-cultuur in Europa. Tijdens de koffiebreaks bleek opnieuw dat nagenoeg enkel de organisatoren en enkele eenzame libertariërs (zoals mezelf) echt begaan waren met de uitwassen van deze prohibitis. De zee rokers buiten het hotel benadrukte mijns inziens immers net iets té duidelijk de échte reden van de meeste deelnemers. Zij waren rabiate rokers én dus even rabiate tegenstanders van de rookverboden. Niet uit overtuiging, gewoon uit eigenbelang.
Het geheel werd in goede banen geleid door TICAP-voorzitter Gian Turci die tevens de zogenaamde “Verklaring van Brussel” had opgesteld waarin TICAP de EU tot de orde riep en haar agentschappen sommeerde om zich voortaan minder te moeien met de keuzevrijheid van individuele burgers. Professor Barrie Craven van “Newcastle University” sprak over de economische schade die inherent was aan verbodsbepalingen en paste deze toe op de rookverboden. Elk verbod verstoort de concurrentie en het evenwicht tussen consumenten en aanbieders. Een verbod creëert kunstmatige schaarste en straft bepaalde ondernemers terwijl het anderen arbitrair bevoordeelt. Psychophysiologieprofessor Jan Snel van de universiteit van Amsterdam haalde de medische voordelen van roken aan - zoals er zijn cognitieve stimulatie, minder vermoeidheid, goed gevoel/genot en méér concentratievermogen - en woog deze af tegenover de vermeende nadelige effecten van nicotine. Verder plaatste hij deze voor- en nadelen in perspectief door dit alles af te toetsen aan de vrijheid van de gebruiker. Snel schreef hierover trouwens ook het boek “Permission to Enjoy”. Professor Rein Vos van de universiteit van Maastricht analyseerde de menselijke gedragspatronen en kwam tot de conclusie dat het sociaal weefsel - wat o.a. van primordiaal belang is voor maatschappelijke ambitie én creativiteit - ernstig aangetast werd door het rookverbod. Vos greep ook terug naar de tolerantieleer van Bernard Mandeville en diens visie op vooruitgang. Een samenleving kan enkel bruisen en floreren als de mensen ook vrij zijn om aan hun eigen zonden vast te houden.
Dokter Gio Giro stond gedurende 22 jaar aan het hoofd van het “National Cancer Institute” in de Verenigde Staten en geeft sinds de jaren 1980 het vaktijdschrift “Regulatory Toxicology and Pharmacology” uit. Hij kwam in Brussel de mythe van het passief roken doorprikken. Niet enkel berust die idee volgens hem op geen enkel empirisch bewijs, maar zelfs net het tegenovergestelde zou waar kunnen zijn omdat passief roken de persoon in kwestie meer immuun zou maken tegen een heleboel longziekten dan anderen. Historicus Christopher Snowdon kwam ons onderrichten in de niet zo fraaie geschiedenis van de zwaar gesubsidieerde en van speciale belangen doordrongen anti-rokersbeweging, en professor John Luik van het “Niagara Institute” kwam de betutteling van de overheid in een breder kader plaatsen. Het gaat immers niet om welk gedrag men verbiedt, maar om het verbieden an sich. Het zou niet aan de overheid mogen zijn om keuzes te maken voor haar burgers of om hen bepaalde keuzemogelijkheden te ontzeggen. Burgers hebben toegang tot alle informatie die de markt hen kan leveren en op basis daarvan zouden zij absoluut vrij moeten zijn om zelf keuzes te maken. Als mensen bereid zijn om de kans op een korter leven te aanvaarden als ze zo kunnen blijven genieten van vetten, gevaarlijke hobby’s of tabak, is dat hun keuze en moet de overheid zich daar verder niet met moeien.
UKIP-woordvoerder Gawain Towler en pubmartelaar Nick Hogan sloten het congres af. Towler trok andermaal van leer tegen de overdreven “social engineering” van de EU en Hogan vertelde het trieste verhaal van zijn strijd tegen het rookverbod in Engeland wat uiteindelijk zelfs tot de sluiting van zijn pub geleid heeft.
Meer over deze conferentie op www.indemgroup.eu.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Een geschiedenis van de anti-rokersbeweging kunnen jullie hier terugvinden en een voorstelling van TICAP via deze link.
De conferentie zelf trok een honderdtal geïnteresseerden uit alle uithoeken van Europa en was niet enkel door de commotie van de laatste dagen zéér leuk en levendig, maar ook door de bevlogen speeches en vaak emotionele reacties. Wel viel het mij op dat dit ergens een atypisch congres was en dat het merendeel van de aanwezigen helemaal niet afkomstig was uit het “ons-kent-ons” milieu van Brusselse denktanks, NGO’s en/of instellingen. Gewone mensen maakten immers het gros van de deelnemers uit. Dit kwam de verfijndheid van de discussies meestal niet ten goede maar bewees wel net de authenticiteit van de ergernissen die tot de organisatie van deze conferentie geleid hebben. Het geheel werd gehost door de Britse Eurosceptische UKIP-partij en door de EP-leden Graham Booth, Godfrey Bloom, Gerard Batten en Nigel Farage, die alle vier natuurlijk ook een speech ten beste gaven waarin ze om beurt komaf maakten met de heersende prohibitis-cultuur in Europa. Tijdens de koffiebreaks bleek opnieuw dat nagenoeg enkel de organisatoren en enkele eenzame libertariërs (zoals mezelf) echt begaan waren met de uitwassen van deze prohibitis. De zee rokers buiten het hotel benadrukte mijns inziens immers net iets té duidelijk de échte reden van de meeste deelnemers. Zij waren rabiate rokers én dus even rabiate tegenstanders van de rookverboden. Niet uit overtuiging, gewoon uit eigenbelang.
Het geheel werd in goede banen geleid door TICAP-voorzitter Gian Turci die tevens de zogenaamde “Verklaring van Brussel” had opgesteld waarin TICAP de EU tot de orde riep en haar agentschappen sommeerde om zich voortaan minder te moeien met de keuzevrijheid van individuele burgers. Professor Barrie Craven van “Newcastle University” sprak over de economische schade die inherent was aan verbodsbepalingen en paste deze toe op de rookverboden. Elk verbod verstoort de concurrentie en het evenwicht tussen consumenten en aanbieders. Een verbod creëert kunstmatige schaarste en straft bepaalde ondernemers terwijl het anderen arbitrair bevoordeelt. Psychophysiologieprofessor Jan Snel van de universiteit van Amsterdam haalde de medische voordelen van roken aan - zoals er zijn cognitieve stimulatie, minder vermoeidheid, goed gevoel/genot en méér concentratievermogen - en woog deze af tegenover de vermeende nadelige effecten van nicotine. Verder plaatste hij deze voor- en nadelen in perspectief door dit alles af te toetsen aan de vrijheid van de gebruiker. Snel schreef hierover trouwens ook het boek “Permission to Enjoy”. Professor Rein Vos van de universiteit van Maastricht analyseerde de menselijke gedragspatronen en kwam tot de conclusie dat het sociaal weefsel - wat o.a. van primordiaal belang is voor maatschappelijke ambitie én creativiteit - ernstig aangetast werd door het rookverbod. Vos greep ook terug naar de tolerantieleer van Bernard Mandeville en diens visie op vooruitgang. Een samenleving kan enkel bruisen en floreren als de mensen ook vrij zijn om aan hun eigen zonden vast te houden.
Dokter Gio Giro stond gedurende 22 jaar aan het hoofd van het “National Cancer Institute” in de Verenigde Staten en geeft sinds de jaren 1980 het vaktijdschrift “Regulatory Toxicology and Pharmacology” uit. Hij kwam in Brussel de mythe van het passief roken doorprikken. Niet enkel berust die idee volgens hem op geen enkel empirisch bewijs, maar zelfs net het tegenovergestelde zou waar kunnen zijn omdat passief roken de persoon in kwestie meer immuun zou maken tegen een heleboel longziekten dan anderen. Historicus Christopher Snowdon kwam ons onderrichten in de niet zo fraaie geschiedenis van de zwaar gesubsidieerde en van speciale belangen doordrongen anti-rokersbeweging, en professor John Luik van het “Niagara Institute” kwam de betutteling van de overheid in een breder kader plaatsen. Het gaat immers niet om welk gedrag men verbiedt, maar om het verbieden an sich. Het zou niet aan de overheid mogen zijn om keuzes te maken voor haar burgers of om hen bepaalde keuzemogelijkheden te ontzeggen. Burgers hebben toegang tot alle informatie die de markt hen kan leveren en op basis daarvan zouden zij absoluut vrij moeten zijn om zelf keuzes te maken. Als mensen bereid zijn om de kans op een korter leven te aanvaarden als ze zo kunnen blijven genieten van vetten, gevaarlijke hobby’s of tabak, is dat hun keuze en moet de overheid zich daar verder niet met moeien.
UKIP-woordvoerder Gawain Towler en pubmartelaar Nick Hogan sloten het congres af. Towler trok andermaal van leer tegen de overdreven “social engineering” van de EU en Hogan vertelde het trieste verhaal van zijn strijd tegen het rookverbod in Engeland wat uiteindelijk zelfs tot de sluiting van zijn pub geleid heeft.
Meer over deze conferentie op www.indemgroup.eu.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 11:58
3 comments
3 Comments:
Ik vraag mij toch af of libertariërs en Eurosceptici dit soort activiteiten ondersteunen omdat ze er echt in geloven of gewoon omdat ze koste wat het kost 'contrair' moeten kunnen doen? Is de samenleving voor iets, dan zijn libertariërs en Eurosceptici steevast tegen. En vice versa. Een leuke oratorische oefening, zeker en vast, maar meer zie ik daar toch niet in eigenlijk.
@Joris: "Is de samenleving voor iets, dan zijn libertariërs en Eurosceptici steevast tegen."
Wie of wat is "de samenleving", en is dat wel zo'n homogeen blok met één enkele consensus-opinie, waar dan alléén de libertariërs contrarie zijn?
Of is de samenleving een heterogeen lappendeken van zeer diversie opinies, maar schetsen de media een vertekend beeld van een valse consensus?
Dit was uiteraard een rethorische vraag.
Over die vermeende consensus-standpunten van "de samenleving" wil ik niets meer lezen, daar staan de kranten toch al vol van. Die contraire standpunten van Vincent De Roeck en anderen, die lees ik graag, ook al ben ik het er niet altijd zelf mee eens. Wij hebben veel meer contraire standpunten nodig!
Het zijn gangsters, mijnheer! Die vuile Eurocraten en Eurofielen...
Een reactie posten
<< Home