Losse gedachten over Europa en de VS(Vincent De Roeck)

In het laatste nummer van "Volksbelang", het maandblad van het "Liberaal Vlaams Verbond" (LVV), wijdt redacteur Bert Cornelis een pagina aan het nieuwste boekje van Guy Verhofstadt onder de titel "crisis is een kans voor Europa". Een walgelijke manier van werken als je het mij vraagt. Andermaal maken Eurofielen dus misbruik van situaties om hun politiek project aan de burgers te slijten. En het wordt pas helemaal gênant als men het bewuste boek van Verhofstadt "Een new age of empires" gaat lezen. De kern van het boek is immers het volgende: Europa moet opnieuw een imperium worden!

Een stelling liberalen onwaardig. Ik meen mij te herinneren dat imperia de Europese geschiedenis gedomineerd hebben tot en met de Tweede Wereldoorlog van vorige eeuw, en dat het toen juist liberalen waren die (terecht) mee de ontmanteling van deze imperia geëist en verkregen hebben. Imperia en vrije samenlevingen zijn immers elkaars tegenpolen. Imperia hebben doorheen de geschiedenis steeds de welvaart van de kleinere florerende staatjes teniet gedaan. Eurofielen pretenderen 'progressief' te zijn, maar willen eigenlijk gewoon de geschiedenis terugdraaien. Van fascisten kunnen we zo'n heropleving van het imperialisme eventueel nog begrijpen, maar van liberalen zeker niet. Met dit boek weten we dus ook meteen aan welke kant van het debat Guy Verhofstadt zich in de aanloop van juni gepositioneerd heeft. Maar ja, er bestaat natuurlijk een verschoningsgrond voor onze ex-premier. Het is immers al lange tijd geweten dat ideologische consistentie en Europa niet samengaan...

Nu Libertas al in zes landen partijafdelingen operationeel heeft en ook in landen zoals Polen en Groot-Brittannië samenwerkingsverbanden in de pijplijn hebben zitten, en UKIP-voorzitter Paul Nuttall mij vorige week op café toevertrouwde dat UKIP op 20 EP-zetels mikt in juni (nu hebben ze er negen), lijkt de mogelijkheid tot Eurosceptische frontvorming in het Europees Parlement na juni plots reëel. Ook Lijst Dedecker zou trouwens in gesprek zijn met Libertas om na juni eventueel te gaan samenwerken. Verder hebben ook de Tories hun plannen voor een eigen fractie nog steeds niet opgeborgen.

Elk initiatief afzonderlijk zal waarschijnlijk onvoldoende zetels hebben om te kunnen bestaan, maar een fusie van deze drie initiatieven zou volgens analisten tot de derde grootste fractie in het EP kunnen leiden. Temeer omdat de verwachte UKIP-zetelwinst niet ten koste van de Tories dan wel van de LibDems en Labour zou gaan, en omdat de verschillende initiatieven allemaal op andere EU-landen mikken. Deze week eiste de EVP - die deze ontwikkelingen terecht vreest - van de Tories dan ook duidelijkheid over hun toekomstige samenwerking. Hopelijk houdt David Cameron vast aan zijn beloften en laat hij zich niet door de Eurocratie inpakken. Geen tweede John Major aub!

Idem trouwens voor de recente beloften van David Cameron dat hij het Verdrag van Lissabon ook na ratificatie nog aan het volk per referendum zal voorleggen eens hij premier is. Hopelijk maakt hij ook die belofte nog waar. De laatste peilingen in het VK geven immers 70-80% tegenstemmers aan. Het anti-Lissabonkamp kreeg afgelopen week ook uit onverwachte hoek steun. De zoon van Claus von Stauffenberg, de militair die een aanslag op Adolf Hitler pleegde en wiens verhaal momenteel in de bioscoop verteld wordt in de film "Valkyrie", heeft zich immers tegen het Verdrag van Lissabon uitgesproken. Ik weet uit de Bert Anciaux-sage dat we met vergelijkingen moeten oppassen maar deze lijkt me nog wel opportuun. Het verzet van Claus von Stauffenberg tegen Hitler kan gelijkgesteld worden met het verzet vandaag tegen het Verdrag van Lissabon. Zowel Hitler als Lissabon willen Europa immers verenigen onder een totalitair bestel en dat zonder instemming van de burgers.

In de Verenigde Staten kan Barack Obama zijn eerste mislukking al verwerken. Hij had gehoopt dat zijn Keynesiaans stimulusplan voor de Amerikaanse economie ook door de Republikeinen in het Congres goedgekeurd zou worden. Quod non dus. De Republikeinen hebben enerzijds met hun nieuwe zwarte partijleider voor een meer divers imago gekozen maar anderzijds hebben ze opnieuw de principes van vrije markt en minimale overheid omarmd. NPR noemde dit plan van Obama trouwens de eerste “real world test” voor de theorie van John Maynard Keynes. Na een decennium van neo-conservatisme op buitenlands en compassieconservatisme op binnenlands vlak lijkt de GOP terug meer de oude Reaganeske koers te varen. En dat is maar goed ook. Hopelijk wordt de GOP binnen enkele jaren zo terug de objectieve bondgenoot voor liberalen en libertariërs in de VS.

Het is tevens aangenaam om horen dat zelfs enkele banken in de VS het bail-outgeld van Barack Obama gewoon weigeren. Zij vrezen dat de Amerikaanse overheid met dit geld macht en invloed koopt in de financiële wereld en zij vrezen dat deze overheidsbemoeienis op termijn contraproductief zal werken. Vandaar dat zij hun problemen liever zelf het hoofd bieden, onafhankelijk van Washington.

Gewezen topman van de beursautoriteit van de Kaaimaneilanden Richard Rahn is al enkele jaren als “senior fellow” verbonden aan het “Cato Institute”. Hij wijdde deze week een tekst in “The Washington Times” aan het optimale overheidsbeslag. Volgens hem boekt een overheid met 25% beslag de beste resultaten. Hoe hij dit percentage berekend heeft, weet ik niet, maar de credentials van deze topper verplichten mij toch hem het voordeel van de twijfel te gunnen.

En voor de geïnteresseerden heb ik ook nog een speciaal evenement met deze Richard Rahn in petto. Op 2 maart wordt Rahn in het Europees Parlement te Brussel ontvangen door de “Right Approach Group” van Benjamin Harnwell en Europarlementslid Nirj Deva. Benjamin Harnwell is de gewezen adviseur van de Sri Lankese premier en een libertariër van het zuiverste water. Hij blogt sinds deze week voor het Britse “Adam Smith Institute” en is samen met mij momenteel bezig met de oprichting van een “Mises Circle” in het Europees Parlement. Deze cirkel zal maandelijks een libertarisch seminarie organiseren in het Europees Parlement voor de EP-leden en hun medewerkers. Fondsen en steun onder de MEP’s werden al gevonden. Op 18 februari a.s. zal onze eerste bijeenkomst plaatsvinden. Via deze “Mises Circle” kan ik enkelen onder jullie ook toegangspassen voor de lezing van Richard Rahn bezorgen. Laat het mij maar weten moesten jullie daarin geïnteresseerd zijn.