Partijconventies zijn de échte hoogmissen van de politiek geworden (Vincent De Roeck)
De voorbije weken heb ik met volle teugen kunnen genieten van de vier grote conventies, en ook een vijfde spektakel dient zich binnen een tweetal weken aan. Ik heb het natuurlijk niet uitsluitend over de Democratische en Republikeinse conventies in de VS, maar ook over het kick-off-evenement van Ron Pauls “Campaign for Liberty” in Minneapolis en het jaarlijkse partijcongres van de “United Kingdom Independence Party” in Bournemouth. De vijfde die mijn interesse opgewekt heeft, is die van de “Conservative and Unionist Party” in het Verenigd Koninkrijk die eind deze maand komt aanstormen. Deze laatste is van zéér groot belang voor alle Eurosceptici in de EUSSR. De koers die de Tories zullen varen tot aan de Europaverkiezingen van juni 2009 zal immers op dit congres, én alleen op dit congres, bepaald worden.
Bekende conservatieve Europarlementariërs als Daniel Hannan, Syed Kamall en Roger Helmer zijn zeker van hun stuk en proclameren al maanden dat het Euroscepticisme het debat binnen de Tories gewonnen heeft, maar ik wacht toch liever de officiële uitkomst van hun conventie af. En moesten ze inderdaad voor een sterk Eurokritisch programma opteren, dan zullen ze de EVP moeten verlaten en effectief hun eigen pan-Europese fractie moeten doorzetten. Ik hoop dan ook dat ze hier bij de Lijst Dedecker slim op zullen inspelen en deze “Mouvement for European Reform” nog voor de verkiezingen zullen vervoegen. Ik weet dat partijbonzen als Boudewijn Bouckaert en Luc Rochtus op dezelfde lijn als mezelf zitten op dat vlak, daar niet van, maar ik vrees wel de invloed van minder intellectueel eerlijke of standvastige LDD-prominenten.
Mijn persoonlijke affectie met de UKIP had in de campagne van 2004 uitsluitend maar te maken met hun verkwikkende standpunten over (of beter: tegen) Europese integratie. Toen werd de partij evenwel nog gedomineerd door gauchisten en etatisten zoals Robert Kilroy-Silk en Ashley Mote, zodat ik het met hun andere standpunten maar zelden eens kon zijn. Maar nadat Kilroy-Silk en Mote, de spreekbuizen dus van de linkse en (extreem)rechtse vleugels, die partij kort na de verkiezingen definitief vaarwel zeiden, braken (nog) betere tijden aan voor de UKIP. De flamboyante redenaar Nigel Farage werd als nieuwe partijleider naar voren geschoven en die begon meer en meer het Thatcherisme te omarmen, vaak tegen de oude standpunten in.
Deze combinatie van libertarisme en conservatisme was een schot in de roos en de UKIP begon opnieuw te stijgen in peilingen en tussentijdse verkiezingen. De nieuwe UKIP-boodschap was zo duidelijk geïnspireerd op het eeuwenoude Britse conservatisme dat zelfs twee leden van het Hogerhuis en één Tory-verkozene uit het Lagerhuis naar de UKIP overstapten. Op het septembercongres in Bournemouth werd deze koers dan ook als het officiële partijprogramma van de vernieuwde UKIP gelanceerd. En ook de agressieve slogan “Let’s get our country back!” werd - met een vette knipoog naar de gelijknamige documentairereeks van Milton Friedman - ingeruild voor het frisse “Freedom to choose”. De uitkomst van hun conventie sterkt mijn vertrouwen in de UKIP en maakt dat ik mij voortaan nog meer in hun standpunten kan vinden.
Over Ron Paul heb ik op deze blog al wel genoeg verteld denk ik, dus maak ik mij ervan af met de mededeling dat zijn “Rally for the Republic” meer dan 10,000 militanten op de been wist te brengen en dat op een steenworp van de Republikeinse conventie die in hetzelfde weekend plaatsvond in dezelfde “Twin Cities”, maar dan aan de andere oever van de rivier. Bij de Democraten kwamen alle verliezende presidentskandidaten met een speechmoment aan bod op de conventie, maar bij de Republikeinen werd Ron Paul gewoon geweigerd. Gelukkig kon dit alles Ron Paul niet meer schelen. Hij was dit soort pesterijen al wel gewend. Nooit heeft hij immers van de GOP een cadeau gekregen en hij verwacht die ook al lang niet meer.
Als verslag van zijn uitermate succesvolle tegenconventie laat ik Ron Paul trouwens liever zelf aan het woord. Deze e-mail werd verspreid.
De Democratische conventie baadde in de zelfverheerlijking, een eigen presidentieel schild en valse Griekse zuilengaanderijen incluis, en dat heeft toch wel vele “grassroots” militanten voor het hoofd gestoten, net als de beslissing van de Democratische Partij om geen manifestaties te dulden in de onmiddellijke omgeving van het Pepsi-centrum waar de conventie plaatsvond. ACLU-medewerker Matt De Vlieger was aanwezig in Denver en kwam vorige week over de Democratische conventie vertellen in Brussel. De Vlieger zei zich o.a. ook te schamen voor de politiestaatallures van Denver tijdens de Democratische conventie. Zelfs aangevraagde anti-oorlogsacties mochten niet plaatsvinden buiten de “freedom cages”, de zwaarbewaakte betooggedoogzones aan de rand van Denver.
De GOP scoorde in mijn ogen dan weer een pak beter met hun conventie in Saint Paul. Zo goed zelfs, dat ik serieus overweeg om in november toch ook de Republikeinen te steunen. De dreiging van de orkaan Gustav hield president George W. Bush in Washington en gaf de Republikeinen de gedroomde gelegenheid om hun medeleven en betrokkenheid te betonen voor de slachtoffers van zulke natuurrampen. De GOP verdaagde de conventie zelfs met een dag en bewees dat de partij nog steeds in de eerste plaats een goeddraaiende verkiezingsmachine is. Obama wou alleen maar speechen in een footballstadion, terwijl John McCain het allemaal veel oprechter en soberder bracht dan zijn rivaal, en dat weten de Amerikanen doorgaans beter te smaken. Na de conventie stak McCain Obama dan ook in alle peilingen voorbij, en ook Europeanen zoals Daniel Hannan, die het lange tijd voor Obama opnamen, switchten na de conventie hun voorkeuren naar het McCain-kamp.
En daarin speelt natuurlijk ook de keuze van zijn runningmate, gouverneur Sarah Palin van Alaska, een enorme rol, net als de schitterende speeches op de conventie van Mitt Romney, Lindsey Graham, Joe Lieberman en Fred Thompson, die stuk voor stuk komaf maakten met de linkse ideeën van Obama en alles hekelden wat traditioneel bij de Democraten aanleunt, zoals de media, de Ivy League-universiteiten, de grootsteden en de staat Massachussetts. Vooral Mitt Romney beviel mij uitstekend op de conventie. Ik hoop dat hij in 2012 dan ook opnieuw meedingt voor de Republikeinse nominatie, samen met Bobby Jindal en Sarah Palin trouwens.
Maar uiteindelijk was het toch de nominatie van Sarah Palin als vice-presidentskandidaat die mij het meest verheugd heeft. In tegenstelling tot eizona alle MSM kende ik deze hockeymoeder al wel voor de recente hype. Lezers van deze blog herinneren zich misschien nog mijn tekst uit maart 2008 waarin ik de mogelijke VP-picks van John McCain opsomde. Ook toen al stond Sarah Palin hoog op mijn lijstje. Vooral haar goede contacten met de libertarische separatisten van de “Alaskan Independence Party”, de verkoop van de privé-jet van de gouverneur via eBay en het stopzetten van de “Bridge to Nowhere” waren mij bekend. Met dat laatste stootte ze wel wat libertarische academici voor het hoofd: zij kunnen niet langer dat brugproject aanhalen als schoolvoorbeeld van wanbeleid, overheidsplanning en “public choice” aberraties.
Palin is niet zomaar een “babe” in de politiek. Zij brengt een kroostrijk gezin groot met haar halve Eskimoman en weigerde een Mongooltje te aborteren. Zij eet elandsteak, gaat graag op jacht, is verzot op bontkledij en wil het liefst onmiddellijk beginnen boren naar olie in de natuurgebieden. Als een politica heeft zij een uitstekende staat van dienst in de bestrijding van corruptie en het drastisch hervormen van het overheidsapparaat. Palin is recht door zee en zéér consequent: zelfs partijgenoot Ted Stevens liet ze als een baksteen vallen toen bleek dat hij zichzelf tijdens zijn lange carrière in de senaat verrijkt had via corruptie. Moest Sarah Palin de GOP-presidentskandidaat zijn, had ze zeker mijn stem, maar in de administratie van progressieve centrist John McCain kan ze alleen maar haar onschuld en ideologische zuiverheid verliezen.
Laat ik dan ook besluiten met een citaat van de libertarische columnist Andrew Davis in de nasleep van de Republikeinse conventie:
Meer over het politieke libertarisme op www.wikipedia.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
Bekende conservatieve Europarlementariërs als Daniel Hannan, Syed Kamall en Roger Helmer zijn zeker van hun stuk en proclameren al maanden dat het Euroscepticisme het debat binnen de Tories gewonnen heeft, maar ik wacht toch liever de officiële uitkomst van hun conventie af. En moesten ze inderdaad voor een sterk Eurokritisch programma opteren, dan zullen ze de EVP moeten verlaten en effectief hun eigen pan-Europese fractie moeten doorzetten. Ik hoop dan ook dat ze hier bij de Lijst Dedecker slim op zullen inspelen en deze “Mouvement for European Reform” nog voor de verkiezingen zullen vervoegen. Ik weet dat partijbonzen als Boudewijn Bouckaert en Luc Rochtus op dezelfde lijn als mezelf zitten op dat vlak, daar niet van, maar ik vrees wel de invloed van minder intellectueel eerlijke of standvastige LDD-prominenten.
Mijn persoonlijke affectie met de UKIP had in de campagne van 2004 uitsluitend maar te maken met hun verkwikkende standpunten over (of beter: tegen) Europese integratie. Toen werd de partij evenwel nog gedomineerd door gauchisten en etatisten zoals Robert Kilroy-Silk en Ashley Mote, zodat ik het met hun andere standpunten maar zelden eens kon zijn. Maar nadat Kilroy-Silk en Mote, de spreekbuizen dus van de linkse en (extreem)rechtse vleugels, die partij kort na de verkiezingen definitief vaarwel zeiden, braken (nog) betere tijden aan voor de UKIP. De flamboyante redenaar Nigel Farage werd als nieuwe partijleider naar voren geschoven en die begon meer en meer het Thatcherisme te omarmen, vaak tegen de oude standpunten in.
Deze combinatie van libertarisme en conservatisme was een schot in de roos en de UKIP begon opnieuw te stijgen in peilingen en tussentijdse verkiezingen. De nieuwe UKIP-boodschap was zo duidelijk geïnspireerd op het eeuwenoude Britse conservatisme dat zelfs twee leden van het Hogerhuis en één Tory-verkozene uit het Lagerhuis naar de UKIP overstapten. Op het septembercongres in Bournemouth werd deze koers dan ook als het officiële partijprogramma van de vernieuwde UKIP gelanceerd. En ook de agressieve slogan “Let’s get our country back!” werd - met een vette knipoog naar de gelijknamige documentairereeks van Milton Friedman - ingeruild voor het frisse “Freedom to choose”. De uitkomst van hun conventie sterkt mijn vertrouwen in de UKIP en maakt dat ik mij voortaan nog meer in hun standpunten kan vinden.
Over Ron Paul heb ik op deze blog al wel genoeg verteld denk ik, dus maak ik mij ervan af met de mededeling dat zijn “Rally for the Republic” meer dan 10,000 militanten op de been wist te brengen en dat op een steenworp van de Republikeinse conventie die in hetzelfde weekend plaatsvond in dezelfde “Twin Cities”, maar dan aan de andere oever van de rivier. Bij de Democraten kwamen alle verliezende presidentskandidaten met een speechmoment aan bod op de conventie, maar bij de Republikeinen werd Ron Paul gewoon geweigerd. Gelukkig kon dit alles Ron Paul niet meer schelen. Hij was dit soort pesterijen al wel gewend. Nooit heeft hij immers van de GOP een cadeau gekregen en hij verwacht die ook al lang niet meer.
Als verslag van zijn uitermate succesvolle tegenconventie laat ik Ron Paul trouwens liever zelf aan het woord. Deze e-mail werd verspreid.
Dear friends,Bij de Democraten in Denver was er eigenlijk niets speciaal om te melden. Hillary Clinton steunde Barack Hussein Obama wel, maar het lag er vingerdik op dat het niet met volle goesting was. En ook Obama’s speech stelde eigenlijk maar weinig voor. De keuze van Joe Biden als vice-presidentskandidaat is gewoonweg een gaffel die alleen immature arrogante personae als Obama zouden kunnen maken. Biden is immers een volleerde loser die geen charisma én geen ervaring aan het ticket toevoegt. Ook de aanvaardingsspeech van Biden straalde niets uit. Zelfs een Jo Van Deurzen heeft volgens mij nog meer uitstraling dan deze kleurloze senator uit Delaware. Maar het is niet allemaal kommer en kwel natuurlijk. Biden heeft wel degelijk één positieve eigenschap: hij staat voor 100% achter Israël. En dat is onontbeerlijk om het uitgesproken anti-Israëlische verleden van Obama ietwat te kunnen compenseren.
What a thrilling week we've just had - three days of wonderful events, culminating in the great Rally for the Republic on September 2, which C-SPAN-2 covered in its entirety. Americans got to hear more truth in our one day in Minneapolis than in decades' worth of standard political conventions. I hope you were as impressed with the speakers and the performances as I was. The day reaffirmed for me that the movement on behalf of our philosophy is blessed with brains, talent, and verve.
If you missed it, we'll be making the whole thing available soon. In the meantime, you can watch whatever speakers you'd like to see right on our website. Now it's time to turn to the hard work of the Campaign for Liberty. We have our work cut out for us. Our economic woes are being foolishly blamed on the free market. The federal government is taking over Fannie Mae and Freddie Mac, as those of us with any sense feared it would. We face the looming prospect of still more wars: with Iran, Russia, and now Pakistan. We need to inject some sanity into these debates.
Right now, though, I wish simply to thank you for all your sacrifices and hard work. Just when I think I cannot be any more amazed by your commitment to our ideas, you go and surprise me again. I deeply appreciate your devotion to our cause. Remember one of the most important things our presidential campaign proved: there are millions of us out there. If 1.2 million Americans voted for our ideas in a Republican primary, think of how many more there must be.
We are not alone. We know that now. And when it comes to energy, creativity, and enthusiasm, our side wins hands down. I know these will be our secret weapons as we keep up the fight in these dark times to restore our republic, and to see peace and prosperity transformed from a campaign slogan into a way of life.
Please, recruit one more person to the Campaign for Liberty today. With my deepest gratitude,
Ron
De Democratische conventie baadde in de zelfverheerlijking, een eigen presidentieel schild en valse Griekse zuilengaanderijen incluis, en dat heeft toch wel vele “grassroots” militanten voor het hoofd gestoten, net als de beslissing van de Democratische Partij om geen manifestaties te dulden in de onmiddellijke omgeving van het Pepsi-centrum waar de conventie plaatsvond. ACLU-medewerker Matt De Vlieger was aanwezig in Denver en kwam vorige week over de Democratische conventie vertellen in Brussel. De Vlieger zei zich o.a. ook te schamen voor de politiestaatallures van Denver tijdens de Democratische conventie. Zelfs aangevraagde anti-oorlogsacties mochten niet plaatsvinden buiten de “freedom cages”, de zwaarbewaakte betooggedoogzones aan de rand van Denver.
De GOP scoorde in mijn ogen dan weer een pak beter met hun conventie in Saint Paul. Zo goed zelfs, dat ik serieus overweeg om in november toch ook de Republikeinen te steunen. De dreiging van de orkaan Gustav hield president George W. Bush in Washington en gaf de Republikeinen de gedroomde gelegenheid om hun medeleven en betrokkenheid te betonen voor de slachtoffers van zulke natuurrampen. De GOP verdaagde de conventie zelfs met een dag en bewees dat de partij nog steeds in de eerste plaats een goeddraaiende verkiezingsmachine is. Obama wou alleen maar speechen in een footballstadion, terwijl John McCain het allemaal veel oprechter en soberder bracht dan zijn rivaal, en dat weten de Amerikanen doorgaans beter te smaken. Na de conventie stak McCain Obama dan ook in alle peilingen voorbij, en ook Europeanen zoals Daniel Hannan, die het lange tijd voor Obama opnamen, switchten na de conventie hun voorkeuren naar het McCain-kamp.
En daarin speelt natuurlijk ook de keuze van zijn runningmate, gouverneur Sarah Palin van Alaska, een enorme rol, net als de schitterende speeches op de conventie van Mitt Romney, Lindsey Graham, Joe Lieberman en Fred Thompson, die stuk voor stuk komaf maakten met de linkse ideeën van Obama en alles hekelden wat traditioneel bij de Democraten aanleunt, zoals de media, de Ivy League-universiteiten, de grootsteden en de staat Massachussetts. Vooral Mitt Romney beviel mij uitstekend op de conventie. Ik hoop dat hij in 2012 dan ook opnieuw meedingt voor de Republikeinse nominatie, samen met Bobby Jindal en Sarah Palin trouwens.
Maar uiteindelijk was het toch de nominatie van Sarah Palin als vice-presidentskandidaat die mij het meest verheugd heeft. In tegenstelling tot eizona alle MSM kende ik deze hockeymoeder al wel voor de recente hype. Lezers van deze blog herinneren zich misschien nog mijn tekst uit maart 2008 waarin ik de mogelijke VP-picks van John McCain opsomde. Ook toen al stond Sarah Palin hoog op mijn lijstje. Vooral haar goede contacten met de libertarische separatisten van de “Alaskan Independence Party”, de verkoop van de privé-jet van de gouverneur via eBay en het stopzetten van de “Bridge to Nowhere” waren mij bekend. Met dat laatste stootte ze wel wat libertarische academici voor het hoofd: zij kunnen niet langer dat brugproject aanhalen als schoolvoorbeeld van wanbeleid, overheidsplanning en “public choice” aberraties.
Palin is niet zomaar een “babe” in de politiek. Zij brengt een kroostrijk gezin groot met haar halve Eskimoman en weigerde een Mongooltje te aborteren. Zij eet elandsteak, gaat graag op jacht, is verzot op bontkledij en wil het liefst onmiddellijk beginnen boren naar olie in de natuurgebieden. Als een politica heeft zij een uitstekende staat van dienst in de bestrijding van corruptie en het drastisch hervormen van het overheidsapparaat. Palin is recht door zee en zéér consequent: zelfs partijgenoot Ted Stevens liet ze als een baksteen vallen toen bleek dat hij zichzelf tijdens zijn lange carrière in de senaat verrijkt had via corruptie. Moest Sarah Palin de GOP-presidentskandidaat zijn, had ze zeker mijn stem, maar in de administratie van progressieve centrist John McCain kan ze alleen maar haar onschuld en ideologische zuiverheid verliezen.
Laat ik dan ook besluiten met een citaat van de libertarische columnist Andrew Davis in de nasleep van de Republikeinse conventie:
As for Libertarians, Sarah Palin is certainly a breath of fresh air from the typical establishment candidates. However, Palin is also more of a political chess piece than a real sign of reform within the GOP. Her backseat in the "Straight Talk Express" makes her a passenger, not the driver of the Republican presidential campaign. (…) Voting for McCain because of Palin is like buying a jalopy with a fresh paint job, and hoping it will perform like a car right out of the factory doors. The GOP is still heading down a bumpy path, and even a reformer like Palin isn't enough to get it back on the pavement.
Meer over het politieke libertarisme op www.wikipedia.org.
Meer teksten van Vincent De Roeck op www.libertarian.be.
posted by Vincent De Roeck @ 00:47
12 comments
12 Comments:
Ik weet toch niet of Sarah Palin wel geschikt is voor 'libertarians' hoor. Zij is ultra-religieus en haar woorden spreken haar daden vaak tegen. Zij beweert een 'hervormer' te zijn maar heeft meer overheidsgeld in projecten gestoken dan haar voorgangers, en de belastingen namen onder drie jaar Palin met 6% toe.
Die “Bridge to Nowhere” is toch het schoolvoorbeeld van hoe de politieke cultuur, zeker bij de Republikeinen (al doen sommige Democraten niet onder) verkeerd loopt?
De brug bouwen zou inderdaad een schoolvoorbeeld zijn geweest van belastingsgeldverkwisting. Sarah Palin was een heel lange tijd één van de grootste voorstanders van de brug. Pas toen de mediastorm rond deze verkwistingszaak van een hogere categorie bleek dan voorzien en niet snel wilde gaan liggen, én pas wanneer de federale fondsen ook echt aan de staat waren gestort, pas dán veranderde Palin van gedacht. Het geld is trouwens nooit teruggestort.
Zoals Stephen T. Colbert het “thanks, but no thanks” statement commentarieerde: “See, she is not only principled but polite. Even more polite than she lets on. Because in actuality first she said, ‘Please’ to the bridge to nowhere; then she said ‘Thanks’ when they gave her the 233 million dollars. But when it became a national embarrassment, then she said ‘No, thanks’ but still had the grace and poise to keep all the money.”
Dat Palin deze uitglijder durft aan te halen in haar eigen speech, getuigt wel van lef. Dat was een sterk staaltje omgekeerde swiftboating.
Bij swiftboating (zie de campagne van Swift Vets and POWs tegen John Kerry in 2004) neem de één van de sterkste eigenschappen van je tegenstander, verdraai je dat sterk punt zodanig dat er nauwelijk iets meer van waarheid overblijft, en val je daarmee je tegenstander aan.
Hier neemt Palin zélf één van haar (vele) zwakke punten, en vóór dat de tegenstander de kans gekregen heeft om dat verhaal naar buiten te brengen, pakt ze zélf uit met een verdraaide versie (zodanig dat er nauwelijk iets meer van waarheid overblijft) en prijst ze er zichzelf mee aan.
Tegen de tijd dat de hele waarheid bovendrijft, is het incident oud nieuws. Uiteindelijk gaat het “slechts” om enkele honderden miljoenen dollar federale verkwisting. (Alsof er onder George Bush jr. niet veel ergers is gebeurd.)
Ik denk niet dat Sarah Palin een goede keuze is om haar libertarische inbreng (deze is bijzonder gering, behalve de vuurwapenkwestie dan), maar wel omdat ze het voorbeeld is van de conservatief, christelijke Amerikaanse vrouw....tegen abortus, tegen stamcelonderzoek, , tegen homohuwelijk, voor het onderwijzen in de scholen van het creationisme naast het evolutionisme, bijbelvast en op de klassieke familie-waarden gericht. De natuur is in haar optiek voornamelijk jachtterrein en energiebron....dat de natuur ook beschermd moet worden is niet direct haar punt...als het maar opbrengt!
Ik ben wel zeker dat zij met deze persoonlijkheidskenmerken vele kiezers zal binnenrijven. Met libertarisme heeft het weinig te maken...wel main-stream-american.
Frans V.
1) Het is niet moeilijk om te bepalen waar 'Adhemar' zijn informatie gaat halen, en door wie (of wat soort van media) zijn opinies worden 'gevormd'. Iemand die Stephen Colbert durft aanhalen of gebruiken als een 'referentie' voor informatie en opinies over politiek, tja die heeft nog een heel lange weg te bewandelen alvorens politieke maturatie te kunnen - niet noodzakelijk, zullen - te bereiken. Die zit nog hopeloos vast in infantiele grapjes en oppervlakkigheid.
2) Verkwisting van federaal belastingsgeld in de vorm van 'earmarks' (zoals de "bridge to nowhere") is primair een probleem van federale parlementsleden. Het kan ook secundair een probleem zijn van bepaalde ambtenaren in zoverre ze 'samenzweren' met sommige parlementsleden bij het 'vervalsen' van informatie over de pros en cons van bepaalde projecten die de Regering dan in haar budget opneemt. Maar, het is geen kwestie van lokale overheden, waaronder governeurs van individuele Staten. Denkt 'Adhemar' dat de Goeverneur van de provincie Antwerpen zich zou verzetten tegen federale overheidsuitgaven voor infrastructuur in Antwerpen? Ik weet wel dat die governeur van Antwerpen door een 'koning' wordt benoemd (echt waar, in 2008!), terwijl die van Alaska democratisch verkozen wordt. Maar, het principe blijft hetzelfde. De goeverneur, als executive van een 'lokale' overheid zou zijn plicht verzaken als hij of zij niet alle 'beschikbare' fondsen voor investeringen zou aangrijpen. Dus, de 'schuld' voor de bridge to nowhere ligt bij de toenmalige Congressional delegation van Alaska in Washington, en NIET bij de Governor van Alaska. Die schuld ligt ook gedeeltelijk bij andere Congressleden (van andere staten) die zonder twijfel 'favors' uitwisselen onder mekaar (inclusief met de collegas uit Alaska).
3) Traditioneel is het probleem van de verkwisting via 'ear marks' altijd grotendeels een probleem van de Democratische partij geweest, precies omdat dat de partij voor meer overheid - en dus onvermijdelijk voor meer belastingen - is. En het is waar, dat in recente jaren een aantal Republikeinse Congressleden aan dezelfde kwaal zijn gaan leiden als de meeste Democraten. Ze zijn daarvoor ook al afgestraft geworden door hun kiezers in de federale parlementaire verkiezingen van 2006. Daardoor hadden zij een groot deel van hun eigen kiezers gedegouteerd, en het is daarom dat nu het Congres terug in handen is van de echte big spenders onder leiding van radikaal-linkse Nancy Pelosi. Hopelijk maar tijdelijk.
4) Ondanks de distorties en grapjes van ideologische grapjassen gelijk Colbert, staat het volgende vast.
-- Ten eerste, John McCain, met zijn vele jaren van dienst in de Senaat is een van de zeldzame federale parlementairen die nog nooit een 'ear mark' voor zijn staat van Arizona heeft gevraagd. Dat kan men zeker niet zeggen van Biden in zijn lange federale Senaatscarriere voor de staat Delaware, en men kan het zelfs niet zeggen van Obama in zijn super-korte tijd in de federale Senaat voor de staat Illinois.
-- Ten tweede, als Governor van de staat Alaska was het de plicht van Palin om de lasten voor de belastingbetalers in Alaska zo laag mogelijk te houden, en dus zeker niet van federaal geld te 'weigeren' of weg te gooien.
5) Maar, wees gerust, grapjassen en hun parroteerders, evenals ideologische (vermeende) 'journalisten' zullen nog veel tijd en papier blijven vullen om oppervlakkige geesten te verwarren.
@ Frans V.
Ik neem aan dat u niet erg gesteld zijt op "klassieke familie-waarden". Twee opmerkingen die wel relevant zijn voor 'libertariers' om te overwegen.
1) Wetten betreffende ethische kwesties en 'minimum' gedragsvoorschriften worden in het parlement gemaakt, niet door de Uitvoerende Macht. Als burger heeft Palin alle recht om haar eigen 'geweten' te volgen en haar waarden te beleven. Zij volgt duidelijk 'waarden', in tegenstelling met De Gucht etc...Als Governor van Alaska maakt zij geen wetten, maar is het haar taak van erover te waken dat de wetgeving effectief wordt 'nagevolgd', en van de administratie (inclusief National Guard, enz...) op efficiente wijze te beheren. Als Vice-President van de VS zou Palin ook geen wetten maken, althans onder normale omstandigheden. Maar zij zou wel uitzonderlijk de beslissende stem mogen leveren in gevallen van een 'tie' in de federale Senaat. Dat zou onwaarschijnlijk zijn.
2) Op het eerste zicht moeten de 'waarden' van Palin wel een beetje 'eigenaardig' overkomen voor de doorsnee Belg in de naief-linkse relativistische cultuur van hedendaags Belgie. Maar, twee verdere bedenkingen daaromtrent. Ten eerste, men moet goed beseffen dat die waarden dikwijls op karikaturale en vervalsende wijze worden beschreven door de Belgische media en door een groot deel van de linkse VS media (waar de Belgische media haar mosterd haalt). Ten tweede, voor zover ik weet is er geen enkele serieuse evidentie dat Palin haar persoonlijke 'waarden' op enige wijze probeert op te leggen op anderen, of haar boekje als executive (eerst Mayor, daarna Governor) te buiten is gegaan in dat opzicht. Maar, je mag er wel van overtuigd zijn dat er op dit moment een gans leger van 'advokaten' en van 'journalisten', in opdracht van de Democratische partij en van naief-linkse media, bezig is met Alaska af te schuimen. De doelstelling van dat leger is natuurlijk van 'evidentie' te vinden , of te fabrikeren.... Het gaat wel even (lang) duren vooraleer de echte waarheid zal kunnen duidelijk worden. Het komt er dus op aan van zijn gezond verstand te behouden, los van media hype en vooroordelen.
@marc huybrechts
u antwoordt op heel veel dingen die ik niet gezegd heb.
Frans V.
@ Frank V.
Toch wel, als men goed leest. Trouwens, sommige van uw stellingen of beweringen vragen om geen "antwoorden", vermits het allemaal zelfzekere affirmaties zijn.
Neem nu twee voorbeelden.
1) Waarom zou oppositie, in het algemeen, tegen abortie als anti-libertarisch moeten gezien worden? Zou oppositie tegen de doodstraf voor 'vreselijke' gevallen ook anti-libertarisch zijn? Ik ben niet minder vrijheidsminnend omdat ik Dutroux zou willen ge-executeerd zien, en u zijt niet meer vrijheidslievend omdat u meent dat Vincent De Roeck voor Dutroux's onderhoud mee moet betalen. Ik weet niet hoe Palin allerlei concrete morele dilemmas omtrent abortie en de doodstraf zou willen aanpakken, maar u weet dat ook niet. En de naief-linkse media is niet geinteresseerd van de gecompliceerde waarheid daaromtrent te achterhalen. Wat ik wel denk te weten is dat Palin een 'democraat' is, t.t.z. dat zij erkent dat dergelijk soort van 'reguleringen' of gedragsvoorschriften door het parlement moeten worden beslist of uitgetekend, en door de 'regering' (of goeverneur) uitgevoerd moeten worden. Hopelijk ziet zij het 'lokale' parlement bevoegd daaromtrent (i.e. in de staten, zoals Alaska) en niet het continentale-federale parlement. Dit zou in tegenstelling zijn met 'linksen', die er geen bezwaar blijken tegen te helpen dat (uiteraard linkse) 'rechters' de wetten maken van de 'bench' in plaats van het parlement. En ook in tegenstelling met utopisten die denken dat iedereen maar volkomen zijn eigen goesting altijd zou moeten kunnen doen. Voor een vrijheidsminner zou dat moeten volstaan. Wat zou het morele - niet legale - verschil zijn tussen een 'partial birth' abortie en een man die zijn baby te lang onder water houdt (of een badkamer incident ensceneert) omdat hij denkt van geld nodig te hebben voor een nieuwe BMW te kopen?
2) Waarom is het anti-libertarisch van de natuur te zien "als jachtbron en energiebron"? Hoe weet u in godsnaam dat Palin tegen "natuurbescherming" zou zijn? Omdat 'ze' dat zeggen op CNN en of omdat het in Newsweek staat? Het ligt toch voor de hand waarom ze dat zeggen in die ideologische bronnen, en het ligt nog meer voor de hand dat kwesties van natuurbescherming er concreet helemaal anders uitzien in Alaska dan in Oost-Vlaanderen. Tjonge toch, als ik de Belgische media bekijk, dan moet tante Marie wel denken dat Palin tegen de opkuis van de vervuiling van de Demer moet zijn. Van waar komt die behoefte om met zelfgemaakte oogkleppen rond te lopen? En die intolerantie voor onorthodoxe 'afwijkingen' van wat men gewoon is (rond den Demer)? Ik weet alleszins dat Palin meer van de natuur 'houdt' dan de doorsnee Belgische parlementair (zeker als hij stiekem nog sigaren zou smoren).
@marc huybrechts
van waar toch uw behoefte om alles wat maar enigszins republikeins is, of in elk geval niet-democratisch te verdedigen? Ik vind veel van mezelf terug zowel in republikeinse als in democratische standpunten. Bij u lijkt de lijn van Goed en Kwaad duidelijk tussen die twee facties te lopen. U denkt dus ideologisch, dat is uw goed recht, maar ik kijk meer naar concrete programmapunten, of die nu links zijn of rechts.
Frans V.
@ Frans V.
U vergist zich. Ik verdedig hier enkel 1 persoon, Sarah Palin, omdat zij het 'slachtoffer' is van een ongelooflijk bevooroordeelde en GEORGANISEERDE media hetze. Uw geparroteer uit de media illustreert dat het hoog nodig is dat er toch nog enkelingen het opnemen voor de 'underdog' en tegen de massa-hysterie. Dit laatste slaat op opiniekneding in Belgie omtrent Amerikaanse kwesties. De doorsnee Belg heeft er gewoon geen idee meer van met wat voor een vertekend beeld hij/zij opgescheept zitten omtrent Democraten en Republikeinen.
Ik volg Democraten en Republikeinen al vele dekaden, en kan dus trends ontwaren. De doorsnee Belgische journalist die kan geen trends zien, want die heeft geen vergelijkingspunten, maar wel een aangekweekt ideologisch vertekend 'beeld' om mee te starten.
Amerikaanse politiekers zijn doorgaans veel onafhankelijker van partijen dan Belgische, en het de facto tweepartijenstelsel betekent ook dat er binnen partijen echt-verschillende stromingen leven die veranderen over de tijd. Amerikaanse kiezers kunnen zeer gemakkelijk SIMULTAAN voor zowel individuele Democraten als voor Republikeinen stemmen (presidentschap, federale congresmannen en senatoren, op het niveau van de staat hetzelfde met goeverneurs en parlemsntsleden, op het niveau van de counties enz...). Amerikanen stemmen niet voor partijen, gelijk Belgen doorgaans wel.
Er zijn zowel goede als slechte Democraten en Republikeinen. Om ze als goed of slecht te beoordelen moeten we enkele duidelijke criteria volgen. Volgens mijn criteria (lang verhaal) is de Democratische partij op het federale parlementair vlak in zeer slechte handen (en belangengroepen) komen te vallen in recente jaren. Dat belet niet dat er nog wel enkele 'goede' Democratische federale figuren zouden zijn (bijvoorbeeld Senators Bayh en Nelson van respektievelijk Indiana en Nebraska). Bij de Republikeinen was er op het federale vlak grote verslechtering enkel jaren terug, maar is er nu terug een graduele verbetering onderwege (dank zij electorale afstraffingen).
In mijn eigen staat is er in de voorbije dekade of zo beter Democratisch bestuur geweest dan Republikeins bestuur (m.b.t. gouverneurshap en state legislature), maar waren er betere Republikeinse kandidaten (dan Democratische) om naar het federale parlement in Washington te zenden.
Partijprogrammas zijn volkomen onbelangrijk. Waar het echt opaan komt, zeker voor federale verkiezingen, is van zich goed te informeren omtrent het 'karakter' en de persoonlijkheid van de kandidaten, en ook omtrent de 'ideologie' van de parlementaire leiders van hun partij.
@marc huybrechts
Feitelijk heeft dat nu weinig of niets met deze zaak te maken, maar hoewel ik mijzelf eerder centrum-links situeer, heb ik een grote bewondering voor Pat Buchanan, die ik een bijzonder intelligent en welbespraakt iemand vind. Hoewel de meeste van zijn waarden haaks staan op de mijne, vind ik de manier waarop hij ze verdedigt zo briljant, dat ik er sta van te kijken. Dat kan ik helaas niet van Sarah Palin zeggen; maar ik begrijp dat vele Amerikanen dat juist een pluspunt vinden. Niet high browed, plain talk, en niet moeilijk doen....Daarom ook vind ik het tactisch een zeer goede keuze van de republikeinen...maar je kan toch niet verwachten dat de meeste Europeanen, of de Amerikanen van Yale, Harvard, Berkeley daar nu in vuur en vlam voor staan. Elk diertje zijn pleziertje toch?
Frans V.
"maar je kan toch niet verwachten dat de meeste Europeanen, of de Amerikanen van Yale, Harvard, Berkeley daar nu in vuur en vlam voor staan."
Of die van Massachussetts, Franske! ;-)
@ Frans V.
1) Ook al ben ik cultureel een 'conservatief', ik heb een lage opinie over 'paleoconservatief' Pat Buchanan. Dat oordeel berust op het volgen van de carriere van Buchanan over bijna 4 dekaden.
Buchanan is er in recente jaren in geslaagd van zich te transformeren 'into' een 'rspectabele' media-pundit. Zijn nut voor conservatieven ligt er grotendeels in dat hij 'gezond verstand' verkoopt of reflecteert met zijn kritiek op het destructieve 'linkse' immigratiebeleid van de laatste kwarteeuw. Maar, voor de rest is en blijft hij voor mij een simplistiche 'racist' (ook al kan hij het nu goed verborgen houden) en een populist. Hij is zeker geen echte intellectueel, en vertoont ook neigingen van in conspiracies te geloven. In dat opzicht verschilt hij niet veel van zijn eigen 'populace'.
2) Sarah Palin is van een andere generatie dan Pat Buchanan, en zij lijkt vrij te zijn van allerlei prejudices die de populisten van de generatie van Buchanan nog bezielden (vooral prejudices m.b.t. vrouwen en rassen). Ook al is zij nog jong, zij heeft al bewezen van niet politiek-correct te zijn, en van heilige huisjes en de establishment te durven aanpakken. Zij reflecteert grote culturele vooruitgang in haar 'vrije en vranke' manier van leven. Zij is ontsnapt aan de geestelijke dictatuur van "Yale, Harvard, Berkeley...".
Now, as to Obama.....Mon Dieu!
Een reactie posten
<< Home