De ultieme triomf (Vincent De Roeck)
In 1939 publiceerden de Nazi's deze foto op de cover van hun scholierenmagazine "Hilf Mit!" als ode aan de puurheid van het Germaanse ras. We zien een gelukkig "Arisch" gezin kerstmis vieren en door een raam naar de winter buiten kijken.
In 2009 plaatste "Joods Actueel" een soortgelijke foto op de cover van het decembernummer. We zien een gelukkig joods gezin chanoeka vieren en naar de winter buiten kijken.
Zonder het waarschijnlijk zelf te weten, incarneert deze cover dus de ultieme triomf van het joodse volk over de gruweldaden van het Nazisme. 70 jaar later zijn de Nazi's niet meer en wordt hun nalatenschap overal uitgespuwd, maar het joodse volk viert nog steeds chanoeka zoals het al duizenden jaren lang doet, en daar heeft een Holocaust, hoe gruwelijk ook, niets aan kunnen veranderen. Gelukkig maar. Ik vond de bovenstaande cover in december 2009 trouwens per toeval in het - zéér pakkende - NS-museum in Keulen.
posted by Vincent De Roeck @ 14:41
9 comments
9 Comments:
Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen dat het in beide gevallen toch om een nare propagandistische enscenering gaat. Een pose, iets voor een cover. En dat Israël een heel goede leerling blijkt te zijn van de voormalige beulen (zie Gaza).
Of zijn we nu weer antisemitisch bezig?
If the Nazis were wrong, as we all know they were, to do what they did to the Jews during the Holocaust, isn't it clear that the Jews were just as wrong to do the same things to the Palestinians?
Suppose someone suggested that three million Jews (or Arabs, Chinese or Kenyans) were going to relocate to your state en-masse, take it over, establish their preferred form of government, and "acquire" your land, house and property in the process, with no intention of paying for it? Would you welcome them with open arms? No, of course not. Nations allow small numbers of people to immigrate. But no nation allows another people to immigrate in such large numbers that they take over. When the Palestinians and Arabs of neighboring states understood that the Jews intended to take over Palestine, they did what anyone else would have said. They said, No!
The Palestinians were a nation of peaceable farmers. They had lived under the aegis of larger empires, such as the Ottomans and the British, so they had not been fully autonomous. But they had every right to self-determination. However, in the aftermath of World War II, the Western nations, led primarily by Britain and the United States, did not give the Palestinians the right of self-determination. Instead, British and American politicians worked "behind the scenes" to cede much of Palestine to Jews who had not lived there in large numbers for almost 2,000 years. In effect, people who had never set foot on Palestine chose to give it away. They had no right to do this.
http://www.thehypertexts.com/Nakba%20Holocaust%20Palestinians%20American%20Taxpayers.htm
Israel enjoys playing the 21st century Nazi’s to the Palestinians who have become the 21st century Jews.
Is het wel toeval dat de joden vandaag dezelfde symbolen gebruiken dan de nazi's in de jaren dertig??
@ Vincent
Ik denk dat ge uzelf vergist, en zou helemaal niet van een "ultieme triomf" spreken.
Het is waar dat de nazis overal worden "uitgespuwd", maar dat is gedeeltelijk omdat ze de communistische heilstaat in het Oosten hebben proberen te vernietigen, en degenen die de nazis bij ons hebben vernietigd die worden vandaag evenzeer gehaat als de nazis. Ondank is 's wereld's loon.
Tegelijkertijd gaat de jodenhaat ongestoord voort. Sanctorum, een zelfverklaarde arrogante Vlaamse 'intellectueel', maakt zelfs een directe vergelijking tussen het gedrag van de nazis en het zelfverdedigingsgedrag van de democratische staat Israel. Wat zegt dat over het verstand van Vlaamse intellectuelen vandaag?
En de Westerse 'zelfhaat' is er ook niet op verbeterd. Kijk naar die Anonieme hier, die beweert dat:
"...the Western nations, led primarily by Britain and the United States, did not give the Palestinians the right of self-determination".
Men zou zich kunnen afvragen of er nog geschiedenisonderricht wordt gegeven vandaag. Van het VN partition Plan/Aaanbod blijkbaar nooit gehoord. En waarom spreekt die enkel over Western nations? Na het vertrek van de Britten na WO2 woonde de overgrote meerderheid van 'palestijnen' onder Egyptisch en Jordaans bestuur. Hoe komt het dat die geen 'zelfbeschikking gaven aan 'palestijnen'?
In plaats van "triomf" zou ik eerder spreken van 'ter plaatse trappelen'. In termen van onwereldsheid en verkeerde waarden-aanhankelijkheid zie ik geen enkel verschil tussen Sanctorum+Anonieme en de tijdsgeest van 1935. De acteurs veranderen, maar de menselijke geest verandert niet.
I would like to remind you of what a number of libertarians have said about Israel's violation of Arab property rights in Palestine, starting in 1948 and up to this day (i.e., constant violations of human rights and illegal, immoral confiscation of private property).
*Libertarian Murray Rothbard's late 1960s War Guilt in the Middle East
on why libertarians must take a stand.
http://www.mises.org/journals/lar/pdfs/3_3/3_3_4.pdf
*Murray Rothbard "Pat Buchanan and the Menace of Anti-Anti-Semitism"
http://www.lewrockwell.com/rothbard/ir/Ch6.html
*"The Real Reason to Oppose Aid to Israel" by Libertarian I. Dean Ahmad,
Ph.D. http://www.minaret.org/israeliaid.htm (on Minaret of Freedom)
*Richard Ebeling article "Property Rights and the 'Right of Return'"
http://www.fff.org/comment/com0305o.asp
*Sheldon Richman "'Ancient History: U.S. Conduct in the Middle East
Since World War Il and the Folly Of Intervention"
http://www.cato.org/pubs/pas/pa-159.html
*Stephen P. Halbrook's Journal of Libertarian Studies article "The
Alienation of a Homeland: How Palestine Became Israel"
http://www.blancmange.net/tmh/articles/halbrook.html
Op 29 november 1947 nam de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties resolutie 181 aan. Deze resolutie bepaalde dat Palestina opgedeeld zou worden in twee afzonderlijke staten, een Arabische en een joodse.
Ben Goerion, die het eens was met dat opdelingsplan, heeft later toegegeven dat hij ernstig in de moeilijkheden zou hebben gezeten indien de Arabieren het ook hadden goed gekeurd, want dan had hij genoegen moeten nemen met een veel kleiner stuk van Palestina, en zou het - zonder de dekmantel van oorlog - veel moeilijker geweest zijn de Palestijnen van hun land te verdrijven.
Maar hij wist maar al te goed dat hij er kon op rekenen dat de Arabische leiders helemaal niet bereid waren om de helft van hun land zo maar te laten afnemen en van meetaf aan heeft hij zichzelf niet aan het verdelingsplan gehouden, want zijn doelstelling was meteen gericht op het veroveren van nog méér land dan Israel had toegewezen gekregen. Inderdaad, de zionistische leiders zagen het verdelingsplan als een opstapje om nog meer land te veroveren - als ze eerst maar de helft zouden hebben en vandaar uit staat en leger op konden bouwen, dan zou ook de rest van Palestina veroverd kunnen worden.
Waarom zeiden de Palestijnen nee? In de eerste plaats vonden ze het volstrekt onrechtvaardig dat ze ruim de helft van hun land weg zouden moeten geven aan de mensen die zij zagen als buitenstanders - uit Europa afkomstige kolonisten. Het ging er niet om dat ze niet bereid zouden zijn geweest om vluchtelingen op te nemen, het ging er om dat de zionistische joden die uit Europa kwamen duidelijk van plan waren om een eigen joodse staat op te richten die hoe dan ook ten koste zou gaan van de er al wonende niet-joodse bevolking.
Maar zelfs als ze bereid zouden zijn geweest om een deel van hun land af te staan aan de zionisten, dan was de verdeling vergaand oneerlijk. Volgens het plan zouden de joden 55% van het land krijgen, en de Palestijnen 42% mogen houden. (Jeruzalem zou onder internationaal beheer komen). Maar op dat moment bestond de bevolking voor 30% uit joden en voor 70% uit Palestijnen. Bovendien bezaten op dat moment de zionisten nog maar 7% van het land. Het land dat toe zou komen aan de joodse staat bestond bovendien uit het beste bouwland, met water en de grootste citrusplantages. Jaffa en Haifa, belangrijke Palestijnse steden, zouden opeens onder zionistisch gezag komen. Het verdelingsplan werd dus afgewezen.
@Marc Huybrechts. Uw lezing van de werkelijkheid is toch wel lichtjes verbijsterend: méént u dat? Beetje eng, wel. Overigens: volgens uw eigen logica kan je evengoed zeggen dat de bijdrage van Stalin in de neergang van de nazi's zo mogelijk nog groter was dan die van de Amerikanen. Ondank is 's wereld's loon?
@ Artman
Wanneer vele contemporele Vlamingen vandaag geen onderscheid meer kunnen maken tussen de democratische Israeli cultuur/staat en de Arabische totalitaire cultuur, dan is het ook niet verbazend dat ze geen relevant onderscheid meer kunnen maken m.b.t. dank of ondank. Laat me dat verduidelijken met 'uw' voorbeeld.
Wie zou aan Stalin iets te danken hebben, en voor wat eigenlijk? De Amerikanen hebben de Belgen bevrijd van de nazis, en krijgen stank voor dank. De Russen hebben de nazis verdreven uit Polen en de rest van Oost-Europa, maar ze hebben die mensen niet "bevrijd". Van Polen hebben ze een derde van het grondgebied afgepakt, en al de Oost-Europeanen hebben ze voor een halve eeuw in een soort 'onvrijheid' opgesloten (met regelmatige opstanden die moesten onderdrukt worden). Die opsluiting heeft langdurige gevolgen gehad voor de 'gedragspatronen' van de nieuwe generaties in Oost-Europa, en het gaat nog wel eventjes langer duren voor Oost-Duitsers op hetzelfde materiele niveau zullen geraken van de West-Duitsers.
Wanneer het erop aan komt van "dankbaar" te moeten zijn, dan is het niet erg relevant wat de preciese bijdrage zou geweest zijn onder de 'geallieerden' bij het verslagen van de 'axis-landen'. De relevante vraag is wat heeft men met die overwinning gedaan. Hebben de Amerikanen misschien een stukje van West-Vlaanderen behouden voor hun plezier (zoals de Belgen deden met de 'Oost kantons' af te pakken van Duitsland na WO1?)??
Trouwens uw visie is nog al een beetje eng-eurocentrisch, niet? Het ging om een 'wereld' oorlog, hee. De Russen hebben gewacht tot 2 weken voor het einde van de oorlog in de Pacific en Azie om Japan nog vlug de oorlog te verklaren, en dan hebben ze gretig nog rap van het 'verslagen Japan' de noordelijke helft van de koerillen eilanden afgepakt, tot vandaag!
Oh ja, en voor ik het vergeet, de Arabieren stonden aan de kant van de nazis en de japs, maar dat kan ik wel begrijpen vermits ze gedeeltelijk nog onder Franse en Britse koloniale overheden stonden. Het probleem is dat ze vandaag Hitler nog steeds met een goed oog bekijken in de Arabische wereld, en in Iran en Turkije ook.
Nee, met mijn 'logica' is alles in orde. Ik vergelijk geen appelen met peren. Met die van u daarentegen....Maar, eigenlijk veel belangrijker dan pure 'logica' is het noodzakelijke onderscheid tussen verschillende waardesystemen. Mijn keuzes berusten niet op ethnische en/of raciale onderscheiden, maar wel degelijk op culturele gedragspatronen. Da's natuurlijk erg verschillend van de keuzes van de Vlaamse media van vandaag. Ik ben niet voor "zelf-determinatie" om er eender wat mee te kunnen doen. Maar, dat is een lang verhaal.
Ilan Pappe on How Israel was Founded on Ethnic Cleansing
Zionism arrived in Palestine in the late 19th as a colonialist movement motivated by national impulses. The colonisation of Palestine fitted well the interests and policies of the British Empire on the eve of the First World War. With the backing of Britain, the colonisation project expanded, and became a solid presence on the land after the war and with the establishment of the British mandate in Palestine (which lasted between 1918 and 1948).
While this consolidation took place, the indigenous society underwent, like other societies in the rest of the Arab world, a steady process of establishing a national identity. But with one difference. While the rest of the Arab world was shaping its political identity through the struggle against European colonialism, in Palestine nationalism meant asserting your collective identity against both an exploitative British colonialism and expansionist Zionism. Thus, the conflict with Zionism was an additional burden. The pro-Zionist policy of the British mandate there naturally strained the relationship between Britain and the local Palestinian society. This climaxed in a revolt in 1936 against both London and the expanding Zionist colonisation project. (...)
As resistance to colonialism strengthened, the Zionist leadership became convinced that only through a total expulsion of the Palestinians would they be able to create a state of their own. From its early inception and up to the 1930s, Zionist thinkers propagated the need to ethnically cleanse the indigenous population of Palestine if the dream of a Jewish state were to come true. (...)
While the Zionist leadership finalised a plan for taking over the land and expelling the people between 1946 and 1948, the Palestinian leadership hoped the British empire would transfer to them their country in which they were still the vast majority and the indigenous population. But Britain decided to transfer the issue of Palestine to the United Nations (UN) in February 1947. Palestine was the first conflict in which it was asked to mediate in a significant way. It offered a pro-Zionist solution, and a very unjust and impractical one at that. (...)
Unscop (United Nations Special Committee for Palestine) conversed only with the Zionist leadership. It devised a solution that catered for the needs and aspirations of that side alone. In any case, the Palestinians had a difficult time presenting the moral side of their demands due to the Holocaust. The Western international community was only too happy to evade any discussions about the implications of the genocide in Europe and to drop the problem on Palestine’s doorstep. The inevitable result of this approach was accepting almost unconditionally the Zionist demands for a state in Palestine.
At the end of November 1947, the UN offered to divide Palestine into two states almost equal in their territorial space. The Jews were only one third of the population by 1947 and most of them had arrived in Palestine only a few years earlier. The categorical Palestinian refusal to go along with this deal, backed by the Arab League, allowed the Zionist leadership to plan carefully the next step. Between February 1947 and March 1948, a final plan for ethnic cleansing was prepared. (...)
Only two movements in the area resist Israel and the US. These are Hamas and Hizbollah. Israel feels it has now a window of opportunity to eliminate these forces in Gaza and in Lebanon - and beyond in Syria and Iran. The regional war that is developing may in the short run undermine these two forces, but in the long run it may mean Israeli confrontation not only with the Arab world but with the Muslim world as a whole. At that point, the US might abandon it, and the Jewish state would end like the crusaders’ kingdom of medieval times.
A disaster thus is looming for us all - Jews and Arabs - and it is only Europe that could avert it, if it would stop slaving its interests and ours, to the interests of the US and Zionism.
Een reactie posten
<< Home