Aboutaleb islamitisch paard van Troje?

Ahmed Aboutaleb is als eerste moslim burgemeester geworden van een belangrijke stad in de Nederlanden, namelijk Rotterdam. Hij zal er heel wat meer aan zijn hoofd hebben dan het beheersen van de multiculturele samenlevingsproblemen, maar het is toch vooral daarop dat hij zal worden beoordeeld. Is dit een mijlpaal in de islamisering van Europa?

Aboutaleb wordt voor de Marokkaanse jeugdbendes alvast niet "onze man in het stadhuis". Als wethouder in Amsterdam toonde hij zich een ferm ijveraar voor wet en orde. Maar misschien is dat de prijs die de islam bereid is te betalen om deze vooruitgeschoven pion te laten promoveren? Met name Filip Dewinter heeft gewaarschuwd dat het aantreden van Aboutaleb een mijlpaal in de islamisering van Europa is. Zou het?

Juist Aboutaleb heeft de immigranten herhaaldelijk ingepeperd dat ze zich aan de Nederlandse wetten en gebruiken moeten aanpassen, en dat ze anders beter naar hun thuisland terugkeren. Dat is nu net het standpunt waartoe het VB zich rond 1996 bekeerd heeft. Tevoren bepleitte de partij het terugkeerbeleid: Vlaanderen alleen voor de geboren Vlamingen. Ze wilde zelfs aparte scholen voor immigrantenkinderen om hen vooral niét te integreren maar hen juist op een toekomst in hun herkomstland voor te bereiden. Naarmate immigranten meer en meer een deel van het dagelijks leven werden, en ook meer en meer VB-ers met vreemdelingen omgang begonnen te hebben (tot en met trouwen, zie wijlen VB-volksvertegenwoordiger Guido Tastenhoye), werd het idee van een collectieve terugzending van de immigrantenbevolking een anachronisme, een schim. De VB-tanker maakte vrij snel een koerswijziging en koos voor een integratiebeleid. Om het toch nog voldoende vuil te laten bekken, werd deze nieuwe marsrichting geformuleerd als "aanpassen of opkrassen". Al drukt Aboutaleb het niet in die woorden uit, dat is wel het beleid dat hij zelf zegt voor te staan.

Wat kan het VB van deze goed geïntegreerde immigrant nog meer verlangen? Hier moet de partij maar eens uitmaken waar ze nu echt naartoe wil. Als ze wil dat immigranten "Vlaming worden met de Vlamingen" (resp. Nederlander enz.), dan zou ze burgemeester Aboutaleb juist als een rolmodel moeten verwelkomen. En straks burgemeester Koçak in Beringen, enz.

Men maakt vaak de vergelijking tussen Aboutaleb en Barack Obama. Er is natuurlijk een verschil tussen de islam, een ideologie die zijn aanhangers in een project van verovering tracht in te schakelen, en het zwarte ras, dat gewoon bestaat uit mensen die zijn wat ze nu eenmaal zijn. Zowel rechts als links in de VS verwelkomen het aantreden van een zwarte president als een bevrijdend moment in de rassenverhoudingen. Wie Aboutaleb alleen ziet als een Maghrebijn, zal op die grond allicht hetzelfde doen. Wie hem echter ziet als moslim, of scherper nog als agent van de islam, zal op een conflictzwangere dimensie wijzen die in de rassenkwestie ontbreekt.

Dat schijnt dus het standpunt van Dewinter te zijn: Aboutaleb is slechts de voorhoede van een geplande islamitische "lange mars door de instellingen", die, evenzeer als de gewapende strijd in andere omstandigheden, uiteindelijk als enig doel heeft, hier de macht van de islam te vestigen. Dat de nieuwe burgemeester vandaag een bepaalde multicul- en islamlobby tegen de haren in strijkt, zal in de latere geschiedschrijving van de islamisering van Europa slechts een detail zijn. Hij blijft één van de onzen, zullen moslims zeggen, en hij heeft de deur naar de macht voor ons allen geopend.

Die benadering laat echter de levensbeschouwelijke dynamiek buiten beschouwing die wel degelijk ook de moslimbevolking beroert. Iedereen kent in Vlaanderen de talloze mensen die nog nominaal katholiek zijn maar zich hun eigen versie van het geloof brouwen. Ze kunnen moeilijk afscheid nemen van Jezus maar willen zich aan geen enkele kerkelijke leer meer gebonden voelen. Zo zijn er ook ettelijke miljoenen mensen die zich niet formeel tegen het moslimgeloof van hun ouders willen keren, maar die in de praktijk eigenlijk in niets meer geloven dat voor de islam essentieel is. Er zijn er natuurlijk die durven consequent zijn en openlijk met de islam breken, maar zeer velen zijn gewoon wat discreter over hun feitelijk weggroeien van de islam. Voor hen wordt de islam geleidelijk aan een dode huid die zij op zekere dag achteloos zullen afwerpen.

Dat zijn mentale evoluties waarop de omgevende niet-moslimse leidcultuur invloed kan uitoefenen. Mogelijk is Aboutaleb wel de man die de moslims de weg naar de volledige integratie en de feitelijke deïslamisering zal wijzen. Dat kan ik niet waarborgen, het is geen automatisme, maar veeleer een uitdaging die wij moeten aangaan. Jaja, we zouden niet met de last van die uitdaging zitten als we destijds de immigratie niet toegelaten hadden, net wat u zegt; maar die gedane zaken nemen geen keer, zeker nu zelfs het VB net als wijlen Pim Fortuyn al lang voor een integratiebeleid gekozen heeft. De weg voorwaarts bestaat logischerwijze uit het maximaal laten spelen van de normale en natuurlijke assimilatieprocessen, en islamitische pogingen tot culturele en wettelijke apartheid geen kans te geven.

Overigens is er wel één ding dat Ahmed Aboutaleb nog kan doen om zijn integratie, d.w.z. assimilatie, compleet te maken. Zoals Bart De Wever opgemerkt heeft: Obama zou niet verkozen zijn als zijn vrouw in sluier gelopen had. Hij heeft de moeite gedaan om de islam af te zweren en zich bij een oer-Amerikaanse (namelijk zwarte) christelijke kerk aan te sluiten. Mij maakt het niet uit of Aboutaleb vrijmetselaar danwel calvinist wordt, maar een stap weg uit de islam zou zijn integratie wel aardig voltooien. Alleen zou hij dan misschien zijn band met en invloed op de tragere massa in de Marokkaanse gemeenschap verliezen, zodat die radicale stap voor het integratiebeleid toch weer minder wenselijk wordt, althans op korte termijn. Op langere termijn daarentegen zijn de problemen van ex-moslims wel een prijs die we graag zullen betalen om de islamisering te voorkomen. Laat Aboutaleb dus maar catechese gaan volgen bij eminente dominee-types als premier Balkenende en minister Rouvoet, of het voorbeeld volgen van neo-atheïste Ayaan Hirsi Ali.