Vlaktaks (boekbespreking door Willy De Wit)
Vlaktaks: Dit is de titel van een zopas verschenen belangrijk, zeer eenvoudig en uiterst boeiend boek, dat een einde wenst te maken aan de fiscale uitbuiting van de werkende klasse.
Een nieuw belastingstelsel met een uniform tarief van 15 %, geen aftrekposten en een belastingvrije som van 12.500 euro. Kostprijs voor de Schatkist? Nul. Dat stellen Trendsjournalist Eric Pompen en advocaat en fiscaal expert Werner Niemegeers voor in hun nieuwe boek over de vlaktaks.
De auteurs stellen :
“Het is het enige middel om onze welvaart te behouden”
De auteurs tonen aan dat ons huidig zogenaamd progressief belastingstelsel helemaal niet meer progressief is, wegens de vele aftrekposten en de enorme ingewikkeldheid, die toelaat aan de beter geïnformeerden om steeds achterpoortjes te vinden.
Bovendien is ons stelsel chaotisch, inefficiënt, welvaartvernietigend en is het vooral gekenmerkt door uitbuiting van de werkende klasse. Het zijn vooral de arbeiders en al diegenen, die nog bereid zijn om hard te werken, die het grote slachtoffer zijn van ons huidig stelsel. Bovendien is het contraproductief voor de overheid, omdat een hoge belastingdruk leidt tot minder inkomsten. Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk, dat ons land bestendig kampt met begrotingstekorten. Het is volledig normaal dat onze veel te hoge belastingdruk geleid heeft tot een enorme overheidsschuld. Ons stelsel draait vierkant, werkt niet meer en is economisch totaal onverantwoord. Het moet dringend vervangen worden.
De populistische retoriek van linkse politici dat ons huidig systeem noodzakelijk is, dat stelt dat de sterkste schouders nu de zwaarste lasten dragen, stemt niet overeen met de werkelijkheid. Thans zijn het vooral de zwakke schouders die veel te zware lasten moeten torsen. Om te bekomen dat de sterkste schouders dit zouden doen, moet een totaal nieuw belastingstelsel worden ingevoerd.
Over de desastreuze gevolgen van ons hopeloos ingewikkeld en inefficiënt belastingstelsel schrijven de auteurs o.m. “…In de reportage van De Tijd van 20 januari 2007 – De weeskinderen van Didier Reynders- schetsen journalisten Frank De Mets en Pieter Blomme de huidige malaise bij de fiscus. Om de belastingadministratie uit het moeras te trekken, lijkt tabula rasa de enige weg…………………….Het hele Belgische belastingstelsel moet op de schop. De gulden regel dat voor elke belasting in dit land 100 uitzonderingen en aftrekposten gelden, moet overboord. Zelfs met een leger belastingambtenaren dubbel zo groot als vandaag is een efficiënte controle met de huidige wetgeving onmogelijk. De fiscus slaagt er niet eens in berekeningsprogramma’s te ontwikkelen die een efficiënte controle mogelijk maken. Zelfs op het eerste gezicht aantrekkelijke initiatieven van de voorbije jaren-zoals de notionele intrestaftrek, tax-on-web of de fiscale hervorming van het woonkrediet- strooien nog meer zout in de wonde. De controle erop is zo complex dat ze de facto niet bestaat” (blz. 60)
De Vlaktaks als oplossing
De auteurs stellen voorop : een uniform vlaktakstarief van 15 %, zowel in de personenbelasting als in de vennootschapsbelasting. In de personenbelasting worden alle aftrekposten afgeschaft en is er een belastingvrije som van 12.500 euro. Door deze belastingvrije som heeft een dergelijke vlaktaks een sterk progressief karakter, waardoor de lagere inkomens procentueel veel minder belasting betalen dan de hogere inkomsten. In de vennootschapsbelasting verdwijnen eveneens alle aftrekposten, behalve natuurlijk de echte beroepskosten.
De auteurs berekenden, dat de eenvoud zou leiden tot enorme besparingen en tevens tot een sterke herneming van de economische groei en van onze welvaart, dit laatste wegens het lage tarief. Er zal terug een sterke motivatie ontstaan om te werken, te investeren en economische initiatieven te nemen; De burgers zullen netto veel meer overhouden. Zij zullen terug kunnen sparen, wat een absolute noodzaak is voor de op ons afkomende vergrijzing. Tevens zal hun koopkracht hersteld worden. Volgens zeer gedetailleerde berekeningen zou de operatie geen cent kosten aan de overheid. Iedereen zou er dus wel bij varen.
De voorgestelde vlaktaks is progressief
Dit komt wegens de voorgestelde invoering van een belastingvrije som van 12.500 euro. Een cijfervoorbeeld illustreert dit duidelijk.
Inkomen Vrijstelling Belastbaar Belasting 15 % Procentuele last
20.000 12.500 7.500 1.125 5.625 %
40.000 12.500 27.500 4.125 10.312 %
100.000 12.500 87.500 13.125 13.125 %
Alhoewel iemand met een inkomen van 100.000 vijfmaal meer verdient, dan diegene die 20.000 verdient, betaalt hij meer dan elf maal meer belasting. Het stelsel is dus zeer sterk progressief.
Ervaring
De auteurs geven een gedetailleerde analyse van de toepassing van de vlaktaks, die thans reeds met groot succes in een 25-tal landen wordt toegepast, vooral in de vroegere Oostbloklanden.
Rusland
Vooral het voorbeeld van Rusland is merkwaardig. Wat schrijven zij daarover o.m.? “De show werd evenwel gestolen door Rusland. Menig waarnemer was verrast toen Rusland, de bakermat van het communisme, in 2001 radicaal koos voor een door de linkerzijde verguisde kapitalistische vlaktaks. Inderdaad onder het presidentschap van Vladimir Poetin…werd het belastingstelsel van Rusland afgeschaft en op 1 januari vervangen door de invoering van een vlaktaks van 13 % in de personenbelasting, het jaar daarop gevolgd door een vlaktaks van 24 % voor ondernemingen. …..Na aanpassing voor inflatie stegen de ontvangsten uit de inkomstenbelasting met 25.2 % in 2001, 15.2 % in 2003 en meer dan 16 % in 2004. Deze permanente aangroei van de opbrengsten voor de Russische schatkist zijn het resultaat van minder belastingontwijking en –ontduiking, grotere stimulansen om te werken, sparen en investeren. Sinds de invoering van de vlaktaks in 2001 groeit het BBP in Rusland met gemiddeld 5.50 %. …”.
Quid linkse politici en vakbonden?
Vermits deze voorgestelde vlaktaks sterk progressief is en vermits iedereen er beter van wordt, zouden normaal gezien ook linkse politici en ook de vakbonden dit stelsel moeten toejuichen. Zij beweren toch, dat zij vooral de belangen van de gewone man verdedigen. Laat ons hopen dat zij woord houden.
Tot Slot : welke kansen heeft dit prachtige voorstel?
Vermits het voorstel in grote mate voordelig is voor de arbeidende klasse, gunstig is voor de economie en aan de overheid geen cent kost, is het goed mogelijk dat de vakbonden dit zullen steunen, evenals de linkse politici. Maar ook vanuit de bevolking zou er meer actie en belangstelling moeten komen. De kiezer kan in het boek in elk geval een overzicht vinden van denktanks en politieke partij(en) die een of andere variant van een vlaktaks verdedigen.
Het boek “Vlaktaks” is uitgegeven bij Roularta Books, Roeselare. Tel 051-26.65.59 . e-mail : roulartabooks@roularta.be en is zonder twijfel verkrijgbaar in elke boekhandel. Een goede raad : lees het boek en propageer het bij je vrienden en kennissen. Willen we de wereld verbeteren (en dit lijkt wel dringend nodig, alleszins wat ons onrechtvaardig en welvaartsvernietigend belastingstelsel betreft), dan moeten wij ook bereid zijn er iets voor te doen.
Willy De Wit
Medewerker www.workforall.org
Economische Nieuwtjes 30 juli 2008
6 Comments:
Dit is een goede boekbespreking.
Twee opmerkingen:
-- Het is strikt genomen niet waar dat iedereen er wel zal bij varen. De (advokaten) 'industrie' die zich bezig houdt met de complexiteit van het bestaande belastingssysteem uit te buiten, door ontduiking en vermijding te promoten, zal zich met andere dingen moeten gaan bezig houden. Voor de gemeenschap (of de economie in haar geheel) komt dat overeen met een echte 'besparing' van middelen. En het is ook waar dat BIJNA IEDEREEN er wel zal bij varen.
-- Het zijn de kiezers die uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de complexiteit (en dus ook voor de economische inefficientie) van het bestaande belastingsstelsel. Die kiezers blijven immers stemmen voor politiekers die zich permanent bezig houden met het scheppen van nieuwe 'uitzonderingen', aftrekposten, enz...om speciale belangen te dienen. Zolang men van parlementairen verwacht dat ze 'iets' zouden moeten doen (i.e. permanent nieuwe wetgeving (en concomitante regelgeving) uitvaardigen, kan het systeem alleen maar complexer worden en zullen de economische 'distorties' blijven toenemen. Het beste parlement is het 'minst-actieve'.
Akkoord, Marc.
Bovendien volgende bedenkingen:
- de complexiteit van het belastingssysteem kan als verdedigingsmechanisme van de burger tegen de overheid worden gezien. Want in een flat-tax systeem is het veel moeilijker om belastingen te ontduiken.
- Kan men er wel in slagen dit in ons land te doen? Welgeteld één week nadat de VLD een fair-taks voorstelde (wat al een afgezwakt systeem van vlaktaks is: 2 tarieven ipv 1) op een congres, kwam Patricia Ceyssens reeds op de proppen met een voorstel voor een aftrek van één van haar dada's. En dat dus al bij de grootste voorstanders van het systeem. De rooms-rode partijen, die niet meer dan vulgaire verlengstukken zijn van de corporaties, hebben wellicht nog veel minder op met dit systeem.
@ Pieter C.
1) Niet akkoord m.b.t. uw eerste bedenking.
Het is absurd dat de burger een "verdedigingsmiddel tegen de overheid" nodig zou hebben. In een echte democratie moet de overheid in principe in dienst staan van "de burger". Men beschermt zizhzelf niet tegen de eigen 'servant' of dienaar.
Echter, wanneer de democratie wordt ondermijnt doordat 'speciale belangen' het politieke bestel komen te 'controleren', dan is de complexiteit van het belastingssysteem zeker geen goed "verdedigingsmiddel" tegen de overheid. Integendeel! Het resultaat van die complexiteit is immers dat de 'gemiddelde' burger meer belastingen moet betalen om die ontduiking en vermijding van belastingen (door sommigen of door velen) te kunnen opvangen (of financieren). In economische termen, die fiscale distorties zijn inefficient. Zij ondermijnen de neutraliteit van marktprijzen, zodat 'observeerbare' kosten en prijzen niet meer in overeenstemming staan met echte consumentenvoorkeuren en werkelijke kosten. Of anders bekeken, de complexiteit van het belastingssyteem leidt tot 'verspilling' op velerlei manieren. Enkele voorbeelden. Het schept een 'fiscal engineering' industrie van advokaten en 'adviseurs' die niets 'nuttig' voor de maatschappij produceren. Het zet ook mensen aan om 'economic rent' te kunnen bekomen, zodat ze iets zouden kunnen bekomen zonder een 'tegenprestatie' te moeten leveren. Waarom zou een bakker meer brood bakken om 'winst' te kunnen maken, als hij via de juiste connecties (in de politiek of in de fiscal engineering industrie) evenveel 'winst' zou kunnen maken in de vorm van 'effectief lagere belastingen', enz...
2) Nee, in de huidige staat van de Belgische cultuur is een vlaktaks ondenkbaar in het land. De speciale belangen die de politiek in hun greep hebben gaan dat niet zo maar zonder stoot opgeven. In Oost Europa was dat recentelijk wel mogelijk omwille van de post- of anticommunist revoluties van 20 jaar geleden. Een vlaktaks is zo revolutioneel dat het 'normaal' enkel kan volgen op een politieke 'regime collapse'.
Men zou er de Belgische kiezers moeten op wijzen dat elk zogenaamd 'fiscaal voordeel' door iemand (anders) moet betaald worden. There is no such thing as a 'free lunch'.
Marc Huybrechts:
"Het resultaat van die complexiteit is immers dat de 'gemiddelde' burger meer belastingen moet betalen om die ontduiking en vermijding van belastingen (door sommigen of door velen) te kunnen opvangen (of financieren)."
Er wordt toch geen compenserende taks geheven wanneer de overheidsinkomsten lager uitdraaien dan gepland door belastingsontduiking of fiscale voordelen. De overheid kan toch ook beslissen om wat te besparen of realistischer iets minder snel de uitgaven laten groeien?
@ frederik
U heeft een goed punt, maar het is verschillend van het mijne. Inderdaad, de overheid zou in principe moeten proberen besparingen te maken en de groei van de uitgaven te controleren. De relevante vraag is: doet zij dat? Of een andere vraag is: wat komt er eerst in de concrete (politieke) fiscale besluitvorming: uitgaven of inkomsten?
Wel, ik denk dat in de praktijk politiekers (zowel in de regering als in het parlement) zich permanent bezig houden met nieuwe uitgaven te verzinnen (om populariteit te kopen) en dat ze dan achteraf zich bezig houden met het 'zoeken' naar inkomsten om die uitgaven te kunnen betalen (of om de nationale schuld te laten toenemen, wat eigenlijk overeenkomt met uitstelling - niet afstel - van betaling).
Maar, ongeacht wat er nu eerst zou komen, als we vertrekken van de redelijke hypothese dat een (politiek-) bepaald uitgavenniveau van de overheid MOET gefinancierd worden, dan is het zo dat elk specifiek zogenaamd fiskaal 'voordeel' voor de ene (individu of groep) uiteindelijk MOET betaald worden door anderen.
Nog belangrijker is mijn andere punt, namelijk dat de complexiteit van het belastingssyteem INEFFICIENT is om een bepaald uitgavenniveau van de overheid te financieren.
Dus, een vlaktaks is economisch beter om twee redenen.
-- Ten eerste, het is eerlijker/transparanter (iedereen wordt op 'gelijke' wijze behandeld). Geen speciale voordelen meer voor de 'meest-snuggeren' of de minst-scrupuleuzen.
-- Ten tweede, het is efficienter, en bevordert dus economische (inkomens) groei. Zoals ik reeds eerder zei, de complexiteit van het belastingsstelsel leidt tot allerlei vormen van verspilling van middelen (resources) in de economie.
Het echte probleem blijft dat een vlaktaks de 'macht' van politiekers (om sinterklaas te kunnen spelen) vermindert. Daarom heeft ze geen schijn van kans om gerealiseerd te kunnen worden zonder eerst een soort regime-change of maatschappelijke-collapse te hebben.
VLAKTAKS : EEN MAAT VOOR NIKS
Vlaktaks blijft een belasting op productieve bijdrage; een ontmoediging van elk productief gedrag dat ons aller welvaart ten goede komt. Vlaktaks blijft daarmee moreel even verwerpelijk en economische even grote onzin als elke progressieve inkomensbelasting.
Vlaktaks verlaagt de globale belastingdruk ook helemaal niet. Vlaktaks verschuift de belastingdruk alleen wat van de het hoger inkomenssegment op de lagere; een verlaging van de progressiviteit dus die niet bepaald sociaal is.
De eenvoud van vlaktaks is bovendien een utopisch simplisme: in de praktijk kan men geen enkele budgettair relevante aftrekpost afschaffen zonder sociaal bloedbad te veroorzaken. (hypotheekrente, pensioensparen, alimentatie, schenkingen aan caritatieve verenigingen) . Door de afschaffing van weer andere aftrekposten wordt de werkeloosheidsval alleen maar dieper: aftrek van beroepskosten, kinderopvang, woon-werk vervoer enz… Al die aftrekposten werden juist ingevoerd om de effectieve belastingdruk billijker te verdelen volgens de concrete sociale situatie waarin de belastingplichtige verkeert.
Vlaktaks zonder verlaging van de globale belastingsdruk kan daarom het cruciaal probleem van de arbeidsontradende marginale aanslagvoeten niet oplossen. De oplossing kan maar gevonden worden in een sanering van de overheid via een budgetstop en/of een verschuiving van de belastingdruk op consumptie. In tegenstelling tot (al dan niet vlakke) inkomensbelastingen zijn consumptiebelastingen fair omdat ze de belastinggrondslag uitbreiden tot de volledige consumptie ongeacht met welk inkomen deze consumptie wordt betaald, of in welk land de consumptie wordt geproduceerd. Consumptiebelastingen dragen dan ook wezenlijk bij tot herstel van incentives en onze internationale competitiviteit.
De globale belastingdruk kan maar verlagen als de overheid efficiënter en minder corrupt met onze centen omspringt, terwijl alleen consumptiebelastingen de arbeidsmotivatie kan verhogen en de morele waarde van productieve bijdrage in ere herstellen.
Méér daarover op : http://workforall.net/Nederlandstalige-nieuwsbrief.html#Belastinghervorming_
Paul Vreymans
http://workforall.net
Een reactie posten
<< Home