Mijn kijk op de actualiteit bis (Vincent De Roeck)

Ook in deze blogpost zal ik kort even stilstaan bij de actualiteit van de laatste dagen. En om te beginnen nog eerst even dit. Op vraag van enkele lezers van deze weblog heb ik mijn recente PowerPoint-presentatie over economische golven en de bankcrisis online gezet.

Verder zijn ook de herfstedities van New Libertas, het ledenblad van de Europese Liberale Jongeren (LYMEC), en Blauwdruk, het ledenmagazine van het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV), op het web in PDF beschikbaar. Sinds kort ben ik immers redacteur van “New Libertas” en hoofdredacteur van “Blauwdruk”. Ook zou ik hier nog even wat reclame willen maken voor de studiedag “Groen Liberalisme?” van het Liberaal Vlaams Verbond (LVV) en het LVSV over het verzoenen van ecologie en economie met lezingen van professor Jean-Pascal Van Ypersele (UCL), professor Johan Albrecht (UGent), professor Marcel Wissenberg (UNijmegen) en Vlaams minister Patricia Ceysens (Open Vld). Iedereen is daarop welkom.

Afgelopen weekend had ik het genoegen om een videoconférence met de Tsjechische president Vaclav Klaus te mogen bijwonen in Londen waarop hij in niet mis te verstane bewoordingen de “politieke unie” aanviel en onomstotelijk vaststelde dat Tsjechië het Verdrag van Lissabon niet zal ratificeren tenzij alle andere Europese landen dat zouden doen én het Tsjechische volk die beslissing zou aanvaarden via een bindend referendum. Het mag dan ook niemand verbazen dat de Eurofielen in Brussel met angst in het hart het Tsjechische voorzitterschap van de Europese Unie afwachten. Vanaf 1 januari zijn het immers Vaclav Klaus en Mirek Topolanek die de scepter over de Europese Unie zwaaien. En hun Eurosceptische uitlatingen én anti-overheidsgevoelens (Tsjechië blijft nog als enige Europese land voor 100% in het kapitalisme en de vrije markt geloven) doen die angst zeker nog niet meteen wegebben.

Vorige week besliste de Europese Unie om de banden met Cuba te normaliseren. Natuurlijk kende de EU voorheen geen embargo à la americaine, maar toch bestonden er een hele resem restricties tussen de EU-lidstaten en de communistische dictatuur op het eiland. En aan die minimalistische beperkingen komt nu dus ook een einde aan. Tegelijkertijd keurde de EU deze maand een akkoord goed met de Maghreb-landen dat op termijn moet leiden tot een "Mediterrane Unie" en waarbij we onze soevereiniteit niet enkel overgeleverd hebben aan de grillen van de Fransen, de Grieken of de Roemenen, maar ook aan de Marokkanen, de Tunesiërs of de Libiërs. Als klap op de vuurpijl verklaarde Silvio Berlusconi vorige week dan ook nog dat hij Rusland lid wil zien worden van de EU. Alexandra Colen becommentarieerde dit alles schitterend op de website van het New Yorkse "Hudson Institute" onder de alleszeggende titel "Building the European Empire". Colen is, ondanks haar lidmaatschap van het VB, een degelijke politica waarvoor ik oneindig veel respect heb.

De SP.a kwam dan weer in het nieuws met het voorstel van Maya Detiège en Marleen Temmerman om voortaan de pil en condooms gratis te maken voor jongeren. Net alsof de jeugd vandaag nog ergens hindernissen ondervindt om aan beide te geraken. En net alsof het promoten van promiscue seks een kerntaak van de overheid geworden is! Voor mijn part doet elk individu wat hij wil, daar niet van, maar de samenleving laten opdraaien voor het stillen van de sekshonger van pubers, is voor mij een brug te ver. CD&V deed haar duit dan weer in het zakje door cash-transacties boven de 10,000 euro (vandaag 15,000 euro) bij wet te gaan verbieden. Of hoe de ziekelijke zoektocht naar extra geld voor de begroting de vrijheid van de burgers fnuikt. Of zoals Thomas Sowell het wist te zeggen: telkens als de overheid keuzes afneemt van de burgers, ongeacht de goede bedoelingen, zal ze bepaalde burgers slechter af maken.

De topfuncties van Jean-Luc Dehaene bij Dexia en Steve Stevaert bij Ethias bewijzen in mijn ogen maar één enkel ding: het financieel systeem in dit land is zo afhankelijk geworden van politieke steun, dat enkel politiekers nog kans maken op die jobs. Degelijke bankiers worden geweerd ten voordele van politici met contacten in Brussel. Slechte investeringen worden niet gemaakt uit onkunde, maar gewoon uit een correcte kostenbatenanalyse. De monsterwinsten zijn voor het bedrijf, de verliezen voor de belastingbetalers. De kreet van Vincent Van Quickenborne om de ontslagpremies te plafonneren, is al evenmin aanvaardbaar. Aandeelhouders bepalen de inhoud van de contracten, niet de overheid. En de lonen in België liggen lager dan in het buitenland. Willen we competente executives aantrekken, moeten we zeker niet afkomen met beperkingen op de ontslagpremies want zo orchestreren we enkel onze eigen braindrain.

Barack Hussein Obama spendeerde 3 miljoen USD op één enkele avond aan commercials op alle zenders, maar kreeg daar geen kritiek op. Sarah Palin gaf 150,000 USD uit aan representatiekosten en werd daarvoor aan de schandpaal genageld. Wie is hier dan eigenlijk de verkwister? En ook de bewering in vele kranten dat Palins garderobe door de Amerikaanse belastingbetaler bekostigd wordt, is een leugen. Palin werkt, net als de andere kandidaten, met private fondsen. In tegenstelling tot Europa moeten de politici in de VS immers zelf instaan voor hun campagnemiddelen en niet de belastingbetalers.

Nationaliseringen zijn opnieuw alomtegenwoordig in het maatschappelijke debat. En daarom vergeten we vaak andere confiscaties in beschouwing te nemen. Vorige week nam de overheid immers diamanten ter waarde van 150 miljoen euro in beslag in Antwerpen. Zogezegd om een onderzoek naar het bewuste bedrijf te kunnen voeren, maar in de praktijk betekent het verlies van deze assets een enorme aderlating voor het bedrijf dat nu natuurlijk op de grens van het bankroet moet opereren. Of hoe onze overheid kennelijk liever zichzelf verrijkt en de goed draaiende diamantbedrijven uit Antwerpen ziet wegtrekken naar businessvriendelijkere landen als India, Israël of Dubai.

De Franse openbare omroep mag geen reclame meer uitzenden. Eindelijk wordt eens paal en perk gesteld aan de valse concurrentie tussen privé-spelers en de openbare omroep. Nu België nog!