Hoog tijd om de Europese draak te doden!
(Vincent De Roeck)
Dat ik de Europese Unie persoonlijk geen warm hart toedraag, is geweten. Ik geloof immers niet in de vermeende deugden van deze superbureaucratie, en al helemaal niet in de meerwaarde van harmonisering en centralisering. Concurrentie is mijns inziens primordiaal om tot welvaart te komen, ook tussen lidstaten onderling, net als open markten en vrijhandel. Europa heeft pretentie, maar kan dat niet staven met daden. De EU faalt immers schromelijk op al deze terreinen, ook al blijft ze haar pioniersrol inzake liberaliseringen en interne markt cultiveren. De interne markt is immers nog steeds niet compleet. Zelfs bij benadering nog niet. EU-burgers kunnen bijvoorbeeld nog steeds niet vrij diensten verstrekken in andere lidstaten, en ook de vrijheid van personen binnen de Europese Unie is een lege doos. Europa geeft geen snars om vrijhandel en voert al decennialang een moordende handelspolitiek met torenhoge importtaksen, overgesubsidieerde exportgoederen en initiatieffnuikende regelneverij. De EU is trouwens niet eens een vrijhandelszone, maar een doodgewone douane-unie. En de Eurocratie wil natuurlijk van geen wijken weten. Daarvoor is ze té goed betaald en té weinig verantwoordelijk voor de eigen daden.
De Europese boekhoudingen zijn al veertien jaar op rij door het Europese Rekenhof verworpen en zelfs de fraudewaakhond OLAF ligt tegenwoordig onder vuur omwille van corruptie en fraude in de eigen rangen. De denktank “Open Europe” stelde vorige maand een bloemlezing samen van de honderd meest schrijnende uitingen van Europees wanbeleid en verspilling van belastinggeld. Het mag gerust gesuggereerd worden dat “Open Europe” waarschijnlijk meer tijd gestoken heeft in de uiteindelijke selectie van wantoestanden dan in het verzamelen ervan. Maar waarom zou de Europese Unie zich ook herpakken? Het “ever closer union”-model is op sterven na dood. De traditionele Duits-Franse as ligt op apengaten. Italië en Spanje zakken verder weg in de armoede. Het Verenigd Koninkrijk blijft moeilijk doen en de dreigende verkiezingsoverwinning van de Tories, die op hun laatste partijcongres resoluut de kaart van hun Eurosceptische parlementsleden getrokken hebben, doet de situatie zeker geen goed. Ierland zei als derde van drie landen nee tegen de EU-Grondwet in een referendum, en ook Polen en Tsjechië lijken - Godzijdank! - minder Europees te denken dan enkele weken terug.
Declan Ganley richtte vorige week een eigen Eurokritische partij op met de alleszeggende naam “Libertas” en onmiddellijk kondigde de Tsjechische president Vaclav Klaus aan de rangen van Libertas te zullen vervoegen, net als de Franse soevereinisten van Philippe De Villiers’ Beweging voor Frankrijk. Anderen zullen in de komende weken en maanden zeker nog volgen. Ook Lijst Dedecker zou deze piste aan het onderzoeken zijn, zeker als uiteindelijk toch Derk-Jan Eppink, gewezen Europees Mandarijn, klokkenluider en bekend Eurocriticus, de Europese lijst van LDD zal gaan trekken in juni. In volle economische crisis dachten de Eurofederalisten eindelijk hun gram te halen. Voor even maar. Noorwegen wou plots toetreden, Zweden en Denemarken wilden voor de Euro gaan, maar nu de hype over haar hoogtepunt heen is, lijkt dat allemaal een pak minder waarschijnlijk. Het kleine IJsland wordt nu gepaaid om lid van de EU te worden, maar uiteindelijk zal dat ook een maat voor niets blijken. De libertarische regeringspartij zit gewrongen tussen het nakende faillissement van de IJslandse staat en de gulle hand van Brussel, maar uiteindelijk zullen ook de IJslanders beseffen dat ze net dankzij hun onafhankelijkheid doorheen hun geschiedenis tientallen zware tegenslagen het hoofd hebben kunnen bieden en tot enkele maanden geleden uitgegroeid waren tot ’s werelds tweede of derde rijkste land.
En ook België blijft niet gespaard van de Europese nonsens. “De Standaard” pakte deze week uit met het bericht dat er de komende jaren nog steeds geen TGV zal rijden tussen Nederland en België op de speciaal daarvoor aangelegde spoorlijnen. Infrabel had immers de laatste Europese veiligheidsvoorschriften toegepast (om zoals altijd de beste leerling van de Europese klas te zijn) zonder bijkomend onderzoek. Wat blijkt nu? Er bestaan nog geen HST-treinstellen die aan deze veiligheidsvoorschriften voldoen! Infrabel moet nu nog tot minstens 2010 wachten alvorens ze nieuwe veiligheidsconforme treinstellen kan aankopen. Toen ik dit hoorde, sprong ik een gat in de lucht. Doorgaans bleven dit soort voorbeelden van Europese bureaucratie en contraproductieve regelgeving immers beperkt tot andere landen, zoals sommige Britse autonome eilanden die de EU-regulering rond vrachtwagens moesten ratificeren, ook al waren vrachtwagens op die eilanden verboden. Of de EU die de typische Londense dubbeldekbussen verboden heeft, of de té vette Britse boterbrandewijn, of de Stiltonkaas wegens een té hoog zoutgehalte. Of het lachwekkende verbod op de verkoop van peervormige appels en rechte bananen! Om van de dikte van banden of de breedte van publieke schommels nog maar te zwijgen! En wisten jullie dat er sprake is om “Irish pubs” als regionaal merk te erkennen zodat enkel nog Ieren deze mogen uitbaten? En dat houtovens dreigen verboden te worden, ook in pizzeria’s? Of dat brandweerlui voortaan maar voor een beperkt aantal verdiepingen hun glijdpaal mogen gebruiken?
Deze week bereikte me ook nog een ander nieuwtje over de gevolgen van de Europese bemoeizucht. Als internationaal georiënteerd libertariër heb ik nogal wat contacten op de fiscaal vriendelijke Kanaaleilanden. Eén van hen is een uitgeweken Sloveen die al enkele jaren op Sark, het kleinste Kanaaleiland en net als de andere eilanden een autonoom onderdeel van het Verenigd Koninkrijk, woont en werkt. Toen ik hem in oktober opnieuw tegen het lijf liep in Londen vertelde hij nog in geuren en kleuren hoe schitterend het leven op Sark, met zijn 600 inwoners, wel was. Belastingen waren er eizona niet. De levenskwaliteit was er formidabel en iedereen kende er iedereen waardoor er ook geen misdaad was. Bijna had hij mij toen kunnen overtuigen om ook zelf naar Sark uit te wijken. Volgens deze Sloveen was Sark niets minder dan het “libertarische Walhalla” van Europa. Maar daar is ondertussen verandering ingekomen. Dit jaar besliste de Europese Unie met de Labour-regering als medeplichtige immers dat Sark wel degelijk integraal deel uitmaakt van de EU en dus alle EU-regels, het zogenaamde “acquis communautaire” moet overnemen, ongeacht de unieke situatie van Sark. Sark is autovrij, bijvoorbeeld maar toch moest het alle autoreguleringen ratificeren.
Maar daar bleef het natuurlijk niet bij. De EU pretendeert ook nog steeds een “gemeenschap van waarden” te zijn die de democratie hoog in het vaandel draagt. En ook al mogen wij de Europese Commissie niet verkiezen, ontsnapt de Raad van Ministers volledig aan volks- of mediascrutine, is het leger van 180,000 Eurocraten niet eens aansprakelijk voor haar fouten, en kunnen we het bevoegdheidsloze Europees Parlement in het beste geval enkel maar als democratisch schaamlapje beschouwen, toch houdt de EU, samen met Vatikaanstad en Belarus de laatste dictaturen van het continent, vast aan de strikte democratische standaard. Tot dit jaar was Sark immers het laatste feodale land van Europa en allesbehalve een democratie. Enkel de veertig landeigenaars hadden immers stemrecht én automatisch zitting in het parlement, de “Chief Pleas”. Maar daar is nu verandering ingekomen. De EU eiste dat ook de niet-landeigenaars stemrecht zouden krijgen. Het gevolg daarvan? De éénheid onder de inwoners van Sark is verdwenen. De meerderheid van de kiezers verkoos vorige week woensdag gewoon opnieuw de oude landeigenaars en de Eurofiele Barclay-broers trokken al hun investeringen daags na de uitslag terug uit Sark omdat de bevolking zich niet achter de “democratisering” geschaard had. De Barclay-broers stelden voor de verkiezingen een vierde van de totale bevolking van Sark te werk. Of hoe de EU met haar kruisvaart tegen alles wat niet voldoende progressief of egalitair is, een florerend soeverein eiland op de rand van de afgrond gebracht heeft. Waarom moest Brussel zich daar überhaupt gaan moeien?
Tenslotte wil ik hier als toemaatje nog even enkele artikels en YouTube-filmpjes aanraden. Daniel Hannan kreeg het vorig jaar aan de stok met de voorzitter van het Europees Parlement toen die de interne procedures weigerde te respecteren in de aanloop naar het Iers referendum. Hannan werd omwille van zijn opmerkingen uit de EVP-fractie gezet. Een mooi bewijs van de totale miskenning van de rechtsstaat en de politieke vrijheden door de Europese Unie. Verder leerde Godfrey Bloom het parlement vorige maand een lesje door in zwaar beschonken toestand de bemoeizucht van de EU én het gebrek aan parlementair sérieux aan te kaarten. Een dronken Euroscepticus zegt er nog zinnigere dingen dan welke nuchtere Eurofiel ook. Open Europe-medewerker en mede-IFF’er Pieter Cleppe werd door Blauwdruk geïnterviewd over zijn verleden, zijn kijk op Europa en zijn toekomstplannen. Dat interview kan u hier terugvinden. En “The Times” publiceerde vandaag een uitermate interessant en genuanceerd beeld van de IJslandse situatie. Volgens vele IJslandkenners het allereerste artikel in de Europese pers dat IJsland niet zozeer als boeman dan wel als medeslachtoffer afschildert.
Maar vergeet alstublieft niet dat we uiteindelijk allemaal slachtoffers zijn van de Brusselse tirannie. De Europese draak moet gewoon dood! Maar kunnen en willen we nog wel tot juni wachten?
Meer over het Europese wanbeleid op www.openeurope.org.uk.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
De Europese boekhoudingen zijn al veertien jaar op rij door het Europese Rekenhof verworpen en zelfs de fraudewaakhond OLAF ligt tegenwoordig onder vuur omwille van corruptie en fraude in de eigen rangen. De denktank “Open Europe” stelde vorige maand een bloemlezing samen van de honderd meest schrijnende uitingen van Europees wanbeleid en verspilling van belastinggeld. Het mag gerust gesuggereerd worden dat “Open Europe” waarschijnlijk meer tijd gestoken heeft in de uiteindelijke selectie van wantoestanden dan in het verzamelen ervan. Maar waarom zou de Europese Unie zich ook herpakken? Het “ever closer union”-model is op sterven na dood. De traditionele Duits-Franse as ligt op apengaten. Italië en Spanje zakken verder weg in de armoede. Het Verenigd Koninkrijk blijft moeilijk doen en de dreigende verkiezingsoverwinning van de Tories, die op hun laatste partijcongres resoluut de kaart van hun Eurosceptische parlementsleden getrokken hebben, doet de situatie zeker geen goed. Ierland zei als derde van drie landen nee tegen de EU-Grondwet in een referendum, en ook Polen en Tsjechië lijken - Godzijdank! - minder Europees te denken dan enkele weken terug.
Declan Ganley richtte vorige week een eigen Eurokritische partij op met de alleszeggende naam “Libertas” en onmiddellijk kondigde de Tsjechische president Vaclav Klaus aan de rangen van Libertas te zullen vervoegen, net als de Franse soevereinisten van Philippe De Villiers’ Beweging voor Frankrijk. Anderen zullen in de komende weken en maanden zeker nog volgen. Ook Lijst Dedecker zou deze piste aan het onderzoeken zijn, zeker als uiteindelijk toch Derk-Jan Eppink, gewezen Europees Mandarijn, klokkenluider en bekend Eurocriticus, de Europese lijst van LDD zal gaan trekken in juni. In volle economische crisis dachten de Eurofederalisten eindelijk hun gram te halen. Voor even maar. Noorwegen wou plots toetreden, Zweden en Denemarken wilden voor de Euro gaan, maar nu de hype over haar hoogtepunt heen is, lijkt dat allemaal een pak minder waarschijnlijk. Het kleine IJsland wordt nu gepaaid om lid van de EU te worden, maar uiteindelijk zal dat ook een maat voor niets blijken. De libertarische regeringspartij zit gewrongen tussen het nakende faillissement van de IJslandse staat en de gulle hand van Brussel, maar uiteindelijk zullen ook de IJslanders beseffen dat ze net dankzij hun onafhankelijkheid doorheen hun geschiedenis tientallen zware tegenslagen het hoofd hebben kunnen bieden en tot enkele maanden geleden uitgegroeid waren tot ’s werelds tweede of derde rijkste land.
En ook België blijft niet gespaard van de Europese nonsens. “De Standaard” pakte deze week uit met het bericht dat er de komende jaren nog steeds geen TGV zal rijden tussen Nederland en België op de speciaal daarvoor aangelegde spoorlijnen. Infrabel had immers de laatste Europese veiligheidsvoorschriften toegepast (om zoals altijd de beste leerling van de Europese klas te zijn) zonder bijkomend onderzoek. Wat blijkt nu? Er bestaan nog geen HST-treinstellen die aan deze veiligheidsvoorschriften voldoen! Infrabel moet nu nog tot minstens 2010 wachten alvorens ze nieuwe veiligheidsconforme treinstellen kan aankopen. Toen ik dit hoorde, sprong ik een gat in de lucht. Doorgaans bleven dit soort voorbeelden van Europese bureaucratie en contraproductieve regelgeving immers beperkt tot andere landen, zoals sommige Britse autonome eilanden die de EU-regulering rond vrachtwagens moesten ratificeren, ook al waren vrachtwagens op die eilanden verboden. Of de EU die de typische Londense dubbeldekbussen verboden heeft, of de té vette Britse boterbrandewijn, of de Stiltonkaas wegens een té hoog zoutgehalte. Of het lachwekkende verbod op de verkoop van peervormige appels en rechte bananen! Om van de dikte van banden of de breedte van publieke schommels nog maar te zwijgen! En wisten jullie dat er sprake is om “Irish pubs” als regionaal merk te erkennen zodat enkel nog Ieren deze mogen uitbaten? En dat houtovens dreigen verboden te worden, ook in pizzeria’s? Of dat brandweerlui voortaan maar voor een beperkt aantal verdiepingen hun glijdpaal mogen gebruiken?
Deze week bereikte me ook nog een ander nieuwtje over de gevolgen van de Europese bemoeizucht. Als internationaal georiënteerd libertariër heb ik nogal wat contacten op de fiscaal vriendelijke Kanaaleilanden. Eén van hen is een uitgeweken Sloveen die al enkele jaren op Sark, het kleinste Kanaaleiland en net als de andere eilanden een autonoom onderdeel van het Verenigd Koninkrijk, woont en werkt. Toen ik hem in oktober opnieuw tegen het lijf liep in Londen vertelde hij nog in geuren en kleuren hoe schitterend het leven op Sark, met zijn 600 inwoners, wel was. Belastingen waren er eizona niet. De levenskwaliteit was er formidabel en iedereen kende er iedereen waardoor er ook geen misdaad was. Bijna had hij mij toen kunnen overtuigen om ook zelf naar Sark uit te wijken. Volgens deze Sloveen was Sark niets minder dan het “libertarische Walhalla” van Europa. Maar daar is ondertussen verandering ingekomen. Dit jaar besliste de Europese Unie met de Labour-regering als medeplichtige immers dat Sark wel degelijk integraal deel uitmaakt van de EU en dus alle EU-regels, het zogenaamde “acquis communautaire” moet overnemen, ongeacht de unieke situatie van Sark. Sark is autovrij, bijvoorbeeld maar toch moest het alle autoreguleringen ratificeren.
Maar daar bleef het natuurlijk niet bij. De EU pretendeert ook nog steeds een “gemeenschap van waarden” te zijn die de democratie hoog in het vaandel draagt. En ook al mogen wij de Europese Commissie niet verkiezen, ontsnapt de Raad van Ministers volledig aan volks- of mediascrutine, is het leger van 180,000 Eurocraten niet eens aansprakelijk voor haar fouten, en kunnen we het bevoegdheidsloze Europees Parlement in het beste geval enkel maar als democratisch schaamlapje beschouwen, toch houdt de EU, samen met Vatikaanstad en Belarus de laatste dictaturen van het continent, vast aan de strikte democratische standaard. Tot dit jaar was Sark immers het laatste feodale land van Europa en allesbehalve een democratie. Enkel de veertig landeigenaars hadden immers stemrecht én automatisch zitting in het parlement, de “Chief Pleas”. Maar daar is nu verandering ingekomen. De EU eiste dat ook de niet-landeigenaars stemrecht zouden krijgen. Het gevolg daarvan? De éénheid onder de inwoners van Sark is verdwenen. De meerderheid van de kiezers verkoos vorige week woensdag gewoon opnieuw de oude landeigenaars en de Eurofiele Barclay-broers trokken al hun investeringen daags na de uitslag terug uit Sark omdat de bevolking zich niet achter de “democratisering” geschaard had. De Barclay-broers stelden voor de verkiezingen een vierde van de totale bevolking van Sark te werk. Of hoe de EU met haar kruisvaart tegen alles wat niet voldoende progressief of egalitair is, een florerend soeverein eiland op de rand van de afgrond gebracht heeft. Waarom moest Brussel zich daar überhaupt gaan moeien?
Tenslotte wil ik hier als toemaatje nog even enkele artikels en YouTube-filmpjes aanraden. Daniel Hannan kreeg het vorig jaar aan de stok met de voorzitter van het Europees Parlement toen die de interne procedures weigerde te respecteren in de aanloop naar het Iers referendum. Hannan werd omwille van zijn opmerkingen uit de EVP-fractie gezet. Een mooi bewijs van de totale miskenning van de rechtsstaat en de politieke vrijheden door de Europese Unie. Verder leerde Godfrey Bloom het parlement vorige maand een lesje door in zwaar beschonken toestand de bemoeizucht van de EU én het gebrek aan parlementair sérieux aan te kaarten. Een dronken Euroscepticus zegt er nog zinnigere dingen dan welke nuchtere Eurofiel ook. Open Europe-medewerker en mede-IFF’er Pieter Cleppe werd door Blauwdruk geïnterviewd over zijn verleden, zijn kijk op Europa en zijn toekomstplannen. Dat interview kan u hier terugvinden. En “The Times” publiceerde vandaag een uitermate interessant en genuanceerd beeld van de IJslandse situatie. Volgens vele IJslandkenners het allereerste artikel in de Europese pers dat IJsland niet zozeer als boeman dan wel als medeslachtoffer afschildert.
Maar vergeet alstublieft niet dat we uiteindelijk allemaal slachtoffers zijn van de Brusselse tirannie. De Europese draak moet gewoon dood! Maar kunnen en willen we nog wel tot juni wachten?
Meer over het Europese wanbeleid op www.openeurope.org.uk.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 10:31
19 comments
19 Comments:
Ik vind in dit stuk niets over de euro. De invoering lijkt me een positieve ontwikkeling in Europa geweest te zijn.
Wat ik persoonlijk mis is nuancering in Vincents opinie over het Verenigd Europa.Men kan toch moeilijk ontkennen dat het voordeel van Verenigd Europa is dat de kans op een oorlog binnen dit Europa aanzienlijk minder is dan zonder die constructie.Duitsland kan nog moeilijk Polen binnenvallen of België bvb. Dus vind ik dat Europa een pacifiërende rol speelt, wat voor mij persoonlijk een grote waarde is.
Zoals anonieme opmerkte vind ik de invoering van de euro een groot gemak, alsook het feitelijke wegvallen van de grenscontroles.
Bij mij speelt ook het Europa-gevoel: ik heb geen enkele moeite om mij te identificeren met een Italiaan, Griek, Fransman, Duitser, Nederlander enz.,en vindt het dan ook een natuurlijk proces dat Europa een eenheid wordt.
Samen zijn we sterker op wereldvlak, en hangen minder eenzijdig af van de VS..
Frans V.
De euro is enkel goed voor slappe economieën en instabiele landen als België. Zonder euro waren we na een jaar politieke malaise al lang failliet geweest. Ondertussen profiteren landen in crisis als Spanje en Italië van de euro, terwijl Duitsland een zwakkere munt kent dan vroeger doordat de euro ook zwakke economieën als Griekenland en Portugal omvat. De ECB is politiek minder beïnvloedbaar dan de FED of de oude Nationale Banken, maar nog steeds heeft de staat een te grote greep op de monetaire hefbomen. Verder is het gewoon stupide om 1 enkel monetair beleid te voeren voor alle Eurozonelanden met totaal verschillende economische samenstellingen.
De Euro heeft stricto sensu niets met de EU te maken. De EU is het politieke orgaan dat alles wil centraliseren. EFTA, Eurozone, Raad van Europa, Euratom, e.a. zijn vrijwillige samenwerkingen van EU- en niet-EU-landen buiten de Europese Unie om. Ik geef Vincent gelijk dat we de EU met alle mogelijke middelen moeten bestrijden, maar we kunnen zonder veel erg wel een aantal van deze vrijwillige verdragen behouden. ik denk bvb. aan de Raad van Europa, EFTA en de NATO. Over de Euro zelf heb ik niet echt een mening. Alleen ben ik per definitie tegen argumenten als "het is toch handig één munt" want dat soort gut feelings is compleet irrationeel.
@Evelyne
Laat ik het zo zeggen: vroeger als ik naar Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje enz reisde moest ik voortdurend prijzen van producten omrekenen in Belgische francs.Nu kan je zeggen ik vind dat nu juist leuk, die verschillen, een beetje hoofdrekenen is nooit weg...maar ik ga voor de weg van de minsste weerstand, de euro dus zonder hoofdbrekens. Ook vond ik het niet zo leuk om telkens mijn Belgische francs in peseta, lira, mark enz te moeten wisselen. Nu kun je zeggen , ik ben daar juist dol op....hierin verschillen we dan van mening.
It's all in the guts;)
Frans V.
@ joris
Op microniveau had/heb je dat in België toch ook? ('...om 1 enkel monetair beleid te voeren voor alle Eurozonelanden met totaal verschillende economische samenstellingen')
@evelyne: "Alleen ben ik per definitie tegen argumenten als "het is toch handig één munt" want dat soort gut feelings is compleet irrationeel."
Als er nu één argument is dat niet 'irrationeel' is, maar waarvan iedereen zelf op *empirische* wijze kan vaststellen dat het de kost en de moeite van wisseloperaties wegneemt, dat is het toch wel dat argument pro één munt zeker?
Natuurlijk dient dit ene argument pro te worden afgewogen tegen de contra-argumenten, zoals het feit dat freeriders met zwakke economieën kunnen profiteren op koste van de sterke economieën, of het feit dat een muntunie maar op lange termijn kan overleven als zowel goederen, diensten als arbeidskrachten voldoende mobiel zijn binnen die unie...
Maar het argument "het is toch handig één munt" lijkt mij een bij uitstel "empirisch" (om maar eens een term van Marc Huybrechts te gebruiken) en dus rationeel argument, en zeker geen "gut feeling" argument.
@ LVB
Dit kan je toch gewoon niet menen? Is subjectieve handigheid plots een rationeel argument? Het is ook handig om elke maand 100 euro van de staat te krijgen... Maakt dat in uw ogen dan een rationeel argument voor herverdeling?
De meerwaarde van de Euro moet, net als herverdelingsmechanismen, afgewogen worden a.h.v. economische analyses. Doet me ook sterk denken aan Bastiat en diens "wat je ziet en wat je niet ziet" binnen de samenleving.
Wel heb je een punt m.b.t. het verdwijnen van de kostelijke wisseloperaties, hoewel het plaatje ook daar complexer is dan je suggereert. Voor particulieren is dit een verbetering, voor bedrijven iets minder. Die betaalde via elektronische weg vroeger ook al geen wisselcommissies of wat dan ook.
Je kan ook de Latijnse Muntunie eens Googlen en de parallellen bekijken met de Eurozone van vandaag. Zonder goudstandaard (of andere commodity-standaard) is een muntunie zonder politieke unie (vooral op economisch vlak dan) gedoemd om te mislukken.
@ Frans V.
Over het stokpaardje, of het "argument of last resort" zo u wil, van de Eurofederalisten, dat de EU vrede gebracht heeft, heb ik enkele maanden geleden al eens een artikel geschreven. Na een tekst gewijd te hebben aan het economische wanbeleid van de EU, was mijn conclusie toen de volgende:
"“Maar de economie is toch niet alles”, hoor ik de Europositivo’s al zeggen, “want de Europese Unie is in de eerste plaats een vredesproject”. Dat soort uitspraken van de wereldvreemde allesrelativerende en ultra-kortzichtige Europese kaste doet mij huiverend terugdenken aan de magische woorden van Tacitus. Woorden die zoals goede wijn geen krans behoeven en voor zichzelf spreken, en in de huidige toestand, meer dan tweeduizend jaar na datum, nog steeds verbazingwekkend actueel zijn: “Solitudinem fecerunt, pacem appelunt”. Men creëerde een woestijn en men noemde die vrede."
@Vincent De Roeck
Ik apprecieer ten zeerste dit citaat uit Tacitus, je bewijst daarmee dat je Europees denkt, met latijnse wortels,stam, takken en bloemlezingen.
Maar je voelt niet Europees, zo begrijp ik het ten minste...Europa is voor u een samenraapsel van wetten, organismen, apparaten en parasieten...daarin kan ik u voor een groot stuk gelijk geven. Alleen is Europa voor mij, ondanks alle mankementen het grote project...het is niet omdat het beestje vandaag nog wat scheef en gebukt loopt dat het nooit rechtop zal staan en zal kunnen praten ipv te zeveren. Ik denk dat de latijn-griekse cultuur, het christendom, het humanisme en de verlichting een stevige basis vormen voor dit Europese project.
Het project 'Vlaanderen onafhankelijk' is mij iets te klein om er mij echt goed in te voelen...daarom maar de vlucht vooruit: de horizon.Maar we komen hier nog wel in detail op terug, stof genoeg hier tot discussie...
Ik geloof evenmin in een gesloten in zichzelf gekeerd 'onafhankelijk Vlaanderen'. Voor mijn part is een vrij België ten zeerste verkiesbaar boven een collectivistisch Vlaanderen, alleen ben ik er steeds meer van overtuigd dat een 'vrij Vlaanderen' meer realistisch is dan een 'vrij België'. De liberalen in het zuiden zijn evenzeer etatisten en op Frankrijk gericht. Vlamingen zijn inherent méér Anglofiel en vrijheidslievend. Ik geloof sowieso in een open samenleving, Vlaanderen of België is minder van belang, en vrees dat de Europese Unie evenmin soelaas biedt.
Maar begrijp me niet verkeerd: ik ben trots Europeaan te zijn in de geografische betekenis van het woord. Ik voel mij meer verbonden met de Nederlanders, Duitsers en Italianen dan met niet-Europese landen en waardengemeenschappen, maar dat betekent ook niet dat ik door hen geregeerd wil worden. Als de Antieke Oudheid ons iets geleerd heeft, is het toch net de welvaart van kleine staten die onderling handel drijven. Dat is dan ook mijn ideaalbeeld van het continent Europa: kleine staten die samenwerken en handel drijven, maar wel afzonderlijk soeverein blijven.
Vorige week werd president Vaclav Klaus beledigd door de Europese gezanten die zijn EU-voorzitterschap mee kwamen 'voorbereiden'. Klaus is een libertariër en Euroscepticus, en net daarom kop van jut voor de Eurofielen.
Dit is het uitgelekte transcript van wat er in Praag allemaal gezegd geweest is: Schandalig gewoon!
En toen de EU het transcript wilden laten verbieden, reageerde Dan Hannan MEP furieus op zijn weblog.
Eén van mijn andere helden, Nigel Farage MEP, trok in het Europees Parlement vandaag van leer tegen deze gezanten! Vooral het filmpje van Farage is schitterend!
Enjoy the EUSSR!
@ Evelyne
Er is hier een misverstand, in de zin van verwarring tussen twee verschillende punten: (a) de gutfeeling van Frans V omtrent het gemak van de euro voor een toerist gelijk hijzelf en (b) of er netto voordelen zouden samengaan met de euro voor een bepaalde economie.
Ik ga akkoord met LVB dat Frans V zeker een rationeel argument heeft gemaakt. Men kan EMPIRISCH vaststellen dat 'de Frans' (en zovele anderen) daar nut uit halen. En geometrisch-onderlegde economen kunnen ook THEORETISCH aantonen (via geometrische vakjes onder grafieken) waarom grotere prijstransparantie meer economische nuttigheid schept. Gesofistikeerde algebra-experte economen kunnen dat nog beter duidelijk maken, maar dat is doorgaans wel moeilijker om nog te kunnen vatten voor ouderlingen (gelijk de Frans en ikzelf).
Het echte probleem is natuurlijk dat Frans V maar 1 pro-argument heeft aangehaald uit een panoplie van talrijke pro en contra argumenten m.b.t. de euro, en het is naar mijn mening een relatief onbelangrijk pro-euro argument. U schrijft zelf dat de meerwaarde van de euro moet afgewogen worden op basis van een (complexe en uitgebreide) economische analyse. Alternatievelijk kan men ook aan Paul De Grauwe zijn expert-opinie gaan vragen. Dat zou veel korter en gemakkelijker zijn.
Ik denk dat de problematiek van de monetaire unie niet veel verschillend is van de oude debatten omtrent vaste wisselkoersen tussen (bepaalde) Europese landen in vroegere tijden. En ik denk dat daar geen eenduidig economisch antwoord op kan gegeven worden. Met andere woorden, of een bepaald monetair beleid economisch goed of slecht zou zijn voor een land, gaat afhangen van het concomitante fiscale en structurele beleid dat door de politiek overheden van dat land wordt gevoerd. Precies daarom werden er 'stability' akkoorden gesloten tussen de regeringen van de betrokken euro-landen. Het monetaire beleid dat door de ECB wordt gevoerd komt beter overeen met het fiscale en structurele beleid van sommige Europese regeringen dan dat van andere landen. Dus, of de euro een meerwaarde oplevert voor een bepaald land, of niet, gaat grotendeels afhangen of dat specifiek land bereid is van een fiscaal en structureel beleid te voeren dat 'overeenstemt' met het gevoerde monetaire beleid door de ECB in Frankfurt.
Natuurlijk, de Frans trekt zich niet veel aan van de economische problematiek, en is pro-euro voor emotionele ieologische redenen. Maar, die redenen zijn niet noodzakelijk irrationeel omdat hij ze emotioneel zo sterk zou aanvoelen.
Jammer, maar de draak met zo vele koppen kan niet gedood worden. Voor elke kop die eraf gehakt zou worden, komen er twee in de plaats.
De jongste beslissing van deze draak is wel het toppunt van liberalisme, parlementslid Wilders mag zijn film niet vertonen. Volgens de "Universele verklaring van de rechten van de Mens", art. 19, zou dat wel mogen. Niet volgens de regels van de EU, want die zijn gebaseerd op het flagrant negeren van art. 30 van die verklaring.
Intussen weten we al, zeker in Belgium, dat de meerderheid als baas beslist wat mag en wat niet mag, wat waar is en wat moet aangenomen worden. In België is dat een getekende overeenkomst genaamd "cordon sanitair", in de EU is dat de nieuwe grondwet. Als de meerderheid zegt dat Ierland in de pas moet lopen, dan zal Ierland in de pas lopen, anders... (invullen naar goeddunken). Liever de zachtere methode, o.m. gebruikt tegen Nederland ? De partijen die dat verdrag ondertekenen, de meerderheid dus, krijgen stoeltjes aan de vetpotten en mogen meegraaien.
De volgende die aan de beurt zijn, zijn de Tsechen : meegraaien of... En zeker niet het volk laten beslissen, want die beseffen niet wat goed voor hen is.
Zolang deze massa mensen monddood blijven gemaakt, zolang gaat het met Europa de verkeerde kant op.
De basisgedachte was goed, helaas waren de vetpotten te aanlokkelijk voor de aasgieren. Herinner u de uitbreidingpropaganda nog : vb. Finland krijgt xyz, nog op te richten, Cyprus dit en dat, eveneens nog nader te bepalen, telkens met nog meer ambtenaren, nog grotere weddes, nog hogere vergoedingen. En wie betaalt dat circus ? De europese burger natuurlijk, ook al heeft hij daar niets over te stemmen. Niet bij referendum, noch via bvb een bijkomende vraag samen met de aanstaande verkiezingen. "Ze" zitten er, en ze blijven er zitten.
@Willy de Paepe
"Zolang deze massa mensen monddood blijven gemaakt, zolang gaat het met Europa de verkeerde kant op."
(eerst dit terzijde: ik neem aan dat u 'Europa' in de betekenis van 'de EU' gebruikt)
Inderdaad. Zolang het BROV (bindend referendum op volksinitiatief) niet is ingevoerd, zal het niet alleen met de EU de 'verkeerde kant' op gaan , maar met de 'democratie' op elk politiek niveau.
Meneer Van Hout, met referenda opent u de doos van Pandora. Een volk zonder traditie van referenda gaat ook dan niet verder nadenken dan hun neus lang is. Stel u voor dat de Belgen per volksraadpleging het Verdrag van Lissabon aanvaard zouden hebben, dan waren we verder naar af.
Een bindend referendum is niet heilig, maar kan wel als noodrem dienen wanneer de politieke kaste de vox populi blijft negeren. Denk maar aan de referenda tegen de Europese Grondwet of Lissabon.
@ Anoniem
Wat gaat volgens u dan wel uit die doos van Pandora opstijgen? En vooral: kunt u misschien kéén argument geven om uw mening te staven?
Een reactie posten
<< Home