Mijn kijk op de actualiteit (Vincent De Roeck)

In deze blogpost sta ik kort even stil bij enkele gebeurtenissen van de laatste dagen en weken waarover mijn uitgesproken mening te kort is om er telkens een heuse tekst aan te wijden. Vandaar dus deze compilatie van een hele resem aan commentaren en reacties op de actualiteit. De nadruk op Britse thema’s heeft dan weer te maken met mijn recent vijfdaags verblijf in Londen, waarover ik hier de komende dagen nog uitgebreid verslag zal uitbrengen.

Vorige week vrijdag knalde Ian James Button, een 63-jarige Brit uit Northampton, zichzelf overhoop nadat dokters bij hem een lichte onomkeerbare vorm van dementie hadden vastgesteld en hij te horen kreeg van de geneesheren dat hij volgens de Britse wetgeving inzake niet voor euthanasie mocht opteren, ook al was dat zijn vrije wens en individuele keuze. Dit drama bewijst andermaal de noodzaak voor de legalisering van euthanasie. Want welke overheid kan zichzelf nog menselijk of meegaand noemen als ze wanhopige patiënten dwingt om zichzelf af te knallen in plaats van hen het recht te geven pijnloos te sterven via euthanasie? En ook moreel schort er iets. Want is het überhaupt gewoon wel aan de overheid om het zelfbeschikkingsrecht van haar burgers te miskennen?

De weekendeditie van de Londense gratiskrant “Metro” pakte uit met een beschuldiging aan het adres van de gewezen Britse Eurocommissaris Peter Mandelson, wiens persoonlijke vriendschap met de Russische aluminiummagnaat Oleg Deripaska stilaan de allures van platte corruptie begint te hebben, en met de mededeling dat haatimams het Verenigd Koninkrijk voortaan niet meer binnen mogen. Mandelson onderhandelde in naam van de Europese Unie tal van economische akkoorden met Rusland waar de aluminiumindustrie buitensporige voordelen aan bleek te hebben. Nu een gerechtelijk onderzoek aangetoond heeft dat Mandelson daarvoor grote sommen geld van Deripaska opstreek en ooggetuigen verklaringen aflegden over de deelname van Mandelson aan orgieën op het jacht van Deripaska in Korfoe, eisen velen in het VK zijn hoofd.

Maar tevergeefs: de EU blijft haar trouwe soldaten tegen beter weten in steeds de hand boven het hoofd houden. De EU besliste immers al doodleuk om hem zijn onschendbaarheid niet te ontnemen en hem dus feitelijke immuniteit voor vervolging in deze zaak toe te dichten. Of hoe de ene hand andermaal de andere wast. De verontwaardiging over de Mandelson-saga stond evenwel in schril contrast met de vreugde rond de beslissing van de overheid om voortaan achtergrondonderzoek te doen naar elke religieuze beambte die het land binnenkomt en elke persoon met een radicaal verleden de toegang tot Groot-Brittannië te ontzeggen, maar dat zal mij als Belg eigenlijk worst wezen.


Maar maak u ook geen illusies: Engeland is de laatste jaren onder Labour-bewind evenmin gespaard gebleven van derdeweg-propaganda en Keynesiaanse beleidsmaatregelen. Zoals bovenstaande foto duidelijk maakt, geloven ook de Britse socialisten nog steeds in “deficit spending” als ultiem middel om de economie aan te zwengelen. Net alsof Margaret Thatcher nooit bestaan zou hebben. De zalige speeches van Britse libertariërs en conservatieven op de “Liberty Conference” en op het gala ter ere van de 20ste verjaardag van de “Bruges Speech” (in aanwezigheid van Margaret Thatcher zelf trouwens) stonden haaks op alles wat momenteel in West-Europa als gangbaar en opportuun beschouwd wordt.


En ook al zwaait Labour misschien nog steeds de plak in Westminster, toch heb ik er goede moed in dat het Verenigd Koninkrijk zich zal herpakken. Dit geheel in tegenstelling tot de vastgeroeste continentale welvaartsstaten waarvan de neergang stilaan onomkeerbaar begint te lijken. En dat Vlaanderen bij de Britten hoog aangeschreven staat, blijkt dan weer o.a. uit onderstaande affiche op de Londense metro. En zeg nu zelf. Wat kon ik anders doen in Engeland dan mij - als dank voor de inzet van de Engelsen voor ons en onze vrijheid in de grote oorlogen van vorige eeuw - aan te sluiten bij het “Royal British Legion” dat tal van diensten voor veteranen verzorgd? De rode “poppie” in het knoopsgat is daar het teken van.


De presidentscampagne in de VS zette haar laatste week in. En de verwijten naar elkaar zijn nog steeds niet geluwd, net als de vuile anticampagnes van de nog verder radicaliserende achterban van beide kandidaten. Op de website van Amazon krijg je een latexmasker van Barack Obama te zien als je zoekt op “terrorist costume” en een John McCain-masker popt op bij de zoektermen “evil loser”, “war monger” en “erectile dysfunction”. Dit even om de zielige wending van de campagne in de VS te duiden. Ik zal als kersvers lid van de “American Club of Brussels” volgende week de “election night” in de Amerikaanse ambassade te Brussel bijwonen en mijn voorkeur voor John McCain en Sarah Palin niet meer onder stoelen of banken steken. Bob Barr maakt geen kans, tenzij als “spoiler” in een staat als Georgia, en McCain is de minst slechtste keuze momenteel.

Het is ook typerend voor de mediageile Obama en zijn fans bij de FBI dat hij garen spint uit de “verijdelde” terreuraanslag op zijn persoon. Niet enkel hadden de twee gearresteerde neo-nazi’s geen enkel concreet plan om Obama te treffen, toch wordt dit opgeblazen alsof Obama maar net aan de dood ontsnapt zou zijn. Typisch voor een kleine mijnheer als Barack Hussein Obama. En dan heb ik het nog niet eens gehad over Obama’s communistische kant. Op de radio hield hij enkele maanden geleden immers een weinig verhuld pleidooi voor herverdeling van de welvaart. Radicaal socialisme dus. Laat de klassenstrijd maar beginnen!

Vorige week geraakte tevens bekend dat Michaël Bauwens, student filosofie in Gent en één van de bezielers van het Murray Rothbard Instituut, een prestigieuze 2500$-essaywedstrijd van het Independent Institute gewonnen heeft met zijn artikel "Rights, Robinson Crusoë and Friday". Libertarisch Vlaanderen is verheugd met deze prestatie en wenst haar trouwe soldaat het beste toe voor de toekomst.

Tenslotte wil ik in deze blogpost ook nog even kort stilstaan bij twee conferenties met de eigenzinnige Gentse professor Marc Cogen, waarvan ik al jaren een grote fan ben, en dit ongeacht mijn iets andere kijk op de wereld, van vorige week. Op maandag had ik voor het LVSV in Leuven immers een symposium georganiseerd rond de opkomende Amerikaanse verkiezingen. Naast de Amerikaanse professor Francis Van der Mensbrugghe (ULG) en de Amerikaanse activist David Schuld (Democrats Abroad) mocht ik toen ook onze eigen Vlaamse professor Marc Cogen (UGent) verwelkomen die als eenzame rots in de branding de verdediging van George W. Bush en John McCain op zich nam tegenover een anti-Republikeinse meerderheid in zowel het panel als de zaal. De “Republicans Abroad” beslisten op het laatste moment om niemand te sturen naar mijn evenement. Van je vrienden moet je het kennelijk hebben!

Op woensdag woonde ik dan weer de officiële voorstelling van zijn boek “The Comprehensive Guide to International Law” bij in het Brusselse Stanhopehotel. Ook Karel De Gucht, minister van buitenlandse zaken en de oud-werkgever van Marc Cogen, vereerde ons met zijn aanwezigheid en trakteerde ons op een aangename speech over zijn kijk op de wereldproblemen en het multilateralisme. Mede-IFF’er Luc Van Braekel was er ook en hij filmde alles. Op zijn weblog (hier en hier) kan je daar twee fragmentjes van terugvinden.