Knack begrijpt eigenlijk maar weinig van economie (Vincent De Roeck)
In zijn Knack-column “Het Europese belang” van vorige week haalt Hubert Van Humbeeck ten onrechte het voorbeeld van Ierland aan om de Europese Unie te bewieroken als vermeende enige factor die Ierland in amper 35 jaar tijd van ontwikkelingsland tot één van de rijkste landen van de wereld heeft kunnen maken. Dit soort politiek-economische bullshit horen we wel vaker, ook al gaat dit volledig voorbij aan de economische werkelijkheid. Ierland kende in de laatste drie decennia inderdaad een ongeziene economische groei, maar de “Keltische Tijger” wist deze zeker niet dankzij EU-hulp te bestendigen, maar net ondanks deze subsidiemechanismen die enkel de verouderde industrietakken ten goede kwamen. Lage belastingen, minder regelneverij en een efficiënt overheidsapparaat hebben het economisch mirakel in Ierland mogelijk gemaakt. Dat is trouwens ook de conclusie van het “Cato Institute” en de paper “Markets created a pot of gold in Ireland” van Benjamin Powell uit 2003.
Knack laat zich meezuigen (“Het Fortisdrama en de blunders van Maurice Lippens”) in het economisch populisme door geen aandacht te besteden aan het monetaire wanbeleid dat deze crisis veroorzaakt heeft. Andermaal was het net overheidsingrijpen dat de marktwerking dermate verstoorde dat de economie in overdrive is kunnen gaan, en niet de vrije markt op zich. De vastgoedbubbel vloeit immers voort uit de beslissing van de Federal Reserve in de VS om ten tijde van de ICT-burst van 2000-2001 de rente kunstmatig te verlagen van 4% tot 1%. Toen had men gewoon de markt de ICT-rommel moeten laten liquideren, net zoals vandaag de rommelbanken. Fortis en anderen hadden met andere woorden gewoon failliet moeten gaan, deels als voorbeeld voor anderen dat wanbeheer bestraft wordt en deels als natuurlijk gevolg van faling in een markteconomie. Nu heeft de overheid slechte beleggingen beloond en is de incentive voor bankiers om in de toekomst wel correct te gaan beleggen nog kleiner dan voorheen. Winsten zijn immers voor de bankiers en de eventuele verliezen voor de belastingbetalers. Een financiële “moral hazard” die de ganse economie in de toekomst nog meer op haar grondvesten zal doen daveren. En andermaal met dank aan de overheid.
In navolging van de publicatie van mijn eerdere lezersbrief over Pieter De Crem en de Belgische missie in Afganistan in de lezersrubriek van Knack vorige week, stuurde ik vandaag de twee bovenstaande alinea's als twee aparte lezersbrieven in bij Knack.
5 Comments:
Groot gelijk, Vincent. De MSM heeft inderdaad maar weinig kaas gegeten van grote economische vraagstukken. Komt ervan als de lezers goedgelovig, de redacties oliedom en de journalisten politieke wetenschappers ipv economen zijn...
Indien--wat steeds beweerd wordt en wat ik dan ook maar als waar beschouw--Fortis inderdaad in feite solvabel zou zijn, zou ik willen weten, of dan voor de 24 miljard Fortis niet ook gewoon van de beurs had kunnen worden gehaald (moeten worden gehaald).
En aangezien bij voortduring beweerd wordt, dat het slechts & alleen het beurssentiment was (dumping van het aandeel) dat de bank funest had kunnen worden (indien naar aanleiding daarvan de spaarders al hun geld van de bank zouden hebben gehaald), dan was het nu ook een buitenkans om onmiddellijk voor, laten we zeggen, 25 miljard door te verkopen aan een particuliere beleggersgroep (goed, even een wilde speculatie).
Het Fractionele Reserve bankieren is te kwetsbaar om als bank beursgenoteerd te zijn, dat hebben we de laatste weken kunnen leren (als we dat a priori al niet snapten). Goed dan, okay, een bank mag wel naar de beurs om geld op te halen, en dan verder profiterend van stijgende koersen. Maar slechts onder de voorwaarde dat de overheid te nimmer toegestaan zal worden, om bij paniek wegens dalende koersen, garant te gaan staan, de ganse bevolking gijzelend ten bate van een welbepaald particulier belang.
En voor zij die niet weten wat "fractional reserve banking" is:
http://www.youtube.com/watch?v=tEiAVTsyjjY
Kan iemand mij eens verklaren waarom de politiek en de media allemaal meegaan in een economisch volledig misgeconcipieerd verhaal? Als de economische analyses zo voor zich zouden spreken, en ik ontken niet dat dit misschien waar is, waarom vertelt dan niemand dat verhaal? Bewijst dat net niet dat er iets schort aan de 'Austrian' of libertarische kijk op de economie?
@ johan b.
Dat niemand het verhaal vertelt is een beetje kort door de bocht.
Zelfs in onze binnenlandse (gedrukte) pers blijken er witte merels.
Zie bijvoorbeeld voor een overzichtelijke dramatis personae (met rolverdeling):
Derk Jan Epping, "Moord in de Oriënt-Express", in Trends, 2 oktober 2008. (790 woorden)
Nieuw?
Ach, de rolverdeling wordt natuurlijk ingevuld met comedianten van het ogenblik, en de titel boven Eppinks stukje is een aardige vondst, maar het stuk werd al veel eerder ge- en beschreven -- en al eerder opgevoerd, al zullen daarbij rolbezetting en regie, de franjes dus, iets anders kunnen (geweest) zijn. Het verhaal is afgezaagd en ook de vervelende afloop ervan is al vooraf bekend. En toch blijken/tonen zich een heleboel toeschouwers steeds weer (onaangenaam) verrast.
Eppink trekt met zijn slotparagraaf helaas een (misselijkmakende) streep door zijn daarvoor zo veelbelovende stukje. De rolbezetting klopt. Maar Eppinks besluit? Door in te grijpen met haar "reddingsplan" maakt de overheid, die al zelf de oorzaak van de crisis is, het alleen maar (nóg) erger. Zoals ze trouwens ook met de crisis van de jaren '30 deed.
Boek
Zie voor de algemene plot bijvoorbeeld het werk uit 1912 (!) van de toen pas 31-jarige Ludwig von Mises (1881-1973):
Ludwig von Mises, Theorie des Geldes und der Umlaufsmittel, München und Leipzig: Verlag von Duncker & Humblot, 1912. XI, 476 p.
De oorspronkelijke uitgave is kosteloos beschikbaar als facsimile (pdf) (21,9 MB) (Mises.org), net zoals verschillende webuitvoeringen van Engelse vertalingen ervan, The Theory of Money and Credit (Yale University Press, 1953), in pdf (24,1 MB) en in html (Mises.org) of nog: The Theory of Money and Credit, trans. H.E. Batson (Indianapolis: Liberty Fund, 1981), in pdf (20,1 MB), in html (1,23 MB) en in html per hoofdstuk (oll.libertyfund.org).
Liever een gedrukte uitvoering? Dat kan. Bijvoorbeeld deze (in het Engels):
Ludwig von Mises, The Theory of Money and Credit (trans. H.E. Batson), 5th Rev. Ed., Indianapolis: Liberty Fund, (1981). 541 p. ISBN 0913966703 (hc) ($20 USD)
Gewaarschuwd?
Tja, nú is het natuurlijk wat al te makkelijk uit te roepen: "We hébben gewaarschuwd", of zelfs: "het moest er onvermijdelijk van komen".
Maar als iemand nu eens tijdig gewaarschuwd had, voor déze crisis, al vanaf een paar jaar geleden bijvoorbeeld, onophoudelijk en steeds nadrukkelijker.
Ook dat is gebeurd.
Waar dan?
Kijk maar eens in dit overzichtje:
The Recession Reader (LRC), met inleiding (323 woorden).
of in dit broertje ervan:
The Bailout Reader (mises.org)
En (hoe) konden, moesten (ook) de polletiekers het dan weten? Ook die is het persoonlijk, uitdrukkelijk en onderbouwd uitgelegd. Man en paard werden daarbij genoemd.
Zie bijvoorbeeld:
Ron Paul (R, TX) in the House Financial Services Committee, September 10, 2003, na te lezen als: Rep. Ron Paul, MD, "Fannie and Freddie" (sic!) op LRC, september 2003. (738 woorden)
Waarschuwingen, uitleg, onderbouwingen, steeds dringender...
Vijfentachtig jaar geleden in een boek (dat in verschillende talen nog steeds in druk verkrijgbaar is), een boek dat mee school maakte, de zgn. Oostenrijkse School.
Vijf jaar geleden een wetsvoorstel van afgevaardigde Dr. Ron Paul, MD, (alias "Dr. No") om dringend orde op zaken te stellen -- de (Amerikaanse) overheid moest zich meteen terugtrekken uit haar (kwalijke en verderfelijke) inmenging in de economie, om te voorkomen dat de schade die ze al had aangericht door haar toedoen nog erger zou worden.
Een ook sindsdien nog een hele resem steeds dringender waarschuwingen (zie alleen al de overzichtjes hierboven).
Kort:
De crisis en haar oorzaken in 2000 woorden
Als u een inleidend (maar toch uiterst verhelderend en mogelijk uw oren doen tuitend) overzicht wilt krijgen in minder dan 2000 woorden, lees dan (de koppelingen staan ook al hierboven): (1) het stukje van Eppink in Trends (de slotparagraaf mag u weggooien, tenzij u die meteen wil afgeslacht zien), (2) (minstens) de inleiding van The Recession Reader (met daarin de vinger op de wonde: "Only when people recognize the dangers of the government’s "socialism for the rich" will we be able to get back on the road to prosperity."), en (3) Dr. Ron Paul in the House Financial Services Committee (september 2003 (!)): Fannie and Freddy.
U mág natuurlijk nog een heleboel meer lezen. De koppelingen hierboven zullen u dan alvast op weg kunnen zetten.
Waarom "de politiek"...
Het is bekend dat nogal wat Amerikaanse polletiekers hun verkiezingskassen flink hebben laten spijzen door bijvoorbeeld ook Fanny May en Freddy Mac.
Verre van mij van te beweren dat ook bij ons polletiekers zich op gelijkaardige wijze de hand hebben laten smeren. Dit is géén verdachtmaking. Zó dom zullen ze (dat valt voor hen te hopen) toch wel niet zijn.
Anderzijds, het vooruitzicht op, voor nu of later, hier en daar bij wat uit de kluiten gewassen bedrijven een bestuursmandaat te kunnen verwerven/aangeboden te krijgen (met uiteraard bijpassende vergoeding), waar uiteraard, op zich en vanzelf helemaal niks mis mee is, zou niet enkel verleidelijk en aanlokkelijk kunnen zijn. Soms kun je het geluk misschien wel een beetje helpen.
U begrijpt uiteraard dat de overheid nu dringend moest ingrijpen. "Voor de mensen!"
In de hoop ook dat "de mensen" nooit ontdekken welk spel met ze gespeeld wordt -- door hun "Redder".
(Tegen)gif
Voor een dagelijks verse hap (tegen)gif, kan u alvast terecht op bijvoorbeeld LRC en/of Mises.org.
Ze hebben elk ook rijke archieven en nog veel meer. Als u het allemáál wil doornemen, bent u er wel even zoet mee.
Bij de dagelijkse stukjes op LRC heb ik het persoonlijk bijzonder begrepen op die van Gary North, bij elkaar al meer dan 650, kurkdroog en raak. Zie bijvoorbeeld ook zijn e-boek Mises on Money (2002).
One Lesson
Voor een uiterst toegankelijke, vlot leesbare, erg bevattelijke maar toch uiterst degelijke inleiding (ook) voor leken, blijft ook ruim zestig jaar na zijn eerste verschijnen het boek van Henry Hazlitt, Economics in One Lesson (206 p. ISBN 9781933550213 (hb)) volstrekt onovertroffen. Al in een heleboel talen verschenen maar bij mijn weten (helaas) nog niet in het Nederlands. U vindt het (natuurlijk) ook elektronisch beschikbaar.
Waarschuwing
U dreigt zo natuurlijk wel inzicht te verwerven in Economics for Real People (ISBN 0-945466-41-2).
Daardoor kan u de pret van het (steeds weer) verrast opschrikken om economische gebeurtenissen "die niemand (sic) had (kunnen) zien aankomen" danig bedorven worden. Niet enkel gaan de (heerlijke) angst (ieder zijn smaak) en de spanning er zo nogal vanaf, de kans bestaat bovendien dat u voortaan gaat hoofdschudden om de vertoning, of misschien zelfs u ergeren. Niet doen, dat laatste. U weet dan immers ook al vooraf dat u dat drukke gedoe en gekakel van "de politiek en de media" niet ernstig hoeft te nemen. Naar uw inborst zal u het als schandelijk, potsierlijk dan wel zielig aanzien. Altijd prijs.
Envoi
Sommigen kunnen (en misschien zelfs zullen) bovenstaande beschouwen als een (poging tot) aanzet tot antwoord en verklaring bij de door u gestelde vragen.
Voor mogelijke op- en/of aanmerkingen en zelfs verdere vragen, houd ik me graag aanbevolen.
Vriendelijke groet,
bartvs
--
"Some very sharp academic economists are in a tizzy trying to treat this as an extra-credit question, rather than a crime scene." -- Robert P. Murphy, "The Great Bank Robbery of 2008".
Een reactie posten
<< Home