Olympische Spelen waren andermaal schaamlapje voor totalitarisme (Vincent De Roeck)
Nu de Olympische Spelen al weer enkele weken achter ons liggen en het normale leven in Peking stilaan hervat kan worden, vind ik de tijd gekomen om ook mijn licht even over deze gebeurtenis te werpen. Zoals de lezers van deze blog misschien nog wel weten, was ik een voorstander van het boycotten van deze Olympiade. En vandaag, 43 wereld- en 132 Olympische records verder, blijf ik nog steeds bij die persoonlijke opvatting van mij. Nog steeds vind ik de deelname van Palestina aan de Spelen totaal misplaatst, net als het wangedrag van de Chinese Volksrepubliek in de laatste jaren. Het argument van de Chinese Communistische Partij dat de OS niets met politiek van doen zouden mogen hebben, vind ik ronduit belachelijk, des te meer omdat ook communistisch China in het verleden vaak om politieke redenen haar kat gestuurd heeft naar andermans Olympische Spelen. China onteigende duizenden families, legde de burgerrechten van haar inwoners tijdens de OS nog meer dan anders aan banden, dreigde haar bevolking met monsterlijke strafmaatregelen af om zich “te gedragen” en spendeerde in totaal 42,2 miljard USD aan de organisatie van deze Olympiade. Dit laatste komt neer op de som van de zes eerdere Olympiades samen.
Het Britse magazine “The Economist” stelde vlak na het einde van de Spelen dan ook onomwonden: “De OS waren zo goed als de Chinese apparatsjiks maar konden hopen. De ceremonies waren spectaculair, de stadions degelijk, de medaillewinst voor China ongeëvenaard en de boycotdreiging bleek uiteindelijk impactloos. Maar na een maandenlange verlamming van de Chinese politiek en de verspilling van tientallen miljarden USD is onze conclusie toch de volgende: het was het allemaal niet waard!” Persoonlijk deel ik de conclusie van “The Economist” volledig, ook al staat deze in schril contrast met de odes van politici en andere tenoren uit de sportwereld, zoals IOC-voorzitter Jacques Rogge. Die laatste noemde de Olympische Spelen “buitengewoon” en kon de communisten maar niet genoeg bejubelen. Zelfs na de tonnen kritiek op alles wat ook maar enigszins bekritiseerd kon (mocht?) worden, bleef hij vasthouden aan zijn beslissing om de Spelen aan de Chinese Volksrepubliek toe te kennen, en achteraf liet hij zich ontvallen “nooit enige spijt of twijfel gehad” te hebben over de succesvolle kandidatuur van Peking. Een communistisch regime legitimeren, daar is in de ogen van een Rogge of een Yves Leterme nu eens echt niets twijfelachtigs aan.
China wou de Olympische Spelen gebruiken om zichzelf te bewijzen als valabele wereldspeler en dat is hen in hun ogen zeker gelukt. Maar de andere kant van de medaille werd onderbelicht in het Westen. China beloofde wel een verbetering van de mensenrechtensituatie in het land, maar deed uiteindelijk bitter weinig. De Oegoeren en de Tibetanen worden nog steeds vervolgd. De willekeurige onteigeningen blijven nog steeds doorgaan. De corruptie en het nepotisme vieren nog steeds hoogtij. Elke aardschok of regenbui brengt nog steeds massa’s ellende met zich mee door de alomtegenwoordige bouwmaterialenfraude. Religieuze en politieke bewegingen worden nog steeds onderdrukt, eigendomsrechten worden nog steeds miskend, Taiwan wordt nog steeds als afvallige provincie beschouwd, het internet en de media worden nog steeds gecensureerd, machtsmisbruik door lokale partijbonzen is nog steeds schering en inslag, en zelfs de uitvoering van de duizenden doodstraffen elk jaar werd na de Spelen opnieuw opgestart. Tony Blair bewees dan ook zijn naïviteit door in begin september in de “Wall Street Journal” te spreken van een “new epoch” als gevolg van de OS en de weinige Chinacritici “blatant ignorance and irrational fear” te verwijten.
De Chinese leiders gaven garanties dat hun land klaar is voor nieuwe politieke ideeën, maar hun drang naar almacht en volledige controle bleef onveranderd. Drie parken in Peking werden voorbehouden voor betogingen, maar geen enkel van de 79 aanvragen werd ingewilligd. Twee oude-van-dagen in hun zeventiger jaren die het aandurfden de overheid te contacteren met de vraag voor een eerlijke schadevergoeding voor de onteigening van hun huizen werden arbitrair gestraft met één jaar dwangarbeid in een werkkamp. Alle beelden werden met enkele minuten vertraging uitgezonden om eventuele protesten te kunnen wegmaskeren. En ook bedrog schuwden de Chinezen niet. Tienduizenden opgevorderde vrijwilligers moesten de lege plaatsen in de stadions opvullen. Het zangeresje van de openingsceremonie bleek niet echt de zangeres te zijn maar een playbackster van andermans werk. Het vuurwerk van de ceremonies bleek in de foto’s en beelden grotendeels getrukeerd te zijn. De jurysporten waren doorgestoken kaart en Chinese turnsters werden steevast beloond met gouden medailles, ook al vielen zij bijvoorbeeld tijdens hun oefeningen. Enkele chronofouten deden aardig wat mensen tenslotte ook nog twijfelen aan de accuraatheid van de metingen, net als het abnormaal hoge aantal nieuwe records op zich.
Zonder de atletiek met Kim Gevaerts viertal en Tia Hellebaut op de laatste twee dagen van de Spelen, hadden de Belgen nog het meeste kans op een medaille met uitgeweken Hollander Jos Lansinck. Tien jaar geleden kwamen onze sporters nog naar huis met zes medailles, nu nog amper met twee. En deze wanprestaties kregen afgelopen week zelfs een schijnwetenschappelijk staartje: de VUB bewees via één van haar onderzoeken dat het Belgische sportbeleid abominabel slecht is en niet kan concurreren met de buurlanden. De analyse is mijns inziens correct, maar de oplossingen zijn dat niet. De VUB pleit immers voor meer overheidsinvesteringen in infrastructuur, sportonderwijs en topsport. Dit is in mijn ogen al even grote kwatch dan het gepaai van communisten door Rogge en consorten. Topsport kan alleen maar ontstaan als men het bedrijfsleven mee aan boord krijgt, en daarvoor heb je nu net geen overheid nodig, maar lage belastingen en een niet opgedrongen “social responsibility”. Bedrijven hebben belang bij aanzien in een samenleving en vaak dragen investeringen in de sportwereld daartoe bij. In plaats van alweer meer geld te gaan versmossen via de centrale planning van sportpromotie zou de Belgische overheid, net zoals in de Verenigde Staten, beter de regelneverij en de belastingen op bedrijven terugdringen en het bedrijfsleven zo aansporen om meer in sport te gaan investeren. Op termijn is dit immers de enige duurzame oplossing.
Op vlak van sportprestaties hebben wij als Belgen natuurlijk weinig recht van spreken, maar toch. De Chinezen mogen dan wel trots zijn op hun gouden medailles, voor échte prestaties moesten we toch elders zijn. Usein Bolt werd de nieuwe “snelste man van de wereld” in de atletiek en Michael Phelps werd de “grootste Olympiër aller tijden”. De VS behaalden meer medailles, en dit in beter bezette sportdisciplines, dan de Chinezen, die hun gouden plakken uitsluitend wonnen in de sporttakken waar vroeger de Oostbloklanden goed in scoorden. Sporten zoals worstelen, turnen en gewichtheffen vergen nu éénmaal geen enkel talent maar alleen wat oefening, en dat is nu net wat communistische regimes perfect kunnen regelen. China, net zoals Roemenië onder Ceaucescu, Joegoslavië onder Tito of de USSR onder Chroetsjov vroeger, dwingt onderdanen van kindsbeen af in bepaalde sporten en laat hen van ’s ochtends tot ’s avonds onafgebroken trainen, hun ganse jeugd door. Op die manier is het niet moeilijk een paar goudenmedaillewinnaars voort te brengen natuurlijk. Maar ten koste van welke prijs? Het opofferen van burgers voor de manifestatiedrang van de leiders is enkel maar mogelijk in totalitaire staten, en op deze regel is China zeker geen uitzondering. En wat hebben wij tegen dit alles ondernomen? Niets. Wij hebben dit circus gelegitimeerd door er aan deel te nemen en er belang aan te hechten, net zoals 72 jaar geleden. De OS van 2008 in Peking zullen immers de geschiedenis ingaan als een modernere versie van Berlijn 1936. En ook toen hadden we het zogezegd allemaal niet zien aankomen…
Meer over de Chinese Olympiade op www.beijing2008.cn.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Het Britse magazine “The Economist” stelde vlak na het einde van de Spelen dan ook onomwonden: “De OS waren zo goed als de Chinese apparatsjiks maar konden hopen. De ceremonies waren spectaculair, de stadions degelijk, de medaillewinst voor China ongeëvenaard en de boycotdreiging bleek uiteindelijk impactloos. Maar na een maandenlange verlamming van de Chinese politiek en de verspilling van tientallen miljarden USD is onze conclusie toch de volgende: het was het allemaal niet waard!” Persoonlijk deel ik de conclusie van “The Economist” volledig, ook al staat deze in schril contrast met de odes van politici en andere tenoren uit de sportwereld, zoals IOC-voorzitter Jacques Rogge. Die laatste noemde de Olympische Spelen “buitengewoon” en kon de communisten maar niet genoeg bejubelen. Zelfs na de tonnen kritiek op alles wat ook maar enigszins bekritiseerd kon (mocht?) worden, bleef hij vasthouden aan zijn beslissing om de Spelen aan de Chinese Volksrepubliek toe te kennen, en achteraf liet hij zich ontvallen “nooit enige spijt of twijfel gehad” te hebben over de succesvolle kandidatuur van Peking. Een communistisch regime legitimeren, daar is in de ogen van een Rogge of een Yves Leterme nu eens echt niets twijfelachtigs aan.
China wou de Olympische Spelen gebruiken om zichzelf te bewijzen als valabele wereldspeler en dat is hen in hun ogen zeker gelukt. Maar de andere kant van de medaille werd onderbelicht in het Westen. China beloofde wel een verbetering van de mensenrechtensituatie in het land, maar deed uiteindelijk bitter weinig. De Oegoeren en de Tibetanen worden nog steeds vervolgd. De willekeurige onteigeningen blijven nog steeds doorgaan. De corruptie en het nepotisme vieren nog steeds hoogtij. Elke aardschok of regenbui brengt nog steeds massa’s ellende met zich mee door de alomtegenwoordige bouwmaterialenfraude. Religieuze en politieke bewegingen worden nog steeds onderdrukt, eigendomsrechten worden nog steeds miskend, Taiwan wordt nog steeds als afvallige provincie beschouwd, het internet en de media worden nog steeds gecensureerd, machtsmisbruik door lokale partijbonzen is nog steeds schering en inslag, en zelfs de uitvoering van de duizenden doodstraffen elk jaar werd na de Spelen opnieuw opgestart. Tony Blair bewees dan ook zijn naïviteit door in begin september in de “Wall Street Journal” te spreken van een “new epoch” als gevolg van de OS en de weinige Chinacritici “blatant ignorance and irrational fear” te verwijten.
De Chinese leiders gaven garanties dat hun land klaar is voor nieuwe politieke ideeën, maar hun drang naar almacht en volledige controle bleef onveranderd. Drie parken in Peking werden voorbehouden voor betogingen, maar geen enkel van de 79 aanvragen werd ingewilligd. Twee oude-van-dagen in hun zeventiger jaren die het aandurfden de overheid te contacteren met de vraag voor een eerlijke schadevergoeding voor de onteigening van hun huizen werden arbitrair gestraft met één jaar dwangarbeid in een werkkamp. Alle beelden werden met enkele minuten vertraging uitgezonden om eventuele protesten te kunnen wegmaskeren. En ook bedrog schuwden de Chinezen niet. Tienduizenden opgevorderde vrijwilligers moesten de lege plaatsen in de stadions opvullen. Het zangeresje van de openingsceremonie bleek niet echt de zangeres te zijn maar een playbackster van andermans werk. Het vuurwerk van de ceremonies bleek in de foto’s en beelden grotendeels getrukeerd te zijn. De jurysporten waren doorgestoken kaart en Chinese turnsters werden steevast beloond met gouden medailles, ook al vielen zij bijvoorbeeld tijdens hun oefeningen. Enkele chronofouten deden aardig wat mensen tenslotte ook nog twijfelen aan de accuraatheid van de metingen, net als het abnormaal hoge aantal nieuwe records op zich.
Zonder de atletiek met Kim Gevaerts viertal en Tia Hellebaut op de laatste twee dagen van de Spelen, hadden de Belgen nog het meeste kans op een medaille met uitgeweken Hollander Jos Lansinck. Tien jaar geleden kwamen onze sporters nog naar huis met zes medailles, nu nog amper met twee. En deze wanprestaties kregen afgelopen week zelfs een schijnwetenschappelijk staartje: de VUB bewees via één van haar onderzoeken dat het Belgische sportbeleid abominabel slecht is en niet kan concurreren met de buurlanden. De analyse is mijns inziens correct, maar de oplossingen zijn dat niet. De VUB pleit immers voor meer overheidsinvesteringen in infrastructuur, sportonderwijs en topsport. Dit is in mijn ogen al even grote kwatch dan het gepaai van communisten door Rogge en consorten. Topsport kan alleen maar ontstaan als men het bedrijfsleven mee aan boord krijgt, en daarvoor heb je nu net geen overheid nodig, maar lage belastingen en een niet opgedrongen “social responsibility”. Bedrijven hebben belang bij aanzien in een samenleving en vaak dragen investeringen in de sportwereld daartoe bij. In plaats van alweer meer geld te gaan versmossen via de centrale planning van sportpromotie zou de Belgische overheid, net zoals in de Verenigde Staten, beter de regelneverij en de belastingen op bedrijven terugdringen en het bedrijfsleven zo aansporen om meer in sport te gaan investeren. Op termijn is dit immers de enige duurzame oplossing.
Op vlak van sportprestaties hebben wij als Belgen natuurlijk weinig recht van spreken, maar toch. De Chinezen mogen dan wel trots zijn op hun gouden medailles, voor échte prestaties moesten we toch elders zijn. Usein Bolt werd de nieuwe “snelste man van de wereld” in de atletiek en Michael Phelps werd de “grootste Olympiër aller tijden”. De VS behaalden meer medailles, en dit in beter bezette sportdisciplines, dan de Chinezen, die hun gouden plakken uitsluitend wonnen in de sporttakken waar vroeger de Oostbloklanden goed in scoorden. Sporten zoals worstelen, turnen en gewichtheffen vergen nu éénmaal geen enkel talent maar alleen wat oefening, en dat is nu net wat communistische regimes perfect kunnen regelen. China, net zoals Roemenië onder Ceaucescu, Joegoslavië onder Tito of de USSR onder Chroetsjov vroeger, dwingt onderdanen van kindsbeen af in bepaalde sporten en laat hen van ’s ochtends tot ’s avonds onafgebroken trainen, hun ganse jeugd door. Op die manier is het niet moeilijk een paar goudenmedaillewinnaars voort te brengen natuurlijk. Maar ten koste van welke prijs? Het opofferen van burgers voor de manifestatiedrang van de leiders is enkel maar mogelijk in totalitaire staten, en op deze regel is China zeker geen uitzondering. En wat hebben wij tegen dit alles ondernomen? Niets. Wij hebben dit circus gelegitimeerd door er aan deel te nemen en er belang aan te hechten, net zoals 72 jaar geleden. De OS van 2008 in Peking zullen immers de geschiedenis ingaan als een modernere versie van Berlijn 1936. En ook toen hadden we het zogezegd allemaal niet zien aankomen…
Meer over de Chinese Olympiade op www.beijing2008.cn.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 07:28
21 comments
21 Comments:
Vincent, zonder je goede bedoelingen en oprechte geloof in libertaire waarden te minimaliseren, ga je voorbij aan de werkelijkheid. China is gewoon te groot om te boycotten, daar zouden wij in België meer nadeel aan ondervinden dan dat we het ginder moeilijker maken voor het regime. Natuurlijk moeten bepaalde dingen bespreekbaar blijven in China en moeten we langs alle kanten druk uitoefenen, in de hoop dat er verandering komt, maar we mogen ons hier zeker niet in vergalloperen. China aan onze kant krijgen, wordt de grootste uitdaging voor de komende jaren. En als dat lukt, hebben we opnieuw een vreedzame "liberale" eeuw voor de boeg. Zo niet, vrees ik het ergste.
Net als Johan hierboven deel ik je kritieken voor 100%. En net als Terwilghen denk ik ook dat een boycot geen enkele kans gemaakt zou hebben, laat staan een verschil. Het volk wil nu eenmaal brood en spelen; en daar moet alles voor wijken. Zelfs liberale principes of mensenrechten.
Als de Spelen toch los horen te staan van politiek, mijn voorstel: Volgende keer olympische spelen in Noord-Korea!
Dag Vincent.
Je vergat iets in je opsomming. Ik heb de openingsplechtigheid van de Spelen niet zelf meegemaakt in de hoofdstad noch heb ik die op televisie gezien (ik was elders). Er schijnt een groep kinderen te hebben aan deelgenomen die de ethnische MINDERheden in het Middenrijk moest uitbeelden. Wel, die kinderen behoorden tot de ethnische MEERDERheid: het waren namelijk allemaal Han Chineesjes.
Groeten uit China.
Alle beelden werden met enkele minuten vertraging uitgezonden om eventuele protesten te kunnen wegmaskeren.
Dat is, naar verluidt, al een tijdje het geval hier. Maar het zou om luttele seconden gaan en niet om minuten. Tot ongeveer vijf maanden geleden ging het televisiescherm geregeld blank (zwart, eigenlijk) wanneer er op BBC WORLD, CNN of een ander station tijdens het nieuws een onderwerp aan kwam dat 'gevoelig' was. Ik heb dat al sinds midden april niet meer meegemaakt. In ieder geval deed iemand met de hand op de knop zijn werk niet altijd even goed. Dikwijls was een 'verboden' item al verschillende seconden aan het lopen toen er werd geknipt. Ook grappig was dat de 'gevoelige' berichtgeving met beelden en commentaar op TV5 Monde soms gewoon door bleef lopen waar beelden en commentaar op BBC WORLD en CNN voor een tijdje van het scherm gingen (en dat kon soms minuten lang zijn).
Maar laat ons wel wezen, is die vertraging niet iets wat in Europa ook gold (en misschien nog geldt?). Iemand zei me in dat verband dat in het Frankrijk van de jaren tachtig ook de vertraging met enkele seconden was ingevoerd, tijdens het presidentschap van de autoritaire politieke cameleon Mitterand. Confirmatie, iemand, of is dat alweer een indianenverhaal?
'China wou de Olympische Spelen gebruiken om zichzelf te bewijzen als valabele wereldspeler en dat is hen in hun ogen zeker gelukt.'
De Spelen dienden een aantal objectieven. Naar buiten toe waren ze een resonant internationaal 'we staan er' tegenover de wereld. Een statement na anderhalve eeuw 'nationale schande' (twee Opiumoorlogen, een Bokser Opstand met internationale concessies als gevolg, om maar twee trauma's in de nationale psyche op te noemen). Tegelijkertijd waren de Spelen misschien nog meer bedoeld voor binnelandse consumptie, namelijk als legitimatie van het regime tegenover de eigen bevolking. Het is zoals iemand opmerkte kort na het einde van het vijfringencircus: 'Het signaal was voor de bevolking, kijk, we kunnen dit allemaal tot een goed einde brengen, vertrouw ons ook maar met al de rest'.
'Olympiade andermaal schaamlapje voor totalitarisme'
Ik zou het Middenrijk van vandaag niet meer omschrijven als totalitair. Dat was het in een (te) nabij verleden nog wel. Iedereen die de actualiteit volgt of hier en daar wat leest weet dat er sinds 1979 een serieuze bocht is genomen.
Ik zou het regime eerder als autoritair omschrijven. Het is niet dat we niets mogen doen, zeggen, lezen of weten; het is dat we dat met niet te veel tegelijk en niet in het openbaar mogen doen en dat 'men' altijd moet weten wat we met zijn allen aan het doen zijn.
Voor meest kan ik instemmen met het stuk. Behalve daar waar de Oeigoeren worden genoemd als slachtoffers van de Chineese dictatuur. Xinjiang (islamitisch) de thuisstaat van de Oeigoeren wordt al sinds jaar en dag geteistert door extreem islamistisch geweld. ter separatie van China maar de terreur treft zsker ook de eigen bevolking.
Ik vind niet dat het de taak is van de voorzitter van het OIC om kritiek te geven op de toepassing van de mensenrechten in China. Jacques Rogge zou het ook niet in zijn hoofd halen om de oorlog in Irak, Abu Ghraib, het feit dat 1 op 100 van de VS-inwoners in de gevangenis zitten, dat de doodstraf daar nog wordt uitgevoerd, in Amerika aan te kaarten, als de Olympische spelen in de USA zouden plaats grijpen.
Trouwens 't is goed in 't eigen hert te kijken, zei onze Alice Nahon al in lang vervlogen tijden.
Iemand die nog eens met "Abu GhraiB" moet afkomen, dat is duidelijk een onverbetelijke parroteerder uit ideologische mediabronnen (dus bronnen met een 'agenda', en die agenda is niet het informeren van de lezers). Abu Ghraib was vergelijkbaar met een paar onnozele studenten in Leuven die hun boekje te buiten gaan op een 'doopplechtigheid'.
En parroteerders zijn natuurlijk geen goede observateurs. In China is een totalitair politiek bestel zich heel snel economisch, politiek, en militair aan het versterken. In Irak werd een totalitair regime van Saddam & Zonen recentelijk vernietigd of verwijderd, en hebben de Irakezen nu eindelijk goede kansen om een 'redelijk' (liefst tolerant en 'democratisch') politiek bestel op te bouwen. De vergelijking Irak-China is absurd.
Het is maar goed dat criminelen in de gevangenis zitten, en niet op straat rondlopen. En het is maar goed dat, in geval van vreselijke misdaden, dat men dan de doodstraf kan toepassen. Dat betekent immers dat men nog erkent dat 'gerechtigheid' moet geschieden, vooral met het oog op het lijden van slachtoffers en nabestaanden. Het strafrecht moet allereerst mensen beschermen tegen criminelen, en ook slachtoffers in de mate van het nogelijke terug 'heel' maken. Het strafrecht moet er niet zijn om bewezen criminelen te 'helpen'. De doodstraf betekent ook dat men het 'onschuldig' leven zo sterk nog kan waarderen, door er de hoogste prijs op te zetten, m.a,w. wie het leven van anderen neemt op onnoemlijk-wrede wijze die verliest het eigen leven, of verliest het recht om verder te participeren in de mensengemeenshap. Het is veel belangrijker van zich druk te maken over afwezigheid van gerechtigheid (inclusief zeer trage gerechtigheid), dan zich druk te maken over extreme straffen in extreme gevallen.
Maar, Alice Nahon, dat was een goede...(en ook geen parroteerster).
Met alle respect, maar over China bent u niet erg geïnformeerd. Wat heeft China, behalve dan in naam, nog met "communisme" te maken? China is een onvervalst kapitalistisch "paradijs" voor de investeerders die er zitten. Al begin jaren 1980 is het communisme losgelaten, en nog in heviger mate is het kapitalisme erdoor gedrukt in 1989.
Yelamdenu, u raad ik eens een basiscursus "vrije markt" aan, want uw reactie is pure nonsens. China is relatief kapitalistisch ten opzichte van andere dictaturen, ok, maar daar blijft het wel bij.
@guillaume
Dat hangt dan toch echt af van uw definitie van "kapitalisme". In mijn definitie van kapitalisme is China gewoon een kapitalistische economie. De Chinezen in mijn kennissenkring hier in Rotterdam, die er vaak komen, beamen dat overigens.
Ik hoor graag welke factoren er volgens u zorgen dat het slechts "relatief" kapitalistisch is, en wat dan een voorbeeld zou zijn van wat wel een kapitalistische economie is.
@ Marc Huybrechts
Abu Ghraib was vergelijkbaar met een paar onnozele studenten in Leuven die hun boekje te buiten gaan op een 'doopplechtigheid'.
Wat een walgelijke opmerking.
Dat mag u recht in het gezicht van de mensen die er het slachtoffer van werden nog eens gaan zeggen.
U steekt de loftrompet af over de kans op "democratie" in Irak. U vergeet voor het "gemak" even de honderdduizenden slachtoffers, de doden en verminkten, de misgeboorten en kankerepidemie door depleted uranium ammunition. Het is u die hier een ideologische agenda heeft. U weet niets van de zaak af. Ga naar Baghdad of Fallujah en praat daar hoe dolgelukkig men is met die oorlog; bekijk eens de slachtoffers van witte fosfor of "geniet" van de verwoestingen en random killings en dan zullen we uw enthousiasme nog eens aan de tand voelen.
U moet zich schamen.
Kapitalisme vergt meer dan buitenlandse investeringen en alles in het teken stellen van grote bedrijven en joint ventures. Kapitalisme vereist een minimale overheid zonder regels en een vrije markteconomie. China heeft niets van dit alles. Maar omdat vele mensen een hekel hebben aan China en onze linkse media de vrije markt koste wat het kost willen discrediteren, schrijft iedereen dat China een 'kapitalistisch systeem' kent. Wat natuurlijk economische kwatch is. China is gewoon een verregaande vorm van onze eigen 'mixed economies'.
Kapitalisme vergt meer dan buitenlandse investeringen en alles in het teken stellen van grote bedrijven en joint ventures. Kapitalisme vereist een minimale overheid zonder regels en een vrije markteconomie.
Een "minimale overheid zonder regels" en "een vrij markteconomie" gaan al niet samen. Hoe moet een minimale overheid zonder regels monopolievorming/kartelvorming, milieuverontreiniging, fraude en andere kwalen voorkomen; hoe kan een minimale overheid zonder regels een minimumloon instellen om mensen een bestaansminimum te geven, enz. Een contradictie.
China heeft niets van dit alles.
Kunt u een land noemen waar uw soort "kapitalisme" hoogtij viert?
Maar omdat vele mensen een hekel hebben aan China
Niet relevant, hoor ik niet hoe. Ik heb er familie wonen, nota bene. Ik kan me echter goed voorstellen dat mensen een hekel hebben aan de Chinese overheid, die van moord en oppressie een hobby heeft gemaakt.
en onze linkse media
"onze media" zijn helemaal niet "links"; ze zijn conformistisch. Geef mij een voorbeeld van "linkse" bevooroordeeldheid in de media en ik zet er tien rechtse tegenover.
de vrije markt koste wat het kost willen discrediteren, schrijft iedereen dat China een 'kapitalistisch systeem' kent. Wat natuurlijk economische kwatch is.
U zou uw definitie van kapitalisme minder kunnen gelijkstellen aan het utopische "vrije markt".
China is gewoon een verregaande vorm van onze eigen 'mixed economies'.
O, dus daarom haalden de Chinese bestuurders al in de jaren '80 Milton Friedman naar China. Die "mix" gaat in werkelijkheid dus veel minder ver dan bij ons. Vanwege het gebrek aan democratie kunnen mensen immers minder sociale zekerheid afdwingen.
@ yelandamu
1) In uw reacties kan men zien hoe erg het gesteld is met de 'voorlichting' door het hedendaags naief-links onderwijs en media.
2) U zijt blijkbaar niet capabel om het onderscheid te kunnen maken tussen een POLITIEK syteem en een ECONOMISCH syteem.
- Op politiek vlak is en blijft China een totalitaire dictatuur. Er bestaat daar geen scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en juridische Machten. Alle macht (en finaal ook economisch) is geconcentreerd in het Politbureau, dat zichzelf op brutale wijze bestendigt. In China bestaat er een uitgebreid syteem van kampen, een Chinese versie van de Stalinistische goelag, waar naast de 'gewone' criminelen (die elke maatschappij heeft) ook talloze 'politieke' gevangenen wegrotten om de bevolking in het gareel te laten lopen via intimidatie.
- Op economisch vlak heeft China inderdaad 'vrije' marktwerking geintroduceerd, op een ebeprkt aantal of sommige domeinen, gradueel vanaf het begin van de 1980's under chairman Deng. Dit heeft een zeer snelle economische groei mogelijk gemaakt, vertrekkende van een zeer lage basis van per capita inkomen. In die (economische) zin kan men China vandaag "kapitalistisch" noemen. Maar, de echte noodzakelijke juridische basis voor duurzaam kapitalisme is afwezig. Want dat vereist een echt-onafhankelijke juridische macht en effectief gegarandeerde individuele rechten. In de toekomst zal dit allemaal duidelijker worden - ik bedoel die afwezigheid van 'duurzaam kapitalisme' - van zodra er grote economische problemen zullen optreden en de inflexibiliteit van het politike regime 'aanpassing' zal beletten.
3) Uw visie over Abu Ghraib is werkelijk ongelooflijk naief en bevooroordeeld. Het ging inderdaad om een futiliteit, die volkomen werd opgeblazen door absurd-anti-Amerikaanse Europese media en door 'zelfhatende' linkse VS-media. Abu Graib was 'misconduct' door een paar onnozelaars, en die misconduct werd zelf door de US military bloot gelegd en zwaar bestraft. De meeste van die zogenaamde "slachtoffers" zijn vandaag vrij, sommigen zitten nu zelfs in de Iraakse 'ambtenarij' (na de 'sunni-awakening' van het voorbije jaar, i.e. nadat de Anbar provincie notabelen zich tegen buitenlandse jihadis hebben gericht en Amerikaanse steun zoeken tegen shiiete dominantie en shiiete zucht naar wraak tegen sunnis voor dertig jaren van zeer wreed totalirisme onder de sunni Baath partij).
4) Het probleem met uw soort van naievelingen is dat u totaal geen 'perspectief' heeft. U kunt niet contextueel en PROPORTIONEEL oordelen, maar u kunt enkel aan de leiband lopen van anti-westerse ideologen in de media. Twee voorbeelden om 'Abu Ghraib' in perspectief te plaatsen.
-- Tijdens de jongste Tibetaanse rebellie (ondernomen omdat de olympische Spelen de aandacht van de wereld op China brachten), werden duizenden Tibetanen 'opgenomen' in de vreselijke Chinese goelag-kampen, en werden tallozen slachtoffer van ECHTE foltering. Niet het 'vermaak' van de gemankeerde studenten met laag-IQ in Abu Ghraib.
-- Enkele dagen geleden nog hebben Franse paracommandos de echte slachtoffers - van de zoveelste bootkidnapping rond de Hoorn van Afrika - gered. Een 'aantal' van de kidnappers werden gedood - en dat is maar goed ook - en de rest is 'verdwenen' in Franse gevangenissen. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurd. Gaat de media zich zot vertieren met 'vragen' en/of absurde beschudigingen daaromtrent? Nee, en dat is maar goed ook. Er zitten zo vele 'muslims' gevangen in Franse gevangenissen. Sinds wanneer? En ik vermeld dit niet om France te bekritiseren. Integendeel. Ik vermeld dit enkel om de hypocrisie van de media te belichten.
In vergelijking met de Chinese goelag en met de Franse manier om met terroristen in Afrika om te gaan, is Abu Ghraib een bagatel, en is Guantanamo een model van legalisme.
5) Ik zou me moeten schamen? Nee, u moet leren van volwassen te worden en van onafhankelijk voor uzelf te leren denken, in plaats van u voor een slecht gareel te laten spannen.
1) In uw reacties kan men zien hoe erg het gesteld is met de 'voorlichting' door het hedendaags naief-links onderwijs en media.
Onzin, "links" onderwijs en "linkse" media zijn een mythe. De meerderheid van de thema's in de media is rechts of conformistisch. Dat is in studies vaak genoeg aangetoond. Zelfs wanneer journalisten "links" schijnen te zijn zijn ze onnozel, stellen de verkeerde vragen, en zijn onkritisch.
2) U zijt blijkbaar niet capabel om het onderscheid te kunnen maken tussen een POLITIEK syteem en een ECONOMISCH syteem.
Ik had het over het economische systeem. Het politieke systeem is gewoon autocratisch en slechts in naam communistisch, maar zoals alle autocratieen heeft de Chinese geen kleur dan die van de macht.
- Op politiek vlak is en blijft China een totalitaire dictatuur. Er bestaat daar geen scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en juridische Machten. Alle macht (en finaal ook economisch) is geconcentreerd in het Politbureau, dat zichzelf op brutale wijze bestendigt. In China bestaat er een uitgebreid syteem van kampen, een Chinese versie van de Stalinistische goelag, waar naast de 'gewone' criminelen (die elke maatschappij heeft) ook talloze 'politieke' gevangenen wegrotten om de bevolking in het gareel te laten lopen via intimidatie.
Veel van die politieke gevangenen zijn links: mensen die vakbonden hebben opgericht, of beter sociaal beleid willen.
- Op economisch vlak heeft China inderdaad 'vrije' marktwerking geintroduceerd, op een ebeprkt aantal of sommige domeinen, gradueel vanaf het begin van de 1980's under chairman Deng. Dit heeft een zeer snelle economische groei mogelijk gemaakt, vertrekkende van een zeer lage basis van per capita inkomen. In die (economische) zin kan men China vandaag "kapitalistisch" noemen.
Meer bedoelde ik niet. Aangezien socialisme/communisme politiek-economische ideologieen zijn, is er dus niks communistisch meer aan China.
3) Uw visie over Abu Ghraib is werkelijk ongelooflijk naief en bevooroordeeld. Het ging inderdaad om een futiliteit, die volkomen werd opgeblazen door absurd-anti-Amerikaanse Europese media en door 'zelfhatende' linkse VS-media.
Alleen mensen die in een parallel universum leven kunnen verkeren in de illusie dat er zoiets is als "absurd-anti-Amerikaanse Europese media" of "'zelfhatende' linkse VS-media". Alleen extreem rechts (Fox News, dat soort outlets) maken gebruik van dat soort beschuldigingen. Dat mag van mij, maar u plaatst zich buiten de realiteit.
Ik hoop dat u de "futiliteiten" in Abu Ghraib binnenkort nog eens mag ondergaan.
Abu Graib was 'misconduct' door een paar onnozelaars, en die misconduct werd zelf door de US military bloot gelegd en zwaar bestraft.
Die "onnozelaars" kregen de schuld op zich geschoven maar zoals iedereen met een beetje kennis van het Amerikaanse leger weet, doen de "onnozelaars" dit soort dingen niet uit zichzelf. U toont zich hier volslagen ongeinformeerd (misschien door die media van u). Het is gewoon gedocumenteerd dat de opdracht voor de martelingen vanaf hoog in de chain of command kwam. Daar zijn boeken, documentaires, en artikelen genoeg over verschenen.
4) Het probleem met uw soort van naievelingen is dat u totaal geen 'perspectief' heeft. U kunt niet contextueel en PROPORTIONEEL oordelen, maar u kunt enkel aan de leiband lopen van anti-westerse ideologen in de media.
Waar zijn die ideologen dan?
Twee voorbeelden om 'Abu Ghraib' in perspectief te plaatsen.
(...) duizenden Tibetanen 'opgenomen' in de vreselijke Chinese goelag-kampen, en werden tallozen slachtoffer van ECHTE foltering.
U vergeet nog de martelingen en moorden op beoefenaars van Falun Gong, die van hun organen worden beroofd.
Wordt goed aan verdiend, lijkt het.
In vergelijking met de Chinese goelag en met de Franse manier om met terroristen in Afrika om te gaan, is Abu Ghraib een bagatel, en is Guantanamo een model van legalisme.
In uw vorm van "ethiek" is kwaad A dat ietsje minder erg is dan kwaad B, per definitie geen probleem? Als Abu Ghraib een "bagatel" is, is vanaf nu alles legaal, want de oorlog in Irak is niet alleen een volkomen illegale en immorele oorlog, ook oorlogsmisdaden worden niet geschuwd (Fallujah, Abu Ghraib). Verder ging het helemaal niet over wat de Fransen allemaal uitspoken. In uw moreel universum is alle kwaad relatief. "Het kan altijd erger" - m.a.w., meestal geen punt.
FYI, libertariers wijzen alle geweld af, ook dat van Amerikanen. Maar daar kan ik u niet op aanspreken, omdat u geen libertarier bent.
5) ... u moet leren van volwassen te worden en van onafhankelijk voor uzelf te leren denken, in plaats van u voor een slecht gareel te laten spannen.
Ik heb geen boodschap aan uw apologetische ethiek, of aan uw neerbuigendheid.
@ Yelamdanu
1) Ik heb helemaal geen "apologetische ethiek", en ik ben er tevreden over dat de betrokkenen bij "Abu Ghraib" zware straffen hebben gekregen, ook al ging het om een echte bagatel IN VERGELIJKING met bijvoorbeeld het gedrag van jihadis of van de Chinese communistische overheid in Tibet.
2) Ik heb nu wel een duidelijk beeld omtrent u en mijn oordeel blijft onveranderd. U zijt incapabel van proportionele en contextuele oordelen te vormen. En dat is omwille van aangekweekte ideologische verblindheid.
3) Tenslotte, een illustratie van het gebrek van kennis dat u handicapeert. Onze 'discussie' is begonnen omdat u beweerde dat ik over China "slecht" zou geinformeerd zijn, en dat China "communisme" zou hebben laten varen en "kapitalisme" er hebben doorgedrukt.
Ik zal het nogmaals herhalen, ook al heb ik reeds duidelijk gesteld dat men een onderscheid moet maken tussen (a) politiek bestel en (b) economisch bestel. Welnu, communisme is NIET de juxtapositie van kapitalisme.
-- De essentie van communisme is het leiderschap van 'de partij', i.e. de concentratie van alle politieke macht in de handen van de partij, wat concreet betekent in de handen van de leiderskliek van de partij.
-- "Kapitalisme" is een economische term die van alles kan betekenen. Het betreft ofwel allocatie methodes (marktallocatie versus planallocatie), ofwel eventueel ook de graad van eigendomsconcentratie van kapitaal in de handen van de overheid. Maar, op zich heeft het niets direct te maken met politieke machtsconcentratie.
Er bestaan echte politieke democratieen met veel 'vrije' markt allocatie en andere met weinig markt allocatie. Er bestaan politieke democratieen met veel overheidscontrole en/of eigendomsconcentratie over 'kapitaal' en andere met weinig zulke controle. Daarenboven, kan men in het algemeen zeggen dat er in de meeste autoritaire en/of totalitaire landen maar weinig echte vrije marktallocatie aanwezig is (precies omdat er geen echte rechtszekerheid is) en 'kapitaal' doorgaans ook geconcentreerd zit in handen van mensen met directe 'links' met de 'dictator'.
Wat u als feit presenteert is uw mening.
U kunt ontkennen dat bij het communisme een specifieke economische ideologie hoort, dat maakt het nog geen feit.
Aan het fenomeen "partijdictatuur" is niets specifiek "communistisch". Het gaat net zo goed op voor elke corporatistische staat met een alles dominerende "partij".
@ Y....
1) Natuurlijk heb ik hier zopas enkele opinies weergegeven. Wanneer ik een feit aanhaal dan identificeer ik het doorgaans als dusdanig.
2) We kunnen de term "communisme" interpreteren als (A) een theoretisch concept, of als (B) een empirisch-observeerbare historische realiteit.
-- Als theoretisch concept heeft het te maken met de ideologie van Marx, Engels & co. Enkele kenmerken daarvan zijn: de dictatuur van de partij, klassenstrijd, kapitaal als eigendom van de staat, de toekomstvisie (illusoir natuurlijk!) van de nieuwe economische man, enz... Er bestaat ook de pretentie van communisme als een 'filosofie' met allerlei technische termen (bovenstructuur, onderstructuur, enz...) die hier nu niet relevant zijn.
-- Als historische realiteit wordt communisme geassocieerd met de twee "groten', de soviet-unie en China, plus nog een aantal kleinere landen of eerder regimes die in hun respectievelijke 'orbits' vertoefden.
3) Ik heb nergens "ontkent" dat er een specifieke economische ideologie hoort bij communisme. Dat ligt toch voor de hand wat het theoretisch concept (A) betreft. Het is nu ook duidelijk dat communisme als ideologie heeft afgedaan in zowel de soviet unie als in China. De SU is geimplodeerd omdat de economische ideologie in direct conflict lag met de observeerbare menselijke natuur, en dus slechte economische resultaten bracht. Vandaag is Rusland gewoon een soort mafia-staat geworden en Putin is voorlopig de rijkste man van de wereld geworden Ook in China is het communisme als economische ideologie vrijwel dood (in de zin dat er niet echt meer in geloofd wordt). Maar men houdt nog wel de pretentie op voor een tijdje. Het politiek bestel echter blijft volkomen totalitair 'communistisch' (Politbureau etc...). De nieuwe echte ideologie van China en het politbureau is (a) ethnisch nationalisme en (b) 'rijk worden is goed'.
4) Inderdaad, het fenomeen "partijdictatuur" is niet specifiek "communistisch". Maar, het communisme, zowel als theoretisch concept als in de concrete toepassing in sommige landen, werd gekenmerkt door een partijdictatuur met een echte nomenklatura.
5) Persoonlijk denk ik dat 'officiele' (of beweerde) economische ideologieen van weinig tel zijn. Wat telt is politieke vrijheid, en dat is natuurlijk antitetisch aan "partijdictatuur" of aan enig welke dictatuur. Voor mij primeert de politiek steeds op het economische, zowel in een positieve (observeerbare)zin als in een normatieve zin. Waar het echt op aan komt is :
-- (A) of er regelmatig echte machtswisseling plaats grijpt (niet zozeer tussen partijen met verschillende namen) maar tussen verschillende ideologieen of wereldvisies (doorgaans heeft men dat wel in de facto twee-partijsystemen gelijk het VK en de VS), en
-- (B) of er echte politieke vrijemeningsuiting bestaat. B is eigenlijk een minimum vereiste om A mogelijk te maken. Zonder respect voor politieke vrijemeninguiting is het niet het volk dat de leiders van de staat controleert, maar eerder de (gevestigde) leiders die het volk controleren. Ik vrees dus dat Belgie geen echte democratie meer is, vermits er nu 'gewone' wetten bestaan die selectief opinies criminaliseren (in plaats van daden).
En wanneer men rond de wereld empirische observaties wil maken van landen, dan zou het duidelijk moeten zijn dat brede algemene 'duurzame' welvaart direct correleert met politieke vrijheid, i.e met politieke bestellen die relatief 'democratisch' zijn (i.e. met intern echte vrije politieke competitie). Er bestaan daar uitzonderingen op, die berusten op het toeval van 'gratische' grondstoffen. Maar, die kunnen enkel tijdelijk zijn, tenzij de cultuur verdemocratiseerd en tolerant wordt zodat het politieke bestel zich permanent kan aanpassen aan nieuwe omstandigheden.
Een reactie posten
<< Home