Oude beroepen in hun bestaan bedreigd (vpmc)

Elk nadeel heb zijn voordeel zei Cruijff, en wat aan de bankencrisis iedereen moet bevallen is het groot aantal protserige figuren dat op slag niets meer voorstelt. Plezieriger nog daarbij is, dat niet alleen die figuren maar ook hun functies en titels mee de lucht ingingen. Eigennamen geven hoeft hier niet, dat zou de zaak maar verengen.
Vandaag schiet iedereen al in de lach bij het horen van soortnamen als manager, beheerder, voorzitter, consultant, expert, accountant, communicatiespecialist, beursanalist, beurswaakhond, CEO, beursjournalist.
Die situatie is niet nieuw. Vroeger al raakten beroepen als chirurgijn, barbier, wonderdokter, exorcist, tandentrekker of waarzegger hun uitstraling kwijt. Wij weten nu, onder dezen zaten inderdaad nogal wat charlatans en oplichters, maar ook bij onze vaderen moet dat besef allengs zijn doorgedrongen. Hun verworven inzichten hebben aan die beroepsgroepen als geheel toen veel schade toegebracht en het makkelijke geld werd hen niet meer toegegooid.

De verstandigsten onder deze professionelen zagen hoe laat het was, kozen een ander werkterrein en werden manager, consultant of iets dergelijks.
Echte stielen vermeden zij over het algemeen en dat is begrijpelijk, want wat zij als clevere kerels beseften was dit: .neem, een grote bank besturen is niet half zo moeilijk als een smakelijk brood bakken of een deftig kostuum naaien.
Het grootste verschil is namelijk altijd geweest dat een bakker of kleermaker die in zijn winkel voortdurend verhalen afstak over diversificatie, overnames, schaalvoordelen of synergie, zijn laatste klant de deur zag uitgaan nog voor hij het geweer van schouder kon veranderen en een loflied op zijn core business aanheffen.
Bij het grote publiek zijn deze inzichten nu doorgedrongen, en ook zijn er journalisten bij wie iets begint te dagen. Politici blijven voorlopig wat achter lezen we, en in een fout lijstje gisteren in DS stonden Laurette, Joëlle en Patrick vrolijk op kop. Die voeren nogal wát foute lijstjes aan, en dus ook dat van de dure consultancies. Laurette is hier de enige die een goede reden kan aanvoeren: op die manier houdt zij tenminste haar gezinsbudget in evenwicht, en staathuishoudkunde begint thuis zal zij uit haar Xenofoon onthouden hebben.
Maar zoals gezegd, en helaas voor onze deskundigen: bij het publiek lijkt hun lachgas voorlopig uitgewerkt.