Knack slaat de bal mis: Pieter De Crem is helemaal geen minister van oorlog (Vincent De Roeck)
Met enige verbazing en fronsende wenkbrauwen las ik het editoriaal van Karl Van den Broeck in Knack. Het gebruik van de omschrijving ‘minister van oorlog’, zowel op de voorpagina als doorheen de aanverwante artikelen en columns, doet de werkelijkheid oneer aan. Pieter De Crem is inderdaad agressiever dan zijn voorgangers op defensie wat de inzet van soldaten betreft, maar om hem daarvoor dit etiket op te plakken, lijkt mij een brug te ver. Men hoeft geen Amerikaanse neocon-fanaat te zijn om in te zien dat de strijd tegen Al-Qaeda en de Taliban in Afghanistan ons allen aangaat, best beschouwd kan worden als een defensief iets, en volledig inpasbaar is in de doelstellingen van de Belgische defensie, met een ‘Crembo’ aan het roer of niet.
De operaties in Aghanistan zijn internationaal gelegitimeerd. Misschien niet door de veredelde praatbarak die we doorgaans als ‘Verenigde Naties’ omschrijven, maar wel door andere multilaterale instellingen zoals de NAVO, die zeker na het welslagen van de campagnes in de Balkan internationale legitimiteit verworven heeft. Verder vloeit de inzet van Belgische militairen niet uitsluitend voort uit de manifestatiedrang van Pieter De Crem maar uit de consensus van de federale regering, om van de smeekbedes van de soldaten op de grond nog maar te zwijgen. Scholen bouwen in de woestijn en bagage controleren op luchthavens mag misschien de droom zijn van Dirk Vandermaelen of Mieke Vogels, maar deze opdrachten behoren doorgaans niet tot het wensenpakket van gedrilde paracommando’s.
Deze reactie werd als lezersbrief bij het weekblad Knack ingezonden. Tevens is dit mijn eerste post op de nieuwe metablog “8-Mei”.
Meer over dit Knack-editoriaal op www.knackblogt.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
De operaties in Aghanistan zijn internationaal gelegitimeerd. Misschien niet door de veredelde praatbarak die we doorgaans als ‘Verenigde Naties’ omschrijven, maar wel door andere multilaterale instellingen zoals de NAVO, die zeker na het welslagen van de campagnes in de Balkan internationale legitimiteit verworven heeft. Verder vloeit de inzet van Belgische militairen niet uitsluitend voort uit de manifestatiedrang van Pieter De Crem maar uit de consensus van de federale regering, om van de smeekbedes van de soldaten op de grond nog maar te zwijgen. Scholen bouwen in de woestijn en bagage controleren op luchthavens mag misschien de droom zijn van Dirk Vandermaelen of Mieke Vogels, maar deze opdrachten behoren doorgaans niet tot het wensenpakket van gedrilde paracommando’s.
Deze reactie werd als lezersbrief bij het weekblad Knack ingezonden. Tevens is dit mijn eerste post op de nieuwe metablog “8-Mei”.
Meer over dit Knack-editoriaal op www.knackblogt.be.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 17:47
11 comments
11 Comments:
Met uw laatste zin haalt u (weer eens) uw hele column onderuit. Het "wensenpakket van gedrillde paracommanda's" moet ons worst lezen. Uw andere argumenten houden (voor één keer) wel steek.
En daar is 'Steven' weer, zo'n ongefundeerd criticaster die rond blogs als deze rondfladdert om alleen maar mensen met nietszeggende goedkope commentaren te treiteren. Een typische afwijking van lafaards die hun eigen naam niet durven bekendmaken...
In welk opzicht haalt De Roecks laatste zin zijn column onderuit? En waarom is dat 'weer eens'? Hij heeft daar wel degelijk een punt. Vrijwilligers die voor een carrière bij de para's kiezen, doen dat met de idee van actie voor ogen. Zij willen niets liever dan écht ingezet worden waar ze een verschil kunnen maken, niet in gebieden waar de grootste vijand het eigen oubollig materieel is, zoals in Libanon met de gekantelde pantserwagen...
Moest het om dienstplichtigen gaan, is het een ander verhaal natuurlijk, maar die bestaan in België vandaag niet meer.
U en "Evelien" springen steeds in de bres voor Vincent. Dat ontroert me een beetje. En het is wel degelijk mijn eigen naam mevrouw Van Hecke. En nee, ons buitenlands beleid dient geen rekening te houden met de wensen van de para's. Zoals ons fiscaal beleid geen rekening dient te houden met het persoonlijk wensenpakket van de belastingcontroleurs. Als u het nog niet snapt zal ik een parabeltje vertellen. Als ik eens tijd heb.
Opmerkelijk?
Google: "minister van oorlog" (35.700 treffers)
Google: "minister van landsverdediging" (31.800 treffers)
Soldaten en het leger zijn er toch tot het voeren (of voorkomen van) het verschrikkelijkste aller monsters: oorlog. Een andere verpakking of naampje erop doet, lijkt me, aan de inhoud niks af.
Strategic planner Dr. Thomes P.M. Barnett (blog) -- schrijver van (o.m.) The Pentagon's New Map: War and Peace in the Twenty-First Century (hc (2004) ISBN 0399151753; pb (2005) ISBN 0425202399) -- gaf in februari 2005 voor TED een (lijkt mij nog steeds) schitterende uiteenzetting: "Thomas Barnett: The Pentagon's new map for war and peace" (nu ook op het Net beschikbaar; zéér aanbevolen)
Een sleutelzin: "Don't plan for the war unless you plan to win the peace."
De moeilijkheid zit 'm er (voor een supermacht) niet in "een oorlog te winnen" ("mission accomplished"), maar wel wat daarmee te doen en wat daarna: "War in the context of everything else".
Om de oorlogsopdracht uit te voeren en tot een goed einde te brengen, heeft men getrainde vechtmachines nodig -- "They want to get up every morning, they want to digg a hole and they want to kill something" (TB, ibid., 20:30). Die zijn er inderdaad (óók) nodig. "I want them young, male, unmarried, and sligthly pissed off" (TB, ibid., 18:30).
Probleem: "Who joins the military to do things other than war? Actually, most of them." (11:50) "We bought one military and we operated another." (12:30)
Nog een probleem: de 19-jarige YMUspo's draaien volkomen dol als ze 's morgens hulp moeten bedelen, en 's namiddags erop inhakken. Dan lukt geen van beide.
Ons land stuurde PACO's uit voor zgn. humanitaire opdrachten. Wat een onzin. Gevaarlijke onzin ook.
Jaren geleden werden in Rwanda tien PACO's beestachtig afgeslacht. Ze hadden van hun oversten bevel gekregen zonder verweer hun wapens af te geven en zich zo ongewapend over te leveren aan hun beulen -- met de bekende gevolgen.
Als men PACO's uitstuurt, is het om die niet met zich te laten spotten. Want dat zal wie dat wel doet (of poogt) hogelijk berouwen.
Voor alle andere soorten opdrachten -- opdrachten die, hoe de eerste soort ook nodig kunnen zijn, uiteindelijk veel belangrijker zijn -- heeft men heel andere, en anders opgeleide lui nodig.
Let bij dit alles wel: België maakt inderdaad deel uit van een militair bondgenootschap -- de NAVO. Maar of en op welke wijze en op welke gronden dat laatste ook legitiem buiten zijn eigen grondgebied kan optreden, is een vraag die, zacht uitgedrukt, nog enige nadere opheldering behoeft.
Tenslotte: de smeekbede van PACO's niet te worden ingezet als "watjes" lijkt me volstrekt gerechtvaardigd. Daar zijn ze niet voor, niet voor opgeleid, en ook niet toe geschikt. Anderzijds: aan hun smeekbeden (eindelijk) te worden ingezet, waar dan ook, hoeft niet vanzelf te worden tegemoetgekomen. Dat is een politieke keuze. Net zoals de vraag of ons land dat soort manschappen inderdaad nodig heeft. Of moet daarbij vanzelf de redenering gelden: ze zijn er nu toch, laat ons ze dan dus ook maar (ergens) inzetten.
Voor de goede orde:
'Het "wensenpakket van gedrillde paracommanda's" moet ons worst lezen.' ben ik met Steven eens. Wensenpaketten zijn voor 'mietjes'. Een soldaat heeft bevelen uit te voeren. Beroeps-(elite)soldaten hebben daar wetens en willens zelf voor gekozen, niet? Anders zitten ze toch heus in het verkeerde vak, lijkt me.
@caroline:
Het staat u uiteraard vrij (ook) mij dezelfde verwijten als Steven naar het hoofd te slingeren.
Misschien weet (ook) u inderdaad wel meer van het leger af, als belangstellend toeschouwer dan wel van binnen uit, dan Steven of dan ik. Misschien.
Dan nog: naar me voorkomt geeft Steven in zijn inhaak een mening -- hij trapt de bal. Hij weegt het aangeboden stuk en een zin daaruit en zet daar een andere mening tegenover. Dat mag. Daar is de inhaakmodule toch voor? Met uw inhaak daarentegen lijkt u me eerder een persoon aan te vallen -- u trapt het mannetje. Dat is toch wel andere koek. Bovendien gaat u nog schelden toe. Wat jammer.
@Caroline Van Hecke : het lijkt me ook zo dat de laatste zin vloekt met de rest van het stukje. Het ganse stuk argumenteert dat men soldaten moet inzetten om duidelijke en gegronde politieke en militaire redenen, de laatste zin zegt dat men soldaten moet inzetten omdat ze er zijn. Deze laatste zin had moeten gefrmulerd worden als : wanneer je toch politiek geen soldaten wenst in te zetten, wees dan consequent en schaf het leger af.
Overigens, iemand voor lafaard uitmaken op een blog ...
Een fundemantele(re) en inhoudelijke kritiek lijkt me deze:
1. Oorspronkelijk steller zal er natuurlijk wél rekening mee (moeten) houden -- en er zich van bewust zijn -- dat hij, zelfs de slotzin maar buiten beschouwing gelaten, in zijn hele stuk uitdrukkelijk anti-libertarisch gedachtegoed aankleeft en verdedigt.
Dr. Barnett (zie hoger) is natuurlijk allesbehalve een libertariër. Hij beweert ook niet dat wel te zijn.
2. Op de beweerde legitimiteit van de NAVO voor optreden buiten de eigen grenzen -- zoals naar verluidt verworven "zeker na het welslagen van de campagnes in de Balkan" -- valt ook wel een en ander af te dingen.
Zie hierover bijvoorbeeld ook:
Monica Papazu, "Oorlog en leugen in de Balkan", in Nucleus, juni 2008.
Wrang.
Waarschijnlijk zullen de meeste hier lezers zich niet de moeite getroosten het artikel van Papazu als hiervoor (met koppeling) naar verwezen te lezen. Het zou dan ook de stelligheid van hun huidige mening nogal kunnen aantasten.
Trouwens, zijn die WMD's in Irak ondertussen al gevonden?
3. Geef mij dan maar het Zwitserse model: gewapende neutraliteit. Een groot, goed opgeleid, getraind en bijgeschoold, goed uitgerust en ondersteund en hoogparaat leger -- maar/en dus wel uiterst vredelievend -- dat er valt onder het Eidgenössisches Departement für Verteidigung, Bevölkerungsschutz und Sport (VBS).
Sinds zijn oprichting (1848) werden de strijdkrachten er drie keer op oorlogsvoet gebracht: in 1870/1871, in 1914 en in 1939. Enkel tijdens WO-II moesten ze ingrijpen, zowel tegen de Duitse Luftwaffe als tegen de USAF, die toen het Zwitserse luchtruim schonden.
Het lijkt me toch wat te goedkoop, ja grotesk en bespottelijk, de Eedgenoten voor lafaards te willen schelden. Ja, ze blijken vredelievend, maar dus wel uiterst weerbaar.
4. Vincents woordkeuze is hier en daar wat zeg maar ongelukkig:
"Het gebruik van de omschrijving ‘minister van oorlog’, (...), doet de werkelijkheid oneer aan. Pieter De Crem is inderdaad agressiever dan zijn voorgangers op defensie (...)".
"Agressief" is toch verwant met "agressor"?
Kortom:
Het stukje van Vincent (b)lijkt te zijn afgescheiden door een zgn. War hawk. Die zitten er heus niet enkel bij de neocons. Maar binnen libertarisch gedachtegoed past het zeker niet. Die minister van oorlog trouwens al evenmin.
@anoniem (10/9/08 00:24)
"Deze laatste zin had moeten gefrmulerd worden als : wanneer je toch politiek geen soldaten wenst in te zetten, wees dan consequent en schaf het leger af."
Hier bent u me kwijt.
Hoeft men dan, omdat men nu eenmaal over een leger beschikt, het zomaar te pas en (vooral ook) te onpas waar dan ook in te zetten?
Andersom: Als men het niet zomaar te pas en (vooral ook) te onpas waar dan ook wil inzetten, moet men dan -- "om consequent te zijn" -- het leger maar afschaffen?
Bijvoorbeeld ook Zwitsers blijken daar toch heel anders over te denken.
Het lijkt wel of u ook zou willen beweren: ik heb nu eenmaal een (zak)mes bij me, ik moet dan ook maar iemand ermee prikken? Sommigen blijken (helaas) die mening toegedaan.
Ik heb wel vaker een zakmes bij me, maar nog nooit iemand ermee geprikt. Ben ik dan inconsequent, of zelfs (daarom) een zonderling (of misschien wel een lafaard)?
Honderdduizenden Zwitsers hebben hun persoonlijk wapen (van het leger) thuis in de kast. Voorlopig vaak nog met 50 bijbehorende patronen erbij (aflopend) En ze oefenen er zich nog regelmatig mee toe.
En toch ligt het aantal geweldmisdrijven in Zwitserland verhoudingsgewijs 4 keer lager dan in Duitsland (en ruim 25 keer lager dan in de VS).
Zwitserland huldigt kennelijk het oude adagium: "Si vis pacem, para bellum" -- waardoor ze inderdaad, met hun gewapende neutraliteit, van oorlog gespaard blijven.
P.S.: Het Zwitsers leger heeft pas beslist tot de aankoop van een nieuw model soldatenmes (van Victorinox), dat vanaf 2009 het vorige model (uit 1961) zal vervangen.
@ bartvs, enkele losse gedachten (heb geen tijd om meer te elaboreren) :
1) "gewapende neutraliteit" is een luxe die Zwitserland zich kan permitteren omdat anderen bereid zijn de kastanjes uit het vuur te halen.
2) in bepaalde gevallen is preventieve actie wel degelijk aangewezen. Nu niet optreden tegen terroristische organisaties (en de landen die hen onderdak geven) lijkt me bijzonder onverstandig. Ook "gewapend neutrale" landen zouden dat vroeg of laat moeten ondervinden.
3) dat het aantal geweldmisdrijven in Zwitserland lager ligt, heeft wellicht ook met bepaalde demografische factoren te maken ? In de Alpenweides loopt men elkaar nu eenmaal minder voor te voeten en de grootstedelijke problematieken lijken me er minder prevalent.
@ Steven (11/9/08 08:29)
1. luxe
Welke kastanjes?
Meent/beweert u dat de Zwitsers (dus) maar weinig anders dan een zootje laffe profiteurs zouden zijn?
Da's gek, want ze beschikken heus toch wel over een flink, hoogparaat en goed uitgerust leger. Dat inderdaad, helemaal in overeenstemming met hun politieke cultuur en erfenis -- die ze blijven huldigen en verdedigen (en dáár gaat het 'm vooral om, lijkt me) -- volkomen ingebed ligt in en de steun geniet van de bevolking. Over hervormingen, ook van het leger, wordt er bij referendum beslist. Het gaat om hun vrijheid en onafhankelijkheid. Dát is de kern (en meteen de grond) van hun gewapende neutraliteit.
Buitenlandse legers die zouden menen dat dat maar een lachertje ware, zoals in WO-II zowel Duitse als Amerikaanse luchtmacht meenden zich te kunnen veroorloven (hoe dom/zelfingenomen/zichzelf overschattend), ervaren meteen dat de Zwitsers niet over zich laten lopen. De vreemde kisten die tóch het Zwitsers luchtruim schonden, werden er door de Zwitserse krijgsmacht meteen uit gehaald. Zwitsers pikken geen schending van hun neutraliteit. Dat zou toch iedereen al hebben moeten weten.
Hoezo: ánderen de kastanjes uit het vuur laten halen? Zwitsers verdedigen hun land en erfgoed. Dat doen ze zelf. Ze hébben natuurlijk ook wat te verdedigen: vooral hun immaterieel erfgoed -- hun Eedgenootschap, waar ze zéér aan gehecht blijken (en terecht). Dat scheelt.
2. preemtive strike
Al te vaak wordt het afschilderen van een buitenlandse vijand aangewend als zeg maar bliksemafleider om de aandacht af te leiden van binnenlandse moeilijkheden.
Oorlog is immers de levenskracht van de (Leviathan-)Staat.
Een uitstekend voorbeeld te dezer lijkt met het geval van (onder ede) "I didn't have sex with that woman Ms. Lewinsky". Dat (zelfs) de president van de VS zich in zijn sexleven ietwat onvolwassen gedraagt, hoeft geen staatszaak te zijn. Het is gewoon dom van 'm, en ja onvolwassen en meelijwekkend. Let wel: de morele kant van de zaak kunnen we hier buiten beschouwing laten: ook dát hoeft geen staatszaak te zijn. Het in deze onvolwassen gedrag van president Clinton hoeft/hoefde niet tot impeachment te leiden.
Heel anders wordt het wanneer Mr. Clinton, 42ste president van de VS, de aandacht poogt af te leiden van zijn affaire en de daaruit voortvloeiende narigheid, (weer) maar eens de USAF de spierballen laat uitrollen en bommen uitgooien in den vreemde. Daarmee wordt het alles natuurlijk wél een staatszaak. Daar zou, lijkt me, een impeachment wél gepast geweest zijn.
> "in bepaalde gevallen is preventieve actie wel degelijk aangewezen. Nu niet optreden tegen terroristische organisaties (en de landen die hen onderdak geven) lijkt me bijzonder onverstandig."
Juist.
- Zoals die kruisraketten op een fabriek in Soedan, "waar chemische wapens werden gemaakt". Oeps, foutje, het waren geneesmiddelen.
- Zoals operatie "Desert Fox", tegen Irak, dat over massavernietigingswapens zou beschikken. Werden die al gevonden?
- Zoals de bombardementen van de NAVO op Servië -- zie daarover ook het artikel van Monica Papazu: "Oorlog en leugen in de Balkan", in Nucleus, juni 2008, zoals hoger al naar verwezen (http://users.telenet.be/lieven.kenis/Nucleus/nl/archief/main0608.htm) -- en meteen ook maar een bom op de Chinese ambassade in Belgrado (oeps!).
Trouwens, Servië had om interventie van de OVSE en haar waarnemers gevraagd. In de plaats daarvan kregen ze bombardementen van de VS en van de NAVO op hun kop. De oorlog van de Verenigde Staten en de NAVO tegen Servië was illegaal. Er was geen VN-mandaat en hij werd alleen gerechtvaardigd om een genocide te stoppen die nooit heeft plaatsgevonden. En dat wist men. Europa, hoorde men borstklopperig, is in Pristina geboren. In leugen.
(Ook Nederland nam deel aan die aanvallen, zonder dat hiervoor parlementaire toestemming was verleend.)
- Enzovoorts, enzovoorts.
Alles uiteraard voor het 'verdedigen' van "Freedom and Democracy", toch? Zoals trouwens ook in Waco: "Showtime" (sic) (wiki-en)...
En ook dat laatste is helaas geen alleenstaand voorbeeld.
"Europa"
"Europa", heet het toch, verdedigt "de democratische verworvenheden". De Fransen ("Non") en ten overvloede de Nederlanders ("Nee") hadden dat kennelijk niet helemaal goed begrepen. Lissabon dan maar. Die malle -- en "ondankbare"! -- Ieren toch. Bij het (door hun grondwet vereiste) referendum durfden ze zowaar aan dat ontwerp te verwerpen. Ligt het Verdrag van Lissabon nu in de scheurmand. Naar geldend Europees recht natuurlijk wel. Maar daar zal "Europa" vast wel een mouw aan passen--wat de Boven Ons Gestelden zelfs al schaamteloos hebben aangekondigd.
Zelfs de Europese burgers lusten dát (volstrekt ondemocratische, totalitaire) -- en wederrechtelijk -- "Europa" niet.
Kathy Sinnott MEP (IRL) drukte het op 18 juni in het EP hoogst kernachtig uit: "Is treathening a people for being democratic an action of democracy?"
In ons land hebben de overheden onderling bedisseld Lissabon -- dat al verworpen is! -- op een diefje te ratificeren, (uiteraard) zónder de burgers daarin te (willen) horen.
Ook de Franse, Nederlandse, en overige burgers van Europa werd (uiteraard) niks meer gevraagd.
Wat alles leidt tot de pijnlijke vraag: welke ('democratische'?) waarden wil "Europa" c.s. uitdragen en welke lessen in de vreemde (met geweld) gaan opleggen?
Verhelderend (en ontluisterend):
Karen Kwiatkowski, Ph.D., Lt Col (ret.) USAF, "Let Them Eat Cake" (The US Occupation of Afghanistan), bij LewRockwell.com (10 sept 2008) (http://www.lewrockwell.com/kwiatkowski/kwiatkowski211.html) (met een heleboel doorverwijzingen).
Een uittreksel:
-----
Sadly, the government and the American demos believe freedom and prosperity, our own and that of others, can and ought to be produced by force. This belief is anti-American, un-conservative, and logically flawed. It is wrongheaded, and it is the foreign policy and heartfelt ideology of both major presidential candidates.
-----
(Karen Kwiatkowski, ibid.)
3. demografie
In de VS (31,6 inw/km^2) ligt de bevolkingsdichtheid nogal wat lager dan in Zwitserland (183,3 inw/km^2) of Duitsland (230,7 inw/km^2)
Ter vergelijking: Vlaanderen: 528 inw/km^2; idem zonder Brussel: 456; België: 349,4 inw/km^2; Nederland: 395,6 inw/km^2; Monaco: 16.398 inw/km^2).
"Grootstedelijke problematieken" is natuurlijk een eufemisme.
Zou het alles niet (ook/veeleer) te maken hebben met burgerschap, met maatschappelijke samenhang, maatschappelijk weefsel en (gedeelde) waarden, met het huldigen van burgerdeugden -- en/dan wel (het ontbreken van) opgedrongen bedilzucht door de overheid en onmiddellijk daarmee samenhangend door de bevolking geschraagde legitimiteit?
Lossen we "grootstedelijke problematieken" heus op, of helpen we een oplossing ook maar een greintje dichterbij, door in den vreemde bommentapijten te gaan afwerpen en volkeren te pogen onderdrukken en/of door ons (mee) als (gehate) bezettingsmacht op te werpen?
Een samenleving wordt niet zozeer van buiten af, maar vooral van binnen uit opgebouwd en onderhouden, dan wel vernietigd. Het laatste door haar aan te vreten, haar haar weerbaarheid te ontnemen, tot er enkel nog maar een romp, een lege doos van over blijft. Een bedilzuchtige overheid met een stortvloed aan wetten en wetjes (waar ze zelf niet aan onderworpen wordt), en bijbehorende regimepropaganda alom, kan daar flink toe bijdragen. Wie een samenleving wil vernietigen, moet haar vooral ontzielen: haar het geloof en vertrouwen in zichzelf en zo haar haar levenskracht ontnemen. Dan pas is ze een vogel voor de kat. Dan kan ze zich niet meer verdedigen -- omdat er niks meer te verdedigen vált.
Heeft zeg Tokyo -- 8,7 miljoen inwoners alleen al in de 23 (kern)wijken of zgn. ku; de metropool Tokyo zowat 36,5 miljoen inwoners en vormt zo de grootste 'stad' ter wereld -- heel erg af te rekenen met (geweld)misdrijven? Of is het niet een grootstad (nou?) of niet het soort grootstad -- met bijbehorende "grootstedelijke problematieken" -- dat u bedoelde?
De Japanse misdaadcijfers liggen nog de helft lager dan de Zwitserse.
Hoe men er, ook in de pers, omspringt met (daders/slachtoffers van) een (dodelijk) (bus)'incident' (sic), of met wie daarbij man en paard noemt, weet ik niet.
Enkele feiten over "neutraal" Zwitserland :
1) Duitse vliegtuigen die over Zwitsers grondgebied vlogen werden na verloop van tijd niet meer door de Zwitserse luchtmacht neergehaald. De Zwitsers lieten integendeel lafweg begaan wat hen de facto medeplichtig maakt aan de misdaden van Nazi-Duitsland.
2) Zwitserland onderhield gedurende de hele tweede WO uitstekende economische relaties met Nazi-Duitsland. Pas aan het eind van de oorlog, met de hete adem van de geallieerden in de nek werden deze relaties herzien.
3) Joodse vluchtelingen waren maar in zeer beperkte mate welkom en dit terwijl overal rondom Zwitserland treinen vol joden richting uitroeiingskampen gingen
4) Joodse centen waren wel welkom. Het heeft tot enkele jaren geleden geduurd eer de Zwitserse banken - na veel internationale druk - bereid waren om tegoeden van in de Shoah omgekomen joden uit te betalen aan joodse organisaties.
De geografie van Zwitserland maakt dat het moeilijker onder de voet te lopen is dan pakweg België of Nederland, maar om dan rustig toe te kijken terwijl je buurlanden in brand staan en terwijl onschuldigen naar de slachtbank worden gevoerd, erger nog : er garen bij te spinnen, lijkt me geen bewonderenswaardige houding. Evenmin verstandig want indien Duitsland had gewonnen, was er zonder twijfel een 'Anschluss" van Zwitserland gevolgd.
Ik ga voorts grotendeels akkoord met wat u over preemtive strikes zegt (over de foute keuzes die werden gemaakt).
Tegen Al Qaeda en de Taliban moe(s)t men echter gewoon optreden.
@ bart vs
Uw commentaar onder de titel "preemptive strike" kan moeilijk als 'serieus' beschouwd worden. Men vind er geen onafhankelijk denken in, maar wel veel schamper media geparroteer. Dat is een algemeen oordeel. En het is naturlijk onmogelijk om uw vertekende wereldvisie te kunnen aanpakken in enkele paragrafen. Maar, toch enkele illustraties op basis van uw 3 voorbeeldjes.
-- De kruisraketten op een fabriek in Soedan in het midden van de 1990's moeten gezien worden in het kader van een toenmalig conflict tussen Soedan en de VS (ondermeer omwille van het onderdak toen van Bin Laden daar). Er was noodzaak voor een les. Of er in die fabriek geneesmiddelen of chemische wapens werden gemaakt is van minuskuul belang. En het resultaat van de 'les' was dat Bin Laden (en zijn organisatie) geen onderdak meer kreeg.
-- Ik weet dat u graag wil blijven geloven dat Desert Fox werd ondernomen omwille van massavernietigingswapens (WMD), maar dat is nu eenmaal niet zo. WMD figureerde wel ergens op een lange lijst van 'redenen' en van een gecompliceerde 'geschiedenis' sinds 1991, maar dat is geen serieuse verklaring waarom het Baath regime van Saddam & Zonen werd verwijderd. Het is een veel gecompliceerder verhaal. Maar, als u het toch graag 'simpel' wil houden in uw geest, dan doet u maar hoor. Echter, wat zou uw doelstelling willen (of moeten) zijn? De complexe wereld een beetje begrijpen, of het simpel houden in uw geest?
-- U denkt dat de Navo bombardementen in de balkan niet ondernomen werden om ethnische zuiveringen en massamoorden te stoppen? Waarom zouden ze dan wel ondernomen zijn? Voor het plezier ervan? Ik ben benieuwd naar uw 'eigen' conspiracy theorie. En u denkt dat men bewust de Chinese ambassade in Belgrado viseerde, juist wannneer men Chinese steun zocht om het vodje-legitimiteit van de VN Veilighheidsraad te kunnen bekomen van veto-drager China? Of, misschien was het wel degelijk geen 'accident', en dan zou daar geen goede reden voor kunnen geweest zijn? Wat is uw punt eigenlijk? Achteraf kan men eender wat beginnen te vertellen, wanneer de gewone mensen de absurditeit van historisch revisionisme niet meer kunnen zien. Mensen hebben immers een zeer kort geheugen. En ik maak me echt niet druk over semantiek en woorden zoals "genocide". Maar ik kan me nog wel heel goed de dagelijkse realitei van de interne balkan oorlogen herinneren. En het historisch revisionisme dat vandaag overal in de media opduikt is duidelijk een pathologische vorm van 'zelfhaat'.
Let's face it. Milosevic was een communist in zijn jonge jaren en een echte slechterik in zijn latere jaren. En Clinton's generaal Wesley Clarke was een 'goede', ook al blijkt hij nu vandaag duidelijk wel een naief-linkse 'goede' te zijn. Kunnen 'relativeren' heeft zo wel zijn nuttigheid, maar niet wanneer men de 'big picture' uit het oog verliest en in zelfhaat vervalt.
Een reactie posten
<< Home