De onzin van de resolutie over de stralingsnorm

Ik heb nog maar net een week geleden geschetst wat er allemaal misloopt met de scheiding der machten (zie mijn Bedenkingen over de “scheiding der machten”) en gisteren was het al weer prijs. Ik stelde nog maar net: "Maar ook bij ons is het al zo erg parlementen moties stemmen om de regering te vragen maatregelen te nemen, terwijl het parlement zélf de taak heeft om de regels te maken. In Frankrijk bv. mag het parlement geen moties stemmen, alleen wetten (*)" en gisteren keurde het Vlaams Parlement een resolutie goed "betreffende niet-ioniserende straling" (Stuk 1996 (2008-2009)-Nr.1) waarin onder meer gevraagd wordt "werk te maken van het invoeren van een Vlaamse norm die ...." - samengevat: het toegelaten stralingsniveau van GSM-masten verlaagt tot 3 V/m -.
Wie schrijft dergelijke onzin ?



Bart Martens (sp·a), Rudi Daems (Groen!), Jan Peumans (N-VA), Patrick Lachaert (Open Vld), Joke Schauvliege (CD&V) en Else De Wachter (sp·a).

Onzin ?

Vooraleer U het verkeerd begrijpt: ik spreek me niet uit over de zin of onzin van de voorgestelde stralingsnorm. Maar het is onzin dat een Parlement, dit is de wetgevende macht, aan de regering, dit is de uitvoerende macht, vraagt om werk te maken van de invoering van een norm.

Het is niet de taak van de regering om resoluties uit te voeren, maar om wetten en decreten uit te voeren. Indien het parlement wil dat de regering een norm uitvoert, moet het die norm in een decreet zetten en dat decreet goedkeuren. Het absurde van de hele zaak is dat tegelijk met de resolutie in de bevoegde parlementscommissie een voorstel van decreet in bespreking was (van Rudi Daems en Eloi Glorieux, Stukken 2005-2006 nr. 937/1) dat men gewoon in behandeling gelaten heeft, d.w.z. waarover men niet heeft gestemd .... De indieners zelf hebben voorgesteld met de behandeling te wachten om te zien of de regering intussen de resolutie uitvoert ... (zie Parl. handelingen Vlaams Parlement, Stuk 1996/2). In het Brussels Gewest is dit terecht in een wet geregeld (correcter: in een ordonnantie) en niet in een resolutie (zie de Ordonnantie van 1 maart 2007 betreffende de bescherming van het leefmilieu tegen de eventuele schadelijke effecten en hinder van niet-ioniserende stralingen).

Maar in Vlaanderen, wat een papieren leeuw ! Een parlement dat vindt dat er dringend werk moet worden gemaakt van een bepaalde norm, maar de eigen bevoegdheid tot normstelling niet durft te gebruiken en dan maar aan de regering vraagt om werk te maken van die norm.

En het ergste is nog dat zo'n zaken unaniem gestemd worden. Zelfs de oppositie abdiceert dus. Mocht ik volksvertegenwoordiger zijn, ik zou systematisch tegen alle resoluties stemmen (waarschijnlijk zal ik om die reden alleen al nooit volksvertegenwoordiger worden, want partijen willen geen leeuwen maar lammetjes). Parlementen moeten - naast het feit dat ze de regering moeten controleren - geen resoluties goedkeuren maar wetten en decreten, en bij voorkeur codificeren, d.w.z. de regels integreren in een coherent wetboek.

(*) Zie de beslissing van de Conseil constitutionnel nr. 59-2 van 17 juni 1959, règlement de l'Assemblée nationale, http://www.conseil-constitutionnel.fr/decision/1959/592dc.htm