Goede bedoelingen, ronkende verklaringen en plat poujadisme (Vincent De Roeck)

Laat ik beginnen met reclame te maken voor vier economische websites die de laatste dagen gelanceerd of drastisch bijgewerkt werden. In de eerste plaats is er Econoshock.be, de nieuwe website van Geert Noels rond zijn gelijknamige boek waarin hij de economische evolutie via zes afzonderlijke 'schokken' analyseert: demografie, Azië, ICT, energie, financiële markten en ecologie. In navolging van de 'Reaganomics' en de 'Obamanomics' lanceerde de excentrieke Open Vld-minister voor economie Vincent Van Quickenborne dan weer de website Quickonomie.be waarop hij een tienpuntenplan voorstelt om de Belgische economie vooruit te helpen, vooral in deze tijd van internationale crisis. Dat Quicky enkele jaren geleden nog nuanceloos voor laissez-faire en vrijemarktkapitalisme gekozen zou hebben en nu niet meer, bewijst in mijn ogen andermaal de corrumperende invloed van het establishment op de ideeën.

Verder wees een mede-libertariër mij op het bestaan van de website SDeKlerck.be. Steven De Klerck is een gevierd financieel analist en consultant, die momenteel aan de Universiteit Antwerpen een doctoraatsprogramma aan het volmaken is, en één van de weinige personen in dit tranendal die fulltime met de Oostenrijkse School bezig is. Tenslotte heeft ook de website WorkAndWealthForAll.net van Martin De Vlieghere en Paul Vreymans zich de laatste weken niet onbetuigd gelaten in het verdedigen van de vrije markt en het liberale kapitalisme tegen de Keynesiaanse prietpraat van de overheid en haar lakeien in pers en middenveld, tot zelfs in de academische wereld toe.

Andrew Wilson vat de koe bij de horens in een opiniestuk in de "Wall Street Journal" en bespreekt vijf mythen die tot op vandaag nog steeds rond de "Great Depression" hangen en tot op vandaag vertaald worden in stupide beleidsvoorstellen. De voorganger van Franklin Roosevelt, Herbert Hoover, was helemaal géén freemarketeer maar een corporatist, en zijn beleid was helemaal niet ultra-liberaal. De beurskrach stond in wezen los van de depressie op zich. De overheid kwam helemaal niet tussenbeide om de mensen te helpen, maar om zichzelf te bestendigen. Hebzucht was helemaal niet dé oorzaak voor de depressie, maar wel verkeerde incentives die voortvloeiden uit een falend overheidsbeleid. En het was helemaal niet de overheid die de economie uit de depressie haalde, maar net de vrijemarktpolitiek van na WO-II. Uiteindelijk heeft Franklin Roosevelt de depressie gewoon langer doen aanslepen met zijn dogmatisch interventionisme.

Dat Jean-Marie Dedecker meer en meer een ongeleid projectiel aan het worden is dat elke ideologische consistentie ondergeschikt gemaakt heeft aan zijn persoonlijke kruistocht tegen alles en iedereen die hem ooit tegen de haren in gestreken heeft, is al langer geweten. Ook binnen zijn partij, en zeker onder personen als mezelf die sympathie zouden moeten hebben voor het programma van zijn Lijst, maar de overstap toch nog niet hebben willen maken. Dedecker mag dan wel beweren in "Humo" of op de Nederlandse TV dat hij 'libertair' is, en binnen de partij mogen personen als Boudewijn Bouckaert, Alain Boone, Rob Van De Velde of Luc Rochtus blijven roepen dat de LDD de meest liberale partij van Vlaanderen is, toch blijkt dit helemaal niet uit het stemgedrag van de partij in de parlementen of uit de pennevruchten van hun Grote Roerganger. Zo stemde LDD niet tegen het Verdrag van Lissabon en steunden ze het overheidsingrijpen in de financiële economie van de laatste weken. De vrije markt werd net zo hard door LDD als door de andere partijen afgevallen. En inzake 'social issues' zit de LDD met een Lieve Van Ermen in de senaat opgescheept die niet enkel een primitief-conservatieve ethiek aanhangt, maar die ook via de overheid wil opdringen aan alle andere burgers, ongeacht hun eigen voorkeuren.

In "De Standaard" trok Jean-Marie Dedecker deze week van leer tegen de Verenigde Staten en wat hij noemt het "cowboykapitalisme". Dit soort teksten waren lange tijd voorbestemd voor socialisten en communisten, maar kennelijk niet meer. Nu is het de vermeende "libertaire partij" van Vlaanderen die het luidst kritiek levert op de Amerikaanse samenleving en dito kapitaalmarkten, nochtans nog steeds met voorsprong de meest liberale maatschappij op deze Aardkloot. Het endorsement van Dedecker voor Obama doet mij ook de wenkbrauwen fronsen, net als de openlijke aanval op de "Joodse lobby" die hem waarschijnlijk door David Duke of zijn talrijke VB-overlopers ingefluisterd werd. Barack Obama is op alle vlakken minder liberaal dan John McCain, want alle materies die Dedecker zo mooi aanhaalt in zijn pro-Obamabetoog behoren doorgaans tot de bevoegdheden van de deelstaten en niet tot de centrale macht van Washington. Natuurlijk worden de "states' rights" jaar na jaar verder uitgehold, maar in theorie zou Obama inzake 'social issues' niets kunnen veranderen. Dedecker beseft gewoon dat 90% van de Belgen Obama genegen is, en steunt hem enkel daarom. Dat is geen liberalisme, dat is geen gezond verstand, dat is plat poujadisme.

Professor Marc De Vos van het "Itinera Institute" bood enig weerwerk in "De Standaard" tegen de uitlatingen van Jean-Marie Dedecker en plaatste enkele kanttekeningen bij een mogelijk presidentsschap van Barack Obama. Nu hadden wij deze gewezen Nova Civitas'er gisteren bij het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV) te gast. En ook al ging zijn lezing niet zozeer over de Amerikaanse situatie, toch kwam ze tussendoor wel aan bod. Volgens De Vos is het Amerikaans gezondheidsmodel ronduit het slechtste van de wereld omdat het gigantische budgetten nodig heeft om inferieure gezondheidszorg te kunnen aanbieden. Volgens hem zijn Medicare en Medicaid prototypes van slechte tussenvormen. George Bush wou beide hervormen en meer vrijemarktincentives genereren, maar stootte op verzet vanuit Democratische hoek. Obama wil het nu in de andere richting hervormen, nog meer naar een "one size fits all" aanpak, die De Vos speels als "Sovjet-Unie Light" of als "Trabantmodel" omschreef.

Verder analyseerde professor Marc De Vos ook nog de problematiek van de vergrijzing en deed hij een oproep om de "Vergrijzingscommissie" op te doeken en te vervangen door een "Groeicommissie" omdat we de vergrijzing sowieso niet kunnen dragen met een schamele economische groei van 1,8%, ongeacht de maatregelen en bezuinigingen die we allemaal willen doorvoeren. Daarbij brengen bezuinigingen de kwaliteit van ons stelsel in het gevaar. Ook had hij becijferd dat 30% van alle gezondheidsuitgaven in de hoofden van de burgers vandaag al via private organisaties verlopen en dat de aversie van links voor een "gezondheidszorg van twee snelheden" totale populistische nonsens is omdat er vandaag al meerdere snelheden bestaan en ook links het geld niet wil vrijmaken om die 30% te herincorporeren. Op mijn vraag waarom de overheid überhaupt de private mutualiteiten in de 19de eeuw genationaliseerd had, terwijl deze zéér degelijk werk leverden, moest hij het antwoord schuldig blijven. Bij de FEE afgelopen zomer was het antwoord op die vraag nochtans duidelijk. De mutualiteiten waren winstgevend.