A secret history of the Ku Klux Klan(Vincent De Roeck)

De Ku Klux Klan is waarschijnlijk niet meteen het leukste onderwerp om hier besproken te zien worden, en dit soort teksten duwen de auteur doorgaans in het rechts-radicale verdomhoekje, maar toch waag ik het er op. Om de één of andere niet nader gespecifieerde reden ben ik immers gefascineerd door geheime genootschappen, zeker als die dan ook nog eens politiek incorrect zijn, en natuurlijk zonder daarom per se te hoeven vervallen in het samenzweringsdenken dat uiteindelijk enkel personen als Dan Brown een inkomen verschaft. “The Skulls” is zo bijvoorbeeld één van mijn lievelingsfilms en ook over de “militia movement” van de jaren 1990 in de Verenigde Staten heb ik al ettelijke boeken doorworsteld. In dat kader past ook mijn interesse voor de geschiedenis en de gebruiken van de KKK. Maar nogmaals: dit artikel houdt geen enkele vorm van persoonlijk “endorsement” in van de KKK of van haar verwante organisaties, noch een ontkenning of minimalisering van de door haar leden gepleegde misdaden.

Over de KKK zijn er tal van boeken geschreven en oneindig veel films gemaakt, en ook het internet puilt uit van allerhande informatie over het “Onzichtbare Rijk”, zeker na een aantal grote KKK-gerelateerde rechtszaken de laatste jaren. De “American Civil Liberties Union” financierde een proces van de Klan voor het Amerikaanse Hooggerechtshof omdat de laatste haar recht op vrije meningsuiting en haar vrijheid van demonstratie drastisch ingeperkt zag. De KKK won die zaak trouwens en mag sindsdien opnieuw vrij rondlopen en vrij haar boodschap verspreiden. Recenter nog kwam de “John Birch Society” in opspraak omdat zij banden zou hebben met de Klan, en in de documentaire “Bowling for Columbine” ventileerde Michael Moore het Amerikaanse vooroordeel dat ook de NRA een nevenorganisatie van de Ku Klux Klan zou zijn. En als kers op de taart braken er vorig jaar in Toledo (Ohio) rassenrellen uit na een betoging van de lokale KKK die breed in de media uitgesmeerd werden, en werd Klansman Edgar Ray Killen in 2005, 41 jaar na de feiten, veroordeeld voor een drievoudige moord. Zijn verhaal werd in 1988 trouwens al verfilmd in “Mississippi Burning” met Gene Hackman en Willem Dafoe.

De laatste jaren komt ook David Duke terug meer in de belangstelling, en ook hij heeft een verleden in de KKK, net als de Democratische senator Robert C. Byrd trouwens, die door zijn leeftijd en anciënniteit momenteel de derde in lijn is om de president op te volgen moest er aan diens presidentsschap voortijdig een einde komen. Byrd is 91 jaar oud en zetelt al 49 jaren onafgebroken in de Amerikaanse Senaat, een absoluut record. Een leuke anekdote over deze senator van West-Virginia nog: het heeft tot 2000 en de unanieme aanvaarding van Colin Powell als minister van buitenlandse zaken geduurd alvorens Byrd bereid was om een zwarte kandidaat zijn imprimatur te geven! Tenslotte wil ik deze inleiding nog even besluiten met wat eigenlof: op basis van alle relevante literaire informatie, aangevuld met hoogwaardige internetbronnen, heb ik onlangs ook het KKK-artikel op Wikipedia volledig herschreven en aangevuld. Vandaag staat dat in de “etalage” van Wikipedia, de verzameling van beste artikelen.

Hieronder vinden jullie één van de meest volledige - vrij beschikbare - documentaires over de gebruiken en de geschiedenis van de Ku Klux Klan. Deze negendelige YouTube-reeks (88 minuten in totaal) gaat wel aan één element voorbij, met name de libertarische achtergronden van de interne regels en hiërarchie van de Klan. Begrijp me natuurlijk niet verkeerd: de ideologie van de KKK was intrinsiek verwerpelijk, daar niet van, maar hun interne keuken was dat eigenlijk niet. De KKK was ergens immers een heuse libertarische organisatie, omdat ze de macht van de centrale overheid niet erkende en alles intern wilde regelen. Lidmaatschap was open en vrij, en de onderwerping aan de KKK-regels was dus een vrije individuele keuze. Wat meer kan een libertariër zich eigenlijk wensen? ;-)