Bart De Wever op de rooster

In Amerika worden politici door hun politieke vrienden soms gehuldigd met een "roast". Dat is geen barbecue waarop één of ander varken of kalkoen wordt geroosterd, maar een reeks toespraken waarin de te huldigen politicus op de rooster wordt gelegd, waar hij en waar zijn sterktes en zwakheden op humoristische wijze en in scherpe bewoordingen worden beschreven. Dat heeft daar zo'n succes dat een toegangsticket voor een "roast" vaak zeer duur wordt verkocht, waarbij de opbrengst aan een goed doel wordt geschonken. Gisteren leek de voorstelling van het nieuwe boek van Bart De Wever, "Het kostbare weefsel", ook op zo'n roast. Gastsprekers Herman Van Rompuy en Carl Devos lieten op speelse wijze geen spaander heel van Bart De Wever. Enkele citaten. Van Rompuy: "Bart De Wever blijft interessant, maar hij is niet langer relevant, want daarvoor heeft hij het kartel nodig". Devos: "Bart moet zijn intellectueel argumentarium beter soigneren", "waar blijft de totaalvisie, de overkoepelende tekst die alle onderliggende ideeën, visies en waarden geïntegreerd worden". Bekijk de video, drie kwartier lang, voor meer verbaal sadisme. De opname werd soms gehinderd door cameramensen die het zicht versperden of door de jongste spruit van De Wever die de woorden van papa De Wever probeerde te overstemmen, maar het debat is toch goed te volgen.

Over het boek dan. Dat is een bundeling van 65 opiniestukken die Bart De Wever de afgelopen vijf jaar schreef, eerst in De Standaard en daarna in De Morgen. Voor wie die stukken al gelezen heeft, blijft het interessant, want De Wever laat elke column voorafgaan door een inleiding waarin hij het stuk duidt binnen de huidige politieke context of verduidelijkt hoe hij daar nu op terugkijkt. Het woord vooraf is van de hand van Marc Reynebeau die De Wever schetst als een kruising tussen De Sade en Calimero. In het naschrift vat De Wever nog eens de rode draden samen die door al zijn columns lopen. Tijdens zijn toespraak op de boekvoorstelling deed hij dat uitgebreider dan in het 'woord achteraf' van zijn boek. De video hierboven bevat dus wellicht al de kiemen voor een volgende boek van Bart De Wever.

Toeval of niet, maar de allereerste column die Bart De Wever in De Standaard schreef, en die over het conservatisme van Edmund Burke ging, was voor mij toen een reden om in mijn pen te kruipen. Waarop De Wever in een commentaar antwoordde dat zijn stukje "kennelijk niet de juiste indruk had kunnen nalaten". In Amerika wordt al wat rechts van het centrum staat "conservative" genoemd, en ik zou daar zeker als een "fiscal conservative" worden beschouwd, maar na het lezen van De Wevers column vond ik mezelf plots niet meer zo conservatief. Ik ben namelijk niet zo te vinden voor de primauteit van "het maatschappelijk weefsel" dat De Wever steeds benadrukt, en dat door collectivisten wordt gebruikt om de rol van de staat te versterken. Ik vind, in tegenstelling tot De Wever, niet dat er een ontwerpfout in het Verlichtingsdenken zit. Dat neemt niet weg dat ik het vaak met Bart De Wever eens ben, als hij wijst op de eenzijdigheid van het debat in de media, de kloof tussen de links-progressieve opiniemakers en de bevolking, de taboes inzake de multiculturele maatschappij of de excessen van de slachtoffercultuur. De Wever is waarschijnlijk de politicus waarvan er het meeste citaten op mijn citatenblog zijn verschenen. Dat komt onder meer omdat ik politici graag op tegenstrijdigheden betrap. Zo ketste De Wever in mei 2006 het etiket "rechts" van zich af door te stellen dat zijn partij een centrumpartij is en geen rechtse partij. Terzelfdertijd klaagt hij echter steen en been dat de rechtse stem onvoldoende aan bod komt in de media en dat het etiket "conservatief" vervuild is. Doet hij dan zelf niet een klein beetje mee aan de vervuiling van het begrip "rechts"?