Liberty Conference 2008 (Vincent De Roeck)
Naar jaarlijkse traditie bliezen de “Libertarian Alliance” en de “Libertarian International” tijdens het laatste weekend van oktober verzamelen voor hun herfstcongres. Meer dan 120 libertariërs uit Europa en Noord-Amerika zakten op 25 en 26 oktober af naar Londen om er deel te nemen aan de “Liberty Conference 2008”. Vlaanderen was met vijf deelnemers (professor Marc Cools van Nova Civitas, de MRI-bestuursleden Michaël Bauwens en Tuur Demeester, LVSV’er Jan Hayen en ikzelf) trouwens zéér goed vertegenwoordigd op dit libertarisch rendez-vous, dat doorgang vond in de majestueuze vertrekken van de “National Liberal Club”. Dit gebouw huisvest niet enkel één van de meest authentieke herenclubs van Londen maar beschikt ook zonder twijfel over het allermooiste Thames-terras van Londen, recht tegenover het “London Eye” en vlak naast de “Houses of Parliament” én “Big Ben”. Het weekend bood gelegenheid te over om kennis te maken met nieuwe gezichten binnen de beweging en om oude bekenden terug tegen het lijf te lopen. Libertariërs zijn immers in alle landen een minuscule minderheid, wat maakt dat men overal vrij snel contacten kan leggen en men steevast een “familiale” sfeer weet te creëren. Libertarianism is a very small world indeed.
Naast de tussenkomsten van Sean Gabb en Tim Evans, respectievelijk de directeur en voorzitter van de “Libertarian Alliance”, en van Christian Michel, de voorzitter van de “Libertarian International”, werden we tijdens de twee dagen vergast op lezingen van professor James Panton van Oxford University over de toekomst van het libertarisme, van professor James Stansfield van Newcastle University over de meerwaarde van private onderwijssystemen in de derde wereld, en van professor John Meadowcroft van King’s College over de kosten van verbodsbepalingen. Verder stonden er ook nog enkele aantrekkelijke uiteenzettingen van libertarische activisten op het programma. Martin Summers van het “Institute of Ideas” sprak over de teloorgang van de vrijheid sinds het einde van de Koude Oorlog. Richard Wellings van het “Institute for Economic Affairs” hield een pleidooi voor de privatisering van alle openbare ruimtes. Marc-Henri Glendenning van de “Democracy Movement” verdedigde dan weer de vrijheidsfilosofie binnen een postmodern kader. En tenslotte maakte Guy Herbert van de Britse liga “NO2ID” komaf met alle overheidsargumenten inzake de op til zijnde invoering van verplichte identiteitsbewijzen in het Verenigd Koninkrijk.
Maar uiteindelijk waren het toch de lezingen van de professoren David Friedman (Santa Clara University), Aubrey De Grey (Cambridge University) en Hans-Hermann Hoppe (University of Nevada), niet per toeval stuk voor stuk “dogmatische libertariërs” volgens het lexicon van Dirk Verhofstadt, die mij het meest konden boeien. Friedman schetste de huidige wereld na hem van alle tierlantijntjes en franjes ontdaan te hebben. Volgens hem was “1984” van George Orwell al lang uitgekomen en leefden we vandaag al allemaal als kiekens zonder kop in een Matrix-achtige kooi. De Grey besprak zijn werk als gerontologist en specialist in rejuvenatietechnieken. Het tegengaan van het verouderingsproces van mensen is zijn credo met het oog op de “ultieme vrijheid” van de mens: het verslagen van de dood. De Grey leidt het onderzoekscentrum “Methuselah Institute” en spendeerde de voorbije jaren al meer dan 10 miljoen USD aan zijn projecten. De Grey toonde zich ook als een grote pleitbezorger van transhumanisme en nanotechnologie. Hoppe kwam in Londen natuurlijk met zijn stokpaardje, de “private law societies”, aandraven en legde andermaal uit hoe een wereld van onafhankelijke “gated communities” er uitziet. En het resultaat mocht er wezen!
Ik heb mezelf het ganse weekend zéér goed vermaakt, ook al wierp de plotse ziekte en hospitalisatie van co-organisatrice Helen Evans toch wel een schaduw over de conferentie, en kijk alvast uit naar de editie van volgend jaar. Niet tenminste voor het fabuleuze galadiner in de bibliotheek van de club met de optimistische “keynote speech” van Matthew Elliott, de CEO van de “Taxpayers’ Alliance”, over de redenen waarom we de strijd voor minder belastingen in gans Europa aan het winnen zijn. Net als op de vorige meetings heb ik mij ook in Londen weer een aantal nieuwe concepten en ideeën eigengemaakt. Vooral het kunnen toetsen van libertarische theorie aan praktische zaken blijft in mijn ogen immers de grootste meerwaarde van dit soort bijeenkomsten. En natuurlijk preekt iedereen er ergens wel voor eigen parochie, toch zijn de verschillen tussen de libertariërs onderling vaak niet kleiner dan die tussen libertariërs en complete buitenstaanders. Een open en levendig debat is steeds verzekerd in deze middens, ook al beweren vijanden van de vrijheidsfilosofie in binnen- en buitenland vaak het tegendeel.
Michaël Bauwens en mezelf met professor Hans-Hermann Hoppe.
Michaël Bauwens en mezelf met professor David Friedman.
Enkele impressies van de "National Liberal Club" in Londen.
Naast de tussenkomsten van Sean Gabb en Tim Evans, respectievelijk de directeur en voorzitter van de “Libertarian Alliance”, en van Christian Michel, de voorzitter van de “Libertarian International”, werden we tijdens de twee dagen vergast op lezingen van professor James Panton van Oxford University over de toekomst van het libertarisme, van professor James Stansfield van Newcastle University over de meerwaarde van private onderwijssystemen in de derde wereld, en van professor John Meadowcroft van King’s College over de kosten van verbodsbepalingen. Verder stonden er ook nog enkele aantrekkelijke uiteenzettingen van libertarische activisten op het programma. Martin Summers van het “Institute of Ideas” sprak over de teloorgang van de vrijheid sinds het einde van de Koude Oorlog. Richard Wellings van het “Institute for Economic Affairs” hield een pleidooi voor de privatisering van alle openbare ruimtes. Marc-Henri Glendenning van de “Democracy Movement” verdedigde dan weer de vrijheidsfilosofie binnen een postmodern kader. En tenslotte maakte Guy Herbert van de Britse liga “NO2ID” komaf met alle overheidsargumenten inzake de op til zijnde invoering van verplichte identiteitsbewijzen in het Verenigd Koninkrijk.
Maar uiteindelijk waren het toch de lezingen van de professoren David Friedman (Santa Clara University), Aubrey De Grey (Cambridge University) en Hans-Hermann Hoppe (University of Nevada), niet per toeval stuk voor stuk “dogmatische libertariërs” volgens het lexicon van Dirk Verhofstadt, die mij het meest konden boeien. Friedman schetste de huidige wereld na hem van alle tierlantijntjes en franjes ontdaan te hebben. Volgens hem was “1984” van George Orwell al lang uitgekomen en leefden we vandaag al allemaal als kiekens zonder kop in een Matrix-achtige kooi. De Grey besprak zijn werk als gerontologist en specialist in rejuvenatietechnieken. Het tegengaan van het verouderingsproces van mensen is zijn credo met het oog op de “ultieme vrijheid” van de mens: het verslagen van de dood. De Grey leidt het onderzoekscentrum “Methuselah Institute” en spendeerde de voorbije jaren al meer dan 10 miljoen USD aan zijn projecten. De Grey toonde zich ook als een grote pleitbezorger van transhumanisme en nanotechnologie. Hoppe kwam in Londen natuurlijk met zijn stokpaardje, de “private law societies”, aandraven en legde andermaal uit hoe een wereld van onafhankelijke “gated communities” er uitziet. En het resultaat mocht er wezen!
Ik heb mezelf het ganse weekend zéér goed vermaakt, ook al wierp de plotse ziekte en hospitalisatie van co-organisatrice Helen Evans toch wel een schaduw over de conferentie, en kijk alvast uit naar de editie van volgend jaar. Niet tenminste voor het fabuleuze galadiner in de bibliotheek van de club met de optimistische “keynote speech” van Matthew Elliott, de CEO van de “Taxpayers’ Alliance”, over de redenen waarom we de strijd voor minder belastingen in gans Europa aan het winnen zijn. Net als op de vorige meetings heb ik mij ook in Londen weer een aantal nieuwe concepten en ideeën eigengemaakt. Vooral het kunnen toetsen van libertarische theorie aan praktische zaken blijft in mijn ogen immers de grootste meerwaarde van dit soort bijeenkomsten. En natuurlijk preekt iedereen er ergens wel voor eigen parochie, toch zijn de verschillen tussen de libertariërs onderling vaak niet kleiner dan die tussen libertariërs en complete buitenstaanders. Een open en levendig debat is steeds verzekerd in deze middens, ook al beweren vijanden van de vrijheidsfilosofie in binnen- en buitenland vaak het tegendeel.
Michaël Bauwens en mezelf met professor Hans-Hermann Hoppe.
Michaël Bauwens en mezelf met professor David Friedman.
Enkele impressies van de "National Liberal Club" in Londen.
posted by Vincent De Roeck @ 01:13
3 comments
3 Comments:
Afgaand op de foto's van deze 'National Liberal Club', vind ik het vreemd dat er niet meer libertariërs op de wereld zijn. Je bent verzekerd van chique, antieke, smaakvol gemeubileerde ruimtes, eetmalen van hoog niveau, exquise wijnen, een goed gesprek, en wie weet een havanna-sigaar zo op zijn tijd. Als ik bedenk hoe wij linksen, vroeger in de jaren 60,in groezelige cafés en refters vergaderden, op stoelen met wankele poten en tafels plakkerig van verschaald bier....wat waren wij toch idioten. Maar ons doel zowel als onze doelgroep waren anders. Wij wilden revolutie, en de arbeiders aan de macht, en hiertoe hadden we dan ook altijd enkele kameraden die in Sidmar of bij Volvo werkten op bezoek om over de te volgen strategieën te praten.Hoezeer we hierbij altijd van een Marxistische analyse uitgingen, toch ontstonden er altijd ruzies tussen Stalinisten, Trotskysten en Bakoenin-anarchisten. We wisten dat toen nog niet maar eigenlijk waren we utopisten. De arbeiders hadden in die tijd allemaal een spaarboekje, en bleek ook dat sommige meer verdienden dan een lesgevende licenciaat. Laat ons zeggen dat de voorwaarden voor de grote dag nog niet echt aanwezig waren. Kon het ons eigenlijk wat schelen? Weinig, als we maar konden vergaderen en plannen uitdenken tegen de bestaande bourgeois-maatschappij.We hadden voor alles de goede oplossing...en iedereen die met ons niet akkoord was, was een fascist, of gewoon een sukkelaar.
Nu veertig jaar later, allemaal min of meer bourgeois geworden, met redelijk wat geërfd, wat vastgoed, een spaarboekje, beetje aandelen en nog wat overgebleven hedge funds, denken wij ietwat gematigder, zijn wat naar het centrum opgeschoven, en als we elkaar nog zien, is het in eerste klasse op de trein, of in een sterrenrestaurant ergens aan de kust.
Daarom herken ik feitelijk veel in het hier geleverde materiaal. De locatie is anders, de doelstellingen ook, de sfeer en kledij al helemaal....maar ik herken de utopie, de obsessie, het eindeloos prakkiseren over een niet bestaande wereld...de bond tegen de andere, die het nog niet door heeft...de sukkel, de fascist.
De wachtwoorden zijn wel veranderd:
Marx is Von Miese geworden, Trotsky werd Hayek, en Bakoenin werd Ron Paul...ach ja een heerlijke tijd!
Von Mieses dus...Vergat mijn naam, maar toen deden we veel anoniem, daarom allicht.
@Frans V.
Frans V. : leuke analyse. Toch is er één essentieel verschil, en dat is dat de libertarische/liberale theorie duidelijk wel inzicht geeft hoe de wereld werkt (zonder daarom misschien perfect te zijn).
- Waarom werd Ierland zo rijk? Keurig voorspeld door deze theorie.
- Waarom is Ierland nu in de problemen? Eveneens voorspeld: door de te lage interesten, als gevolg van het feit dat Ierland lid is van de eurozone (idem voor Spanje trouwens, dat de grootste stijging in werkloosheid ooit beleeft)
En vooral:
- Waarom is er nu een financiële crisis? Als u de geschriften van Ron Paul sinds 1971 (opgeving van de goudstandaard) er op naleest, zal u ontdekken dat het een belediging voor hem is om vergeleken te worden met mensen als Bakoenin. Paul is een visionair, die een zeer goed inzicht heeft in de economische tak van het liberalisme.
Dit terwijl de socialistische beweging eigenlijk niets meer was dan een vrij theoretische recyclage van de menselijke betuttelingsdrang en jaloezieneigingen. De burgerij moest eraan omdat ze het beter hadden, niet vanwege een oprechte bekommernis om een betere wereld.
Gelukkig zijn we van die ideologie verlost, maar ze zal altijd weer opduiken in een andere vorm, omdat jaloezie en basale driften zoals bemoeienis nu eenmaal ook deel zijn van de menselijke aard. Het radicale ecologisme en islamisme zijn alvast duidelijk aan te wijzen als erfgenamen. Maar ook die ideologieën zal de mensheid wel klein krijgen.
Een reactie posten
<< Home